داستان ساخت بازی جدید پرنس آف پرشیا

سری Prince of Persia برای اولین بار در سال ۱۹۸۹ عرضه شد و توانست بسیاری از بازیکنان را جذب خود کند. اما دو نسخه بعدی این بازی یعنی The Shadow & The Flame و Prince of Persia 3D اوضاع جالبی نداشتند. با ریبوت سری در سال ۲۰۰۳ با نسخه The Sands of Time و دو دنباله معرکه‌‎اش، زمینه خیلی از موارد برای یوبیسافت فراهم شد. شاید مهم‌ترین آن‌ها به وجود آمدن موفق‌ترین فرانچایز یوبیسافت یعنی Assassin’s Creed بود. نسخه سال ۲۰۰۸ بازی روشنگر مسیر جدید برای سری نبود و عنوان The Forgotten Sands هم شکست دیگری برای آن‌ها بود.

با وجود ارائه نسخه‌های موبایلی و حضور به عنوان مهمان در بازی‌های دیگر یوبیسافت، همیشه جای خالی بازی در میان دیگر عناوین احساس می‌شد. اما صبر هواداران به اتمام رسیده و بازی جدید سری در تاریخ ۲۸ دی ماه امسال منتشر می‌شود. همه ما منتظر این هستیم سرزمین پارس را باز هم با پارکور هیجان انگیز بازی بگردیم. شاید بازگشت زاویه دو بعدی بازی چیزی نبود که ما می‌خواستیم اما در مصاحبه اخیر رسانه گیم اینفورمر با سازندگان بازی متوجه شدیم که این دقیقا آن چیزی است که فرانچایز نیاز دارد.

در این مطلب از ویجیاتو قصد داریم مصاحبه گیم‌اینفورمر با کارگردان بازی و تجربه نویسنده از دموی بازی را پوشش دهیم. پس با ما همراه باشید.

شکل‌گیری تیم برای ساخت بازی

مونیر رادی کارگردان بازی می‌گوید که باید از مدیر یوبیسافت دلیل انتظار طولانی برای نسخه جدید Prince of Persia را پرسید. قطعا او جوابی برای این سوال نداشت ولی بسیار هیجان‌زده بود که جان دوباره‌ای به این مجموعه داده‌اند.

The Lost Crown عنوانی نبود که یوبیسافت خود را مجبور به ساخت آن کرده باشد. بلکه رادی و تیمش این کار را وظیفه خود می‌دانستند تا یک عنوان جدید ارائه دهند.

وقت عرضه نسخه جدید به نظر کاملا درست است. حالا یوبیسافت تیمی بسیار ماهر در ساخت بازی پلتفرمر با طراحی‌های شگفت‌انگیز و خاص دارد که می‌تواند یک بازی متفاوت خلق کند.

عبدلهک الگس (Abdelhak Elguess) تهیه‌کننده بازی در مورد این نسخه گفت: «هرگز نمی‌خواستم یک بازی Prince of Persia بسازم که از آن نا امید باشم.» او همچنین اذعان داشت که وجود افراد درست در زمان درست فاکتور اصلی موفقیت کارشان است.

بازی ۵ سال در دست ساخت بوده است

زمانی که تیم سازنده جمع‌آوری شد کمی زمان برده بود تا مسیر حرکت را مشخص کنند. شروع فرآیند بازی در سال ۲۰۱۹ بود. این به این معنی است که آن‌ها انتظار تاخیر پیش‌بینی نشده‌ای را نداشتند. چون تقریبا بازی ۵ سال است که در دست ساخت است.

باید با ریشه‌های بازی ارتباط می‌گرفتیم

این کار تیم برای این بود تا متوجه بشوند طرفداران چه چیزهایی را در رابطه با سری دوست دارند. تیم سعی کرد خود را عمیقا با فرانچایز تطبیق دهد تا بتواند عنوانی برای طرفداران بسازد که یک خروجی جدید عالی باشد. رادی خود از طرفداران قدیمی سری است حتی قبل از نسخه‌های سه بعدی. به همین دلیل او می‌خواست تلفیقی از بازی‌های قدیمی و امروزی را به طرفداران بدهد.

این تلفیق انزوا و ترس، خوانایی بسیاری با ژانر متریودوانیا دارد. این چیزی است که رادی در بازی نهاده و تردیدی در موفقیت آن ندارد. بعد تجربه بازی تازه متوجه خوب بودن آن می‌شوید. اگر از Metroid Dread در سال ۲۰۲۱ خوشتان آمده است، قطعا این بازی هم شما را همراه خود می‌کند.

این به این معنا نیست که فضای سه بعدی Prince of Persia دیگر تکرار نمی‌شود. رادی از طرفداران نسخه Sands of Time است. همچنین تیم تمام تلاش خود را کرده تا بازگشت به فضای دو بعدی پشیمانی‌ای برایشان به همراه نیاورد.

