چرا نمایش بازی Suicide Squad: Kill the Justice League ناامیدکننده بود؟

استودیوی Rocksteady نقش موثری در تکامل بازی‌های ابرقهرمانی دارد. سه‌گانه بتمن آرکام از بهترین سری بازی‌های دو دهه اخیر بوده که دستاوردهای فنی شگفت‌انگیزی داشته است. نمی‌توان منکر تاثیرگذاری این سه‌گانه بر بازی‌هایی مثل اسپایدرمن اینسامنیاک شد. حال که آن‌ها فعلا از بتمن گذر کردند، به سراغ ابرشرورهای دنیای دی‌سی رفتند. پس از هشت سال انتظار، بالاخره نمایش مفصلی از بازی Suicide Squad: Kill The Justice League را شاهد بودیم. اما نتایجی که از این نمایش گرفتیم کاملا متفاوت با انتظارات بود.

در این مقاله از ویجیاتو قصد داریم تا به دلایلی که این نمایش ناامیدکننده بود بپردازیم. دلایلی که ممکن است از همین حالا زنگ خطر را برای راکستدی به صدا دربیاورد. لازم به ذکر است که در این مقاله تنها به نمایش‌هایی که از بازی دیدیم می‌پردازم و تلاشی ندارم تا قضاوتی زودهنگام از اثر نهایی داشته باشم. با ما همراه بمانید.

مبهم بودن ساختار گیم‌پلی

---

درست است که نمایش اخیر بازی Suicide Squad نزدیک به ۱۲ دقیقه بود، اما چیزی که به نمایش درآمد همچنان مبهم است. در این نمایش صرفا دیدیم که ما کنترل چهار سوپرویلن را برعهده می‌گیریم که بر فراز شهر در حال پرواز هستند و با اسلحه دشمنان را از پای درمی‌آورند. این فرمول یکسانی بود که در گیم‌پلی هر چهار کاراکتر قابل کنترل می‌دیدیم. قطعا اگر سازندگان به طور کامل این ساختار را برای کل بازی در نظر گرفته باشند، نمی‌توان انتظار بالایی از گیم‌پلی بازی داشت.

راکستدی استودیویی بود که فرمولی جذاب برای بازی‌های ابرقهرمانی تعریف کرد. پیش از انتشار بازی Batman Arkham Asylum ما همواره شاهد بازی‌های ابرقهرمانی بودیم که اقتباسی از فیلم‌ها هستند و نمی‌توانند حس ابرقهرمان بودن را برای مخاطب تداعی کنند. این راکستدی بود که بین بازی‌های اکشن ماجراجویی و ابرقهرمان‌ها پیوندی پیدا کرد و توانست ساختار جذابی برای ابرقهرمان‌ها در دنیای بازی پیدا کند. این ساختار جذاب با بازی‌های Arkham City و Arkham Knight تکامل پیدا کردند. حالا راکستدی پس از هشت سال، مشغول ساخت بازی دیگری شده است.

در طول همین هشت سال ما با آثار برجسته‌ای مثل Marvel’s Spider-Man روبرو رودیم که الهامات واضحی از سه‌گانه آرکام راکستدی گرفته بود. اثر دیگری مثل Marvel’s Guardians of The Galaxy هم توانست با ارائه یک ساختار خاص و روایتی جذاب، بازی قابل قبولی از چهار ابرقهرمان مارول را به مخاطبان تحویل دهد. بازی‌های ابرقهرمانی پروژه‌های ریسک‌پذیری هستند. در طول همین هشت سال دیدیم عناوینی مثل Marvel’s Avengers یا Gotham Knights نتوانستند ایده‌شان را در ساختاری مناسب اجرایی کنند.

موضوع نگران‌کننده آن است که بازی راکستدی بیشتر شبیه به دو اثری است که به عنوان بازی‌های ابرقهرمانی شکست‌خورده از آن‌ها یاد می‌کنیم. ساختار گیم‌پلی بازی چیزی شبیه به «بپر و شلیک کن» است. گویا که بازیکنان با یک شوتر سوم شخص تمام عیار روبرو هستند. در طول این نمایش ساختار دیگری از مبارزات ندیدیم و صرفا با چند ضربه تمام‌کننده یا Finisher آشنا شدیم. اما این چیزی نیست که از راکستدی انتظار می‌رفت. انتظار داشتیم تا راکستدی با در نظر گرفتن چهار کاراکتر، چهار سیستم متفاوت و متمایز را طراحی کند. منطقی نیست که ساختار گیم‌پلی کینگ شارک با هارلی کویین یکی باشد.

