چگونه چهره‌های مشهور غیرقابل تشخیص می‌شوند؟ بهترین تغییرات چهره بازیگران در قاب سینما چه بود؟! آیا رالف فاینس را به عنوان لرد ولدمورت در فرانچایز هری پاتر شناختید؟ بسیاری تا زمانی که معرفی بازیگران را در پایان فیلم ببینند، پاسخ «نه» دادند. چرا؟ چون آنها نمی‌توانند هیچ شباهتی بین بازیگر و شخصیتی که به تصویر کشیده شده پیدا کنند. چهره‌پردازی معجزه می‌کند؛ این عمل به معنای واقعی کلمه یک فرد شناخته شده را به یک فرد کاملاً متفاوت تبدیل می‌کند. چهره‌پردازی و آرایش می‌تواند تغییری باورنکردنی را به ارمغان بیاورد؛ یک چهره‌پرداز به معنای واقعی کلمه می‌تواند سوژه خود را به هر کسی که دوست دارد، صرف نظر از جنسیت و سنشان تبدیل کند.
از همان روزهای ابتدایی سینما، گریمورها مجبور بودند هنر خود را با تکنولوژی ساخت فیلم ترکیب کنند. امروزه، تکنیک‌های چهره‌پردازی و تصاویر کامپیوتری با هم ترکیب می‌شوند تا تصوراتی مانند چهره مار مانند لرد ولدمورت در «هری پاتر و جام آتش» را خلق کنند. از گوش‌های اسپاک در فیلم‌های «پیشتازان فضا» گرفته تا زخم هری پاتر و پروتز قرمز صورت پسر جهنمی، همه انواع جادوی سینمایی بر مهارت و تخیل گریمورهای فیلم تکیه کرده‌اند تا داستان شخصیتی را روایت کنند.
گریم و چهره‌پردازی فیلم می‌تواند چیزی بیشتر از پنهان کردن عیوب و زیبایی بازیگران انجام دهد. فراموش نکنید آرایش خوب طراحی شده نقش اصلی را در جان بخشیدن به یک شخصیت ایفا می‌کند. اکنون ما در ویجیاتو می‌خواهیم به معرفی بهترین تغییرات چهره بازیگران در تاریخ صنعت سینما بپردازیم.
جان هرت | مرد فیل‌نما
در فیلم «مرد فیل‌نما» اثر دیوید لینچ، جان هرت فقید نقش جان مریک را بازی کرد، شخصیتی تاریخی (نام واقعی جوزف مریک) که به خاطر بدشکلی‌های شدید ناشی از بیماری عجیب معروف است. تغییرات چهره‌پردازی روی هرت بیش از هشت ساعت برای آماده سازی طول می‌کشید. کریستوفر تاکر گریمور ارشد فیلم با تیم خود برای شبیه سازی دقیق، از اسکلت واقعی مرد فیل‌نما که در سال 1890 درگذشت، استفاده کرد.
وقتی آکادمی اسکار با جایزه ویژه از او تجلیل نکرد، رای دهندگان نامه‌های اعتراض آمیزی ارسال کردند که باعث شد آکادمی جایزه بهترین چهره‌پردازی را در سال آینده معرفی کند. درست است؛ این همان فیلمی است که آکادمی را متقاعد کرد که به گریم احترام بگذارد.
مارلون براندو | پدرخوانده
آماده کردن دون کورلئونه بیشتر به این بود که او را در چارچوب ذهنی درست قرار دهند تا اینکه او را در صورت لزوم با چهره‌ای ویژه آماده اجرا کنند. صادقانه بگویم، هق هق‌های سنگین او، طرز صحبت و شیوه‌ای که در آن خود را حفظ می‌کرد، بیشتر محصول بازی عالی مارلون براندو بود. اما همچنین ما به عنوان یک مخاطب باید به این بخش نگاه کنیم که چهره متفاوت و ماندگار براندو، فراتر از بازی عالی خودش، کار یک تیم چهره‌پردازی بود که توانست چهره براندو را به چیزی متفاوت بدل کند.
بنابراین، در تبدیل دون کورلئونه به چیزی که ما به عنوان یک شخصیت نمادین در این فیلم تماشا می‌کنیم، جدا از کارگردانی و بازی، این چهره‌پردازی است که نقش بزرگی را ایفا می‌کند.
