نقد فیلم Wingwomen | رفاقت زیبا

این کمدی جنایی فرانسوی به کارگردانی ملانی لوران به شدت قابل تماشا است؛ یک درام اکشن خوب با پایانی گیج‌کننده که مخاطب را برای مدتی سرگرم می‌کند. این فیلم که با نام «Voleuses» نیز شناخته می‌شود، مخاطب را با یک رفاقت جالب روبرو می‌کند و تا پایان روی آن متمرکز می‌شود. در ادامه برای آشنایی بیشتر با این اثر سینمایی، با نقد فیلم Wingwomen همراه ویجیاتو باشید.

فیلم‌های اکشن همیشه به سینمای جریان اصلی راه پیدا کرده‌اند، زیرا سرعت بالایی دارند، خوش تکنیک هستند و به خوبی مخاطبان جوان‌تر را تامین می‌کنند. اما درام‌ها گاهی پرمخاطب هستند و از نظر داستان‌گویی، معمولاً زمان بیشتری را برای شخصیت‌سازی اختصاص می‌دهند، از این رو، با سرعت آهسته پیش می‌روند. از سوی دیگر، فیلم‌های اکشن رویکرد متفاوتی نسبت به داستان‌گویی دارند، جایی که صحنه‌های زیادی را با کمک برش‌های سریع و قصه‌گویی فانتزی‌شان متفاوت جلوه می‌دهند. امروز در مورد یکی از این فیلم‌های اکشن بحث خواهیم کرد. این یک فیلم فرانسوی به نام «Wingwomen» است که ملانی لوران، ادل اگزارکوپولوس و مانون برش در نقش‌های اصلی آن بازی می‌کنند.

جشن زن بودن

این فیلم دنیایی را ساخته است که توسط زنان قدرتمند اداره می‌شود. در این دنیا غالب‌ترین دشمن زن است، کسی که قدرت او را به چالش می‌کشد یک زن است و هم تیمی‌های او نیز همانطور که از نام فیلم پیداست، بال‌های او هستند. در داستان این فیلم کارول و الکس یک تیم هستند که در آن یکی از نظر تاکتیکی یک سرقت را انجام می‌دهد و دیگری مسئولیت رانندگی و مبارزه با دشمنان را بر عهده دارد. الکس و کارول که از قرار گرفتن در موقعیت‌های خطرناک به لطف شغلشان خسته شده‌اند، تصمیم می‌گیرند که زمان آن رسیده است که بیرون بیایند و چیزی پیش پا افتاده‌تر و امن‌تر پیدا کنند.

با این حال، خارج شدن از چنگال یک مادرخوانده خطرناک‌تر از آن چیزی است که قبلاً فکر می‌کردند، و برای انجام این کار دشوار، این دو تصمیم می‌گیرند آخرین دزدی خود را به کمک یک زن دیگر به نام سم انجام دهند. نکته اینجاست که به سرانجام رسیدن این ماموریت بر هر چیز دیگری که قبلاً انجام داده‌اند برتری خواهد داشت. در واقع این سرقت و ماموریت حکم آزادی آن‌هاست. به طور خلاصه، این فیلم درباره زنان است. حول محور زنان می‌چرخد و انگیزه‌های قهرمان داستان نیز با مظهر زنانگی، یعنی مادر بودن هدایت می‌شود.

باید بدانید در بحث شخصیت پردازی در این فیلم می‌توان الکس (ادل اگزارکوپولوس) را به عنصر آتش، کارول (ملانی لوران) را به آب و شخص سم با بازی مانون برش را به چیزی در بین این دو معرفی و تعریف کرد. در واقع شخصیت‌های این فیلم به خوبی نوشته شده‌اند و از این رو، نیروهای محرکه آن‌ها در زندگی به‌طور مشهودی متفاوت هستند. هر شخصیت رویکرد متفاوتی نسبت به زندگی دارد، و به همین دلیل در تصمیم گیری آنها مشهود است.

برای مثال الکس یک جانور بی رحم است که اگر زمان و منابع لازم برای آماده شدن داشته باشد می‌تواند ارتشی را از بین ببرد. در مقابل کارول صاحب مغزی است که از هر نتیجه ممکن عبور می‌کند و بهترین راه‌ها را برای ورود و خروج از یک مشکل پیدا می‌کند. در این بین شخصیت سم نیز نجات دهنده است، زیرا او به معنای واقعی کلمه جرات این را دارد که سرعتش را افزایش دهد و اگر خطری برای فرار باشد، هر تهدیدی را پشت سر بگذارد. اگرچه این یک تیم است، اما نشان داده می‌شود که هر یک از آنها می‌توانند شرایط را به روش خود مدیریت کنند.

به طور کلی تماشای فیلم‌های دوستانه یا رفاقتی همیشه سرگرم‌کننده است، آن هم صرف نظر از اینکه چیزی عمیق یا معنادار برای گفتن داشته باشد یا نه. دیدن افرادی که در این آثار به سمت خطر می‌دوند، چیزهایی را می‌دزدند و در حین آن اوقات خوشی می‌گذرانند، همه چیزش سرگرم کننده است. شاید بیشتر این سرگرمی به این دلیل است که ما مردم عادی هرگز این کار را انجام نمی‌دهیم.

باید بدانید این فیلم فرانسوی اساساً یک فیلم سرگرم‌کننده است که لازم نیست زیاد به آن فکر کنید. تماشای دوستی الکس و کارول که یکی از مهم ترین بخش‌های فیلم است، دلگرم‌کننده است. دوستی آنها به قدری عمیق است که لازم نیست دو بار در مورد اینکه چه کاری باید انجام دهند فکر کنند، اما باز هم در مورد مسائل اختلاف نظر دارند.

