جوان یا سرباز تمام عناصر یک فیلم پرفروش بالیوودی را دارد؛ دیالوگ‌ها و سکانس‌های اکشن اغراق آمیز، طرح داستانی باورنکردنی، قدرت زن، موسیقی پا به پا، گروهی از ستاره‌ها و البته خود شاهرخ خان. کارگردان فیلم آتلی کومار به طرز ماهرانه‌ای داستانی می‌سازد که شاهرخ خان را در تمام شکوهش به نمایش می‌گذارد. و اگر از یکی راضی نیستید، این فیلم دو تا از آن‌ها را ارائه می‌کند. برای آشنایی بیشتر با این اثر، در ادامه با نقد فیلم Jawan همراه ویجیاتو باشید.
اگر فیلم «پاتان» در اوایل سال ۲۰۲۳ توانست شاهرخ خان را پس از یک سری فیلم‌های بد باکس آفیس در جایگاه برتر قرار دهد، آخرین فیلم او جوان، به کارگردانی آتلی کومار، جایگاه شاهرخ خان را به عنوان پادشاه باکس آفیس تثبیت می‌کند. اما چرا این را می‌گویم؟! خب این اثر سینمایی با بودجه‌ای حدود ۳۸ میلیون دلار به فروش بالای ۱۴۰ میلیون دلاری رسیده است. این آمار جدا از شکستن چند رکورد در بالیوود به معنای این است که فیلم جدید شاهرخ خان پرفروش‌ترین فیلم هندی سال ۲۰۲۳ است.
اما فیلم جوان یا همان «سرباز» حول محور ویکرام راتور و پسرش آزاد (شاهرخ خان) می‌چرخد. او مأموریتی جسورانه را آغاز می‌کند تا هنجارهای اجتماعی را به چالش بکشد و تغییراتی را به شیوه‌ای غیر متعارف ایجاد کند. حرکت جسورانه او شامل ربودن قطار مترو و گروگان گرفتن مسافران آن است. با افزایش تنش، ویکرام خواسته‌های خود را به افسر مصمم پلیس، یعنی نارمادا که توسط بازیگر شناخته شده نایانتارا به تصویر کشیده شده است، آشکار می‌کند.
به طور کلی، قلب داستان این فیلم در انتقام گیری ویکرام و ارتباط مرموز او با یک فروشنده اسلحه فاسد، یعنی خالی گایکواد (ویجی ستوپاتی) نهفته است. رویکردی که فاصله چندانی با اثری چون «V for Vendetta» ندارد، اما از فیلتر اکشن وحشیانه و فوق‌العاده‌ای چون «اکولایزر» و کمی تریلر زندان‌محور برای این داستان استفاده می‌کند. داستان فیلم ما را به زندگی ویکرام راتور و پسرش آزاد می‌برد که هر دو توسط شاهرخ خان بازی می‌شود.
آزاد شخصیتی است که زمانی به مادرش آیشواریا (دیپیکا پادوکونه) قول داد که عدالت را برای کسانی که توسط یک سیستم فاسد مورد ظلم قرار گرفته‌اند به اجرا بگذارد. بنابراین، آزاد با کمک تیم ویژه خود متشکل از شش دختر که به ناحق به زندان افتاده‌اند، به دنبال اجرای عدالت می‌رود.
از خودکشی کشاورزان برای بی‌عدالتی مدیران بالا دستی گرفته تا قرار دادن وزیر بهداشت در صف مجازات، آزاد به طور مداوم در راستای عدالت برای شهروندان کشورش تلاش می‌کند. و بزرگترین انگیزه او پاک کردن نام پدر سربازش ویکرام راتور است. این که چگونه آزاد و ویکرام در مبارزه با انسان‌های شرور پیروز می‌شوند و یک مشت محکم همراه با یک داستان احساسی را پشت سر می‌گذارند، چیزی است که جوان را به ساعتی غیرقابل از دست دادن تبدیل می‌کند.
در فیلم جوان، کارگردان آتلی کومار به طرز ماهرانه‌ای اکشن و درام را در هم آمیخته است تا یک سینمای تجاری اساسی خلق کند. در واقع این اثر سینمایی فقط یک فیلم اکشن دیگر نیست. این فیلم در طرح داستانش به موضوعات مختلف اجتماعی مانند فساد در سیستم مراقبت‌های بهداشتی و شرایط غم انگیز بیمارستان‌های دولتی هند می‌پردازد. بنابراین، فیلم در کمترین زمان از یک اکشن به یک داستان احساسی تغییر می‌کند. البته دو داستان موازی به طور همزمان وجود دارد.
