بهترین فیلمها درباره جنبشهای مدنی در دهه گذشته
اعتراضات در تار و پود تجربه اجتماعی تنیده شدهاند و بدون شک در طول تاریخ فیلم های اعتراضی زیادی از تلاشهای انسان برای حفظ شرافت و احقاق حقوق ساخته شدهاند. طبیعی است که خود را ...
اعتراضات در تار و پود تجربه اجتماعی تنیده شدهاند و بدون شک در طول تاریخ فیلم های اعتراضی زیادی از تلاشهای انسان برای حفظ شرافت و احقاق حقوق ساخته شدهاند.
طبیعی است که خود را در تضاد با برخی از جنبههای جامعه، سیاست، مذهب، یا گاهی حتی تمامی جنبههای زندگی ببینیم. تا وقتی که دولتها و سلطنتهای وجود داشتند، اعتراضات نیز وجود داشتهاند. در ایالات متحده، انقلاب آمریکا در سال ۱۷۷۰ که منجر به قطع روابط این کشور با انگلیس شد، سنت طولانی اعتراضات و قیام را در این کشور آغاز کرد.
در دهه ۱۹۶۰ اعتراضات با جنبش حقوق مدنی به رهبری مارتین لوتر کینگ جونیور و اعتراضات علیه جنگ ویتنام آغاز شد. در سال ۱۹۶۹، شورشهای استون وال به نحوه برخورد با اقلیتهای جنسی در شهر نیویورک اعتراض کردند.
اخیراً، رسانههای اجتماعی رساندن صدای اعتراضات مردم را آسانتر کردهاند و در دهه گذشته، تعداد زیادی از معترضان پرشور در حال مبارزه برای رسیدن به عدالت، حقوق و کرامت انسانی خود بودهاند. اعتراضات «جان سیاهپوستان اهمیت دارد» در اعتراض به قتل جورج فلوید و برونا تیلور به دست پلیس و در مورد انتخابات ریاستجمهوری ۲۰۱۶ و ۲۰۲۰ ایالات متحده آغاز شد. هالیوود از زمانی که صنعت سینما وجود داشته است درباره اعتراضات فیلم ساخته است و نمونههای زیادی از آن به دهه ۱۹۳۰ بازمیگردد، اما امروز، ما بر روی فیلم های اعتراضی دهه گذشته تمرکز خواهیم کرد.
۷. Pride (۲۰۱۴)
Pride فیلمی در مورد اعتصاب معدنچیان در سال ۱۹۸۴- ۱۹۸۵ در لندن است، زمانی که مارک اشتون، یک فعال اقلیتهای جنسی، متوجه شد که پلیس به شدت قبل جامعه اقلیتهای جنسی را اذیت نمیکند زیرا توجه آنها به معدنچیان اعتصابی متمرکز شده است. او تصمیم گرفت در جریان رژه pride در لندن یک جمع آوری کمک مالی در جامعه خود ترتیب دهد. این منجر به ایجاد انجمنی شد که برای کمک به معدنچیان اعتصابی پول جمع آوری کرد.
فیلم سینمایی Pride در سال ۲۰۱۴ جایزه نخل کوئیر را در جشنواره کن دریافت کرد و نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین فیلم موزیکال یا کمدی و بفتا برای بهترین فیلم بریتانیا شد.
۶. Selma (۲۰۱۴)
سلما به کارگردانی فیلمساز آوا دوورنی، روایتی از راهپیمایی سلما به مونتگومری در سال ۱۹۶۵ در آلاباما به رهبری مارتین لوتر کینگ جونیور، جان لوئیس و هوزیا ویلیامز است. این فیلم برای اولین بار در جشنواره فیلم آمریکا سال ۲۰۱۴ به نمایش درآمد و در بیستم مارس ۲۰۱۵ به به مناسبت پنجاهمین سالگرد راهپیمایی سلما به مونتگومری به اکران عمومی درآمد.
