نقد فیلم The Forgiven | سفرنامه ثروتمندان مغرور

فیلم «بخشیده شده» یک درام معمولی است که قصه‌ای در مورد ثروتمندان را در جهان انسان‌های تلاش‌گر و زحمتکش به نمایش می‌گذارد؛ این فیلم با رالف فاینس و شخصیت او در مرکز داستان رشد می‌کند، اما در مورد دیگر شخصیت‌ها و دامنه تفسیر قصه خود ناهموار است. در ادامه با نقد فیلم The Forgiven همراه ویجیاتو باشید.

داستان فیلم در مورد چیست؟ دیوید و جو هنینگر (رالف فاینس و جسیکا چستین) دو فرد ثروتمند لندنی هستند که در صحرای مراکش برای شرکت در مهمانی مجلل آخر هفته یکی از دوستان قدیمی خود شرکت کرده‌اند، اما این دو در حال رسیدن به محل جشن و مهمانی با یک پسر نوجوان محلی درگیر یک حادثه غم انگیز یا همان تصادف می‌شوند. این زوج سعی می‌کنند با تبانی پلیس محلی این حادثه را پنهان کنند. اما وقتی پدر پسر به دنبال عدالت می‌آید، صحنه برای یک درگیری فرهنگی پر تنش آماده می‌شود که در آن دیوید و جو باید با عمل سرنوشت‌ساز خود و عواقب ویرانگر آن کنار بیایند.

نقد فیلم: از زمان پیدایش سینما، تماشاگران به سراغ فیلم‌هایی در مورد افراد زیبا که کارهای زشت انجام می‌دهند، رفته‌اند. بنابراین، شاید در روزگار سینمای پاپ کورنی ما استفاده از این فرمول در آثار سینمایی کمی کلیشه‌ای شده باشد، اما داستان احمقی ثروتمند و خوش قیافه‌ای که کار وحشتناکی انجام می‌دهد و مجبور می‌شود هزینه آن را بپردازد و درس عبرت بگیرد، کماکان جالب است. با همین دیدگاه فیلم «بخشیده شده» نوشته و ساخته جان مایکل مک‌دونا، که بر اساس رمانی از لارنس آزبورن ساخته شده، برداشت دیگری از این داستان آزمایش‌شده و واقعی است، البته با چین چروک‌های اضافه‌شده از دنبال کردن برخورد فرهنگی سفیدپوستان با مردم محلی در خاورمیانه و کشور‌های اسلامی.

باید توجه داشت در دنیای سرمایه‌داری غربی، نسخه‌ای پیچیده شده که از دل آن انسان‌های مغرور، ثروتمند با دیدگاه‌های مدرن و رو به تجلی اما نژادپرستانه بیرون آمده‌اند که در طرف مقابل آن انسان سنتی با دیدگاه دنیای کارگری وجود دارد. و هنگامی که این دو با هم برخورد می‌کنند، تضاد آرمان‌ها به وجود می‌آید. حال کارگردان جان مایکل مک‌دونا هدفش این است که مخاطبانش را برای دیدن تضاد بین بی‌تفاوتی مدرن با مسئولیت‌پذیری دنیای سنتی و عجله جوانان برای جستجوی پله‌های ترقی به سوی شکوه آماده کند.

با این رویکرد فیلم The Forgiven با بازی رالف فاینس، جسیکا چستین و مت اسمیت در نقش‌های محوری، پیشنهادی متفکرانه است که به این موضوع می‌پردازد و شما را وادار می‌کند دیدگاه خودتان را نسبت به این محتوا نیز بررسی کنید. این یعنی پس از تماشای فیلم به درون تفکرات خود بروید، و با عقل و درک خود به تفاهم برسید که آیا با کدام محور داستان همراه خواهید بود.

با این اوصاف، همانطور که در ابتدا گفتم این فیلم با تمام محتوای قابل توجه‌اش در متن و زیرمتن خود، یک درام معمولی است. اما چرا؟ چون فیلم دارای سرعت و ساختار ضعیفی در متود قصه‌گویی است. شاید این فیلم طراحی تولید زیبا، دیالوگ قوی، و اجرای کاملاً شیک از یک گروه حسادت‌انگیز بازیگری داشته باشد. اما نیمه دوم آن عمدتاً شامل صحنه‌های تکراری است که منجر به شکل‌گیری یک اوج مورد انتظاری می‌شود که چیز جدیدی برای گفتن ندارد.

