بررسی سریال Sonic Prime – بدو سونیک!

Sonic Prime، سریالی است که برای کودکان ساخته شده است. اما این مورد، به عنوان یک عذر پذیرفته نیست. بسیاری از عناوین تاثیر گذار دهه گذشته، برای کودکان ساخته شده بودند، اما بسیار خوب نوشته شدند و بدون ترس به اجرا درآمدند. اما، چرا Sonic Prime بسیاری از این فرصت‌ها را رد می‌کند و تلاش دارد که کار خودش را انجام بدهد؟ با بررسی سریال Sonic Prime همراه ویجیاتو باشید.

برخلاف تجربه‌های کوتاه جذابی که قبلاً با این موجود آبی رنگ داشتیم، Sonic Prime تلاش دارد که یک داستان جامع را تعریف کند. سریال نمی‌داند چگونه این کار را کند، اما تلاش خودش را نشان می‌دهد. همچنین سریال سعی می‌کند که یک داستان غیر خطی را تعریف کند، حتی با اینکه چندان نسبت به خط داستانی وفاداری نشان نمی‌دهد.

قسمت اول از Sonic Prime چهل دقیقه است و این موارد را توضیح می‌دهد: ۱- سونیک در مولتی‌ ورس (یا به قول سریال، شَتِر ورس) گیر می‌افتد ۲- او می‌تواند گاهی در برابر دوستانش، شخص عوضی باشد. بله، نیازی نیست که برای این موارد زمان زیادی را مصرف کرد، اما این اتفاق افتاد. بعد از این قسمت، مدت زمان آن‌ها به بیست دقیقه کاهش می‌یابد، اما خط داستانی به طور مسخره‌ای، جک به جک و مولتی ورس به مولتی ورس، حرکت می‌کند. ریتم سریال، در نهایت تا سه قسمت اول جذاب است و چیزهای زیادی را امتحان می‌کند تا نشان بدهد چندتا از آن‌ها، جوابگو هستند. اما متاسفانه، مقدار زیادی از آن‌ها جوابگو نیستند.

با اینکه یک انیمیشن در رو به روی ما قرار دارد، جک‌ها و شخصیت‌ پردازی‌های جدید گروه (که خوشبختانه این بار شخصیت روگ حضور دارد) یک چیزی است که در Sonic Prime دیده نمی‌شود. تمامی این موارد، به خوب بودن بسیار نزدیک هستند. حتی یک داستان فرعی وجود دارد که در یکی از دنیاهای موازی، شاهد نسخه موازی ایمی و روگ هستیم که جذاب است. اما به لطف ساختار مسخره سریال به هدفش نمی‌رسد و قبل از آنکه متوجه بشویم، شاهد شتر ورس بعدی هستیم.

این ساختار، هم یک نعمت است و هم یک نفرین. اوایل سریال، ما چند اپیزود را در یک شتر ورس دیستوپیایی می‌گذرانیم که دنیای آن، توسط کنسول هرج و مرج (Chaos) تحت کنترل است. کنسول هرج و مرج، تشکیل شده از چند کلون دکتر اگمن است که پنج نفر با سن‌های مختلف هستند. از اگمن نوزاد گرفته تا پیرمرد، و با تمام این وجود، در سریال اضافه هستند! سریال فکر می‌کند این اگمن‌ها، بامزه‌ترین شخصیت‌های سریال هستند، اما آن‌ها تنها تقلیدی ناشیانه از دیگر سریال‌های کودکانه‌اند و بس. بنابراین در این نمونه، شتر ورس به ما یک داستان فرعی جذاب می‌دهد که هم جریان و ریتم بهتری دارد و هم راه فرار خوبی است! اما نقطه ضعف قضیه این است که، ما در نهایت دوباره شاهد حضور کنسول هرج و مرج هستیم.

لحظاتی که این گروه شرور بی‌مزه در سریال حضور ندارند، حداقل شاهد بهترین لحظات سریال هستیم. اینجا، به جای دیدن رابطه و لحظات تکراری بین سونیک و دوستانش در هر شتر ورس، ما به ترتیب بر روی رابطه سونیک با تیلز، ایمی و ناکلز تمرکز می‌کنیم. کانسپت کار جذاب است، و بدنه روایی پر از پتانسیل‌، مخصوصاً برای شخصیت بازیگوش سونیک، است. اما به لطف داستان کلی درباره مولتی ورسی که قرار است به حالت اولیه خود برگردد و از طرفی، دقیق مشخص نیست چطور کار می‌کند و چه هدفی دارد. هرچقدر هم که ما به قسمت پایانی نزدیک می‌شویم، مشخص نیست چه نتیجه‌ای قرار است از این مولتی ورس بگیریم.

از طرفی، شاید اذیت کننده‌ترین موردی که در Sonic Prime یافت می‌شود، این است که بیشتر عناصر در سریال یافت می‌شوند و مشخص است می‌توانند اثر را چند برابر بهتر کنند. انیمیشن باحال، پر انرژی و گاهی اوقات، به طرز خارق العاده‌ای خلاقانه است. اما مشخص است سریال نیاز به یک سری اصلاحات داشت که شاید به خاطر عجول بودن سازنده، بهشان بی‌توجهی شده است. واضح است که نویسندگان می‌خواستند به درون شخصیت گروه نفوذ کنند و از طرفی، مجبور بودند این کار را در قالب مولتی ورس انجام بدهند، زیرا سگا مشکل دارد و این مشکل بدنام، ضعف در شخصیت پردازی در دنیای اثرات سینمایی و سریالی‌اش است. ناامید کننده مورد، شخصیت شدو است، که در اینجا حضور دارد، اما از تمامی پتانسیلی که لایقش است استفاده نمی‌شود.

به نظر می‌رسد که Sonic Prime برای فصل دوم تمدید شود و امید است که نویسنده‌ها بتوانند عملکرد بهتری را ارائه بدهند. آن‌ها می‌خواهند یک کار جدید در این دنیا انجام بدهند و از طرفی، نیاز دارند که آزادی عمل را نیز به این دنیا بدهند. همچنین آن‌ها توانستند بهترین صدای سونیک را بعد از سال‌ها، به لطف دیون مک پیدا کنند و هدر دادن آن استعداد، می‌تواند به عنوان یک جرم تلقی بشود. هیجان جذابی که مک ارائه می‌دهد، بهترین چیزی است که Sonic Prime می‌تواند کارش را با آن ادامه بدهد و همچنین داستان‌های فرعی را بهتر به هم گره بزند.

در نهایت، Sonic Prime کار خاصی نمی‌کند تا رنسانس سونیک متوقف بشود، اما آنچنان هم پیشگام نیست که مانند فیلم‌ها، آن را چند قدم جلو ببرد. این اثر سرگرم کننده، در لحظاتی تاثیرگذار و به شعور مخاطبش نیز احترام می‌گذارد. از سریال‌های سونیک، نشان می‌دهد که فن بیس این دنیا، چه دیدی به این شخصیت و دنیایش دارد و این یک نقطه قوت است. اما Prime، حالا حالاها از این هدف دور است.