این فیلم نامزد بهترین فیلم در جوایز اسکار ۲۰۱۵ شد و برنده اسکار بهترین آهنگ اصلی و همچنین نامزد چهار جایزه گلدن گلوب شد. سلما یک بازی عمیقاً انسانی از دیوید اویلوو (David Oyelowo) در نقش کینگ، استیون جیمز (Stephen James) در نقش لوئیس و وندل پیرس (Wendell Pierce) در نقش ویلیامز را به نمایش گذاشت.
۵. Stonewall (۲۰۱۵)
Stonewall فیلمی است که حول محور حوادث شورشهای استون وال در سال ۱۹۶۹ در خیابان کریستوفر در شهر نیویورک، زمانی که مردم به شدت با نیروهای پلیس نیویورک درگیر شدند که همین درگیری موجب ایجاد تغییر اساسی و تاریخی در ایالات متحده آمریکا شد.
کارگردانی این فیلم را رولند امریش (Roland Emmerich) برعهده داشت و ران پرلمن (Ron Perlman)، جرمی اروین (Jeremy Irvine)، جاناتان ریهس مایرز (Johnathan Rhys Meyers) و جوی کینگ (Joey King) در آن به ایفای نقش پرداختند.
۴. BPM (۲۰۱۷)
یکی دیگر از فیلم های اعتراضی BPM (تپش در دقیقه) است که با نام 120 Beats Per Minute نیز شناخته میشود. این اثر فیلمی فرانسوی است و به جزئیات فعالیتهای گروه ACT UP پاریس در فرانسه در طول دهه ۹۰ میلادی میپردازد. ACT UP یک گروه سیاسی بین المللی است که برای پایان دادن به همه گیری ایدز در اوایل دهه ۱۹۹۰ تظاهراتی برگزار کرد.
فیلمنامه نویسان، رابین کامپیلو (Robin Campilo) و فیلیپ منژو (Philippe Mangeot)، از تجربیات شخصی خود در ACT UP برای روایت داستان استفاده کردند. BPM اولین بار در جشنواره فیلم کن ۲۰۱۷ به نمایش درآمد و برنده چهار جایزه از جمله جایزه بزرگ شد. همچنین برنده بهترین فیلم در جوایز سزار (نسخه فرانسوی جوایز اسکار) نیز شد.
۳. The Hate U Give (۲۰۱۸)
فیلم The Hate U Give بر اساس رمانی به همین نام از نویسنده انجی توماس (Angie Thomas) ساخته شده است و داستان واقعی تیراندازی پلیس اوکلند کالیفرنیا به مرد سیاه پوست غیرمسلح به نام اسکار گرانت را در سال ۲۰۰۹ روایت میکند.
در این فیلم آماندلا استنبرگ (Amandla Stenberg)، رجینا هال (Regina Hall)، کی جی آپا (KJ Apa)، کامن (Common) و آنتونی مکی (Anthony Mackie) به ایفای نقش میپردازند. این اثر در جشنواره بین المللی فیلم تورنتو ۲۰۱۸ به نمایش درآمد. استنبرگ برای بازی خود جوایز زیادی از جمله جایزه تصویر NAACP برای بازیگر زن برجسته در یک فیلم سینمایی را به دست آورد. Fruitvale Station با بازی مایکل بی. جوردن (Michael B. Jordan) نیز بر اساس قتل اسکار گراند به دست پلیس اوکلند ساخته شده است.
۲. Detroit (۲۰۱۷)
دیترویت فیلمی بر اساس حادثه متل الجزایر در سال ۱۹۶۷ در دیترویت، میشیگان در جریان شورش خیابان دوازدهم با انگیزه نژادی است. متل حدود یک مایل با جایی که شورش شروع شد فاصله داشت. سه نفر کشته شدند و ۹ نفر دیگر توسط اداره پلیس دیترویت، پلیس ایالت میشیگان و گارد ملی ارتش میشیگان مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. در این حادثه سه پسر نوجوان سیاه پوست کشته و هفت مرد سیاه پوست و دو زن سفیدپوست زخمی شدند.
