نقد انیمیشن Resident Evil: Death Island – زامبی‌ها در جزیره

سری رزیدنت ایول در دنیای بازی‌های ویدیویی از محبوبیت بالایی برخوردار است و تاکنون نزدیک به ۱۵۰ میلیون نسخه از سری‌های مختلف آن در دنیا به فروش رفته است. در واقع رزیدنت ایول پرفروش‌ترین فرنچایز استودیو کپکام است و گاو شیرده این استودیو به شمار می‌رود. کپکام کارهای زیادی اب این فرنچایز کرده که برخی از آن‌ها فاجعه آمیز بودند (مثل بازی راکون سیتی) و برخی نیز یک شاهکار از آب در آمدند (مثل بازی کد ورونیکا). یک سری از اقدامات کپکام پیرامون این بازی نیز نظرات ضد و نقیضی دارد و یکی از این موارد، ساخت انیمیشن‌های سه‌بعدی از روی این فرنچایز است. تاکنون پنج شش انییشن سینمایی از دنیای رزیدنت ایول ساخته شده و انیمیشن Resident Evil: Death Island آخرین مورد آن‌هاست. آیا انیمیشن Resident Evil: Death Island توانسته به یک اقتباس خوبی تبدیل شود و یا یک اثر ضعیف است؟

نکته قابل توجه که در ابتدای این مطلب باید بگویم اینست که احتمالا هرکس به تماشای انیمیشن Resident Evil: Death Island می‌نشیند با دنیای این سری آشنا است. درواقع شخصا بعید می‌دانم فردی فیلم‌باز و بدون داشتن اطلاعات خاصی از رزیدنت ایول پای این اثر بنشیند و خود سازندگان نیز با علم بر این موضوع، انیمیشن Resident Evil: Death Island را ساختند. آن‌ها یک اثر سینمایی برای میلیون‌ها هوادار گیمر خود ساختند و در این مقاله نیزسعی شده تا هم نگاهی به بازار بازی‌های ویدیویی این فرنچایز شود و انیمیشن Resident Evil: Death Island با نیم نگاهی به این بازار، بررسی شود.

داستان انیمیشن Resident Evil: Death Island در ادامه انیمیشن Resident Evil: Vendetta و Resident Evil: Infinite Darkness ساخته شده و به وقایعی می‌پردازد که بین بازی‌های رزیدنت ایول 6 و 7 اتفاق افتاده است. شاید اگر مثل من دل‌تان برای دنیای رزیدنت ایول ۱ تا ۶ تنگ شده و از تغییرات سهمگینی که در این فرنچایز رخ داده دل‌چرکین باشید (از نظر نگرنده رزیدنت ایول بعد از شماره ۷ و ورود به دنیای FPS، یک بازی جذاب دیگر است؛ نه یک رزیدنت ایول) از دیدن دوباره کاراکترها با همان هیبت همیشگی و پیشین خود لذت خواهید برد.

کپکام با ساخت ریمیک‌های رزیدنت اویل‌های گذشته در کنار ساخت بازی‌های جدید این سری که کاملا دگرگون شده‌اند؛ دو بازار را در یک جاده نگه داشته و از مارکتینگ هوشمندی برخورار است. در واقع کپکام طرفداران قبلی را با بازی‌های ریمیک زنده نگه داشته و طرفداران جدیدتر را نیز با بازی‌های جدید این سری از آن خود کرده است (کاری که دیگر ناشرین بازی‌ها مانند اسکوئر انیکس هم با فاینال فانتزی انجام دادند؛ ریمیک نسخه هفتم این سری برای هواداران قدیمی و ساخت بازی‌های جدید و متحول شده برای هواداران جدید). ساخت انیمیشن‌های رزیدنت ایول نیز در واقع یک اهرم کمکی برای حفظ بازار قدیمی این فرنچایز است و انیمیشن Resident Evil: Death Island هم در همین راستا قدم برداشته: تجدید دیدار با کاراکترهای قدیمی برای هواداران قدیمی‌تر این سری.

فیلمنامه خاصی در انیمیشن Resident Evil: Death Island وجود ندارد. لئون اس کندی معروف در حال انجام ماموریتی برای نجات یک دکتر است و از آنسو کریس ردفیلد و خواهرش نیز به دنبال منشا ویروس تی هستند و جیل ولنتاین نیز در این میان حضور دارد و با کریس ملاقات می‌کند. ما سه شخصیت مجزا در سه خط داستانی (مثلا داستانی وگرنه واقعیت اینجاست که هیچ داستان خاصی این کاراکترها را نه هدایت می‌کندو نه به یکدیگر وصل می‌کند) داریم که در نیمه دوم فیلم به یکدیگر وصل می‌شوند. در نیمه دوم فیلم نیز شاهد حضور یک ویلن هستیم که با نگاهی مثلا فیلسوف مابانه قصد دارد تا دنیا را از نو بسازد. دلیلی هم که برای این کار دارد طی فلش بک‌هایی برای بیننده به نمایش در می‌آید اما حقیقتش را بخواهید دلایل آقای بدمن ماجرا، دلایل شدیدا بچه‌گانه و مسخره‌ای هستند!

