عرضه داخلی چیلدرن آو مورتا می‌تواند به رواج فرهنگ خرید بازی موفق ایرانی کمکی کند؟

ما گیمرهای ایرانی به خاطر مجموعه‌ای از فاکتورهای مختلف، عمدتا تحمیلی و برخی هم با انتخاب خودمان، فرهنگ کاملاً متفاوتی با گیمرهای سراسر جهان داریم. بخشی از مسائل از کنترل ما خارج است. نبود کپی رایت، التزام به رعایت حق و حقوق تولیدکنندگان را عملاً از بین برده. از سوی دیگر، آن قشری که حداقل خود تصمیم گرفت دست به کار شده و به حقوق ده‌ها و صدها نفری که روی فلان بازی کار کرده‌اند احترام بگذارد (و البته از مزایای غیر قابل انکار بازی‌های اورجینال بهره‌مند شود) هم حالا احتمالاً به مراتب تنگ‌دست‌تر از یک سال پیشی باشد که بازی ۶۰ دلاری را ۲۰۰ هزار تومان می‌خرید و ۸ سال پیشی که همان را ۶۰ هزار تومان.

تا اینجای کار، عواملی داریم که هم از لحاظ قانونی و هم اقتصادی، هیچ دلیلی به گیمرهای ایرانی نمی‌دهند که حتی اندکی به تهیه بازی اورجینال روی خوش نشان دهند و راستش را بخواهید حق هم دارند. خود کپی‌رایت به تنهایی نیازمند اقتصادی سامان‌یافته است و نمی‌توان در حالی که قدرت خرید رو به افول است، قوانین سخت‌گیرانه روی حقوق مالکیت معنوی اعمال و با پایرت‌ها (عبارتی تجمل‌آمیز برای سارقان انتشاراتی) مقابله کرد.

طرف دیگر موضوع هم به خودمان باز می‌گردد. از سالیان دور که بازی‌های ایرانی هنوز اول راه بودند و هنوز امثال آمیرزا با چندین میلیون نصب فعال از راه نرسیده بودند، بازی‌های ایرانی هدف‌گذاری‌های جاه‌طلبانه‌ای داشتند و به جای موبایل که امروز به اصلی‌ترین سنگر بازی‌های ایرانی تبدیل شده، بازار پی‌سی (و در مواردی معدود کنسول) را هدف قرار می‌دادند. البته که بازی‌سازی روی پی‌سی هم مشکلات خودش را داشت.

هزینه ساخت بالاتر بود، چرخه توسعه طولانی‌تر و احتمال بازگشت مالی بسیار کمتر. در مورد آخر، عمدتاً به این خاطر که مخاطب ایرانی به گرافیک فک‌برانداز بازی‌های کلان‌بودجه و بلاک‌باستر عادت داشت و نمی‌توانست (یا حاضر نبود) سطح کیفی پایین‌تر ساخته ایرانی را هضم کند؛ حتی اگر قیمت بازی چیزی فراتر از پنج یا ده هزار تومان نمی‌بود.

در این شرایط، تقریباً تمام طرفین ماجرا مقصر بودند. بازی‌سازان بعضاً سودای ساخت کال آو دیوتی را در سر می‌پرواندند، گیمرها نمی‌پذیرفتند که مسیر ۴۰ ساله صنعت گیم در جهان را نمی‌توان ظرف ۲-۳ سال در ایران پیمود و شرکت‌های مختلف هم به صورت کاملاً «قانونی»، بهترین عناوین روز جهان را با قیمتی کمتر از ۵ هزار تومان و به صورت انبوه به بازار می‌ریختند. این‌طور بود که ما همه، در تلاشی جمعی، کمر به نابودی فونداسیونی در صنعت گیم داخلی بستیم که اگر آن مسیر را طی نمی‌کرد، شاید امروز اینقدر بر موبایل متمرکز نبود و فضای رشد بیشتری داشت.

