خیلی از افراد معتقدند که بازی‌های قدیمی خیلی بهتر از بیشتر عناوین امروزی هستند. مشخص است که وقتی این حرف را می‌گوییم و یا می‌شنویم، از دید گرافیکی به بازی‌ها نگاه نمی‌کنیم؛ بلکه گیم‌پلی، داستان و خلاقیت درونش است که مدنظر است. خیلی از مواقع وقتی به بازی‌های قدیمی فکر می‌کنیم، این خود بازی نیست که ما در ذهنمان تصور می‌کنیم؛ بلکه در حقیقت تجربه‌ای است که با آن بازی داشتیم. وقتی به یک بازی از ۱۵ سال پیش فکر می‌کنیم، در واقع داریم به حس خوبی که آن موقع داشتیم فکر می‌کنیم و نه خود بازی. این مسئله خیلی مهم است که این دو را با هم اشتباه نگیرید.
حالا اگر واقعا بخواهیم وارد جزئیات شویم، می‌بینیم که این محصولات امروزی چیزی کم ندارند. شاید حتی بهتر هم باشند و ما صرفا نتوانیم ارزش آن‌ها را به خوبی درک کنیم. اما سوال اینجاست که چرا اکثر افراد فکر می‌کنند که اگر یک بازی قدیمی‌تر باشد، قاعدتا بهتر هم هست؟ اگر شما هم علاقه دارید که از این معما قدیمی سر در آورید در ادامه ویجیاتو همراه باشید.
خاطرات جعلی این بازی‌های قدیمی
بخشی از مشکل، تاثیر گذر زمان بر حس حافظه ما است. در حقیقت مغز ما عادت دارد که خاطرات خوب گذشته را، با طعمی امروزی‌تر و بهتر به یاد آورد. این موضوع فقط هم به یک بازی ویدیویی محدود نمی‌شود. شما ممکن است که جمله «آهنگ‌های زمان ما بهتر بودند» را از زبان بسیاری از افراد بزرگ‌تر از خودتان شنیده باشید. دلیل این اتفاق این است که افراد معمولا بهترین خاطره از میان بهترین تجربه‌ها را به یاد می‌آورند. اگر فردی معتقد باشد که موسیقی‌های قدیمی از امروزی بهتر هستند، منظورش آن ۱ درصد از آهنگ‌های موردعلاقه‌اش است و نه کل موسیقی چندین سال پیش.
همین پروسه ذهنی در مورد بازی‌های قدیمی هم صدق می‌کند. شما احتمالا بدترین این عناوین را به یاد ندارید؛ ولی با اطمینان می‌توانم بگویم که نام‌های موفقی مثل Super Mario را می‌شناسید. شما اگر فقط به خاطرات خوب فکر کنید و به طور کلی بازی‌های بد را فراموش کنید؛ قطعا معتقد خواهید بود که حداقل در این صنعت، قدیمی بهتر از جدید است.
خلاقیت کمتر استودیوهای امروزی
ما فقط یک طرف ماجرا را دیدیم؛ حالا وقت آن است که اعتراف کنیم که بله، برخی از بازی‌های قدیمی از عناوین امروزی واقعا بهتر و زیباتر هستند. برای مثال عناوین AAA دیگر مثل سابق خلاقیت و زیبایی ندارند. درست است که بیشتر ایده‌هایی که می‌توانستند به یک بازی تبدیل شوند، استفاده شده‌اند. ولی با این حال، یک بازی AAA امروزی اصلا مثل گذشته نیست. دلیلش هم خیلی ساده است؛ این اکثر ایده‌های خلاقانه‌ای که ما را به وجد می‌آوردند قدیمی شده‌اند و دیگر جالب نیستند. برای مثال کافیست که نگاهی به تاریخ مجموعه Assassin’s Creed بیندازید.
کار توسعه‌دهنده‌های امروزی، برای تولید یک محصول جدید خیلی سخت‌تر است. توسعه‌دهنده‌های بزرگ به گذشته قدرتمند خود نگاه می‌کنند و فکر می‌کنند این محبوبیتشان باعث می‌شود که تمامی محصولاتی که تولید می‌کنند مثل سابق فروخته شود. دیگر این استودیوها تلاش نمی‌کنند که دنیا بازی‌های خود را گسترش دهند و کمی بازتر به مسئله نگاه کنند.