تا پیش از رو در رو شدن جیل، ليون، کریس و کلر با یکدیگر، انیمیشن Resident Evil: Death Island با داستان آبکی که دارد، کاری از پیش نمی‌برد. درواقع یک سوم ابتدایی فیلم که با نظم و ترتیبی دیوانه وار روایت می‌شود و یک داستان سرسری را به تصویر می‌کشد، حتی برای هواداران این سری هم جذابیت خاصی ندارد. اما با ترکیب کاراکترهای اصلی با یکدیگر، هیجان فیلم بالاتر می‌رود و میانه فیلم، اکشن کار به کمک انیمیشن می‌آید و آن را منجلابی که در آن گیر کرده نجات می‌دهد.

در حال حاضر ژانر اکشن بار دیگر به دنیای انیمیشن‌ها برگشته و از لاکپشت‌های نینجا گرفته تا اسپایدرمن و یا حتی رایا، انیمیشن‌های اکشن پا گرفته‌اند. انیمیشن Resident Evil: Death Island هم روی همین موج حرکت می‌کند و تبدیل به اثری اکشن و سرگرم کننده می‌شود که بدون داشتن داستانی خاص و قدرتمند، می‌تواند مخاطب را پای خود نگه دارد. البته مخاطبی که دست کم با سابقه شخصیت‌ها آشنا باشد. باید بدانید که دیدن این انیمیشن برای کسانی که آشنایی کاملی با این سری ندارند، بی‌معناست چرا که اشاره‌های متعددی به سابقه بازی‌های گوناگون این سری در طول مدت زمان ۹۰ دقیقه ای آن می‌شود.

بودجه این گونه آثار بسیار محدودتر از بودجه آثاری است که استودیوهای فیلمسازی برای انیمیشن های در نظر می‌گیرند و آن ها را روانه اکران می‌کنند. با توجه به این موضوع،باید گفت که کار گروه سازنده لااقل از نظر فنی درجه یک است و آن‌ها توانستند انیمشینی با کیفیت بسازند که آبروی رزیدنت ایول را به جان بخرد. انیمیشن Resident Evil: Death Island مانند کات‌سین‌های یک بازی نسل جدیدی رفتار می‌کند و البته در برخ یموارد انیمیشن شخصیت‌ها به ویژه میمیک صورت و انیمیشن حرف زدن آن‌ها، کاری می‌کند که چهره بصری اثر به زشتی بگراید. با این حال طراحی کلی کاراکترها، از شخصیت‌های اصلی گرفته تا زامبی‌های فراوان و مگس‌های زامبی (که برای اولین بار در این سری حاضر شده‌اند! ) از طراحی قابل قبولی برخوردار است.

یک سوم پایانی انیمیشن Resident Evil: Death Island کمی بیشاز حد قابل حدس و کلیشه‌ای است. با این حال پایان‌بندی اثر نیز بخاطر نحوه استفاده از دوربین و تداعی کردن بازی‌های قدیمی این سری می‌تواند برای هواداران دو آتشه رزیدنت ایول مثل یک گوهر درخشان باشد.

صداپیشگان در انیمیشن Resident Evil: Death Island کار خود را به درستی انجام دادند و شنیدن برخی صداهای آشنا ستودنی است. کپکام سعی کرده تا در همه چیز این اثر ما را یاد بازی‌های گذشته و دوران طلاییاین فرنایز بیندازد و در این راه موفق بوده است. انیمیشن Resident Evil: Death Island قطعا مانند بازی‌های دوران طلایی این سری درخشان نیست و قرار نیست تبدیل به یک اثر ماندگار شود اما می‌تواند در ادامه سلسلسه انیمیشن‌های رزیدنت ایول خوب ظاهر شود و گلیم خودش را از آب بیرون بکشد. این انیمیشن به پای اثری مثل vENDETTA نمی‌رسد چرا که از نبود یک فیلمنامه خوب رنج می‌برد اما همانطور که در ابتدای مطلب گفته شد؛ انیمیشن Resident Evil: Death Island برای هواداران است و این جامعه احتمالا از آن خوششان خواهد آمد. هرچند سازندگان تغییرات ریزی در دل داستان این سری هم دادند که شاید به مذاق برخی از این قشر هم خوش نیاید.

در نهایت باید گفت انیمیشن Resident Evil: Death Island یک انیمیشن با طراحی فنی قابل تحسین و صداگذاری و موسیقی جذاب است که متاسفانه در بخش داستان چیزی برای عرضه ندارد. بازی به موضوع محبوبیت این برند در بین هواداران تکیه کرده و هدفش راضی نگه داشتن این قشر و فروش در بین آن‌ها بوده و بس؛ هرچند با توجه به فروش آن به نظر می‌رسد که به این مهم هم چندان دست نیافته است.

شما انیمیشن جدید رزیدنت ایول را دیده‌اید؟ نظرتان درباره آن چیست؟ حتما نظر خود را در بخش کامنت‌ها با ما در میان بگذارید.