داستین هافمن | توتسی
تا زمانی که فیلم و سینما وجود دارد، سازندگان از چهره‌پردازی برای تبدیل مردان به زنان استفاده می‌کنند. اما کلاسیک ترین مبادله جنسیتی در این زمینه همگی احتمالاً به توتسی می‌رسد. گفته می‌شود که داستین هافمن تنها با این شرط پذیرفته است که این نقش را بازی کند که گریم آنقدر خوب باشد که بتواند به عنوان یک زن در خیابان‌های نیویورک عبور و مرور کند.
بنابراین، آلن وایزینگر، هنرمند توانمند چهره‌پردازی سینما، تصمیم گرفت تا او را نه به شخصیت، بلکه به یگ زن واقعی تبدیل کند. و این تغییرات کار آسانی نبود. علاوه بر آرایش معمولی، آلن وایزینگر صورت هافمن را کشیده و دندان‌های نازک‌تر و بلندتری برای او فراهم کرد: و این به خوبی کار کرد. جالب است بدانید هافمن با این تغییرات حتی دخترش را هم فریب داد!
تیم کوری | پنی وایز
برای دهه‌ها، چهره فوق‌العاده تیم کوری، او را به انتخابی طبیعی برای کار با چهره‌پردازان حرفه‌ای تبدیل کرد. دلقک قاتل و آدم‌خوار نیز یکی از این موارد است که او در آن بازی کرد. بارت میکسون، گریمور توانمدی است که خالق پنی‌وایز وحشتناک است. این گریمور تغییرات ویژه‌ای را بر روی تیم کوری ایجاد کرد و بدون شک این چهره‌پردازی یکی از نمادین ترین گریم‌ها در کل تاریخ سینمای ترسناک بود.
بردلی کوپر | مایسترو
بردلی کوپر برای فیلم زندگینامه‌ای جدید لئونارد برنشتاین برای نتفلیکس که او نیز در آن نقش آفرینی خواهد کرد به صندلی کارگردانی بازگشته است. با این حال، ممکن است کوپر را در قامت چهره جدیدش در این فیلم نشناسید. این بازیگر 47 ساله برای ایفای نقش آهنگساز مشهور جهان در سال‌های آخر عمرش، پشت تغییرات دگرگون‌کننده‌ای ناپدید شده است. نتفلیکس چند تصویر اولیه از Maestro را منتشر کرد، از جمله کوپر در لباس سفید، و حداقل می‌توان گفت که آنها چشمگیر هستند.
کالین فارل | پنگوئن در بتمن
حتی افرادی که بتمن را دیده‌اند و به خوبی می‌دانند که کالین فارل نقش رئیس جنایتکار بدنام پنگوئن را بازی می‌کند، هنوز هم به سختی باور دارند که این شخصیت فارل است. او که هر روز سه تا چهار ساعت روی صندلی گریم بود، لهجه ایرلندی آشنای خود را با لهجه یک نیویورکی کلاسیک ایتالیایی عوض می‌کند. اجرای او مورد تحسین گسترده قرار گرفت و برخی آن را بهترین نسخه پنگوئن می‌نامند که تا به حال روی پرده ظاهر شده است (بدون توجه به اجرای تکان دهنده دنی دویتو در سال).
به نظر می‌رسد که برادران وارنر نیز با این ایده موافق است زیرا یک سریال تلویزیونی اسپین آف بر اساس پنگوئن فارل در حال حاضر برای HBO Max در حال ساخت است. کالین فارل برای دستیابی به ظاهر پنگوئنی قابل توجه خود در بتمن، روزانه بین چهار تا هشت ساعت روی صندلی گریم وقت سپری می‌کرد. او از پروتزهای انفرادی که در تمام صورتش استفاده می‌شد، از جمله بینی خاص، استفاده ویژه می‌کرد. فارل پس از تمام شدن کارش در این فیلم بارها در مصاحبه‌های گوناگون گزارش داد که در حین ساختن فیلم آزادانه با لباس و گرم پنگوئن بیرون رفته و شناخته نشده و حتی پسرش را با این گریم متفاوت ترسانده است.
ادریس البا | پیشتازان فضا : فراتر
چهره بازیگر پرشور بریتانیایی به عنوان شرور اصلی با نام کرال در «پیشتازان فضا : فراتر» به لطف تغییرات دگرگون‌کننده چهره‌پردازان کاملاً غیرقابل تشخیص است. این شخصیت ماورایی موجودی آبی است و پوشیده از برآمدگی‌های خزنده ضخیم است. البا در مصاحبه‌ای با اینترتینمنت ویکلی تصریح کرده است که فرآیند آرایش و گریم صورت و بدن او حدوداً سه ساعت طول می‌کشید و روزهای او برای خلق این شخصیت حدود ساعت 4:15 صبح در اتاق گریم شروع می‌شد.
