نقد فیلم The Wonder | داستانی در مورد داستان‌ها

قدرت داستان‌ها غیر قابل انکار است. مردم از سرتاسر جهان تحت تأثیر داستان‌های مختلف قرار گرفته‌اند، خواه متوجه شوند یا نه. برای مثال، یکی از بزرگترین داستان‌ها، روایت تولد و زندگی حضرت عیسی مسیح است که در نهایت برای هزاران سال، حتی تا به امروز، جهان را به خود جذب کرده است. همین اتفاق در مورد بسیاری از تمدن‌های گذشته افتاده و در آینده نیز همین اتفاق خواهد افتاد، زیرا داستان‌ها نحوه برخورد ما با جهان خود را در همه جنبه‌ها شکل خواهند داد. این که چنین داستان‌هایی واقعی باشند یا نباشند، اهمیت کمی دارد. اما فیلم «شگفت‌انگیز یا اعجوبه» به زیبایی به این موضوع می‌پردازد. در ادامه با نقد فیلم The Wonder همراه ویجیاتو باشید.

شگفت‌انگیز فیلمی به کارگردانی سباستین للیو اهل شیلی است و فلورانس پیو، کیلا لرد کسیدی، تام برک، نیام الگار، توبی جونز و کیران هایندز در آن بازی می‌کنند. این فیلم اقتباسی از رمانی به همین نام نوشته «اِما دونوهو» است که به همراه للیو نویسنده فیلمنامه این فیلم نیز هستند. این اثر داستان یک پرستار انگلیسی را روایت می‌کند که به ایرلند می‌رود تا دختر جوانی را که ظاهراً در مدت طولانی غذا نمی‌خورد و مجبور هم نیست، مورد بررسی و نظارت قرار دهد. کار پرستار این خواهد بود که مراقب دختر باشد و ببیند آیا آنها در حضور یک کلاهبرداری هستند یا یک معجزه واقعی در حال رخ دادن است.

فیلم «The Wonder» با یک معجزه آغاز می‌شود: دختری در حومه ایرلند در سال 1862، تنها با قدرت ایمان، ماه‌ها بدون غذا زنده مانده است. و اگرچه در ابتدا به نظر می‌رسد که فیلم بر اساس جستجوی دلیلی است که چرا او می‌تواند بدون غذا زنده بماند، اما شخص للیو به عنوان کارگردان در نهایت اثر خود را در بازتابی از زمان حال و گذشته نشان می‌دهد که بیننده را ملزم می‌کند تا در مورد آنچه می‌بیند فکر کند. بنابراین ما با یکی از بهترین فیلم‌های بلند در سال جاری روبرو هستیم. اثری که به جای نمایش زیبایی یک بازیگر یا چارچوب یک اثر تمام فرمولی، به فیلمنامه اجازه می‌دهد تا افسار را در دست بگیرد. فیلمنامه‌ای با عمق و چند لایه که گفتگوهای بین گذشته و حال و رمز و راز درون داستان را به نرمی کاوش می‌کند.

با نگاهی به کارنامه شخص للیو به عنوان کارگردان و فیلمنامه‌نویس این کار، متوجه خواهیم شد او حرفه‌ای فوق‌العاده داشته است و داستان‌هایی را روایت می‌کند که به اندازه کافی واقعی و در عین حال سینمایی هستند که به خاطر استعداد بصری و توجه به زیبایی‌شناسی او مورد قدردانی قرار می‌گیرند. در واقع للیو دوست دارد برای ما داستان بگوید و فیلم جدید او از این نظر کاملاً خاص است زیرا از همان ابتدا به ما می‌گوید که روایت درون فیلم فقط یک داستان است. این یعنی فیلمساز به ما می‌گوید که این یک قصه کامل است. پس به دنبال ریشه‌یابی حقیقی یا دروغی آن نباشید.

بدنه اصلی فیلم «The Wonder» را می‌توان داستانی در مورد مذهب، ایمان و چگونگی چسبیدن مردم ستنی ایرلند به این نکات پس از نجات از قحطی بدنام کشورشان دید. با این حال، در سطح گسترده‌تر، فیلم را می‌توان به‌عنوان یک تفسیر فراتر در مورد چگونگی تأثیرپذیری مخاطبان از داستان‌ها در نظر گرفت. این موضوع در حال حاضر بسیار مد شده است. برای مثال، روشی که رسانه‌های اجتماعی واقعیت‌های مجازی خود را برای کنار آمدن با دنیای باز جلوی چهره‌هایشان ایجاد می‌کنند، چندان دور از چیزی که برخی از شخصیت‌ها در فیلم با آن روبرو هستند، نیست.

این یعنی قدرت ذهن انسان برای متقاعد کردن خود در مورد هر چیزی واقعاً شگفت انگیز است. گاهی اوقات، این خود متقاعدسازی می‌تواند به عنوان یک اعتقاد تلقی شود، اما با افراط در آن، همین عمل نیز می‌تواند منجر به عواقب شوم شود. (چیزی شبیه به فیک نیوز این روز‌های کشور خودمان که در سطح مجازی هرکس عکس کشته‌خود را سر دست می‌گیرد و فریاد انقلاب رویا‌هایش را سر می‌دهد؛ انقلابی عن قریب که هیچگاه فرا نمی‌رسد)!

اما در بخش فنی این اثر نیز باید به نکاتی اشاره کرد. کارگردانی فیلم بسیار زیباست و نشان می‌دهد که للیو می‌تواند استعداد بصری خود را در معنای واقعی کلمه گسترش دهد. در بیشتر فیلم‌های اخیر او شخصیت‌ها در جنگل‌های بتنی درون خود به دام افتاده‌اند، اما در اینجا، شخصیت‌ها به همان اندازه خود را در منظره‌ای گم می‌کنند که به اندازه آسمان باز است. منظره‌ای که امکانات بی‌پایانی را ارائه می‌کند و هیچ‌کدام از شخصیت‌ها را به گوشه‌ای پوچ فراری نمی‌دهد. البته اگر از زاویه خاصی به همین نوع سبک روایی نگاه شود، خود یک کابوس است. اما کابوسی تماشایی. جدای از این همه این عناصر با موسیقی فوق‌العاده‌ای از متیو هربرت همراه هستند که باعث می‌شود فیلم بسیار بزرگتر از آنچه هست احساس شود.

تعجب آور نخواهد بود که بگوییم فلورانس پیو در فیلم فوق‌العاده است. کار او به عنوان یک بازیگر واقعاً در هر فضایی از این رسانه که حرکت می‌کند جالب توجه است. او می‌تواند فیلم‌های پرفروش یا مستقل بازی کند، و هنوز هم همان انرژی و حرفه‌ای بودن را برای هر نقشی که بازی می‌کند به ارمغان می‌آورد. هرچند دیگر فیلم او در امسال، یعنی «نگران نباش عزیزم» شاید به لطف ماهیت بحث برانگیزش، اجرای فوق‌العاده‌ این بازیگر را تحت الشعاع قرار داده باشد، اما در The Wonder، او مثل همیشه درخشان است. در کنار پیو کیلا لرد کسیدی، تازه‌کار نیز شجاعانه در مقابل پیو قرار می‌گیرد و از طرف دیگر پیروز می‌شود. به طور کلی صحنه های آنها با هم باشکوه است.

بقیه بازیگران در نقش‌های فرعی نیز کار جالبی انجام می‌دهند. حضور تام برک همیشه مورد استقبال قرار می‌گیرد، و بقیه بازیگران، از جمله بازیگران محترمی مانند توبی جونز و کیران هایندز، جذابیت‌ها و پختگی زیادی را برای فیلم به ارمغان می‌آورند. به طور کلی بازیگران و فیلمنامه خیلی خوب با هم کار می‌کنند و این خود باعث می‌شود شما به عنوان مخاطب روی توجه به این داستان بهتر وقت بگذارید. به صورت ساده تماشای این اثر مصداق یک آزمایش فکری فوق‌العاده است که توسط تعدادی از مخاطبین مورد قدردانی قرار می‌گیرد و توسط دیگران کنار گذاشته می‌شود، اما حداقل برای من، فیلم را شجاع و متفاوت می‌کند. (هرچند با نگاه نسبتا منفی فیلمساز به شور موجود در ایمان مخالف هستم)

فیلم‌های قبلی للیو مانند «گلوریا»، «یک زن شگفت‌انگیز» و «نافرمانی» همگی زنان قوی را برجسته می‌کنند، بنابراین جای تعجب نیست که او به این داستان کشیده شود، داستانی که اساساً به داستان رهایی زنان از برخی چارچوب‌ها در دوره‌ای از تاریخ بریتانیا می‌پردازد.

در نهایت باید گفت: شگفت انگیز شاید یکی از بهترین فیلم‌های کوچک این سال باشد. متأسفانه، به لطف شهرت نتفلیکس به دلیل انتشار فیلم‌های ضعیف در پلتفرم خود، اکثر مردم به آن فرصت تماشا نمی‌دهند. با این حال، گیج نشوید؛ این یک فیلم جالب است و نشان می‌دهد که نتفلیکس هم می‌تواند گاهی شامل فضایی برای سینمای خوب باشد. البته اگر به خودش اجازه دهد. همچنین در این فیلم فلورنس پیو خوب است، و داستان در سطوح بسیار زیادی کار می‌کند که دیدن آن در کنار هم به گونه‌ای که تقریباً بدون دردسر به نظر می‌رسد جالب است.