بازی‌هایی که نباید به صورت میان نسلی منتشر می‌شدند

انتشار بازی‌ها به صورت همزمان برای کنسول های نسل گذشته و کنونی می‌تواند اقدام جالبی باشد که کمپانی‌های بزرگ مثل سونی و مایکروسافت برای راضی نگه داشتن هر دو نسل از مخاطبان خود، مجبور به انجام دادن آن می‌شوند. به هر حال بازی‌های بزرگی وجود داشتند که انتشار آن‌ها به صورت میان نسلی کار اشتباهی بود که در این مقاله از ویجیاتو به معرفیشان خواهیم پرداخت.

به صورت عرفی، زمانی که یک کنسول جدید وارد بازار می‌شود، مدت زمانی طول خواهد کشید که اکثر مخاطبان نسل گذشته به نسل بعدی کوچ کنند و در این راه، تمام حمایت استودیوهای بازی‌سازی و کمپانی‌های سرگرمی مبنی بر این است که بازی‌ها و محصولات خودشان را برای کاربران کنسول های نسل گذشته همچنان منتشر کنند تا هم مخاطبان خودشان را فدای معدود مخاطبانی که به نسل جدید رسیده‌اند نکرده و هم با قرار دادن تفاوت‌های گرافیکی و فناورانه، بازیکنان نسل پیش را ترغیب به مهاجرت کنند.

البته این یکی از بهترین‌ راه‌ها برای از دست ندادن دایره مخاطبان برای کمپانی‌ها و استودیوهای سازنده‌ است که شرکت‌های فناوری بزرگی مثل مایکروسافت و سونی هم از آن‌ها حمایت می‌کنند. به هر حال در این بین که مخاطبان «باید» ترغیب به کوچ اجباری شوند، بازی‌هایی منتشر می‌شود که عملا نباید به صورت میان نسلی در دسترس قرار می‌گرفت؛ چراکه تیم سازنده مجبور هستند بازی خود را به گونه‌ای تولید کنند که با سخت‌افزار محدود سیستم‌های سرگرمی گذشته تطابق داشته باشد و به همین خاطر اصلا نمی‌توانند از قدرت سخت‌افزارهای جدید برای توسعه محصولات خودشان استفاده کنند.

در این مقاله از ویجیاتو به معرفی عناوینی می‌پردازیم که انتشار آن‌ها برای کنسول های نسل گذشته کار اشتباهی بود که عملکرد خوبی را از خودشان به جا نگذاشتند و به بیان دیگر پتانسیل واقعی آن‌ها به خاطر سخت‌افزارهای قدیمی در نطفه خفه شد. در این بین، کاری به نمراتی که کسب کردند نداریم، بلکه به این موضوع نگاهی می‌اندازیم که محصولات موردنظر ما می‌توانستند بدون در نظر گرفته شدن کنسول‌های قدیمی، چه عملکرد شگفت‌انگیزی از خودشان به جا بگذارند.

Grand Theft Auto V

سال انتشار: ۲۰۱۳

پلتفرم: ایکس باکس ۳۶۰ و پلی‌استیشن ۳

بدون شک، بهترین روزمه کاری استودیوی بازی‌سازی راکستار گیمز (Rockstar Games) در طول این سال‌ها، مجموعه Grand Theft Auto بوده که به اختصار با نام GTA شناخته می‌شود و گل سر سبد این سری بازی، قطعاً شماره پنجم آن است (که البته منظور ما همین بازی GTA V است نه بازی GTA: San Andreas که در بین بیشتر کاربران ایرانی به عنوان نسخه پنجم یاد می‌شود). یک بازی جهان بازی عالی که بخش داستانی بی‌نظیری را با وجود سه شخصیت قابل بازی ارائه کرد و همچنین بخش چندنفره آن در زمان حیات کنسول های نسل گذشته عملکرد جالبی از خودش به جا گذاشت.