البته بدون شک شخص رالف فاینس نقطه برجسته فیلم The Forgiven است، نه فقط به خاطر بازی عالی، بلکه به این دلیل که بهترین جنبه‌های فیلم حول محور شخصیت او می‌چرخد. در طول تماشا فیلم خیلی زود مشخص می‌شود که شخصیت دیوید، به بیان ساده، فرد خوبی نیست. او به فرهنگ‌ها و اقوام دیگر به نگاه تحقیر می‌نگرد، به هیچ کس علاقه‌ای نشان نمی‌دهد، و هیچ پشیمانی آشکاری برای کشتن تصادفی یک کودک مراکشی نیز ندارد. همچنین واضح است که بین او و همسرش جو با بازی جسیکا چستین، شخص اوست که منبع بزرگ مشکلات و ناراحتی در ازدواج آنهاست.

بنابراین، رالف فاینس در اجرای این کاراکتر به نقطه شیرینی دست می‌یابد که شخصیت او را تیزبین نگه می‌دارد و زمان بندی سرگرم‌کننده کمدی خود را حفظ می‌کند، و این در حالی است که بازی و پرداخت شخصیتش چیزی است که او را به طور مناسب غیرقابل دوست داشتن نگه می‌دارد. اما جسیکا چستین با آنچه که به او داده شده بسیار عالی عمل می‌کند، ولی این بازیگر در یک طرح ثانویه که به اندازه داستان اصلی جالب نیست، بسیار تلف می‌شود. بیشتر زمان نمایش او در پرده‌های دوم و سوم فیلم شامل مهمانی و تعامل او با مهمانان مختلف است که بیشتر جنبه تکراری دارند تا پیشبرد شخصیت و قصه.

علاوه بر این، مواد داده شده به شخصیت جسیکا چستین آنقدر ابتدایی است که احساس می‌کنم اکثر بازیگران دیگر به جز او می‌توانستند به همان اندازه عملکرد خوبی داشته باشند. چرا که این شخصیت آنچنان که باید چیز عجیب و محوری نیست. در واقع چیز زیادی برای خودنمایی با این نقش وجود ندارد، بنابراین حتی بهترین بازیگران نیز نمی‌توانند در این نقش برجسته شوند. نکته دیگر پیرامون شخص جسیکا چستین این است که بازی او حتی تحت الشعاع اجرای شخص مت اسمیت قرار گرفته است، اگرچه این چیزی نیست جز مغناطیس معمولی که او برای نقش خود به ارمغان می‌آورد.

اما فراتر از شخصیت‌ها مشکل من با فیلم «بخشیده شده» این است که به نظر نمی‌رسد که فیلم تقریباً به هیچ یک از جنبه‌های اصلی داستان یا لحن خود دست پیدا کرده باشد. فیلمساز با این اثر خود می‌خواهد سبک‌های زندگی طبقات بالاتر را بیش از حد خودخواهانه نشان دهد، اما همچنین با این روش گاهی زندگی مردم مسلمان را نیز ترسناک جلوه می‌دهد. این ناتوانی فیلم در نمایش خواسته‌هایش هر مخاطب دارای تفکری را آزار خواهد داد.

در نتیجه باید گفت: فیلم The Forgiven بخش‌هایی از یک فیلم عالی را در هسته خود دارد. باز هم، همه چیز پیرامون رالف فاینس عمدتاً واقعاً خوب است، و ارزش‌های ظاهری تیم تولید به وضوح اعتبار زیادی به جهان این فیلم تزریق کرده؛ فقط ای کاش این تفسیر بیشتر می‌شد، زیرا در بسیاری از نوبت‌ها یا خیلی ناچیز یا بسیار ناسازگار است. از جانب دیگر دادن مطالب بسیار کم به شخصیت چستین در زمانی که شخصیت دارای پتانسیل بسیار زیادی است، برای من خوشایند نیست، و همچنین پایانی که به نظر من کمی مشکل ساز است.

به طور کلی، اگر منتظر یک تریلر انتقامی سریع هستید، باید بدانید The Forgiven صبر شما را آزمایش خواهد کرد. حتی ممکن است انتظار یک اثر به سبک داستان‌های آگاتا کریستی را داشته باشید، زیرا ویلای مهمانی در محیط بیابان حال و هوای مهمی از Death On The Nile می‌دهد. اما این فیلم چنین چیزی را به شما نمی‌دهد، به جای آن محتوای این اثر فضای زیادی برای درون نگری در اختیار شما قرار می‌دهد. این فیلم به ما یادآوری می‌کند که بدون توجه به مکان یا لباس، واکنش‌ها و احساسات انسان یکسان باقی می‌ماند.