تاثیرگذاری نسخه‌های کلاسیک

نسخه‌های قبلی Prince of Persia بدون شک تاثیر زیادی در توسعه لاست کراون گذاشته‌اند. ساخت یک بازی شاهزاده ایرانی بدون اشاره به گذشته‌ی سری، توهینی به طرفداران قدیمی سری محسوب می‌شود. اما خیلی از عناوین و حتی ژانرهای مختلف در این نسخه بازی تاثیرگذار بوده‌اند.

نویسنده گیم اینفورمر می‌گوید: «در هنگام صحبت با رادی من درک درستی از صحبت‌های او نداشتم. اما با تجربه ۳ ساعته‌ای که از بازی بدست آوردم بهتر توانستم با سارگون و سبک بازی خو بگیرم. شما با حفظ کردن الگوی دکمه‌ها کمبو نمی‌زنید. بلکه صرفا یک دکمه برای حمله با شمشیر است. من با حملاتی که از دیوار و به صورت هوایی استفاده می‌کردند درگیر بودم. از نکات مشخص اکشن بازی، سریع و فان بودن آن است. حملات وسیع سارگون با دو شمشیرش حس خیلی خوبی داشت. از دیگر موارد خوب اکشن بازی، سر خوردن بین دشمنان و پرش از روی آن‌ها برای بدست آوردن بهترین زاویه حمله بود؛ که خب چنین چیزی بهتر از حفظ الگوی اکشن است. همچنین وجود حملات مخصوصی مثل Athra Surge بسیار در بازی کار را راحت می‌کرد، به خصوص در باس فایت‌ها.»

تیم سازنده ریمن در ساخت بازی حضور داشته‌اند

به جز اکشن بازی که مجذوب‌کننده است، پلتفرمینگ بازی نیز بی‌همتاست. بیشتر توسعه‌دهندگانی که تجربه کار روی سری ریمن را داشتند در تیم توسعه بازی پرنس آو پرشیا جدید هم هستند و وظیفه اصلی آن‌ها ایجاد حس موزیکال و ریتمیک بودن مراحل است. اما نباید توقع این را داشت ریتم بازی به اندازه ریمن لجندز عالی باشد.

رادی اضافه کرد که تیم می‌خواهد تا بازیکن ریتم بازی را با سارگون به خوبی تجربه کنند. بازیکنان باید بین دیوارها جهش داشته باشند و سرعت بازی را خوب نگه دارند. یادمان نرود که شاهزاده پارسی جدید با رمین بسیار فرق دارد. اما دروس خوبی از آن سری گرفته و در آن اعمال شده است.

تجربه نویسنده گیم اینفورمر از دموی بازی

معمولا در تجربه قبل از عرضه بازی که نویسندگان بدست می‌آورند، تجربه بازی از میانه کار آغاز می‌شود. با این کار داستان بازی برای اسپویل نمی‌شود و از آن مهم‌تر آموزش‌های طولانی اول بازی نیز وجود ندارد. اما یوبیسافت به نویسنده گیم اینفورمر اجازه داده تا بازی را از اول شروع کند که به تعبیر نویسنده شروع طوفانی هم بوده است و او حاضر است یک بار دیگر شروع بازی را تجربه کند.

این نویسنده صداگذاری فارسی بازی را انتخاب کرده و اشاره می‌کند که ۴ حالت سختی و حالات Guided و Exploration وجود داشت. حالت Guided برای کسانی که از گم شدن در بازی خوششان نمی‌آید مناسب است اما حالت Exploration به بازیکنان کمک کمتری در مسیر می‌کند. بازی جایی شروع می‌شود که ایرانیان در مقابل حمله ارتش کوشان مقابله می‌کند. امیدی برای ارتش نیست تا اینکه Immortals یعنی هفت مبارز قهار سرزمین به جنگ آمده و ورق را بر می‌گردانند.

شروعی طوفانی در بازی

بازیکنان کنترل سارگون را در اختیار دارند، جوان‌ترین عضو نامیرایان. نامیرایان در یک لحظه به کمک ارتش می‌آیند و دشمن را هلاک می‌کنند. شروع بازی به شما یاد می‌دهد چگونه با سارگون کار کنید درحالی که بقیه گروهش کنارش می‌جنگند. اعضای گروه همگی طراحی، قابلیت‌، نیمرخ و شخصیت‌های خاص خود را دارند. همچنین در این مکان شما استاد سارگون یعنی آناهیتا را می‌بینید که یک جنگجوی قهار است.

گذشتن از زمین نبرد بسیار راحت است و در ابتدا نیز نقشه‎‌ای نخواهید داشت. بازی به شما آموزش می‌دهد که بر روی دیوار‌ها بپرید، حملات ساده کنید و چه زمانی ضد حمله بزنید. این آموزش‌ها با شکست ژنرال اوویشکا تمام می‌شود که دو برابر سارگون است و روی اسبی نشسته است. نبرد بسیار سخت بود و ضدحملات درست بسیار مهم بودند و وقت استفاده از معجون سلامتی از آن مهم‌تر. شکست دادن ژنرال اوویشکا نشان درست بودن سطح سختی بازی بود. هرگز اینگونه نیست که به خود بگویید این باس غیر قابل شکست است.