با این حال، دیدن و تجربه کردن این بازی روی محدودیت‌های سخت‌افزاری کنسول‌های پلی‌استیشن ۳ و ایکس باکس ۳۶۰ چیزی نبود که به سادگی از کنار آن عبور کنیم. با اینکه در نگاه کلی همه چیز در بهترین شرایط اجرایی خودش قرار داشت، اما موارد نسبتاً غیر قابل قبول (به خاطر همان محدودیت‌های سخت‌افزاری) مثل بافت‌های بی کیفیت، تراکم کم جهان بازی از نظر پوشش گیاهی و انسان‌ها و ماشین‌ها و غیره، کاهش سرعت نرخ فریم در درگیری‌های پر جنب و جوش و موارد دیگر تجربه‌ای کاملا شلخته برای همه ما بود.

نکته قابل توجه در آنجایی وجود داشت که حتی شرایط بخش GTA Online در این بازی بعد از منتشر شدن نسخه نسل هشتمی برای کنسول‌های پلی‌استیشن ۴ و ایکس باکس وان روز‌به‌روز بدتر می‌شد و چون قابلیت کراس جنریشن (قابلیتی که می‌توانید با کاربران کنسول های نسل گذشته به تجربه یک بازی مشترک بپردازید) در آن زمان هم وجود نداشت، بنابراین شاید کمتر کسی به فکر تجربه بخش چندنفره روی آن سیستم‌های سرگرمی می‌افتاد.

با توجه به اینکه عملا ما فقط می‌توانستیم از تجربه بخش آفلاین و داستانی در کنسول‌های نسل هفتم لذت ببریم، بهتر بود که تیم سازنده استودیوی بازی‌سازی راکستار گیمز محتوای خود را به صورت اختصاصی برای سخت‌افزارهای نسل هشتم توسعه می‌داد (یعنی درست کاری که برای نسخه بعدی مجموعه انجام می‌دهد). راکستار گیمز گلچین بسیار خوبی از بازی‌های متنوع روی کنسول‌های نسل هفتم داشت و اگر بازی Grand Theft Auto V را به صورت اختصاصی برای نسل هشتم منتشر می‌کرد، دیگر کسی تیم مدیریتی را به خاطر کم کاری در نسل هشتم مورد انتقاد قرار نمی‌داد.

Watch Dogs

سال انتشار: ۲۰۱۴

پلتفرم: ایکس باکس ۳۶۰ و پلی‌استیشن ۳

فکر می‌کنم کمتر کسی در حوزه بازی‌های ویدیویی وجود داشته باشد که اولین نمایش چشم‌نواز بازی Watch Dogs را در E3 2012 به یاد نیاورد. نمایشی که البته روی قوی‌ترین سیستم آن زمان اجراء شده بود و جهانی کاملا پویا به ما نشان داد که هر NPC (شخصیت غیرقابل بازی) در محیط نسبت به هر گونه از حوادث واکنش می‌داد. از طرفی هم پرداختن به موضوع هک و اطلاعات که البته با ریزترین جزئیات در این بازی توسط شرکت فرانسوی یوبی‌سافت (Ubisoft) مورد استفاده قرار گرفته بود، به قدری روی اولین تریلر تاثیر داشت که از لحاظ جهان باز بودن، همه آن را رقیب جدی برای مجموعه Grand Theft Auto شناختند که البته در آینده متوجه شدند که چه کار اشتباهی هم انجام دادند.

حتی با وجود نمایش‌های بعدی که البته از لحاظ گرافیکی نواقصی نسبت به اولین تریلر معرفی و گیم‌پلی داشت، همه آماده هک کردن کل شهر شیکاگو و استخراج کردن میلیاردها داده در کنار داستان سرایی تاریک و سیاسی بودند که تیم سازنده زحمت آماده کردنش را کشیده بود. وقتی بازی در سال ۲۰۱۴ برای کنسول های نسل گذشته منتشر شد، خبر شکست Watch Dogs که به صورت غیر مستقیم و مستقیم برای آخرین ساخته استودیوی بازی‌سازی راکستار گیمز یعنی بازی GTA V خط و نشان می‌کشید، مثل بمب در رسانه‌های خبری ترکید.