آیا اکشن پر زرق و برق در راه است؟!

در ابتدا نیز گفتم که فیلم Wingwomen به کارگردانی ملانی لوران، ستاره «حرامزاده‌های لعنتی» ساخته تارانتیو است که در ده سال گذشته بیش از یک بار پشت دوربین و در مقام کارگردان بوده است. اما نام این کارگردان به تنهایی دلیلی برای این باور است که این یک فیلم اکشن قابل قبول نیست؛ البته همانطور که مناسب ژانر است، طرح داستان شامل تعقیب و گریز و تیراندازی است. اما لوران راه حلی برای کمرنگ کردن پرمدعای صحنه‌های اکشن پیدا کرده است.

در واقع این بازیگر و فیلمساز فرانسوی به جای نمایش اکشن پر از زرق و برق، تأکید را به سمت شخصیت‌محوری و طعنه و متانت قهرمان فیلم یعنی ادل اگزارکوپولوس تغییر داده است. این یعنی کارگردان ظاهر اکشن این بازیگر زن در قاب تصویر را به جذابیت یک کمدی سرگرم‌کننده تبدیل می‌کند. و این تصمیم جالبی است. این نکته مهم است که این روز‌ها فیلم‌های اکشن فمینیستی اغلب باعث طوفانی از نارضایتی منتقدان و بینندگان می‌شود. علت نیز آن است که قهرمانان این دست آثار ممکن است غیرطبیعی و عمداً جنسی به نظر برسند، و ظلم و سردی آنها معمولاً با گذشته‌ای آسیب زا توضیح داده می‌شود.

اما زنان فرانسوی فیلم Wingwomen برخلاف این مسیر، در تمام طول این اثر در حال خوشگذرانی، شوخی و غرق در لطافت دوستی برای یکدیگر هستند. نویسندگان حتی علاقه خاصی به پیشینه این دزدان ندارند. البته حقایقی از زندگی این تیم سه نفره در طول مکالمات آن‌ها ظاهر می‌شود، اما هیچ غوطه وری دقیقی در خاطرات این شه شخصیت اصلی وجود ندارد. ملانی لوران در مقام کارگردان زنان آرام و بامزه‌ای را به تصویر می‌کشد که از یکدیگر محافظت می‌کنند، عاشق گذراندن وقت با هم هستند و رویای افتتاح یک مغازه کباب فروشی را در سر می‌پرورانند. به نظر می‌رسد که این همان قدرت زن بودن است.

بنابراین، بلافاصله پس از تماشای این فیلم، مشخص می‌شود که «Wingwomen» تنها وانمود می‌کند که یک فیلم اکشن سرقتی است. اما چرا؟ چون ملانی لورن کمترین علاقه را به نقشه‌های جنایی و دسیسه‌های گانگستری دارد؛ هسته اصلی داستان دوستی زنانه است. انتخاب سلاح‌ها، صدای تیراندازی و رویارویی با رئیس، پس‌زمینه داستانی درباره قدرت خواهری است. کارول و الکس در حال برنامه ریزی مشترک برای آینده‌ای هستند که تشکیل خانواده به معنای رفاقت ایده اصلی آن است.

شاید می‌توان نویسندگان این فیلم را به خاطر نداشتن مناسب ترین ژانر برای این روایت سرزنش کرد؛ چرا که اجتناب از حرکت‌های کلیشه‌ای در چنین داستانی به سختی امکان پذیر بود. اما ملانی لورن موفق می‌شود بدون تکیه کردن بر یک ژانر مشخص و بدون نمایش قهرمانان کلیشه‌ای یک تریلر جنایی خاص تولید کند، و داستانی تکان دهنده درباره بهترین دوستان ارائه دهد.

فیلم «Wingwomen» نمونه نادری از شادی ناب در ژانری است که یافتن گنج‌های پنهان در آن کار آسانی نیست. حتی تحت هدایت ملانی لوران و با مغناطیس ادل اگزارکوپولوس، فیلم می‌توانست به ورطه کلیشه‌ها و بدوی گرایی سقوط کند. اما این فیلم با دیالوگ‌های پر جنب و جوش خود را مجذوب دل مخاطب خود می‌کند. به نظر می‌رسد که حتی یک کلمه اضافی در طرح وجود ندارد و گاهی اوقات این احساس به شما دست می‌دهد که بازیگران زن فیلم در صحنه فیلمبرداری بداهه به بیان این نکات می‌پردازند.

نتیجه‌گیری

اگر به دنبال یک فیلم جنایی هیجان انگیز هستید، باید برای یافتن فیلم‌های دیگر جستجو کنید. اما چرا؟ چون ملانی لورن در این اثر یک مانیفست دوستی خلق کرده است؛ چیزی که الهام بخش مهارت صحنه‌های اکشن نیست، بلکه گرمی روابط بین دوستانی است که دورهم جمع می‌شوند و از پیر شدن با هم بیزار نیستند. باید بدانید «Wingwomen» یک درام خوب است تا یک اکشن خوب، اما احساس می‌کنم کمدی نیز در آن بسیار خوب کار شده است.

همچنین شخصیت‌ها و خطوط داستانی در موقعیت‌هایی که در راستای هم دیگر قرار می‌گیرند به خوبی کار می‌کنند و جریان کلی و پویایی صحنه را از بین نمی‌برند. شاید با چند نما و برش سریع، تماشای این فیلم جذاب‌تر می‌شد و تا جایی که به بازیگری مربوط می‌شود، بازیگران در به تصویر کشیدن شخصیت‌های خود کارهای بزرگی انجام داده‌اند. اما در مجموع این فیلم فراز و نشیب‌هایی دارد و بیشتر آنها را می‌توان نادیده گرفت و از دیدن فیلم سرگرم شد.