نقد فیلم Morbius – خون‌آشام انسان دوست

اعتراف به اینکه در امید داشتن به فیلم «موربیوس» اشتباه کردم، قلبم را می‌شکند، اما افسوس که در اشتباه بودم. این فیلم به نوعی بدتر از آن چیزی بود که من پیش‌بینی می‌کردم. جرد لتو به عنوان شخصیت خون‌آشام زنده دکتر مایکل موربیوس نهایت تلاش خود را می‌کند، او واقعاً این کار را می‌کند، اما متأسفانه جدیدترین فیلم مارول از سونی‌ورس از ابتدا تا انتها یک آشفتگی کامل است. داستان به خودی خود از هم گسیخته است، تدوین متناقض است، جلوه‌های بصری موجود از بدترین مواردی است که تا به حال دیده‌ام، و صحنه پس از تیتراژ اصلاً معنی ندارد؛ و این فقط نوک کوه یخ است. در ادامه با نقد فیلم Morbius همراه ویجیاتو باشید.

فیلم موربیوس به کارگردانی دانیل اسپینوزا و بازیگرانی چون جرد لتو، مت اسمیت، آدریا آرجونا، آل مادریگال و تایریس گیبسون ساخته شده است. این فیلم داستان پزشکی را دنبال می‌کند که پس از تلاش برای درمان یک بیماری خونی نادر، به طور ناخواسته خود را به یک خون آشام تبدیل می‌کند. در این فیلم، دکتر مایکل موربیوس یک پزشک با استعداد است که با یک بیماری به ظاهر غیرقابل درمان آسیب دیده است. اما با اطمینان از اینکه روزی می‌تواند راه حلی برای مشکل خود بیابد، زندگی خود را وقف مطالعه بیماری‌های خونی می‌کند.

موربیوس پس از سفر به کاستاریکا، برای به دست آوردن خفاش‌های خون آشام برای استفاده در آزمایشات خود، چیزی را ایجاد می‌کند که معتقد است درمان است. با این حال، پس از تزریق دارو به او، موربیوس خود را در حال تبدیل شدن به یک خون آشام زنده تشنه به خون می‌بیند. در طول دگرگونی اولیه خود، موربیوس مرتکب قتل می‌شود، اما او به زودی می‌تواند ساختار خون آشامی خود را پنهان نگه دارد. اما متأسفانه، نمی‌توان همین را در مورد بهترین دوست موربیوس، مایلو گفت، که او نیز درمان را انجام می‌دهد و به یک خون آشام همیشه گرسنه تبدیل می‌شود.

در حالی که موربیوس به دنبال راهی برای خنثی کردن خون‌آشام بودن خود می‌گردد، مایلو به دگرگونی خود متمایل می‌شود و انبوهی از اجساد را در پی خود باقی می‌گذارد. اما آیا موربیوس می‌تواند راهی بیابد تا به خود و دوستش کمک کند تا بر مصیبت‌شان غلبه کنند، یا قرار است آنها به عنوان موجودات خون‌خوار برای همیشه وجود داشته باشند؟!

همین ابتدا چیزی که باید به شما بگویم این است که Morbius یک نوع اسپین آف از مجموعه فیلم‌های Spider-Man است، البته بدون حضور مرد عنکبوتی. این فیلم بخشی از Spider-Verse سونی است و در همان دنیای سینمایی Venom و Venom: Let There Be Carnage وجود دارد. بنابراین این فیلم در دنیای سینمایی مارول قرار ندارد، و بخشی از فیلم‌های تام هالند اسپایدی نیست، اما به لطف جنجال‌های مولتی‌ورس اخیر در Spider-Man: No Way Home، که ارتباط بین تمام آثار مارول را محو کرده، باید این فیلم را نیز به نوعی به MCU متصل دانست.

اکنون بیایید به نقد فیلم Morbius بپردازیم؛ فیلمی درباره مایکل موربیوس می‌تواند شامل چیزهای زیادی باشد: ترسناک، احمقانه، عجیب و سرگرم‌کننده. اما تنها چیزی که یک فیلم در مورد خون آشام زنده مارول نباید باشد خسته‌کننده است. متأسفانه موربیوس دقیقاً همین است. این یک فیلم کمیک به‌طور شگفت‌آور کسل‌کننده است که اشتباه می‌کند و خود را خیلی جدی می‌گیرد. اما چرا؟ چون برای فیلمی درباره یک شخصیت کمیک که نامش به معنای واقعی کلمه «خون آشام زنده» است، موربیوس از ابتدا تا انتها به طرز تکان دهنده و خفه کننده‌ای بی روح است.

به عنوان یک اقتباس، این فیلم تقریباً به خاستگاه کتاب کمیک مایکل موربیوس نزدیک است. با این حال، این فیلم از نکاتی که خواندن کتاب‌های کمیک را بسیار سرگرم‌کننده می‌کند، عاری است. مشکل بزرگ این است که موربیوس شدیداً می‌خواهد جدی گرفته شود؛ برای مثال فیلم‌برداری تاریک الیور وود همان نشاط بصری یا بازیگوشی را که می‌توانست دست‌کم تماشای چنین فیلمی را به تجربه‌ای دلپذیرتر تبدیل کند، از بین می‌برد. کارگردانی دنیل اسپینوزا نیز به طور مشابه نمی‌تواند انرژی مورد نیاز موربیوس را به ارمغان بیاورد. صحنه‌های اکشن اغلب غیرقابل درک هستند و بیشتر شامل نماهایی از تاری‌های سیاه و قهوه‌ای CGI هستند که در فضاهای کم نور حرکت می‌کنند.