عمده‌ترین دلیل شکست اساسی این بازی با پتانسیل یوبی‌سافت، انتشار محصول خودش برای کنسول‌های ضعیف‌تر بود. همانطور که احتمالا در جریان هستید، برای توسعه یک نسخه میان نسلی، سازندگان سقف محدودیت‌های سخت‌افزار کنسول‌های نسل گذشته را مد نظر قرار داده و سپس بر اساس چیزی که ساخته‌اند، بازی را برای سخت‌افزارهای جدیدتر ارتقاء می‌دهند. به همین ترتیب، بسیاری از ویژگی‌هایی که در اولین تریلر گیم‌پلی بازی وجود داشت در نهایت از شاکله اصلی حذف شد و از آنجا بود که اعتمادها نسبت به یوبی‌سافت تقلیل یافت و الان هم کمتر کسی هست که اولین تریلر از بازی‌های جدید این شرکت بازی‌سازی فرانسوی را باور کند. حتی اگر بخواهیم کم و کاستی‌هایی که نسخه نسل هفتمی به ما ارائه می‌کرد را چشم پوشی کنیم، موارد دیگر از جمله تار بودن صفحه، نرخ فریم ناسازگار و موارد دیگر شرایط را بدتر از قبل کرد. وقت کمی که تیم سازنده برای بهبود نسخه‌های نسل هشتمی داشت هم اوضاع را بهتر نکرد و در نهایت بازی Watch Dogs را به یکی از غم‌انگیزترین تجربه‌های گیمنگ برای اکثر کاربران تبدیل کرد.

FIFA 14

سال انتشار: ۲۰۱۳

پلتفرم: پلی‌استیشن ۲

بازی‌های ورزشی یکی از باوفاترین ژانرها نسبت به کنسول های نسل گذشته هستند، به طوریکه وقتی همه سازندگان به نسل بعدی کوچک کردند، این بازی‌ها همچنان برای نسل‌های گذشته هم منتشر می‌شوند. اتفاقی که البته برای مجموعه FIFA رخ داد و نسخه چهاردهم در روز انتشار به صورت جهانی برای کنسول‌های پلی‌استیشن ۲، پلی‌استیشن ۳ و پلی‌استیشن ۴ (به استثنای رایانه‌های شخصی و کنسول‌های نسل هفتمی و هشتمی ایکس باکس) در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفت.

همانطور که می‌توانید انتظارش را داشته باشید، نسخه مربوط به کنسول پلی‌استیشن ۲ بسیار متفاوت‌تر از نسخه‌های نسل هفتمی و هشتمی بود که اگر بخواهیم به طور لفظی مقایسه کنیم، باید نگاهی به تفاوت‌های بازی FIFA 23 روی نینتندو سوئیچ با پلی‌استیشن ۴ و پلی‌استیشن ۵ بیاندازید. تیم سازنده برای توسعه بازی ورزشی محبوب خود (که از این پس با نام EA Sports FC شناخته خواهد شد) در آن سال برای کنسول پلی‌استیشن ۲ حتی مجبور شد که از موتور گرافیکی دیگری نسبت به دو نسخه نسل بعدی استفاده کند که البته نتیجه‌اش اصلا چنگی به دل نمی‌زد.

بازی FIFA 14 در کنسول نسل ششمی سونی همان مکانیزم‌های نسخه قبلی خودش بود که شبیه به یک به‌روزرسانی برای مخاطبان آن سیستم سرگرمی تلقی می‌شد. در آن سوی میدان اما نسخه‌های پلی‌استیشن ۳ و پلی‌استیشن ۴ به مراتب از فناوری‌های بهتری استفاده می‌کردند که همان موضوع به واقعی‌تر شدن بازی و سیستم گیم‌پلی کمک شایانی کرد. مطمئنا بازی FIFA 14 روی کنسول پلی‌استیشن ۲ ویژگی‌های شاخص و دوست‌داشتنی داشت که هنوز هم به خوبی از آن‌ها در بین مخاطبان قدیمی یاد می‌شود، اما به هر حال از لحاظ سرگرمی کاربران پلی‌استیشن ۲ هیچ لذتی را از تجربه بازی شبیه‌ساز فوتبال درک نمی‌کردند.