جرد لتو | خاندان گوچی
جرد لتو استاد تحول و تغییرات گسترده در چهره است، از باشگاه مبارزه تا باشگاه خریداران دالاس؛ و او این کار را دوباره در سال 2021 انجام داد، در پشت پروتز و کلاه طاس برای به تصویر کشیدن پائولو گوچی در خاندان گوچی. جرد لتو با نقش‌های متحول کننده و بسیار قطبی و به شدت مورد انتقاد غریبه نیست. اما پس از برنده شدن اسکار او در باشگاه خریداران دالاس، برخی از کارگردانان مایل بودند که او را در نقش‌های متفاوت امتحان‌کنند.
بنابراین، تعجب آور نیست که بفهمیم لتو در ابتدا برای نقش پائولو گوچی در خاندان گوچی در نظر گرفته نشده بود. اما لتو در نهایت کارگردان، ریدلی اسکات را متقاعد کرد که به او اجازه دهد در هر صورت این نقش را بازی کند. بسیاری از بینندگان استدلال می‌کنند که آنچه از این اشتیاق ناشی شد، بیشتر کاریکاتوری از طراح فقید گوچی است تا تصویری واقعی از شخصیت.
هیث لجر | جوکر
دگرگونی‌های زیبایی شناختی باورنکردنی در تاریخ غنی مجموعه کمیک بتمن بارها رخ داده است. جک نیکلسون ماهیت دیوانه جوکر را در بتمن در سال 1989 به تصویر کشید. دنی دویتو در سال 1992 در فیلم بازگشت بتمن به شخصیت عجیب و غریب پنگوئن متمایل شد. اما شاید جالب‌ترین و به یاد ماندنی‌ترین برداشت، اجرای جذاب هیث لجر در نقش جوکر در شوالیه تاریکی سال 2008 باشد. چهره‌پردازی عمیق اما ساده، به شدت تاثیرگذار بود: رنگ صورت سفید لکه دار، سایه سیاه لکه دار دور چشم، و رژ لب قرمز آغشته شده روی زخم‌های سیلیکونی تقلبی، روندی که به گفته امپایر، اجرای آن هر روز از ابتدا تا انتها حدود دو ساعت طول می‌کشید.
کانور اوسالیوان، ناظر اجرایی چهره‌پردازی فیلم، گفت: این ظاهر با هدفی اجرا شده بود که جلوه کلی یک «دلقک ژنده‌‌پوش» را می‌داد. بازی مهم لجر در نقش جوکر شرور در شوالیه تاریکی که برنده اسکار شد، در تاریخ سینما ماندگار شده است، اما اکثر طرفداران وقتی این بازیگر استرالیایی در ابتدا انتخاب شد، ناامید شدند. با این حال او همه را شگفت زده کرد و خود را در نقشی سخت غوطه‌ور کرد.
لجر که به مدت یک ماه به تنهایی زندگی می‌کرد، صدای جوکر، رفتارها و گفتگوهای درونی جوکر را به خوبی در ذهن و رفتار فیزیکی‌اش تنظیم کرد. در اجرای او همه چیز به عدالت اندازه گیری می‌شود، از لبخند گرفته تا لب زدن مداوم (عوارض جانبی درمان بیش از حد اسکیزوفرنی). و به همین دلیل است که جوکر هیث لجر بزرگترین شرور فیلم‌های کمیک تا کنون است.
ربکا رومین | فرنچایز اولیه مردان ایکس
در ریبوت مردان ایکس در سال 2000، ربکا رومین نقش شخصیت شرور تغییر شکل دهنده را بازی کرد که قبلا به نام ریون شناخته می‌شد. برخلاف جنیفر لارنس، که بین موهای براق قرمز طبیعی میستیک و پوست آبی و شکل انسان در نوسان است، رومین در اکثر سه فیلم آبی بود. و نیاز به کار زیادی برای خلق این تغییرات داشت. ظاهر میستیک یک توهم برهنه تمام آبی است، با فلس‌هایی که قسمت‌های خصوصی او را می‌پوشاند. این بازیگر به اینترتینمنت ویکلی گفت که در فیلم اول، روند طولانی گریم او حدود هشت یا نه ساعت طول می‌کشید، اما گروه چهره پردازی موفق شدند تا فیلم دوم آن را کوتاه کنند.
تیلدا سوینتن | سوسپیریا
سوسپیریا از کارگردان لوکا گوادانینو ، بازسازی اقتباسی آزادانه از فیلم کلاسیک ترسناک سال 1977 داریو آرجنتو است. تیلدا سوینتن در کنار داکوتا جانسون و کلویی گریس مورتز به عنوان طراح رقص اصلی یک آکادمی رقص معتبر آلمانی که معلوم شد توسط گروهی از جادوگران اداره می‌شود، بازی می‌کند. سوئینتن به عنوان دو نقش در این فیلم شناخته می‌شود، اما چهره‌پردازی مورد نظر در واقع سومین نقش مخفی است که اثری خیره کننده از دگرگونی گریم است. اگر بخواهید درباره یک اثر واقعی جادوی امروزی صحبت کنید با تغییرات چهره سوئینتن در این اثر را مثال بزنید.
تام کروز | تندر استوایی
مطمئناً، رابرت داونی جونیور احتمالاً گریم جنجالی‌تر و به یاد ماندنی‌تری را در فیلم « تندر استوایی» داشت، اما تام کروز مطمئناً تحت گریم جذاب‌تری قرار گرفت. اکثر تماشاگران سینما در آن زمان حتی نمی‌دانستند که کروز در فیلم حضور دارد تا زمانی که تیتراژ پایانی آن را دیدند و از نقش آفرینی او متعجب شدند، زیرا او هیچ هزینه‌ای برای این نقش دریافت نکرد (نام او در هیچ پوستر فیلمی هم دیده نمی‌شود). با این حال، جالب‌تر این بود که نقش لس گروسمن، تهیه‌کننده کک‌های رژیمی، کاملاً توسط خود کروز طراحی و توسعه داده شد. پس از خواندن فیلمنامه، او به ستاره و کارگردان بن استیلر گفت که این نقش را با این دگرگونی می‌خواهد. و بدین ترتیب، شخصیت عجیب متولد شد.
نیکول کیدمن | ساعت‌ها
نیکول کیدمن نزدیک به دو دهه قبل از اینکه روی صندلی گریم فیلم ریکاردوس بودن بنشیند تا لوسیل بال در فیلم زنده کند، برای ایفای نقش ویرجینیا وولف در فیلم ساعت‌ها، دگرگونی ظریف تری را تجربه کرد. این فیلم که حول محور سه زن (یکی خود وولف است) در سه دوره زمانی مختلف که زندگی‌هایشان همگی حول رمان خانم دالووی تلاقی می‌کند، مورد تمجید سخاوتمندانه منتقدان و تماشاگران سینما قرار گرفت. این استرالیایی خیره‌کننده به‌عنوان وولف خانه‌دار تقریباً غیرقابل تشخیص بود و به شایستگی اسکار بهترین بازیگر زن را برای این دگردیسی روی پرده دریافت کرد.
گری اولدمن | چرچیل
گری اولدمن اولین بازیگری نیست که نقش وینستون چرچیل را بازی می‌کند و احتمالا آخرین بازیگر هم نخواهد بود. با این حال، پس از برنده شدن اسکار بهترین بازیگر مرد، او ممکن است به یاد ماندنی ترین باشد. داستان فیلم طی چند هفته در روزهای اولیه نخست وزیری چرچیل می‌گذرد و با سخنرانی معروف او به نام «ما در سواحل می‌جنگیم» به اوج خود می‌رسد. کارگردان جو رایت پس از فیلم نه‌چندان موفق «پن» که پیش درآمدی برای پیتر پن بود، این فیلم را هدایت کرد. اما گذراندن ساعت‌های زیاد اولدمن روی صندلی گریم هر روز صبح ارزشش را داشت، زیرا فیلم هم در گیشه و هم از نظر منتقدان موفق بود. حتی صحبت‌هایی برای ساخت دنباله وجود دارد، اما هنوز چیزی مشخص نشده است.