نه اینکه تمرکز بر حوزه موبایل زیان‌آور باشد، اکثر بازیسازان موفق ایرانی از همین پلتفرم به درآمدزایی‌های تحسین‌برانگیز رسیده‌اند و این تنها به خاطر ذات کوچک و ارزان‌قیمت بازی‌های موبایل است. اما فکر می‌کنم همه شما با من موافق باشید وقتی می‌گویم که این تمرکز مضاعف، از جایی به بعد محدودکننده می‌شود و صرفاً مقلدانی بازپروری می‌کند که مسیر پیشینیان را در پیش می‌گیرند و آنقدر هم روی خوشی به پی‌سی نشان نمی‌دهد؛ پلی استیشن 4 و سوییچ و امثالشان که بماند.

حالا اما یک مثال نقض برای ذهنیت‌های قدیمی‌مان نسبت به بازی‌های غیر موبایلی ایرانی داریم. مثال نقضی که البته تماماً برای بازار ایران ساخته نشده و اتفاقاً بیشترین نفع را از تمرکزی برده که بر سلایق عمده گیمرهای جهان داشته است. درباره چیلدرن آو مورتا صحبت می‌کنم که این روزها نمرات درخشانی از وب‌سایت‌های بازی دریافت می‌کند و روی استیم و هیولا عرضه شده است؛ بعداً هم نسخه‌های پلی استیشن 4، ایکس باکس وان و نینتندو سوییچ از راه خواهند رسید.

چیلدرن آو مورتا روی استیم ۲۲ دلار قیمت‌گذاری شده که با قیمت دلار ۱۱۳۵۰ تومان هنگام نگارش این مقاله، می‌شود ۲۵۰ هزار تومان. اما خبر خوب اینکه بازی روی هیولا ۴۹۹۰۰ تومان قیمت دارد و یعنی خیلی ساده، یک پنجم قیمت دلاری‌اش. پرداخت ۵۰ هزار تومان در ازای یک بازی ایرانی به همان اندازه که کار چندانی سختی نیست، برای مخاطب ایرانی بیگانه است.

اما این رقمی کاملاً معقولانه برای عنوانی است که برای ۵ سال در دست توسعه بوده و آنقدر جزییات و ویژگی دارد که لیاقت ۲۲ دلارش را هم داشته باشد، چه برسد به قیمت بازار داخل که به زور ۵ دلار می‌شود.

و حالا به نقطه‌ای مهم در تاریخ صنعت گیم ایران رسیده‌ایم. عنوانی را داریم که روی پلتفرم‌های اصلی ساخته شده، واقعاً استاندارد و خوش‌ساخت است و رقمی اندک بالاتر از عناوین دیگر ایرانی اما به مراتب کمتر از عناوین خارجی طلب می‌کند. چند روز پیش در مطلبی دیگر از این گفتم که جامعه کاربری استیم، فرهنگی غیررسمی دارد که می‌گوید «بازی خوب را باید خرید». جدا از اینکه بازی چه قیمتی دارد، توسط چه کسی ساخته شده و از قفل نرم‌افزاری (DRM) بهره می‌برد یا خیر.

سوال بزرگ اینکه آیا چیلدرن آو مورتا با سر و صدایی که به پا کرده می‌تواند به یکی از اولین نمونه‌های ورژن ایرانی این فرهنگ تبدیل شود؟ آیا برای خودمان هم که شده، برای پیشرفت صنعتی که در نهایت قرار است ما را سرگرم کند، به پرداخت ۵۰ هزار تومان راضی خواهیم شد؟ یا هنوز به ارقامی بالاتر از ۲ هزار تومان و ۳ هزار تومان در ازای فلان آیتم ظاهری در فلان بازی موبایل تن نمی‌دهیم؟ این سوالیست که امیدوارم هیولا با انتشار آمار فروش چیلدرن آو مورتا به آن پاسخ دهد.

برای خرید چیلدرن آو مورتا با قیمت ریالی، می‌توانید از فروشگاه هیولا اقدام کنید.