در دنیا امروزی، توسعه‌دهنده‌های بازی‌های AAA دائما در حال تلاش هستند تا بازی‌هایی را منتشر کنند که چند صد ساعت محتوا دارند. درست است که چنین هدفی پایه و اساس چندین مورد از پرفروش‌ترین بازی‌های تاریخ است، ولی برای خود استودیو و حتی برای ما هم خیلی گران محسوب می‌شود. ابعاد و اندازه بازی‌ها دائما در حال رشد است و احتمالا در نسل‌های بعدی شاهد بازی‌های بسیار بزرگ‌تری هم باشیم. با این حال بازی‌هایی هم هستند که از زیر این انتظار فرار می‌کنند و در کل خیلی ساده و کوچک‌اند. حتی بازی‌هایی که یک زمانی قرار بود به عنوان بسته‌های الحاقی مستقل به فروش برسند. این بازی‌ها ریسک کمتری دارند و در نهایت هم شما سود خواهید کرد و هم استودیو سازنده آن.
اینجا منظور از بسته الحاقی مستقل، Standalone Expansion Pack است. این بسته‌ها در حقیقت یک ادامه‌ای از یک بازی هستند که نیازی به فایل‌های بازی اولیه ندارند. در حقیقت بازی‌هایی که در این زیرمجموعه قرار می‌گیرند، زمانی قرار بوده که به عنوان یک DLC از یک بازی دیگر وارد بازار شوند و یا بازی‌های خیلی کوچک‌تری که صرفا آزمایشی بودند، اما خودشان به تنهایی به موفقیت خیلی بزرگی رسیدند. درست است که استودیو‌های AAA به ساخت بازی‌های خیلی بزرگ و گران مشهور شده‌اند، ولی این استودیوها شانس خود را با تعداد زیادی از این بازی‌ها آزمایش کرده‌اند. موفقیت بسیار خوبی که اخیرا در میان این بازی‌ها دیدیم باعث می‌شود با خودمان فکر کنیم که آیا بسته‌های الحاقی مستقل آینده بازی‌های AAA خواهند بود؟ در ادامه با ویجیاتو همراه باشید تا پاسخ این سوال را بررسی کنیم.
اهداف چندگانه این بازی‌ها
در صنعتی که استودیوها سعی می‌کنند بزرگ‌ترین و گران‌ترین بازی‌ها را بفروشند، بازی‌های کوچک و ارزان واقعا اتفاقی عجیب محسوب می‌شوند. با این حال دلایل زیادی وجود دارد که شرکت‌ها به فکر تولید یک سری بازی در مقیاس کوچک‌تر و با خرج کمتر باشند. برخلاف بازی‌های مدرن و عادی امروزی، این بازی‌ها نیازی به بودجه‌های میلیونی ندارند و طی یک حلقه چندین ساله هم ساخته نمی‌شوند. نه‌تنها استودیوها می‌توانند این بسته‌های الحاقی مستقل را با سرعت بیشتر و قیمت کمتری بفروشند، بلکه حتی ریسک کمتری هم برایشان دارند. اگر فروش این بازی‌ها به اندازه کافی زیاد نباشد، شرکت ناشر بازی چندان ضرر زیادی نمی‌کند. همین موضوع باعث می‌شود که ریسک ساخت بازی کمتر باشد و تمرکز توسعه‌دهنده‌ها روی آن بیشتر شود.
برخی از این بازی‌ها هم هستند که صرفا فضای خالی بین انتشار بازی‌های یک شرکت را پر کنند. برای مثال راکستار در یک بازه ده ساله تنها دو بازی منتشر می‌کند، در حالی که دیگر استودیوها نمی‌توانند تا این اندازه عنوانی را منتشر نکنند. برای همین یک سری از استودیوها بازی‌های کوچکی را منتشر می‌کنند تا همچنان بتوانند پولی را به پروژه‌های دیگرشان تزریق کنند. به عنوان مثال بازی Assassin’s Creed Rogue تنها به این خاطر منتشر شد که بازیکنان کنسول‌های نسل هفتم همچنان به یکی دیگر از عناوین اساسینز کرید دسترسی داشته باشند. حتی شایعاتی مطرح شده که بازی‌ای از دنیای گاد آو وار در دست ساخت است که حد و مقیاس اسپایدرمن: مایلز مورالز است.