لان چِینی | شبح اپرا
هیچ فهرستی از تغییرات ویژه چهره‌پردازان دراماتیک بدون «مرد هزار چهره» کامل نمی‌شود. نقش لان چینی در قامت اریک برای نزدیک به یک قرن به دلیل تکنیک‌های گریم که خود چینی پیشگام اجرای آن بود، معروف بوده است. طراحی آرایش صورت او آنقدر پیچیده بود که حتی باعث شد چینی از سیم‌های پنهان روی صورتش خونریزی کند. با این حال، این تغییرات بسیار موفقیت آمیز بود، و باعث شد مردم در سینما در اولین باری که چهره ترسناک او روی صفحه نمایش داده شد غش کنند.
کریستین بیل | دیک چِنی در معاون
پس از همکاری با کریستین بیل در فیلم The Big Short ، آدام مک‌کی، به عنوان کارگردان معتقد بود که این بازیگر برنده اسکار فردی است که می‌تواند نقش معاون رئیس‌جمهور سابق آمریکا دیک چنی را در فیلم گزنده Vice، ایفا کند. با وجود اینکه بیل قبلاً در فیلم‌هایش چهره‌پردازی مصنوعی نکرده بود، مثل همیشه، ابتدا 40 پوند برای این نقش اضافه کرد.
بیل که شاید یکی از خاص‌ترین شحصیت‌های سیاسی در تاریخ آمریکا را به تصویر بکشد، مجبور بود هر روز ساعت‌ها روی صندلی گریم بنشیند و حتی سر خود را هر روز صبح برای داشتن کلاه طاس بتراشد. اگرچه خود چنی از زمان اکران این فیلم چیز زیادی برای گفتن نداشته است، اما دخترش لیز بسیار پیرامون این فیلم و اجرا پر سر و صدا بوده است. هنگامی که بیل گلدن گلوب خود را برای بهترین بازیگر نقش مکمل دریافت کرد، از شیطان برای الهام بخشیدن به او برای بازی در این نقش تشکر کرد.
ران پرلمن | پسر جهنمی
اگر قرار است نقش یک ابرقهرمان اهریمنی به نام پسر جهنمی را بازی کنید، باید سختس اجرای نقش آن را پیش بازی کردن بررسی کنید. اما چرا؟ چون تغییرات دگرکون‌کننده‌ای در اتاق گریم انتظار شما را می‌کشد. ران پرلمن با خوشحالی از این فرصت استفاده کرد و در فیلم ابرقهرمانی پسر جهنمی محصول 2004 به کارگردانی گی‌رمو دل تورو بازی کرد. به گفته طراح آرایش و چهره‌پرداز، جیک گاربر، او تقریباً چهار ساعت در روز روی صندلی گریم می‌نشست، زیرا قطعات مصنوعی فوم زیادی به صورت و سینه‌اش اضافه می‌شد. حتی در طول فیلم برداری بیش از 85 بار دیگر این کار تکرار و اجرا شد.
هلنا بونهام کارتر | سیاره میمون‌ها
یکی از تغییرات ویژه تاریخ سینما روی یکی از جذاب‌ترین بازیگران زن سینما انجام شده است. هلنا بونام کارتر که در آثار تیم برتون بارها زیر تغییرات سخت رفته است، در سال 2000 با بازی در نقش شامپانزه‌ای به نام آری در بازسازی سیاره میمون‌ها توسط تیم برتون، اوضاع چهره‌پردازی را تکان داد. هلنا بونهام کارتر گفت که فرآیند چهره‌پردازی او شدید بود، فرآیندی 4 تا 5 ساعته که به همه چیز نیاز داشت، از آرایش گرفته تا دندان مصنوعی و گوش مصنوعی. او گفت که این روند «دست و پا گیر و فلج کننده» بود، اما این محدودیت‌های فیزیکی به او آموخت که از صدایش تا «بیشترین حد ممکن» برای انتقال احساسات استفاده کند.
رابرت انگلوند | کابوس در خیابان الم
رابرت انگلوند بیش از 30 سال است که در نقش فردی کروگر به کابوس‌های خیلی از مخاطبان آثار ترسناک خزیده است. این هنرپیشه آثار ترسناک نمادین که از آن زمان کلاه مشکی و ژاکت راه راه را آویزان کرده است، بارها و بارها برای این نقش خاص فرآیند یک گریم دلهره آور را تحمل کرد. در روزهای اولیه، این فرآیند چهار ساعته نیاز به یک کلاه طاس و 18 قطعه لاتکس (که باید در طول روز مرطوب نگه داشته می‌شد) نیاز داشت که به صورت و گردن او چسبانده می‌شد تا به ظاهر زخم‌دار معروف دست یابد. این تغییرات خالق یکی از ماندگار ترین چهره‌های خاص سینما است.
