تیم ویجیاتو: سری بازی‌های معروفی که تاحالا تجربه‌شون نکردیم

امم، راستش اگه بخوام از همه‌شون اسم ببرم شاید فحش بدین بهم. پس بذارین فعلا به فاینال فانتزی بسنده کنم! یعنی هیچ کدوم از بازی‌هاشو بازی نکردم. ولی برنامه‌ام اینه که با ریمیک ۷ کارم رو شروع کنم و بعدش هم بدم نمیاد نسخه‌های دهم و دوازدهم رو ببینم چه شکلین. بعدش هم شاید ۱۵ و ۱۶.

سری بازی‌های مترو (Metro) از اون دسته بازی‌هاییه که با وجود اسم بلند و محبوبیت زیاد هیچ وقت سراغشون نرفتم. نمیدونم شاید علتش این بود که هیچ وقت ظاهر بازی به دلم نشست و حتی یک شانس هم بهش ندادم. اما از اون جایی که زیاد تعریف کتاب‌هاش رو شنیدم، تصمیم دارم به خاطر کتاب‌هاش هم که شده یه شانسی به این فرنچایز بدم و برم تجربه‌اش کنم. امیدوارم که ناامیدم نکنه.

شاید عجیب باشه اما خب من تا حالا ویچر رو تجربه نکردم. البته بهتره بگم کامل تجربه نکردم. اول از همه رفتم سراغ ویچر ۳ و متاسفانه حوصلم سر رفت. آروم باشین! بذارین توضیح بدم چرا. کلا یک ساعت بازی کردم و اون زمان هم خیلی حوصله بازی‌های طولانی رو نداشتم و از اونجایی که می‌دونستم ویچر ۳ چقدر طولانیه با خودم گفتم من قرار نیست این بازی رو الان تموم کنم. یه مدت بعد، یه بار دیگه تلاش کردم و این بار گفتم خب من خیلی کمال‌گرام، باید یه فرنچایز رو از اول شروع کنم. پس رفتم ویچر ۱ رو خریدم و خیلی خوشحال رفتم داخل بازی. اما به شدت گیم پلیش سخت بود و با اینکه من با بازی‌های قدیمی همیشه اوکی بودم اما ویچر ۱ واقعا سخته! به هر کسی هم گفتم قبول داره این قضیه رو. خلاصه این شد که هنوزم که هنوزه نتونستم برم سراغ ویچر. ببینیم در ادامه چی پیش میاد، اما واقعا نمی‌تونم صبر کنم که برای بار سوم تلاشم رو بکنم و این بار دیگه صد در صد تمومش می‌کنم.

یکی از سری بازی‌هایی که برای خودمم عجیبه که چرا هیچوقت سراغش نرفتم، مس افکت بوده. دوران اوج مس افکت تقریبا با سیزده چهارده‌ سالگی من همراه بود و من اون زمان اصلا فاز بازی‌های نقش‌آفرینی رو نداشتم. بیشتر که گذشت تازه سراغ سری فال‌اوت و الدر اسکرولز رفتم، بعدش نوبت ویچر 2 شد و همین‌طور گذشت تا اینکه مس افکت برای همیشه از یادم رفت و هیچوقت فرصت نشد تا سراغش برم. البته اینکه نسبت به بازی‌های Sci-Fi هم یک گارد عجیبی دارم باعث شد تا مس افکت به اولویت nامم باشه. متاسفانه الانم که سری توی خواب عمیقی فرو رفته و خیلی اشتیاقی برای تجربش وجود نداره ولی بدم نمیاد بزودی سراغ لجندری ادیشن برم و بالاخره سه‌گانه بایوور رو بازی کنم.

راستش کلی سری بازی معروف هست که تاحالا بازیشون نکردم! از سری جک اند دکستر، اسلای کوپر و … گرفته تا کلی گیم پرطرفدار که واقعا دوست دارم بازیشون کنم ولی هنوز وقت نکردم!

اما شاید عجیب‌ترین سری بازی‌هایی که میس کردم مس افکت و متال گیر بودن. مس افکت رو براش یه دلیل خیلی منطقی دارم و اونم اینه که تنها نسخه‌ای که ازش بازی کردم اندرومدا بوده! فک کنید ۱۸ تا دی‌وی‌دی بود و وقتی نصبش کردم نهایتا ۱۵ دقیقه دووم آورد و بعد برای همیشه از کامپیوترم پاک شد! همین باعث شد که کلا از اسمش بدم بیاد تا این که کم کم خودم رو نرم کنم تا تصمیم بگیرم یه روز برم سراغش و متوجه بشم چه داستان عمیق و خفنی داره.

متال گیر هم بازی نکردم چون من تا قبل نسل نه هیچ کنسول بازی‌ای نداشتم و به خاطر همین کلی از بازی‌های انحصاری بزرگ اون زمان مثل سایلنت هیل و متال گیر رو تجربه نکردم که یکم ناراحت کنندس ولی خوشبختانه از وقتی که کنسول خریدم یا روی اون تجربش میکنم یا نسخه‌های پورت شده و نسخه‌های شبیه‌سازی شده رو بازی میکنم.