فکت جالب: بازی FIFA 14 یکی از آخرین بازی‌هایی بود که نسل طلایی کنسول پلی‌استیشن ۲ را بعد از سال‌ها به پایان رساند.

Cyberpunk 2077

سال انتشار: ۲۰۲۰

پلتفرم: پلی‌استیشن ۴ و ایکس باکس وان

استودیوی بازی‌سازی لهستانی سی دی پراجکت رد (CD Projekt Red) که به لطف تولید محصول سه گانه بسیار محبوب The Witcher مورد محبت مخاطبان قرار گرفت و حتی راه صد ساله را با انتشار نسخه سوم یک شبه طی کرد، اما با توسعه و انتشار آخرین بازی که ما آن را بازی Cyberpunk 2077 می‌دانیم، به طرز فجیعی زمین خورد و حتی تا مرز ورشکستگی کامل هم رفت. بعد از انتشار ناموفق این بازی تخیلی آینده‌نگر که عمده‌ترین دلیل آن به خاطر مشکلات و باگ‌های فراوان هم روی کنسول‌های خانگی نسل هشتم و هم رایانه‌های شخصی بود، خیلی‌ها فکر می‌کردند که یکی از دو کمپانی مایکروسافت یا سونی باید آن را خریداری کند و به زیرمجموعه خودش اضافه کند تا هم کمکی به تیم سازنده خلاق استودیوی یادشده کرده باشند و هم اجازه ندهند یکی از با پتانسیل‌ترین بازی‌های یک دهه اخیر به همین راحتی‌ها نابود و فراموش شود.

با این حال، تیم سازنده با گذاشتن وقت کافی و انتشار پچ‌های متنوع و همچنین عرضه نسخه نسل نهمی ورق را به طور کلی برگرداند و اجازه نداد که مشکلات گردن این شرکت را بشکند. هرچند که واقعا تیم سازنده در صیقل دادن بازی خود در زمان انتشار کوتاهی کردند و به درستی برای آن وقت نگذاشتند، اما همه عوامل پشت پرده، علت اصلی سقوط Cyberpunk 2077 را انتشار روی کنسول‌های نسل هشتمی دانستند.

این انتقاد به لحاظ کلامی اصلا درست نیست و حتی اعتبار شرکت را زیر سوال می‌برد؛ چراکه در بازه زمانی بین سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۳ که اولین تیزر از این بازی منتشر شد، پلتفرم‌های هدف همان کنسول پلی‌استیشن ۴ و ایکس باکس وان لحاظ گردید. در آن سوی میدان نیز اگر بخواهیم به صورت واقع‌ بینانه به این موضوع نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که حرف همان عوامل پشت صحنه کاملا درست و اصلا نباید تیم سازنده روی کنسول‌ های نسل گذشته فکر می‌کردند.

با این حال شاید حذف برخی از ویژگی‌های درون بازی مثل مترو، دویدن روی دیوار و موارد دیگر که همچنان بازیکنان به نبود آن‌ها گله دارند؛ به خاطر محدودیت‌های سخت‌افزاری هر دو کنسول اشاره شده باشد که حذف شدند. همانطور که با انتشار پچ به‌روزرسانی نسل نهم و اضافه شدن ویژگی‌های جدید دیده‌اید، این بازی پتانسیل‌هایی داشت که به خاطر بسیاری از مسائل از بین رفت.

شاید یکی از اصلی‌ترین دلایل عدم کیفیت اجرایی خوب روی کنسول‌های نسل هشتمی پلی‌استیشن ۴ و ایکس باکس وان را اینطور ببینیم که تیم سازنده سعی کرد بازی خودش را برای رایانه‌های شخصی بسازد و سپس پورتی از آن را برای کنسول‌ها در نظر بگیرد. نتیجه همانطور که اطلاع دارید، فجیع از آب درآمد و حتی به‌روزرسانی‌های آخر نیز نتوانست مشکلات را حل کند. با این حال بازیکنان رایانه‌های شخصی بهترین مکان را برای تجربه این بازی دارند تا با اضافه کردن مادهای متنوع، به امتحان قابلیت‌های حذف شده بپردازند و حتی گرافیک فنی را تا حد زیادی دستکاری کنند که ارزش ادامه تجربه بازی Cyberpunk 2077 را به خودی خود بالا می‌برد.