رالف فاینس | فرنچایز هری پاتر
فاینس که دو بار نامزد اسکار شده، ولدمورت شرور، جادوگر مخوف را در فرانچایز فیلم هری پاتر زنده کرد و تاثیری عالی بر این آثار داشت. این ظاهر او ترکیبی از آرایش سفید دقیق، مسدود کننده‌های ابرو و دندان‌های مصنوعی بود که اجرای آن حدود دو تا سه ساعت طول می‌کشید و با برداشتن دیجیتالی بینی او ظاهر مار مانند ارباب تاریکی کامل می‌شد. شما می‌توانید تحول هوشمندانه را در اینجا تماشا کنید. آن را گرامی بدارید، زیرا ممکن است آخرین باری باشد که او را با آرایش سنگین می‌بینید. فاینس به قدری از این روند متنفر بود که در سال 2014 گفت هر وقت به سختی چهره‌پردازی فیلم می‌کند دچار افسردگی و خستگی می‌شود.
لان چِینی سلطان همشونه کسی که گریما شو خودش انجام می‌داده یک فیلم هم ازش ساختن فیلم خوبیه مرد هزار چهره یجورایی گریم سخت و پیچیده رو ایشون به سینما آورد با ورودش به سینمای صامت و بعد که فیلم ناطق اومد ایشون عمرش کفاف نداد البته زندگی سختی هم داشته ولی پسرش بعد فوتش بازیگری رو شروع میکنه یکی از بزرگان سینماست این لان چینی تاریخ گریم در سینما با ایشون تعریف میشه
اکبر عبدی on top🗿
قسمت پسر جهنمی سختی ، سختس نوشه شده
و البته دونستنش خالی از لطف نیست دوستان، که آقای آدواله آکینویه آگباجه هم، برای بازی کردن نقش کیلرکراک در فیلم شکست‌خورده‌ی جوخه انتحار (۲۰۱۶) چهره‌پردازی شگفت‌انگیزی رو تجربه کرد؛ که به خاطر همون، فیلم‌شون اسکار بهترین چهره‌پردازی سال ۲۰۱۷ رو هم برنده شد!
اون شخصیت هم گریم بسیار سنگین و کاردرستی داشت آقای پریمی.
طبق قولم (هر چند یکم دیر) بالاخره اومدم برای نظر و کامنت طولانی خودم. (خب حقیقتش خیلی از این مطلب خوشم اومد و باهاش به قول گفتنی خیلی حال کردم! از این جور مقالات معمولا آنچنان پیدا نمیشه بنابراین لازم دونستم که یک کامنتی بنویسم که خستگی نویسنده از تنش بپره.)
مرد فیل‌نما: همچین گریمی واقعا کار سختی بوده و لازم به گفتن من هم نیست، هر کسی ببینه متوجه میشه!
«کریستوفر تاکر گریمور ارشد فیلم با تیم خود برای شبیه سازی دقیق، از اسکلت واقعی مرد فیل‌نما که در سال ۱۸۹۰ درگذشت، استفاده کرد.»
«وقتی آکادمی اسکار با جایزه ویژه از او تجلیل نکرد، رای دهندگان نامه‌های اعتراض آمیزی ارسال کردند که باعث شد آکادمی جایزه بهترین چهره‌پردازی را در سال آینده معرفی کند.» واقعا خیلی خوب کار کرده، و اون اسکاری که اول بهش ندادن و چون حقش بود بهش تعلق گرفت واقعا حلالش باشه.
پدرخوانده: این فیلم شاهکار رو فراموشم نمیشه، واسش می‌میرم همیشه! بازی بی‌نظیر مارلون براندو به جای خود، چهره‌پردازی این بازیگر واقعا خاصه؛ ناگفته نماند من اون دندون مصنوعی‌ای رو که براندو استفاده می‌کرد تا صورتش اون طور تغییر کنه رو دیدم، نمیدونم اون هم از طرح های گریمور بوده یا خیر ولی خب در نهایت چهره‌پردازی دون کرلئونه به عنوان یک مرد قدیمی و سیسیلی بسیار برازنده از آب در اومده.
توتسی: سلام مامان بزرگ! واقعا یک کسی اگر در طول عمرش با فیلم های داستین هافمن بزرگ شده باشه و زیر و روی زندگی‌ش رو هم بدونه بازم فکر نمی‌کنم بتونه تشخیص بده که این خانم مسن نیویورکی همون داستین هافمنه، وقتی حتی دخترش هم متوجه نشده یعنی اینکه چهره‌پرداز کارش رو به نحو احسن به انجام رسونده.