شباهت ساختار گیم‌پلی برای هر کاراکتر نمی‌تواند حس آن ابرقهرمان را به مخاطب منتقل کند. برخلاف کاری که راکستدی با بتمن یا اینسامنیاک با پیتر یا حتی ایداس مونترال با استار لرد انجام داد. شاید یکی از ایرادات بزرگ Gotham Knights هم شباهت زیاد ساختار گیم‌پلی چهار کاراکتر با یکدیگر بود.

منابع الهام راکستدی

---

براساس گزارشاتی که تا به امروز منتشر شده، ساخت بازی Suicide Squad: Kill The Justice League از سال ۲۰۱۶ آغاز شده است. پس از انتشار نمایش بازی در فضای مجازی زیاد دیدیم که مخاطبان ساختار بازی را با عناوینی مثل Destiny مقایسه می‌کنند. بعید نیست که راکستدی از این بازی الهاماتی گرفته باشد. با توجه به ساختار سرویس‌ محور و بتل‌پس‌های بازی، می‌توان متوجه این الهام‌گیری شد. در سال ۲۰۱۷، بازی Destiny 2 از موفق‌ترین بازی‌های سال بود و این بازی حتی تا هفته‌های اخیر محتوا دریافت کرده و پشتیبانی شده است.

اما شاید راکستدی انتظار نداشت که شرایط بازی‌های سرویس محور به این زودی تغییر کند. امروز تعداد بازی‌های سرویس محوری که در کمتر از یک سال به پایان راه می‌رسند، زیاد است. از نمونه‌های آن هم می‌توان به Marvel’s Avengers اشاره کرد. اثری که در سال ۲۰۲۰ و چند ماهی پس از رونمایی از بازی Suicide Squad: Kill The Justice League منتشر شد.

البته که نمی‌توان ساختار سرویس‌محور یک بازی را دلیل بد بودن بازی بدانیم. بازی Gotham Knights لایوسرویس نیست اما بازی خوبی هم نیست. گاتهام نایتز در ارائه گیم‌پلی جذاب شکست می‌خورد، ایرادات فنی فراوانی دارد و گاتهام طراحی شده به اندازه گاتهام‌های راکستدی جذاب نیست. اما این موضوع باز هم به نگرانی‌ها پیرامون کیفیت بازی Suicide Squad می‌افزاید. Suicide Squad هم یک بازی لایوسرویس است هم نمایش‌ گیم‌پلی بازی امیدوارکننده نبوده است. شخصا باید بگویم که من از نمایش اولیه بازی Gotham Knight خوشم آمد اما هر چه جلوتر رفتیم، متوجه شدیم بازی محتوای لازم را ندارد. حال بازی Suicide Squad نمایش‌های خوبی هم نداشته است.

اما متاسفانه خبرهای بد Suicide Squad: Kill The Justice League به همین جا ختم نمی‌شود. گویا راکستدی در طول هشت سال گذشته هر ویژگی خطرآفرینی که برای یک بازی وجود داشته را برداشته و در قالب بازی خودش جای داده است. در همین چند ماه گذشته و پس از نمایش بازی Redfall و اعلام نیاز اتصال دائمی به اینترنت، بسیاری از مخاطبان از این موضوع انتقاد کردند. منتقدان اعتقاد دارند که هنگامی که اثری را می‌توان به صورت تک‌نفره تجربه کرد، نیازی به اتصال به اینترنت نیست. اما ساختار سرویس‌محور و دسترسی به بتل‌پس‌ها مانع اصلی این اتفاق هستند. حال راکستدی اعلام کرده که بازیکنان علاوه بر ساختار Co-op می‌توانند به صورت تک‌نفره هم بازی را تجربه کنند البته با اتصال دائمی به اینترنت.

گویا راکستدی تمامی این تصمیمات را زمانی گرفته که این موضوعات ترند روز بودند. اما همه این ترندها در طول این هشت سال فراز و نشیب‌های فراوانی را گذرانده‌اند.

در خصوص ساختار گیم‌پلی می‌توان گفت که راکستدی الهامات زیادی از سری بازی Crackdown داشته است. مکانیک‌های حرکتی و شوتینگ بازی شباهت زیادی به این سری بازی دارد. حتی برخی از مخاطبان به طنز بازی را با فورتنایت مقایسه کردند. البته طنز آن‌ها هم بی‌راه نیست و واقعا دو اثر با یکدیگر شباهت دارند. چیزی که آزاردهنده است این موضوع است که راکستدی چیز جدیدی از خودش ارائه نمی‌دهد. باید تا انتشار نسخه نهایی منتظر بمانیم اما با این نمایش، هیچ المان یا ساختار جدیدی را نمی‌بینیم. و این موضوع برای استودیویی که با سه‌گانه آرکام خلاقیتش را ثابت کرده، ناراحت‌کننده است.