Halo Infinite

سال انتشار: ۲۰۲۱

پلتفرم: ایکس باکس وان

بازی Halo Infinite اولین بازی از مجموعه Halo است که به صورت میان پلتفرمی برای هر دو نسل از کنسول‌های ایکس باکس یعنی ایکس باکس وان و ایکس باکس سری اس/ایکس منتشر شد و به خاطر عملکردی که از خودش به جا گذاشت، باید حتما در فهرست ما قرار می‌گرفت. به عنوان یکی از باارزش‌ترین دارایی‌های کمپانی مایکروسافت، این مجموعه بیش از هر چیز به خاطر داشتن گرافیک فنی خیره‌‌کننده مورد ستایش کاربران پلتفرم شرکت یادشده قرار می‌گیرد.

تا پیش از این، تیم سازنده ( چه زمانی که پروژه دست شرکت بانجی قرار داشت و چه بعد از آنکه حق ساختش به دست استودیوی ۳۴۳ ایندستریس رسید) هرگز این ریسک را نمی‌کردند که محصول خودشان را برای پلتفرم ضعیف‌تر هم منتشر کنند؛ چراکه برای آن‌ها واضح بود که گرافیک نکته بسیار مهم برای آن‌ها و هوادارانشان است. با توجه به نکته‌ای که در ابتدای مقاله توضیح دادیم (مبنی بر حمایت سازندگان و کمپانی‌های بزرگ از مخاطبان کنسول‌ های نسل گذشته که مفصل راجع به آن پرداختیم)، تیم سازنده مجبور به انتشار نسخه میان نسلی شد. در نتیجه سازنده باید دو بار بازی خودش را دستکاری می‌کرد تا بهترین عملکرد را روی هر دو سخت‌افزار به نمایش بگذارد.

این همان نقطه ضعف بازی Halo Infinite است که برای اولین بار حتی مخاطبان را در زمینه‌ای که تبحر داشت تحت تاثیر قرار نداد. تصور کنید که این بازی میلیون دلاری با آن همه جلوه‌های فنی و ویژه و بصری را با نرخ ۳۰ فریم بر ثانیه باید تجربه کرد؛ در صورتیکه حتی اگر چند سال بعد وارد نسل نهم کنسول‌های خانگی می‌شدید، آن موقع ارزش تجربه محصولی سینمایی در حد Halo برای شما بالا بود. به هر حال امیدواریم که تیم سازنده در انتهای نسل چنین اشتباه بزرگی را دیگر مرتکب نشوند و به اصل خودشان بازگردند.

Wolfenstein: The New Order

سال انتشار: ۲۰۱۴

پلتفرم: ایکس باکس ۳۶۰ و پلی‌استیشن ۳

بازگشت رعدآسای استودیوی بازی‌سازی ماشین‌گیمز (MachineGames) با بازی Wolfenstein: The New Order بسیار سر و صدا کرد و آن‌ها موفق شدند محصولی را ارائه کنند که به راحتی دو سبک شوتر اول شخص مدرن و کلاسیک را با یکدیگر ادغام می‌کند. داستانی که پیرامون جنگ جهانی دوم و محدوده‌های زمانی آن روایت می‌شود، دست پخت خوش طعم تیم سازنده بود که البته چاشنی‌هایی هم کم داشت.

با اینکه این بازی هم به صورت میان نسلی برای کنسول‌های ایکس باکس ۳۶۰ و پلی‌استیشن ۳ و همچنین ایکس باکس وان و پلی‌استیشن ۴ منتشر گردید، اما بدیهی است که کنسول‌های نسل هفتمی در ارائه هر آنچیزی که بازی Wolfenstein: The New Order شناخته می‌شود، شکست خوردند. قابل تقدیر است که تیم سازنده وقت خودش را به صورت کامل روی نسخه‌های نسل گذشته هم گذاشته و مشکلاتش را تا حد زیادی هم برطرف کرده است؛ اما کاش این کار را نمی‌کرد.