پنی‌وایز: اون دندون‌ها و چشم های زرد و اون نوع گریم کار هر کسی نیست و مشخصه که خیلی وقت می‌بره و به یک شخص حرفه‌ای نیاز داره!
مایسترو: با اینکه در عکسی که نتفلیکس منتشر کرده میشه شباهاتی در هر دو چهره پیدا کرد که بشه فهمید این پیرمرد همون بردلی کوپره اما به هیچ عنوان نمیشه منکر این قضیه شد که این گریم عالی نیست، اون چروک های روی پیشونی و اون تغییراتی که روی گردن ایجاد شده نشون‌دهنده‌ی مهارت گریمور هستش.
بتمن: با اینکه شرور اصلی فیلم ریدلر بود اما من پنگوئن رو خفن‌تر و کاریزماتیک‌تر دیدم! هر چند شاید ریدلر اصلا نیازی به کاریزماتیک بودن و خفن بودن آنچنانی نداشته باشه اما برای من پنگوئن با اون ظاهر فوق حرفه‌ایش بیشتر به چشم اومد. «کالین فارل برای دستیابی به ظاهر پنگوئنی قابل توجه خود در بتمن، روزانه بین چهار تا هشت ساعت روی صندلی گریم وقت سپری می‌کرد. او از پروتزهای انفرادی که در تمام صورتش استفاده می‌شد، از جمله بینی خاص، استفاده ویژه می‌کرد.» با اینکه کارش به شدت سخت بوده اما خروجی کار اونقدر خوب بوده که جایی برای اینجور بحث‌ها نمی‌مونه.
پیشتازان فضا فراتر: همچین گریمی مشخصا زیاد زمان می‌بره و منطقیه اون سرهم بندی‌ها و فرایند ۴ ساعت وقت ببره و همچنین نشون میده که چهره‌پرداز چقدر استادانه و با درایت این کار رو انجام داده.
خاندان گوچی: متاسفانه من هنوز این فیلم رو ندیده‌ام و آثار جرد لتو رو هم دنبال نمی‌کنم بنابراین در لحظه چیزی جز تحسین نمی‌تونم برای گریمور بنویسم، پس: دم شما گرم که یجوری این جرد لتو رو گریم کردی که اصلا نتونستیم بشناسیمش!
شوالیه‌ی تاریکی: چی می‌تونم بگم؟ برای جوکری که جاودانه شد و برای فیلمی که جاودانه شد، تنها چیزی که می‌تونم بگم و برازنده‌ی این چهره‌پردازی هستش اینه: شاهکار! کلام آخر: روحت شاد هیث لجر.
مردان ایکس: فیلم های کمیک بوکی به واسطه‌ی اینکه داستان های تخیلی دارند، طبیعتا ظواهر تخیلی نیز دارند، درسته افرادی مثل تانوس، استپن ولف، دارکساید، اولتران و… با جلوه های ویژه به فیلم می‌پیوندند ولی اگر فیلم کمی قدیمی باشه و شخصیته هم ۱۰۰ درصد انسان نباشه، کار کمی پیچیده میشه و چنین چیزی رو میشه در فیلم مردان ایکس دید، و خب ایشون حقیقتا خیلی شانس آوردند که گریمور تونسته برای فیلم های دوم و سوم زمان چهره‌پردازی و آماده سازی رو کوتاه‌تر کنه وگرنه این خانم سر آخر روی همون صندلی گریم دق می‌کرد!
سوسپیریا: واقعا باید دست اون گریموری رو بوسید که از خانم تیلدا سوینتن، همچین چهره‌ای ساخته! خدا میدونه چقدر زمان گذاشته و چقدر زحمت کشیده، ولی خب جدا از این صحبت‌ها، واقعا صرف این همه هزینه و زمان لازم بود؟! یعنی نمی‌تونستن با یک بازیگر مرد قرارداد ببندند؟! قحط الرجال بود؟!
تندر استوایی: اسم این فیلم رو اخیرا به دفعات شنیدم، اگرچه هنوز سعادت نشده ببینمش؛ به هر حال دیدن همچین چهره‌ای از تام کروز دور از باور بود چون همیشه ما تام کروز رو با یک چهره‌ی خاصی می‌شناسیم که در فیلم‌هاش می‌بینیم و اغلب هم ثابت هستند؛ «اکثر تماشاگران سینما در آن زمان حتی نمی‌دانستند که کروز در فیلم حضور دارد تا زمانی که تیتراژ پایانی آن را دیدند و از نقش آفرینی او متعجب شدند.» ما خودمون هم رکب خوردیم!
ساعت‌ها: تو این فیلم نیکول کیدمن تبدیل به شخص دیگه‌ای شده! واقعا زحمات گریمور قابل لمسه!
چرچیل: به به، گری پیرمرد (ترجمه از اولدمن ـ old man) دوست داشتنی در نقش وینستون چرچیل نه چندان دوست داشتنی.
شبح اپرا: واقعا شخصیت گریم شده بسیار واقعی به نظر میاد و خیلی ماهرانه روش کار شده گرچه خود بازیگر انگار سر این نقش بسیار دردها کشیده.
معاون: باز هم کریستین بیل و مسئله‌ی تغییر وزن؛ واقعا قابل باور نیست که این آقای معاون همون شخصی بوده باشه که روزی در قامت شوالیه‌ی تاریکی (که بدن بسیار آماده و ورزیده‌ای می‌طلبید) هنرنمایی کرد! این نشون‌دهنده‌ی مهارت گریموره.
پسر جهنمی: ران پرلمان به شدت مناسب این نقش بود، نقشش رو هم به بهترین شکل ممکن انجام داد، ولی با توجه به بحث شخصیت های کمیک بوکی که بالاتر مطرحش کردم خب این نقش هم گریم سنگینی می‌طلبید؛ اون دست بزرگ و سنگین، اون مدل مو، اون عضلات و فرم بدن، شاخ های روی سرش و نهایتا رنگ قرمزی که داشت نیازمند ساعت‌ها گریم بود و چقدر هم ماهرانه و استادانه انجام شد.
سیاره‌ی میمون‌ها: به احترام این گریم (واقعا) از جای خودم بلند شدم! همچین گریمی به هیچ عنوان آسون نیست و همچنین کار هر کسی هم نیست، هم برای گریمور عذابه و هم برای بازیگر؛ واقعا جزء شگفت‌انگیزترین‌ها و به یاد ماندنی‌ترین هاست!
کابوس در خیابان الم: همچین گریمی برازنده‌ی ساعت‌ها تشویق ایستاده‌ست! این چنین صورت پاره پاره و از هم گسیخته‌ای که مثل جگر زلیخا جلوه میکنه شایسته‌ی هرگونه تشویق هاست و اون قدر خوب کار شده که حتی تصویرش (از پشت مانیتور) هم می‌تونه برای برخی افراد ترسناک به نظر بیاد.
هری پاتر: رسیدیم به گل سر سبد این فهرست، لرد ولدمورت، ارباب تاریکی! زبونم قاصره، این گریم شگفت انگیزه، فاخره، مسحور کننده‌ست و چشم نوازه! «فاینس به قدری از این روند متنفر بود که در سال ۲۰۱۴ گفت هر وقت به سختی چهره‌پردازی فیلم می‌کند دچار افسردگی و خستگی می‌شود.» اشکالی نداره، عوضش به پولی فکر کن برای ایفای اون نقش گرفتی، تا از افسردگی بیای بیرون!
(پی نوشت: خیلی پر حرفی کردم، شایدم اون وسطا نظرات مبتدیانه و نپخته‌ای گفته باشم که امیدوارم ببخشید؛ بازم خسته نباشید می‌گم به جناب پریمی، و امیدوارم باز هم از این مقالات باحال در ویجیاتو ببینیم.)
شاید این کامنت دیگه دیده نشه ولی آقای پریمی گریم اسکات ادکینز تو جان ویک ۴ هم پتانسیل حضور یافتن در این فهرست رو داشت.
جای اکبر عبدی خالی بود
داش دزدان دریایی کارائیب دیوی جونز؟
خسته نباشید آقای پریمی
به به، عجب مقاله‌ی زیبا و طلایی‌ای بود.
واقعا خوندنش لذت‌بخش بود.
انشالله به زودی یک نظر طولانی و بلند بالا آماده می‌کنم و می‌نویسم تا از خجالت شما در بیام.
کابوس خیابان الم رو حتما ببینید
سر جرد لتو و تام کروز پشمام. ریخت
همشون یه طرف هیث لجر هم یه طرف