این شروع طوفانی در بازی باعث می‌شود که به شناخت بهتر از سارگون و دنیای بازی بپردازیم. هم‌رزمان سارگون از مهارت او شگفت‌زده‌اند. رابطه بسیار خوب و با اعتمادی بین آنان در جریان است. آن‌ها می‌گذارند سارگون ژنرال اوویشکا را شکست دهد تا بعد از این همه مدت آموزش، کمی اعتبار کسب کند. ملکه ایرانی یعنی تومیریس به او یک کمربند آبی هدیه می‌دهد و اینجا او کمی شبیه به شاهزاده در نسخه Sands of Time می‌شود.

کوه قاف مرکز روایت بازی

اما مهم‌ترین شخصیتی که ملاقات می‌کنیم شاهزاده غسان است، فردی ناخواستار که در اصل شاهزاده پارسی ما محسوب می‌شود. او خواستار ملاقات با سارگون در شرایطی راحت‌تر در آینده بود. جشن پیروزی اما آنچنان طول نمی‌کشد چون از درون به قلعه حمله شده و غسان گروگان گرفته شده است. سارگون متوجه می‌شود معلمش یعنی آناهیتا، شاهزاده را گروگان گرفته و بیش از حد قوی است که جلویش را گرفت. این عمل باعث ورود سارگون و هم‌رزمانش به کوه جادویی قاف می‌شود. این کوه خانه قبلی خدای زمان بود، جایی که این بازی در آن روایت می‌شود.

کوه قاف محلی خطرناک و جادویی است که مردم با ریسک خودشان به آنجا می‌روند و کسانی که به آنجا رفتند هرگز بازنگشتند. اما نامیرایان وفادار برای نجات شاهزاده خود در این مکان قدم می‌گذارند. حتی لحظه‌ای نمی‌گذرد تا همه چیز به بدی پیش برود. نامیرایان به چند دسته تقسیم می‌شوند اما سارگون تنها می‌ماند. حال از اینجا بازی ساختار آشنای مترویدی را به خود می‌گیرد و راه‌های بسیاری پدیدار می‌شوند و اکثر آنان نیازمند مهارتی جدید هستند. همچنین در این بین با سربازانی برخورد می‌کنید که سال‌ها پیش مرده بودند اما در آنجا گویا چند ساعت است که رسیده‌اند.

یک مسیر از برگ‌های معلق من را به درخت‌های واک واک رساند. این درختان محل سیو در طی بازی هستند که به صورت مکرر مشاهده می‌کنیم. دختری جوان به اسم فریبا در آنجا ظاهر می‌شود و می‌گوید سال‌هاست در کوه قاف است و همه چیز را درباره این مکان می‌داند. جالب این است که او اصلا اهمیتی به اینکه سارگون از گروه نامیرایان است نمی‌دهد. او به سارگون قدرت Eye of the Wanderer و یک نقشه می‌دهد که از آنی که در ابتدا می‌بینیم عظیم‌تر است.

بازیکنان در حین استفاده از نقشه می‌توانند از مموری شارد استفاده کنند که دید کلی نسبت به مکان فعلی را می‌دهد. این مانند این است که بر روی نقشه‌تان علامت‌گذاری کنید. این قابلیت برای وقتی که شما توانایی انجام کاری را در همان وقت ندارید عالی است.

تفاوت بازی با نسخه‌های قبلی

نسخه Sands of Time برای من خاطره خوشی بود. بسیار ناراحت بودم که دیگر بر روی دیوارها نمی‌توانستم بدوم یا زمان را به عقب برگردانم. داستان بازی خیلی خاص بود و اجازه توسعه کاراکتر را با انجام کارهای غیر واجب به ما می‌داد. اما دیالوگ‌های شاهزاده و فرح در نسخه Sands of Time درباره میوه مورد علاقه‌شان و حتی توسعه رابطه عاشقانه بین این دو حس خاصی بود که تا آن زمان ندیده بودیم. با این حال خوشحالم که بازی بازگشتی شکوه‌مند خواهد داشت.

سبک متروید آن چیزی نبود که برای نسخه بعدی Prince of Persia متصور می‌شدیم. اما به نظر می‌رسد که این اتفاقی عالی برای سری بوده است. نویسنده گیم اینفورمر می‌گوید که این انتظار ارزشش را داشت و امیدواریم این عنوان یک خروجی خوب برای سری باشد.

خب دوستان نظر شما چیست؟ به نظر شما این بازی می‌تواند موفقیت سه‌گانه قبلی خود را تکرار کند؟ نظر خود را با ما به اشتراک بگذارید.     

بیشتر بخوانید:

• هر آنچه که باید از بازی Prince of Persia: The Lost Crown بدانید
• چرا Prince of Persia: The Lost Crown بازگشتی خوب برای سری است؟