پایین آمدن کیفیت رزولوشن ممکن است کوچک‌ترین چیزی باشد که بتوانید از آن چشم پوشی کنید. اما با این حال تار شدن صفحه نمایش و نرخ فریم ناپایدار همان عسلی است که واقعا کام هیچ بازیکنی را شیرین نمی‌کند. در بعضی از مواقع دیده شده که حتی ارورهای هنگام تجربه بازی که منجر به بسته شدن کامل محتوا می‌شود، بازیکنان را دیوانه و کلافه کرده که البته تیم سازنده با ساخت نسخه‌های بعدی به نوعی از آن‌ها دلجویی کرد.

Horizon Forbidden West

سال انتشار: ۲۰۲۱

پلتفرم: پلی‌استیشن ۴

یکی از نکاتی که همیشه به عنوان برجسته‌ترین ویژگی از آخرین ساخته استودیوی بازی‌سازی گوریلا گیمز (Guerilla Games) یعنی بازی Horizon Forbidden West یاد می‌کنم، این است که تیم سازنده ویژگی‌های خوب نسخه اول را گردآوری کرده و با یک مدیریت درست به همراه چند شاخصه عالی همه آن‌ را در گیم پلی نسخه دوم اضافه کرده است که واقعا این کار جای تقدیر و تشکر دارد و بسیاری از استودیوها هم باید از این مسیر چیزی یاد بگیرند.

بازی Horizon Forbidden West تمام ویژگی‌های یک دنباله عالی از گیم‌پلی تا گرافیک و داستان را به مخاطبان ارائه کرد و با توجه به اینکه یک محصول میان نسلی است، اما به راحتی یکی از بهترین بازی‌ها برای هر دو کنسول پلی‌استیشن ۴ و پلی‌استیشن ۵ شناخته می‌شود. بنابراین شاید با خود فکر کنید حالا که ما انقدر به تعریف و تمجید این بازی می‌پردازیم، چرا آن را در چنین فهرستی قرار دادیم؟

خب پاسخ اصلی ما را بسته الحاقی Burning Shores که به تازگی برای بازی یادشده منتشر شده و فقط کاربران کنسول پلی‌استیشن ۵ می‌توانند آن را خریداری و تجربه کنند خواهد داد. اگر این بسته الحاقی و محیط‌هایی که بعضا شبیه به بخش داستانی اصلی است روی هر دو کنسول نسل هشتم و نهمی سونی مقایسه کنید؛ متوجه خواهید شد که پتانسیل کامل بازی Horizon Forbidden West چه چیزی بود که به خاطر همین میان نسلی بودن از بین رفت.

کیفیت و بافت ابرها که به زیبا‌ترین شکل ممکن شبیه‌سازی شده، ساختار سکونتگاه NPCها یا شخصیت‌های غیرقابل بازی که با تراکم واقع‌گرایانه همراه شده و ریزجزئیاتی که پیاده سازی آن روی کنسول پلی‌استیشن ۴ ممکن نبود همه گواهی بر وجود داشتن این بازی در فهرست ما را دارد. فقط این موضوع را تصور کنید که اگر تیم سازنده فرصت داشت تا فقط ساخته جدید خودش را به صورت انحصاری برای پلی‌استیشن ۵ به نمایش بگذارد، چه اتفاقاتی می‌افتاد. متاسفانه خیلی از بازی‌هایی که تا اینجا نام برده‌ایم و در ادامه هم به آن‌ها اشاره خواهیم کرد، قربانی واقعه «میان نسلی» شده‌اند.

Metal Gear Solid V

سال انتشار: ۲۰۱۵

پلتفرم: ایکس باکس ۳۶۰ و پلی‌استیشن ۳

چه کسی فکرش را می‌کرد که بازی Metal Gear Solid V آخرین مسیر همکاری هیدئو کوجیما (Hideo Kojima) افسانه‌ای با شرکت کونامی (Konami) باشد. محصولی که البته در خصوص روایت، شلختگی‌های بسیار زیادی داشت و حتی خیلی از طرفداران قدیمی را ناامید کرد (در برخی از اطلاعات ارائه شده، حتی مرحله پایانی بازی که پرونده داستان را به صورت کامل می‌بست، در نسخه کالکتور ادیشن وجود داشت).