داستان Suicide Squad تنها راه نجات بازی‌ست

---

شاید تنها بتوان داستان بازی را تنها راه نجات بازی از شکست دانست. حضور ابرشرورهایی مثل هارلی کویین، کاپیتان بومرنگ، ددشات و کینگ شارک تصویر خوبی از جوخه انتحار فراهم می‌کند. البته حضور گروه عدالت در مقام آنتاگونیست می‌تواند از دیگر عوامل جذابیت داستان باشد.

در این نمایش مشخص شد که داستان بازی در آرکام‌ورس (Arkham Verse) جریان دارد. با توجه به حضور بتمن در بازی، معمای پایان بازی Arkham Knight هم جواب نسبتا واضحی گرفت. تا به اینجا می‌دانیم سوپرمن، بتمن، فلش، گرین لنترن و واندروومن در جبهه مقابل Suicide Squad قرار دارند.

خط داستانی که راکستدی انتخاب کرده جذاب است اما این مسیر هم خطرات پنهان زیادی دارد. یکی از این خطرات، تعریف داستان در دنیای جذاب آرکام است. تمامی کاراکترهای شهر گاتهام که در این بازی حضور دارند، پیش‌زمینه‌ای در سه‌گانه آرکام داشتند. حتی یکی از کاراکترهای اصلی مثل هارلی کویین، درگیری طولانی مدتی با بتمن داشت.

البته که برخی از مخاطبان به منطق داستان انتخاب شده هم انتقاد دارند. این که چرا آماندا والر قصد دارد با استفاده از سویساید اسکواد، گروه عدالت را بکشد به جای آن که آن‌ها را نجات دهد، برای این دسته از دنبال‌کنندگان منطقی نیست. یکی دیگر از انتقادات آن است که کاراکترها اقتباس وفادارانه‌ی نسبت به کمیک نیستند. البته که قضاوت درباره این موضوع اصلا ممکن نیست و باید تا انتشار بازی منتظر ماند.

---

هلن کاور (Helen Kaur) مسئول طراحی UI بازی در نمایشی که در State of Play منتشر شد گفت: «اگر بازی‌های داستانی دوست دارید، اگر المان‌های RPG دوست دارید، اگر بازی‌های کوآپ دوست دارید و می‌خواهید کاراکترتان را شخصی‌سازی کنید، و درنهایت اگر بازی‌های اکشن بی‌مغز دوست دارید، Suicide Squad همه‌ این موارد را دارد.»

و شاید تمام این مواردی که ذکر شد، پاشنه آشیل بازی باشد. گویا ما با اثری طرف هستیم که هویت مشخصی ندارد. در عین حال که  شبیه فاینال فانتری است، به فورتنایت هم شباهت دارد. در حالی که می‌تواند مثل سه‌گانه آرکام موفق باشد، می‌تواند مثل اونجرز هم شکست بخورد. تمامی این شک و شبهه‌ها برای پروژه‌ای است که بیش از هشت سال زمان استودیوی توانایی مثل راکستدی را گرفته است.

با توجه به این نمایش، نمی‌توان سرنوشت خوبی را برای بازی متصور شد. مگر آن که راکستدی واقعا تجربه منحصر به فردی را خلق کرده باشد که تا زمان در دست گرفتن کنترل کاراکترها، درک حس آن ممکن نیست. تا آن زمان، نمی‌توان نتیجه دیگری را متصور شد و پیامدها و نگرانی‌های شکست اونجرز تا زمان انتشار همراه Suicide Squad: Kill The Justice League باقی می‌ماند.

بازی Suicide Squad: Kill The Justice League در تاریخ ۲۶ می ۲۰۲۳ (۵ خرداد ۱۴۰۲) برای کنسول‌های نسل نهمی PS5، Xbox Series X/S و پی‌سی منتشر می‌شود.

بیشتر بخوانید:

• تاثیر Batman: Arkham City روی ژانر ابرقهرمانی چه بود؟
• چرا بازی Marvel’s Spider-Man یکی از بهترین اقتباس‌های مرد عنکبوتی است؟