از طرف دیگر خود بازیکنان هم به جای اشتباهی نگاه می‌کنند. بسیاری از ما به دنبال استودیوهای نامدار هستیم که یک بازی خوب منتشر کنند؛ ولی در نهایت این استودیوها مستقل هستند که بازی شاهکار را وارد بازار می‌کنند. عناوین مستقل امروزی انگار که زمان و تمرکز بیشتری را صرف یک ایده و اجرا عالی می‌کنند.
اگر شما هم معتقدید که بازی‌های قدیمی از بازی‌های امروزی بهتر هستند، احتمالا عناوین خوب مستقل امروزی را تجربه نکرده‌اید. آیا مشکل اصلی کیفیت بازی‌هایی است که منتشر می‌شوند، یا در جایی که ما به دنبال یک بازی خوب می‌گردیم؟
به نظرم دلیل بعضی از بازی های قدیمی اینه که ما خاطره های خوبی داشتیم با این بازی ها و برامون نوستالژی هستن برامون بهتره ولی موقعی که بریم دوباره بازیش کنیم دیگه مثل قبل بهمون حال نمیده
به نظرم توقع بازیکنا بیشتر شده وگرنه اگه معیار پرفورمنس که روز به روز داره بد تر و دسترسی به یه مورد ایده ال سخت تر میشه رو فاکتور گرفت بازیا همون سطح یا حتی بهترن
با احترام این مقاله می تونست خیلی کاملتر باشه (نصفه بود)
اون دوران نید فور اسپید آندر گراند ۲ داشت الان فورتزا ۵ داره اون دوران جی تی ای سن آندریاس داشت الان رد دد ردمپشن ۲ داره تو هر دورانی بازی خوب و بد هست
بنظرم بیشتر بحث نوستالژی و خاطره های طرفه.
الان برای یکی که برای مثال PES 2013 رو بازی نکرده، این بازی و فیفا ۲۳ رو جلوش بزاری، قطعا میگه فیفا، چون با PES 2013 خاطره ای نداره.
همین قضیه برای باقی بازی ها مثل
GTA Vice City و GTA V
God of war Ragnarok و god of war 2
Mario های قدیمی و جدید
Need for speed most wanted و heat
و …
صدق می‌کنه.
برعکس این قضیه هم اتفاق می افته.
الان جلوی یکی که call of duty world at war بازی کرده، این بازی و وارزون رو جلوش بزاری، میگه world at war. چرا؟ چون با بازی خاطره داره و تکرار بازی بهش حس خوبی میده.
وگرنه بازی های جدید از هر لحاظ از بازی های قدیمی پیشرفته تر هستند. البته بجز خلاقیت که تو بازی های قدیمی بیشتر بود و الان کمتر به چشم میخوره.
به نظرتون همین دو مورد کافی بود؟
حداقل دو سه دلیله دیگه هم داشت بهتر بود
ارزش تکرار بازی ها قدیمی بشدت بالا بود همین ماریو رو هزار بار رفتیمش در روز باز از نو شروع میکردیم و لذت بخش بود
Bounce>>>>>کل بازی های راکستار🗿
سیستم نیست.
اگه باشه توان اجرای بهینه نداره.
اگه توان اجرای بهینه داشته باشه ۷۰ دلار نیست.
اگه ۷۰ دلار باشه بازی لانچ نخست خوبی نداره.
اگه لانچش اکی باشه بازی ضعف های متعدد داره.
اگه خوب باشه پی تو وین هست.
اگه همه چیزشم اکی باشه انحصاریه.
بعد میگیم چرا مردم با دوران BOUNCE حال می کنند.
(البته که همه ی اینهایی که گفتم هم استثنا هایی داره. مثلا ماینکرفت یک بازی همه جوره عالیه که موجانگ بی ناموس داره باعث داغون شدنش میشه.)
درسته که من خیلی وقت نیست که وارد دنیای گیم شدم، اما خب با تجربه بازی خای قدیمی و جدید و مقایسه شون با هم، فهمیدم کم کم داره عنصر خلاقیت توی بازی های امروزی از بین میره. واقعا بازی های قدیمی یه چیز جدید داشتن
مساوی هستن
بعضیاش نه ولی بعضیاشون واقعا آره
یادمه از اون بهترین فوتبال سگا که گزارشگر قابل قبولی هم داشت (البته با چاشنی طنز) هیچ وقت خسته نمی شدیم