دیترویت توسط کاترین بیگلو (Kathryn Bigelow)، اولین زنی که برنده اسکار بهترین کارگردانی شد، قدرتمندانه و پرانرژی کارگردانی شد.
۱. LA 92 (۲۰۱۷)
LA 92 یک فیلم مستند درباره شورشهای لس آنجلس در سال ۱۹۹۲ است که پس از حکم دادگاه لس آنجلس در مورد ضرب و شتم وحشیانه رادنی کینگ توسط اداره پلیس لس آنجلس در سال ۱۹۹۲ رخ داد. کینگ در مارس ۱۹۹۱ توسط چهار افسر پلیس لس آنجلس به طرز وحشیانهای مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود و این حادثه توسط شخصی در بالکنی در نزدیکی محل حادثه فیلمبرداری شد. کینگ با اسلحه شوکر مورد اصابت قرار گرفت، پای راستش شکست، صورتش به شدت بریده شد و بدنش با کبودی پوشانده شده بود. او گفت که افسران با قمه و اسلحه شوکر به صورت او ضربه زدند.
این چهار افسر در دادگاه محاکمه، اما تبرئه شدند. در عرض چند ساعت، شورشهایی آغاز شد که شش روز به طول انجامید، ۶۳ نفر کشته و ۲۳۸۳ نفر دیگر زخمی شدند. LA 92 متشکل از فیلمهای مستند مهم از شورشها است و برای بزرگداشت بیست و پنجمین سالگرد شورش های لس آنجلس سال ۱۹۹۲ ساخته شده است.
دیدگاهها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
تایم رو بذاریم روی دوران جنگ سرد.
آمریکا دید اروپا بعد از جنگ جهانی دوم کاملا ویرانه شده. هیچ چیز از شکوه یونان و روم باستان نبود. (بیه لحظه برگردیم به زمان حال گه یه فکت رو بگم: یونان هنوز هم داغونه و تازه از زیر بدهی هاش به اتحادیه اروپا خارج شده.) کشور هایی که همه حرف از استعمارگری می زدن در آستانه ی تبدیل شدن به مستعمره بودند.
یهو کمونیسم مثل بمب پر از ویروس زامبی ترکید. (البته غربیای عزیز هم زیاد دست کمی از کمونیست ها ندارن.) چین و شوروی، لهستان، مجارستان، آلمان شرقی و...
اینجا بود که یک هو یک سوم جهان کمونیستی شده بود.
تازه این وسط چیزی به نام جمهوری اسلامی توسط ایرانی ها در حال مطرح شدن بود.
اینجا ها بود که آمریکا خودش رو روی تلی از خاکستر دید.
در نتیجه کسانی که رنگین پوستان رو لینچ می کردند. (نوعی اعدام گروهی توسط ملت که طرف رو خودشون محاکمه می کنند خودشون دارش می زنند چند روز هم میذارن جسدش جلوی چشم باشه تا عبرت بقیه سیاه پوست ها و رنگین پوست ها بشه.) کسانی که با قاطعیت افکار لگبت را جزو اختلالات روانی می گذاشتن. (البته فکر نکنید الان هم هیچ کدوم نمیذارنا! خیلی از راست های افراطی غرب، متدین ها، سنت گرا ها میذارند.) کسانی که روابط جنسی کاملا آزاد را به شدت محکوم و سانسور می کردند؛ یهو مجبور شدند کوتاه بیان.
شوروی همه چی داشت، بلوک شرق همه چیز بود اما یک چیز نداشت: پروپاگاندای حرفه ای.
با افکار فمینیسم، لگبت و... میلیون ها نیروی ارزان کار برای غرب ایجاد شدند؛ دیگر نیازی به هزینه کردن میلیون ها دلار برای درمان بیماری های روانی و... نبود. تازه کلی پروپاگاندا هم می شد کرد.
دقیقا همینجوری، زارت، جنگ سرد تمام شد.
با این حال ژانر فیلم های جنبش های مدنی خیلی خوبه؛ آدم رو یاد جرج فلوید میندازه.