در حالی که بالیوود در آثار اخیر سینمای خود تا حد زیادی به مسائل امنیت ملی توجه داشته است، بنابراین موضوعات اجتماعی-اقتصادی اغلب در جایگاه دوم قرار گرفته‌اند. علت این رویکرد مشخص است؛ چرا که اولی دامنه وسیع تری برای اکشن، تعقیب و گریز، درگیری با اسلحه و دیدن مکان‌های عجیب و غریب فراهم می کند، عناصری که دومی ممکن است به راحتی ارائه نکند. و فیلمسازانی مانند «اس شانکار» این کد را شکسته‌اند تا سرگرمی را با داستان‌گویی مبتنی بر مسئله اجتماعی روز ترکیب کنند.
آتلی کومار، شاگرد شانکار نیز یکی از دنبال کنندگان این هنر است و موفقیت چشمگیری در سینمای تامیل یا همان تالیوود داشته است. در فیلم جوان، آتلی درام را با دوز قابل توجهی از میهن پرستی و مسائل امنیت ملی ترکیب می‌کند، و این برای مخاطب عام رویکرد مناسبی است.
به طور کلی جوان نمایش شاهرخ خان در تمام طول راه است. درست از اولین فریم، او عملکردی پر جاذبه ارائه می‌دهد. این یعنی معرفی شخصیت او با دو سکانس اکشن در همان ابتدای فیلم، به طرفداران شور و حال خاصی می‌دهد. بنابراین، صحبت در مورد او به عنوان بزرگترین ستاره سینمای هند شوخی نیست. مقایسه شاهرخ خان با ستاره‌های مشهوری چون تام کروز یا کاریزما عالی دنزل واشنگتن به توضیح بزرگی این بازیگر در صنعت سینمای هند نزدیک می‌شود، اما واقعاً شاهرخ خان برای مخاطب سینمای هند چیزی بسیار بیشتر از یک ستاره سینما است. اکنون آخرین فیلم او، دامنه محبوبیت شاهرخ خان را تقریباً در تمام شکوه آن نشان می‌دهد.
اگر بخواهیم صادق باشیم، باید گفت مهم‌ترین نکته این فیلم ورای داستان یا اکشن همان بازیگران هستند. جوان از نظر داستان و فیلمنامه هیچ چیز جدیدی به روی میز نمی‌آورد. با این حال، کارگردان آتلی کومار داستان ساده خود را به شیوه‌ای باشکوه ارائه می‌کند که در خور کاریزما ستاره‌ای چون شاهرخ خان است. برای مثال شاهرخ خان در قامت چهره‌های مختلفی ظاهر می‌شود و او در بهترین حالت خود قرار دارد و فیلم را با حضور مغناطیسی و قدرت ستاره‌ای خود روی پا نگه می‌دارد.
این بازیگر تمام تلاش خود را می‌کند تا نقشی کاملاً عظیم را در روند این اثر ایفا کند. برای مثال شاهرخ خان در سکانس‌های ربودن قطار و در نقش نسخه پیرمرد ویکرام راتور در نیمه دوم فیلم بیشتر از هر صحنه دیگری می‌درخشد. به طور کلی تیم بازیگران فیلم همه در فرم خوبی هستند. از دیپیکا پادوکونه، بازیگر نقش آیشواریا که حضور کوتاهی دارد بگیرید تا نایانتارا به عنوان یک افسر سرسخت و همچنین ویجی ستوپاتی به عنوان آنتاگونیست اصلی، همه اجرای جذابی را ارائه می‌دهند.
اما جدا از بازی‌ها باید بدانید ایده این فیلم اساساً چیزی شبیه به شیر شاه است و آتلی کومار این ایده را به یک اکشن بالیوودی تبدیل کرده است. در واقع آتلی کارگردانی نیست که به ارائه مضامین خاص در سینما معروف باشد. تقریباً هر فیلمی از او، با الهام از یک فیلم خارجی شکل می‌گیرد. در نتیجه جوان نیز در همین مسیر حرکت می‌کند. از سوی دیگر سکانس‌های اکشن نیز مشخصاً به معرفی فیلم به‌عنوان یک سرگرمی انبوه تجاری کمک می‌کنند.
پس در پایان باید بدانید این اثر یکی از آن فیلم‌های سرگرم‌کننده بالیوودی است که تمام کلیشه‌های یک فیلم هندی را دارد. «جوان» سینمایی است که اکشن را با یک پیام اجتماعی صمیمانه ترکیب می‌کند. این فیلم با بازی‌های خوب، کارگردانی کم نقص و موسیقی متن تپنده، به عنوان شاهدی بر قدرت داستان گویی در سینمای هند است. در واقع علیرغم طرح متناقض و کلیشه‌ای، داستان فیلم با اشتیاق افسارگسیخته در خدمت یک سرگرمی غول‌پیکر در اندازه سینمای هند قرار می‌گیرد.