یک سری بازی دیگر هم هستند که از اول قرار بود به عنوان یک بسته الحاقی به بازی دیگری اضافه شوند. برای مثل Dragon Gaiden و Assassin’s Creed Mirage هر دو قرار بود که به عنوان یک DLC منتشر شوند ولی در نهایت به یک بازی مستقل تبدیل شدند. این بازی‌ها یک دید تازه و دنیای متفاوتی را نشان می‌دادند و واقعا حق داشتند که به عنوان یک بازی مستقل وارد بازار شوند. این موضوع باعث می‌شود که استودیوها با خرج کمتری، پول بیشتری دریافت کنند و در کنار آن بازیکنان هم با خرج پول کمتری یک تجربه عالی داشته باشند. معامله‌ای که هر دو طرف از آن به شدت راضی خواهند بود.
انتخابی بهتر هم برای ما و هم برای استودیو
جدا از تمامی مسائل دیگر، این بازی‌ها می‌توانند روشی باشند که ما به چیزی برسیم که بدون این بسته‌های الحاقی مستقل هرگز دریافت نمی‌کردیم. به عنوان مثل شاید ما هرگز نمی‌توانستیم یکی از شخصیت‌های ثانویه دنیا اسپایدرمن را به عنوان شخصیت اصلی یک بازی ببینیم، ولی خب با انتشار نسخه Miles Morales دقیقا همین اتفاق افتاد. این موضوع که آیا ما این شخصیت‌ها را در حالت عادی هم می‌توانستیم در دنیا بازی به عنوان شخصیت اصلی ببینیم یا نه معلوم نیست. اما با این حال خیالمان راحت است که یک طریقی وجود دارد که ما بتوانیم چنین تجربه‌هایی داشته باشیم.
خیلی از افراد متاسفانه به این بازی‌ها توجهی نمی‌کنند. خیلی‌ها هستند که معتقدند چون این بازی‌ها کوتاه‌اند، ارزش زیادی ندارند. البته خب تا حدودی هم حق با آن‌هاست. اما چیزی که باید به آن توجه کنید این است که این بازی‌ها یک زمینه عالی برای آزمایش‌های شرکت‌های ناشر هستند. این شرکت‌ها ایده‌های بحث‌برانگیز خود را در به عنوان یک بازی کوچک منتشر کنند و نظرات و واکنش‌های مردم را در مورد آن ببینند. همین موضوع می‌تواند باعث شود که بازی‌های بزرگ و AAA که در نهایت منتشر می‌شود، کیفیت خیلی بهتری داشته باشد.
مشکلات اکسپنشن‌های مستقل
درست است که هزینه کم این بازی‌ها، هم برای ما و هم توسعه‌دهنده‌ها، یک نکته مثبت است؛ ولی سرعت زیاد ساخت آن ممکن است که به شدت باعث کاهش کیفیت بازی شود. برخی از مواقع چنین بازی‌هایی ممکن است عمق کافی نداشته باشند و سریعا خسته‌کننده شوند. این موضوع هم نظر بازیکنان را در مورد استودیو بدتر می‌کند و هم باعث می‌شود که استودیو توسعه‌دهنده، حتی قبل از انتشار یک بازی کامل، با مخالفت و خشم بازیکنان مواجه شود. این موضوع خیلی مهم است که این بازی‌ها مناسب تمامی مجموعه‌ها نیستند و باید حتما تحت شرایط خاصی منتشر شوند.