با توجه به حجم نقشه‌های آفریقا و افغانستان که در این بازی مشخص شده است، شاید یکی از عجیب‌ترین تصمیم‌ها در خصوص انتشارش برای پلتفرم‌های ایکس باکس ۳۶۰ و پلی‌استیشن ۳ بود که با توجه از گذشتن ۲ سال از عمر کنسول‌های نسل هشتم، این بدترین کاری بود که تیم سازنده یا حتی تیم مدیریتی انجام داد. به هر حال کاری به بقیه موارد ارائه شده در سطح گیم‌پلی نداریم و هدفمان فقط کنسول‌های نسل هفتمی است.

به طور کلی بازی Metal Gear Solid Vخیلی تلاش کرد که مثل بازی پیش درآمدش یعنی Metal Gear Solid V: Ground Zeroes از لحاظ فنی شرایط با ثباتی را روی آن کنسول‌ها به نمایش بگذارد که البته قطعا شکست خورد. از لحاظ مقایس، نسخه پیش درآمد به اندازه یک/سوم نسخه اصلی و نقشه‌های آن نیست و همین موضوع پردازنده‌های ایکس باکس ۳۶۰ و پلی‌استیشن ۳ را گیج می‌کند. به همین خاطر مشکلاتی چون رزولوشن پایین، عدم بارگذاری صحیح آیتم‌ها، نرخ فریم ناهماهنگ و موارد دیگر را به وجود آورد. به هر حال هرکسی که بخواهد این یادگاری ناقص کوجیما از مجموعه Metal Gear Solid را تجربه کند، باید به کنسول‌های نسل هشتمی (یا در این برهه زمانی کنسول‌های نسل نهمی) مراجعه کند. امیدواریم که کونامی سه گانه جدید که نسخه بازسازی شده شماره اول تا سوم است را برای یک نسل مشخص به عنوان پلتفرم مقصد منتشر کرده و خاطر خوبی از آن برای ما به یادگار بگذارد۰.

Resident Evil Village

سال انتشار: ۲۰۲۱

پلتفرم: پلی‌استیشن ۴ و ایکس باکس وان

بعد از اینکه استودیوی بازی‌سازی کپکام (Capcom) تصمیم گرفت که برای نجات مجموعه محبوب و ترسناک Resident Evil شاکله‌ها را عوض کند؛ تولدی دیگر با داستان سرایی شخصیت ایثن وینترز را تجربه کردیم که واقعا باعث نجات مجموعه و شرکت سازنده شد. با اینکه نسخه هفتم روی کنسول‌های نسل گذشته بهترین عملکرد را از خودش به جا گذاشت و حتی انتشار نسخه واقعیت مجازی‌اش ما را به همان حس و حال ترسناکی که سازنده می‌خواست نزدیک کرد، اما نسخه هشتم جایی نبود که کنسول‌های نسل هشتم بتوانند از آن به خوبی پذیرایی کنند.

موتور بازی‌سازی RE که به دلیل هماهنگ شدن با سخت‌افزارهای جدید شهرت جهانی دارد و فقط به صورت اختصاصی در اختیار تیم سازنده استودیوی بازی‌سازی کپکام قرار گرفته، این موضوع را مشخص کرده که با آمدن کنسول‌های جدید و سخت‌افزارهای تازه، نمی‌تواند عملکرد جالبی برای سیستم‌های سرگرمی نسل قبلی از خودش به جا بگذارد. یکی از مشکلات تجربه بازی Resident Evil Village روی کنسول‌های پلی‌استیشن ۴ و ایکس باکس وان، لودینگ طولانی و کلافه کننده است که در کنار آن موارد دیگری از جمله کاهش سرعت فریم و حتی خرابی‌های متعدد در هنگام انجام مراحل گیم‌پلی، تجربه این بازی بسیار خوب را برای کاربران نسل گذشته غم انگیز کرد.

Forza Horizon 2

سال انتشار: ۲۰۱۴

پلتفرم: ایکس باکس ۳۶۰

همانطور که احتمالا می‌دانید، چند وقتی است که پادشاه مسابقات آرکید رانندگی مجموعه Forza Horizon شناخته می‌شود و اصلا رقیبی برای آن وجود ندارد که تیم سازنده نسخه‌های جدید را با کمترین ویژگی جدید روانه بازار می‌کنند و حتی با همین وضعیت هم بالاترین نمره را در بین بازی‌های مشابه از آن خودشان کردند. با شروع طوفانی نسخه اول مجموعه، انتظارات از نسخه دومی که همزمان با عرضه کنسول‌ نسل هشتمی ایکس باکس وان هم منتشر شد، بالا رفت و از آنجایی که از این محصول هم به عنوان یک بازی ویدیویی میان نسلی یاد می‌شود، بنابراین گلچینی از مشکلاتی که در خصوص سایر عناوین در این مقاله ذکر کردیم هم یقه استودیوی سازنده را می‌گیرد.

نسخه دوم روی کنسول ایکس باکس ۳۶۰ که توسط استودیوی بازی‌سازی سومو دیجتال (Sumo Digital) ساخته شده است، یک بازی متفاوتی بود که تقریبا دو تجربه متنوع از خودش روی کنسول‌های نسل هفتمی و هشتمی به جا گذاشت. برخلاف عناصر جهان باز بودن که در نسخه‌های اخیر مجموعه مشاهده کردیم، شماره دوم از این سری روی کنسول یادشده فاقد ویژگی‌ جهان باز بود و هوش مصنوعی هم چنگی به دل نمی‌زد. در کنار این موضوع، حتی ویژگی جالب توجه تغییرات آب و هوایی چشمگیر که در نسخه نسل هشتمی وجود داشت، برای کاربران کنسول ایکس باکس ۳۶۰ ارائه نمی‌شد و عملا با محصولی خشک و بی روح از این سری بازی محبوب روبه‌رو شدیم که ارزش تجربه کردن روی کنسول قدیمی مایکروسافت را نداشت.

فهرستی که برای شما تدارک دیده بودیم، با این عناوین به پایان رسید. برخی از محصولاتی که در مقاله معرفی شدند، پتانسیل‌هایی بودند که به خاطر عجله کردن یا تصمیم نادرست مدیران به راحتی از بین رفتند که عمده‌ترین دلیل آن بحث پول و مخاطب بود. اکثر این بازی‌ها مشکلاتی شبیه به هم مثل «میان نسلی بودن» را داشتند، اما برخی دیگر حتی پا را فراتر گذاشته و محتوای کاملا دروغین به مخاطبان نشان دادند.

سه بازی Metal Gear Solid V، Cyberpunk 2077 و Watch Dogs می‌‌توانستند بهترین‌های خودشان باشند، اگر تیم سازنده طمع مخاطب را نمی‌کرد یا حداقل محصولات خودشان را چند سالی دیرتر منتشر می‌کردند تا بهانه‌‌هایی مثل بازه زمانی مشترک بین دو نسل را نداشته باشند. اینطور که به نظر می‌رسد، برخی از سازندگان نامبرده شده در این فهرست از جمله استودیوی بازی‌سازی راکستار گیمز چنین موضوعی را یادگرفتند که محصولات خودشان را در اواسط نسل منتشر کنند تا با ارائه ویژگی‌های مناسب و در خور جدیدترین سخت‌افزارهای موجود در بازار، بهترین عملکرد را از خودش به جا بگذارد.

نظر شما در خصوص این خبر چیست؟ به نظر شما کدام یک از بازی‌های دیگر در صنعت بازی‌های ویدیویی وجود دارند که به هیچ وجه نباید برای کنسول‌‌های نسل قبل منتشر می‌شدند؟ فکر می‌کنید موضوع میان نسلی بودن تنها مشکل برای از دست رفتن قدرت و پتانسیل بازی‌های موجود در فهرست ما بود؟ نظرات خود را پیرامون این موضوعات با ما به اشتراک گذاشته و سایر اخبار و مقالات مرتبط با حوزه بازی‌های ویدیویی را از طریق صفحه اصلی پیگیری و مطالعه کنید.