اما در این میان بدترین چیز در مورد Morbius فیلمنامه آن است، که با توجه به اینکه مت سازما و بورک شارپلس آن را نوشته‌اند، که کارهای قبلی آنها شامل فیلم‌هایی چون «Gods of Egypt» و «The Last Witch Hunter» بوده، نباید چندان تعجب آور باشد. با وجود پتانسیل سرگرمی آشکار برای یک ابرقهرمان خون آشام، موربیوس در نهایت این احساس را تداعی می‌کند که یک نمونه معمولی از داستان منشأ ابرقهرمانی در ترکیب با یک فیلم خوناشامی افتضاح است. به نظر من صراحتاً گیج‌کننده است که چرا سونی با وجود چنین فیلم‌نامه‌ ناجوری به تولید فیلم چراغ سبز داده است، در حالی که شخصیت جذاب موربیوس به وضوح سزاوار اثر بهتری بود.

ما در طول تماشای این فیلم شاهد دیالوگ‌ها بدی هستیم، شخصیت‌پردازی تا اندازه‌ای زیر مرز استاندارد به نظر می‌رسد، و طرح داستان تمام سادگی یک فیلم ابرقهرمانی بدوی‌تر مربوط به دو دهه پیش را دارد. اما بدتر از همه این است که فیلم موربیوس تمام تلاش خود را می‌کند تا دکتر شکنجه شده با بازی جرد لتو را به عنوان یک پسر خوب به مخاطب معرفی کند. این فیلم با تعداد فزاینده‌ای از راه‌های ناامیدکننده برای توجیه رفتار مایکل پیش می‌رود، تا جایی که مأمور اف‌بی‌آی (با بازی تایریس گیبسون) اولین حمله خون‌آشامی مایکل را که باعث کشته شدن هشت مزدور می‌شود، عملا نابودی اراذل و اوباش در آب‌های بین المللی خطاب می‌کند.

حتی جالب است سازندگان فیلم در راستای نمایش انسان دوست بودن شخص مایکل موربیوس به لطف گنجاندن «خون مصنوعی» آبی رنگ، حتی راهی پیدا می‌کنند که مایکل بدون نوشیدن خون انسان، خون‌آشام شود. با این کار، فیلم درگیری درونی را که می‌تواند شخصیت جالبی از او بسازد، ربوده است. بنابراین، این سوال پیش می‌آید که اگر مایکل هرگز واقعاً مجبور نیست خون انسان را بنوشد، پس چرا باید وجود او به عنوان یک خون آشام برای مخاطب جالب یا پیچیده باشد؟! جالب اینجاست سازندگان فیلم بعد از نمایش این خوش‌آشام انسان دوست، در لحظات پایانی و در صحنه پس از تیتراژ خود دچار یک انحراف می‌شوند که کاملاً با بسیاری از آنچه قبلاً به مخاطب نمایش داده شده بود در تناقض است.

پس از صرف نزدیک به دو ساعت تلاش برای متقاعد کردن مخاطبان به اینکه مایکل موربیوس با بازی لتو یک قهرمان است، فیلم با نمایش دو صحنه پس از تیتراژ هر چه رشته بود را پنبه می‌کند، و راستی و درستی اخلاقی شخصیت موربیوس را نیز کاملا زیر سوال می‌برد. این کار فیلم یعنی مخاطب عزیز هرچه دیدی کشک است. به طور کلی 10 دقیقه پایانی این فیلم جایگاه موربیوس را به عنوان بی جان‌ترین ابرقهرمان سونی که تا به حال به نمایش درآمده است، تثبیت می‌کند.

اما در ادامه نقد فیلم Morbius باید به اندک نکات مثبت این فیلم نیز اشاره کرد. همان‌طور که بسیاری ممکن است نخواهند آن را اعتراف کنند، اما جرد لتو یک بازیگر با استعداد است که اگر با مواد مناسبی همراه شود، یک بازیگر کامل است. با این اوصاف اگرچه بازی در این فیلم قطعاً ویترینی برای استعداد او نیست، اما او حداقل تلاش خود را می‌کند تا فیلمنامه بد کار را ارتقا دهد. واضح است که او تلاش جدی کرده است تا آشفتگی درونی مردی را که در حاشیه هستی رنج می‌برد به تصویر بکشد. در نتیجه مشکلات بسیار زیادی در فیلم وجود دارد، اما او قطعاً یکی از آنها نیست.

اما نکته قابل توجه موربیوس، شخص مت اسمیت در نقش شرور کار به نام مایلو است. دیدن او در حالت خون آشامش در حالی که با کت و شلواری دست نخورده به شکار می‌پردازد، یکی از خنده دارترین مناظر فیلم است و اسمیت کاملاً مشخص می‌کند که با این نقش درگیر شوخی و لذت بردن است. فقط حیف که بقیه فیلم اینطور نیست. به طور کلی، این فیلم از آن دسته فیلم‌هایی است که ممکن است در یک یا دو دهه بعد، یک شب آن را تماشا کنید و متوجه شوید که آنقدرها هم که همه به خاطر می‌آورند بد نیست.

در پایان باید بگویم زمانی که فیلم وارد مرحله تولید شد به موربیوس علاقه زیادی داشتم. اما حالا که آن را دیدم، احساس ناامیدی می‌کنم. دلیلش این نیست که فیلم انتظارات من را برآورده نکرده است، بلکه به این دلیل که آنقدر کسل‌کننده است که باعث اتلاف وقت می‌شود. این فیلم می‌توانست چیز خاصی باشد؛ فیلم Morbius پتانسیل تبدیل شدن به یک اثر ابرقهرمانی و ترسناک را داشت، اما تیم تولید پشت آن واقعا گروه بی‌ذوقی بوده‌اند.