در بسیاری از موارد، یک بازی ناقص توسط یک استودیو بزرگ منتشر می‌شود و ناشر بازی سعی می‌کند آن را با یک قیمت خیلی زیادی بفروشد. منظورم از بازی ناقص این نیست که پر از باگ و مشکلات فنی باشد؛ منظورم این است که این بازی عملا هیچ گیم‌پلی و یا داستان خوبی نداشته باشد که به عنوان یک بازی کامل و مستقل وارد بازار شود. برای مثال بازی Resident Evil 3 که در سال ۲۰۲۰ منتشر شد دقیقا مشابه نسخه ریمیک قبلی‌اش، یعنی Resident Evil 2 بود که سال قبلش وارد بازار شده بود. این بازی عملا هیچ محتوا جدیدی نداشت و حقیقتا هیچ هدفی را هم دنبال نمی‌کرد؛ صرفا یک نسخه کپی بی‌ارزش بود. اما این کار راه را برای یک عنوان بسیار بهتر و محبوب‌تر باز کرد و در نهایت با اسم Resident Evil 4 منتشر شد. ولی آیا ارزشش را داشت؟
برای همین است که چنین بازی‌هایی، مسیری مطمئن برای همه استودیوها نیستند. شاید برخی از این شرکت‌ها بتوانند استفاده‌ای سازنده داشته باشند، ولی دیگر استودیوها از آن صرفا به عنوان روشی دیگر برای دزدین پول استفاده می‌کنند. هر بازی‌ای ارزش ساخت یک بسته‌الحاقی مستقل را ندارد. مهم نیست که در مورد چه بازی‌ای هم صحبت می‌کنیم. اگر یک بازی قرار است که به این شکل ساخته شود، باید دنیا معروف و آشنایی داشته باشد که نیازی به معرفی نداشته باشد. از آن‌جایی که این بازی‌ها معمولا کوتاه هستند، نیاز دارند که در دنیایی مشهور با شخصیت‌هایی آشنا روایت شوند.
چرا این بازی‌ها برای صنعت گیمینگ مهم‌اند
بسته‌های الحاقی مستقل کمی هستند که از بازی اصلی خود می‌توانند بهتر باشند. با این حال در اکثر مواقع این بازی‌ها یک چیزی را به عنوان قبلی خود اضافه می‌کنند. این بازی‌ها به توسعه‌دهنده‌ها اجازه می‌دهند تا ایده‌های مختلفی را روی بازی‌های خود امتحان کنند. اخیرا بازی Assassin’s Creed Mirage دوباره به دوران مخفی‌کاری قدیمی برگشت و بعد از چندین سال ساختار نقش آفرینی را کنار گذاشت. تصمیم که در نهایت با استقبال شدید مردم مواجه شد. این بازی به عنوان یک امتحان توسط یوبیسافت عمل کرد و نتایج خوبی را هم به همراه داشت. برای همین احتمالش خیلی زیاد است که بازی‌های بعدی این مجموعه هم به سراغ فرمول‌های قدیمی مخفی‌کاری برگردند. این وسط چه کسی دارد سود می‌کند؟ من و شما که بازی بهتری را دریافت می‌کنیم یا یوبیسافت که محبوبیت و ثروت خودش را دوباره به دست می‌آورد؟ خبر خوب این است که هردو.
اینطور بازی‌ها یک تجربه کوتاه و جذاب هستند که توسط یک توسعه‌دهنده AAA منتشر می‌شوند. با توجه به وضعیت فعلی که بازی‌ها دائما در حال بزرگ شدن و پیچیده‌تر شدن هستند، بازی‌های کوچک و ساده خیلی خاص دیده می‌شوند. این بازی‌ها دیگر تمرکزی روی درآمد و عمق گیم‌پلی ندارند، صرفا قصد دارند که یک تجربه ساده و زیبا را برای شما به وجود بیاورند. درست است که هنوز هم مشکلات و سوال‌های زیادی در مورد این بازی‌ها وجود دارد، ولی بعید نیست که در آینده‌ای نزدیک، بخشی جدانشدنی از بازی‌های بزرگ AAA باشند.
بیشتر بخوانید: