بهترین فیلم‌ های اکشن دهه نودی

MPAA به این هدف راه اندازی شد تا مشخص کند فیلم‌ها برای چه رنج سنی‌ای مناسب هستند. PG-13 به معنای چیزی تقریباً خانوادگی بوده و برای کودکان بالای دوازده سال مناسب است، در حالی که R تنها برای افراد بالای هفده سال در نظر گرفته می‌شود. این سیستم برای بیشتر اوقات جوابگو بوده، اما در طول دهه نود و در میان بهترین فیلم‌ های اکشن دهه نودی آثار زیادی عرضه شدند که مخاطب هدفشان کودکان بودند اما این آثار پر از لحظات خشن بودند. MPAA درباره رده بنده‌ای‌‌اش سختگیر است و به همین خاطر، کارگردانان مجبور می‌شوند بخشی از محتوای خودشان را حذف کرده تا بتوانند رده بندی مد نظر را به دست بیاورند.

با این وجود، گاهی اوقات لحظاتی در فیلم‌ها وجود دارند که باعث شده والدین کودک موهایشان را با حیرت زدگی بکشند و در همین حین، کودک وحشت زده‌شان را از سینما خارج کرده و به جلسات مشاوره ببرند. بیشتر اوقات، تصاویر خشن مسبب این ماجرا هستند که از قضا، فیلم‌های دهه نودی پر از این صحنه‌های خشن بودند. حال همراه ویجیاتو باشید تا در کنار هم، نگاهی مختصر به فیلم‌های اکشن دهه نودی بیاندازیم که چیزی کم از فیلم‌های بزرگسالانه ندارند.

3Ninjas

3 Ninjas فیلمی کودکانه درباره سه برادر کوچک است که پدربزرگشان به آنان هنرهای رزمی را یاد می‌دهد. او چند سال را به آموزش دادن جوجوتسو به آنان اختصاص می‌دهد که در نهایت، بعد از حمله شاگرد سرکش سابقش اسنایدر به سه پسربچه، به کمک آنان می‌آید. برای رسیدن به پدرشان که در اف‌بی‌آی کار می‌کند، او سه پسربچه را گروگان می‌گیرد. متاسفانه، اسنایدر نمی‌داند که دقیقاً چه کاری کرده است...

در حالی که نسخه آمریکایی 3 Ninjas به درستی رده بندی سنی PG را دریافت کرد، نسخه بین المللی آن کمی پرتنش‌تر بود. تعدادی از صحنه‌های فیلم به هدف دریافت رده بندی سنی PG حذف شدند. این صحنه‌ها شامل تیراندازی، سکانس‌های اضافه‌ای از فرار اسنایدر و چندین صحنه طولانی و خشن دیگر. اگر می‌خواهید که این فیلم را به کودکانتان نشان بدهید، مطمئن شوید که کدام نسخه را انتخاب می‌کنید!

George of the Jungle

George of the Jungle فیلمی اکشن کمدی با حضور برندن فریزر به عنوان نقش اصلی‌اش است. فیلم اقتباسی از انیمیشنی سریالی دهه شصتی به همین نام که تقلیدی از Tarzan است. استودیوی دیزنی این فیلم را ساخت و مخاطبین هدف آن کودکان بودند. البته یک سری از جک‌های فیلم برای بزرگسالانی که کودکان خودشان را به سینما آورده شدند، قرار داده شد تا آنان را سرگرم نگه دارد. با این وجود، بیشتر بخش‌های فیلم برای کودکان قابل قبول بوده و چیزی نیست که آزارشان بدهند.

لحظاتی در فیلم هستند که خشونتی بین جورج و یک سری حیوان در جریان است و ممکن است برای کودکان ترسناک باشند... و دیدن اینکه او با صورت محکم به درخت برخورد می‌کند، برای بعضی از کودکان خنده‌دار و برای بعضی دیگر ترسناک است. رده بندی سنی فیلم PG بوده و بنابراین تمامی کودکان می‌توانند از آن لذت ببرند. Common Sense Media معتقد است این اثر برای کودکان بالای شش سال مناسب است اما پدرو مادرها مخالف هستند. بر اساس نظرسنجی از والدین در وب سایتی، کودکان زیر نه سال باید همچنان صبر کنند تا George of the Jungle را ببینند.

The Rocketeer

The Rocketeer در سال ۱۹۹۱ اکران شد و ثابت کرد که انسان می‌تواند پرواز کند. این فیلم درباره خلبان بدلکاری است که درگیر جت پکی طراحی شده توسط هاوارد هیوز می‌شود. او که در آن لحظه از همه جا بی‌خبر است، رایش سوم مافیایی را استخدام کرده تا برایش راکت را پیدا کرده و تحویلش بدهند تا آن تکنولوژی را مهندسی معکوس کرده و جهان را فتح کنند! آشوب درون The Rocketeer به طور کلی بسیار کارتونی است، اما بعضی از صحنه‌هایش شاید برای کودکان ترسناک باشند.

در فیلم، رونالد "تاینی ران" تیلور نقش منفی، لوثر، را بازی می‌کند و وقتی دستش به کسی می‌رسد، کمر آن شخص را می‌شکاند. او این کار را همانند بین انجام نمی‌دهد که بیاید کمرشان را با زانویش بشکاند، بلکه اهدافش را به روشی گروتسک برعکس تا می‌کند. این کار قطعاً باعث می‌شوند کودکان زیادی بعد از دیدن فیلم از پدر مادرشان بخواهند کنارشان بخوابند. در بیشتر لحظات، The Rocketeer فیلمی خانوادگی دیزنی طوری است، اما برخلاف رده بندی سنی PG، برخی از کودکان زیر یازده سال را ممکن است وحشت زده کند.

Teenage Mutant Ninja Turtles

شکی نیست که اولین لایو اکشن  Teenage Mutant Ninja Turtles برای کودکان ساخته شد. فیلم بر اساس کارتونی اقتباس شده که خود کارتون، اقتباسی از کمیکی مستقل طراحی شده توسط کوین ایستمن و پیتر لیرد است (که مناسب کودکان نیست). کارتون  TMNT را معروف کرد و بعد از آن فیلم‌ها رهبری کار را به دست گرفتند. اولین فیلم که زیرکانه Teenage Mutant Ninja Turtles عنوان شد، در ۱۹۹۰ عرضه شد و نظرات را جلب و آغازگر فرنچایز سینمایی شد.

در بیشتر لحظات، کودکان می‌توانند از جلوه‌های بامزه و پر ادا و اطوار و بازی‌های اغراق آمیز فراوانش لذت ببرند. جایگزینی سرگرم کننده برای کارتونش و وقتی که در ۱۹۹۰ اکران شد، تنها گزینه در دسترس در فرنچایزی بود که تازه در اول مسیرش قرار داشت. در طول فیلم، لاکپشت‌های نینجا درگیر مبارزه‌ای خشن به همراه سلاح‌های گرم و هنرهای رزمی می‌شوند، که دقیقاً همان‌ چیزی است که شما از یک فیلم لاکپشت‌های نینجا انتظار دارید. بر اساس Common Sense Media، رده بندی PG مناسب فیلم بوده و برای کودکان هشت سال به بالا مناسب است.

Star Wars: Episode I - The Phantom Menace

به عنوان یک بزرگسال، فکر کردن به Star Wars به عنوان اثری نامناسب برای کودکان، دشوار است. برخلاف قطع شدن همیشگی دستی درون فیلم، فیلم همواره اثری خانوادگی بوده است. همه چیز برای سرگرم کردن کودکان است، حتی اگر به معرفی کردن گونگانی اذیت کننده منتهی شود. به همین خاطر، Star Wars: Episode I - The Phantom Menace(و دو دنباله‌اش) شامل لحظات خشنی است که شاید برای مخاطبین جوان مناسب نباشند.

با اینکه فیلم پر از بزن بزن است، شخصیت‌های منفی غالباً ربات هستند و احساساتی شدن برای کشته شدنشان سخت است. لحظات مبارزه تن به تن زیاد نیست، اما صحنه‌ای در فیلم وجود دارد که برخلاف رده بندی PGاش، توانست مخاطبین جوان را بترساند. صحنه‌ای که دارث ماول کوای‌گان جین را می‌کشد، شاید یک سری از کودکان را ناراحت کرده باشد. و همان کودکان، با اینکه دارث ماول لیاقتش را داشت، شاید از دو نصف شدن او خوشحال نشده باشند، زیرا که باز هم به شدت خشن است.

Small Soldiers

اگر Toy Story را دیدید و با خود گفتید:"این میتونست خیلی بلبشو به خودش اضافه کنه." پس Small Soldiers برای شماست. فیلمی اکشن کمدی محصول سال ۱۹۹۸ که کریستن دانست و گرگوری اسمیت از بازیگران آن هستند. تامی لی جونز شخصیت منفی اثر را صداپیشگی کرده که عروسکی کنترل شده با هوش مصنوعی است. خط داستانی فیلم درباره این است که ریزپردازنده‌های ارتشی که برای طراحی یک سری اکشن فیگور استفاده شدند و آنان دارای حس و ادارک شدند.

خوشبختانه، آنان به دو دسته تقسیم شدند: دسته‌ای که می‌خواهند از بشریت دفاع کنند و دسته‌ای دیگر که به دنبال نابودی‌اش هستند. بله، فیلم درباره اسباب بازی‌های قاتل است، اما برخلاف Child’s Play، درباره تکنیک‌های ارتشی و اسلحه است. در بیشتر لحظات، Small Soldiers برای کودکان ساخته شده، اما ممکن است برخی از لحظات خشن فراوان بر روی پرده خوششان نیایند. Common Sense Media چندان با ضمانت دادن رده بندی PG-13 موافق نیست و پیشنهاد می‌دهد که Small Soldiers برای کودکان یازده سال و به بالا مناسب است.

GoldenEye

GoldenEye اولین فیلم جیمز باند با حضور پیرس برازنان در این نقش و احتمالاً بتوان گفت که بهترین عنوان فرنچایزش است. فیلم شش سال پس از عنوان قبلی این مجموعه اکران شد و به نحوی، فیلمی نو برای نسل جدید سینمارویان محسوب می‌شد. همانطور که از یک فیلم جیمز باندی  انتظار دارید، GoldenEye رده بندی سنی PG-13 را بابت داشتن چند سکانس‌ خشن دریافت کرد. البته بعضی از این لحظات خشن، مخصوصاً در دقایق پایانی فیلم، بیشتر از دیگر لحظات صریح‌تر به تصویر کشیده شدند.

دروغ نیست اگر بگوییم هرچیز مربوط به مرگ شخصیت آلن کامینگ، بوریس گریشنکو، کارتونی است، اما باز هم برای کودکان می‌تواند ترسناک به نظر برسد. او در نیتروژن مایع خیسانده شد که او را با سریعاً یخ زده شدن کشت. البته که فیلم از کشته شدن آدم بدها با سلاح‌ها و انفجارهای مختلف پر شده، و از آنجایی که شان بین نقش منفی را بازی کرده، شما می‌دانید که تسلیم مرگ خشنش می‌شود. Common Sense Media می‌گوید که این فیلم برای افراد سیزده سال به بالا مناسب است، اما ممکن است پدر مادرها مخالفش باشند.

Hook

Hook اقتباسی درخشان از داستان پیتر پن است که ستارگانی همچون رابین ویلیامز، داستین هافمن، جولیا رابرتز، باب هاسکینز و مگی اسمیت در آن به ایفای نقش پرداخته‌اند. فیلم داستان پیتر پن را دنبال کرده که حال بزرگ شده و از گذشته‌اش بی‌خبر است. در عوض، او به وکالت مشغول و دائماً در حال جواب دادن به تماس‌هایش است. پس از آنکه کاپیتان هوک فرزندانش را می‌دزدد، مجبور می‌شود تا به نورلند برود و حال همه چیز به تینکر بل و پسران گمشده بستگی دارد که به یادش بیاورند در گذشته چه کسی بوده تا بتواند فرزندانش را نجات دهد.

همانطور که می‌توانید تصور کنید، فیلم فوق العاده است و با مکان‌های زیبا و لباس‌های خوشگل پر شده است. تعداد کمی صحنه و تم در فیلم وجود دارد که برای برخی از کودکان ناخوش کننده بود. در صحنه‌ای، دزد دریایی‌ای درون چیزی به نام "بو باکس" قرار داده شده که پر از عقرب است. در صحنه‌ای دیگر دزد دریایی‌ای به صورت تصادفی با توپ جنگی پرتاب شده که به نوعی خنده‌دار نیز است، و در همین حین دیگر صحنه‌ها شامل مبارزه با شمشیر و کودکان وحشت‌زده است. Hook درجه بندی سنی PG را دریافت کرد و بر اساس Common Sense Media برای کودکان ده سال و به بالا مناسب است.

Last Action Hero

Last Action Hero تقلیدی سرگرم کننده از آثار اکشن محبوب است و آرنولد شوارتزنگر در نقش اصلی آن بازی می‌کند. فیلم حول محور دنی مدیگن می‌چرخد، نوجوانی ده ساله که عاشق فیلم‌های جک اسلیتر است و به سینما می‌رود تا جدیدترین فیلمش را قبل از اکران عمومی‌اش، تماشا کند. به او بلیطی جادویی داده شده که با آن می‌تواند به دنیای درون فیلم برود و زمانش را در آنجا بگذارند تا تمامی کلیشه‌های فیلم‌های اکشن را تجربه کند و ببیند چقدر مسخره هستند.

پیچش فیلم آنجایی است که مشخص  می‌شود این اتفاقات در دنیای واقعی جریان دارند و شرور فیلم تصمیم به کشتن دنی می‌گیرد. صحنه‌های اکشن فراوانی از فیلم با تیراندازی و انفجار پر شده‌اند، اما بعد از آنکه دنی صدمه دیده و تقریباً شکست می‌خورد، وارد محدوده رده سنی R می‌شود. همه چیز به ناگهان جدی‌تر شده و کمی برای فیلمی با رده سنی PG-13 زیادی است. Common Sense Media فیلم را با توجه به خشونت، اشاره به مصرف مواد مخدر و ترسناک بودن صحنه‌های جهان واقعی، برای افراد پانزده سال به بالا رده بندی کرده است.

The Mask of Zorro

The Mask of Zorro در سال ۱۹۹۸ اکران شد و به آنتونیو باندراس کمک کرد که به ستاره‌ای جهانی تبدیل شود. حتی فیلم به کاترین زتا-جونز کمک کرد تا به شهرت برسد و یکی از بهترین عناوین فرنچایز زورو است. آنتونی هاپکینز نیز به عنوان زوروی اصلی، دون دیگو دِ لا وگا در فیلم حضور دارد که فیلم را از لحاظ بازیگری قوی کرده است. همچنین فیلم شامل سکانس‌های اکشن، شمشیربازی و تلویحات جنسی است که شاید برای بعضی از والدین زیادی به نظر برسند.

البته که غالب کودکان متوجه تلویحات جنسی نخواهند شد، بنابراین به دلیلی تبدیل نخواهد شد که آنان را از این فیلم PG-13 دور نگه خواهد داشت. فیلم دارای یک سری تم بزرگسالانه است که شاید باعث شود پدر مادرها از نشان دادن این فیلم به کودکانشان جلوگیری کنند و شمشیربازی آن شاید برای افرادی خشن به نظر برسد. مقداری خون و خون ریزی و مرگ در طول فیلم اتفاق می‌افتد اما چندان چیز زیادی نیستند. Common Sense Media معتقد است که رده بندی فیلم به درستی صورت گرفته و باور دارد اثر برای کودکان دوازده سال به بالا مناسب است.

Jumanji

Jumanji یکی از دوست داشتنی‌ترین فیلم‌های رابین ویلیامز، از نمونه‌های پیچیده و خوش ساخت کارنامه کاری او است. با اینکه ویلیامز در طول سال‌ها، در فیلم‌های کودکانه زیادی بازی کرده، اما Jumanji نمونه خاصی محسوب می‌شود. فیلم آغازگر فرنچایزی بود که تا بیست و دو سال بعد، رنگ دنباله‌ای را به خودش ندید. به هر حال، فیلم اصلی جایی است که داستان را آغاز کرد و در آن، ویلیامز نقش آلن پریش را بازی می‌کند، پسربچه‌ای که درون بازی تخته‌ای جومانجی کشیده می‌شود.

او به مدت بیست و شش سال در آنجا می‌ماند و وقتی که دوباره ظاهر می‌شود، کاملاً با آب و هوای آنجا یکی شده است. وقتی که بازی شروع می‌شود، امید دارد آن را به پایان برساند، شکارچی‌ای به نام ون پالت ظاهر شده و او آدم کثیفی است. هدف او شکار کردن آلن، آن هم به معنای واقعی کلمه است و اینجا جایی است که خشونت فیلم نمایان می‌شود. ون پالت آلن را دور شهر با تفنگ شکار مخصوص فیل تعقیب کرده و بارها با آن به سمت او شلیک می‌کند. این حجم از خشونت ممکن است برای مخاطبین جوان‌تر ناخوشایند به نظر برسد و برخلاف رده سنی PG، Common Sense Media معتقد است که این اثر برای افراد نه سال به بالا مناسب است.

Rush Hour

Rush Hour داستانی درباره تیم شدن کریس تاکر با جکی چان است که تبدیل به تعریفی دقیق برای فیلم‌های بادی کاپ شده است. فیلم حول محور دزدیده شدن دختر دیپلماتی چینی از هنگ کنگ می‌چرخد. پلیس هنگ کنگ، رئیس پلیس لی (با بازی چان) را به آمریکا می‌فرستد، جایی که با کارآگاهی بی‌حوصله به نام جیمز کارتر (با بازی تاکر) تیم می‌شود، و آنان باهم آبشان توی یک جوب نمی‌رود... البته در آغاز کار!

کارتر دوست ندارد که با کسی کار کند و لی تنها به پیدا کردن و نجات دادن دخترک اهمیت می‌دهد. فیلم در وهله اول کمدی است و دو ستاره به شدت بااستعداد به عنوان بازیگران اصلی در آن حضور دارند. اما در فیلم کلی سکانس مبارزه و تیراندازی وجود دارد که بیشتر اوقات این تفنگ‌ها به جلوی صورت مردم گرفته می‌شوند. بی‌رحمی همراه شده با گروگان گیری و دخترک وحشت زده و جدا شده از خانواده‌اش، شاید بعضی از کودکان را بترساند. Common Sense Media باور دارد که فیلم برای افراد چهارده سال به بالا مناسب است.

Twister

Twister، بلاک باستری تابستانی با حضور هلن هانت و بیل پکستون در نقش شکارچیان گردباد است. شغلشان این است که با گردبادها رو به رو شوند و بر رویشان مطالعه انجام دهند. فیلم با صحنه ترسناکی رو به رو شده که در آن نشان می‎دهد پدر شخصیت هانت، از درون پناهگاه طوفانش توسط گردبادی به بیرون کشیده شده و توسط آن کشته می‌شود. پس فیلم، از همان اول کار برای کودکان ترسناک است. خشونت بی‌پرده زیادی درون فیلم وجود ندارد، پس انتظار نداشته باشید که بعد از هر طوفان بدی با کلی جسد مواجه شوید.

با این وجود، صحنه‌ای در فیلم شاید کودکان را مور مور کرده باشد. شرور فیلم، برای دنبال کردن گردباد مسیر خطرناکی را انتخاب می‌کند. از دور دیده می‌شود که ماشینش به هوا بلند شده و قبل از آنکه کسی بتواند واکنشی نشان بدهد، نردبانی مستقیماً به درون ماشین فرود می‌آید. نردبان به شیشه‌ی جلوی اتومبیل برخورد کرده و قبل از آنکه ماشین سطح زمین را لمس کند و منفجر شود، درجا او را می‌کشد. Common Sense Media معتقد است که فیلم برای افراد چهارده سال به بالا مناسب است و رده بندی PG-13 کمی ارفاق آمیز است.

Men in Black

وقتی که Men in Black در سال ۱۹۹۷ اکران شد، آغازگر فرنچایزی فوق العاده بود. در فیلم ویل اسمیت و تامی لی جونز به عنوان مردان سیاه پوش مشهور ایفای نقش کرده‌اند. آنان در گروهی از ماموران مخفی فعال‌ هستند تا زمین را از شر بیگانگان خلافکار محفوظ نگه دارند و به شدت سرشان مشغول است! فیلم بر روی ورود حشره‌ای غولپیکر شبیه به سوسک تمرکز دارد که می‌خواهد زمین را با به دست گرفتن "کهکشان" نابود کند، منبع انرژی‌ای که بر روی قلاده گربه‌ای تعبیه شده است.

فیلم پر از لحظات خشن کارتونی‌ای است و بیشتر اوقات، در حدی نیستند که کودکان از آن بترسند، کاری که عامدانه صورت گرفته است. درجه خشونت به شدت کم شده، خبری از ریختن خون انسان نیست، و به بسیاری از چیزهای ترسناک آن صرفاً اشاره‌ای می‌شود. با این وجود، بعضی از کودکان شاید صحنه پوشیده شدن پوست ادگار را استثنا در نظر بگیرند که در طول فیلم نیز آرام آرام پوسیده نیز می‌شود. پایان فیلم به همراه حشره بزرگ و کثیف شاید مسبب کابوس‌هایی برای بعضی از کودکان شده باشد. به هر حال، Common Sense Media معتقد است که فیلم برای افراد دوازده سال به بالا مناسب است.

Independence Day

Independence Day فیلمی فاجعه‌ای (Disaster movie) همانند دیگر فیلم‌های فاجعه رونالد امریش نیست. تیم SFX تنها بر روی CGI تمرکز نکردند و و به جایش از مدل‌های فیزیکی ساخته دست استفاده کردند که فیلمسازان آن را در صحنه مربوطه می‌ترکانند. بسیاری از جلوه‌های دستی فیلم با استانداردهای امروزی نیز تطابق دارند و فیلم واقعاً سرگرم کننده است. البته، چندین داستان فرعی و عناصر درون فیلم، علی رغم آنکه قدم‌هایی برای تبدیل کردن آشوب به یک واقعه بدون خون و خون ریزی هستند، درک کردنشان برای بعضی از کودکان سنگین است.

البته که صحنه‌های نابود شدن سازه‌ها و مکان‌های مشهور جهان شاید کودکانی را ترسانده باشد، اما برای دیگر مخاطبین جوان هیجان انگیز بوده است. صحنه‌ای در فیلم وجود دارد که دکتری توسط بیگانگان ربوده شده و قطعاً کودکان را وحشت زده کرده است. در ادامه، همانطور که از چنین فیلمی انتظار می‌رود، صحنه‌های خراب‌سازی زیادی نیز در فیلم وجود دارند. Common Sense Media باور دارد که رده سنی PG-13 برای فیلم مناسب است، اما بسیاری از والدین با توجه به درگیری‌های بین بیگانگان و انسان‌ها با آن مخالف‌اند.

Jurassic Park

Jurassic Park یحتملاً بهترین فیلمی است که درباره دایناسورها ساخته شده است. فیلم توسط استیون اسپیلبرگ کارگردانی شده و اقتباسی از رمانی پرفروش به همین نام به نویسندگی مایکل کرایتون است. فیلم شامل چندین نمونه از بهترین جلوه‌های دستی به لطف استن وینستون بی‌مانند است. این جلوه‌ها تا به امروز جذاب باقی مانده‌اند، چیزی که راجع به دیگر فیلم‌های این فرنچایز نمی‌توانید بگویید.

در کل، Jurassic Park هدفش تبدیل شدن به فیلمی خانواده دوست بوده که با هم به سینما بیایند و از تماشایش لذت ببرند، اما در پایان روز، فیلمی درباره دایناسورهای رها شده‌ای بود که انسان‌ها را می‌خوردند. این صحنه‌ها شامل فرار تی-رکسی از حصارش، تعقیب کودکان در آشپزخانه توسط ولوسیراپتورها و کشف دست قطع شده ساموئل ال. جکسون در صحنه راه اندازی مجدد جریان برق هستند. بر اساس Common Sense Media، JP برای افراد دوازده سال به بالا مناسب است. اما والدین باید حواسشان را به کودکانشان جمع کنند زیرا بعضی از صحنه‌های فیلم، عامدانه برای وحشت زده کردن مخاطب ساخته شده‌اند.

The Mummy

دهه‌ها بعد ساخته شدن فیلمی مومیایی محور توسط استودیوی یونیورسال، این استودیو جهان را در سال ۱۹۹۹ با فیلم The Mummy غافلگیر کرد. احتمالاً بتوان گفت فیلم بهترین نقش آفرینی برندن فریزر در اثری اکشن است و فرنچایزی را نیز آغاز کرد. اگرچه دنباله‌های آن به اندازه اثر نخست خوب نبودند، اما باز هم تماشایشان لذت بخش است.

فیلم حول محور احیای مجدد اما تصادفی هیولای مشهور فیلم است که با فلش بک‌های متعدد، داستان جذابش نیز روایت می‌شود. وقتی که به زندگی بازمی‌گردد، مومیایی جسدی چندش آور، نیمه خشک شده و سست است. از آنجایی که به لطف نفرینی احیا شده، می‌تواند بدنش را به شکل انسانی قابل قبول‌تری در بیاورد و می‌تواند این کار را با استفاده از تکه‌های افرادی که او را ناخواسته به این جهان مجدداً آوردند، انجام بدهد. در حالی که بعضی از کودکان شاید از The Mummy وحشت کنند، دیگران برای میل هیولای داستان برای درآوردن چشم و زبان انسان‌ها از صورتشان استثنا قائل خواهند شد. با اینکه این اتفاقات به تصویر کشیده نمی‌شوند، اما باز هم می‌توانند برای کودکان ترسناک باشند.

در حالی که مومیایی به سمت مردانی که او را آزاد کرده حرکت می‌کند، در این بین بخش‌هایی از بدنشان را درآورده و از آنان در بدنش استفاده می‌کند. سپس او بدن قطعه قطعه شده‌شان را رها کرده که دیدن آنان برای کودکان روی پرده نقره‌ای قطعاً جذاب به نظر نمی‌رسد. The Mummy رده بندی سنی PG-13 را بابت خشونتش دریافت کرد. Common Sense Media نیز با این رده بندی موافق بوده و به نظرش این اثر برای افراد دوازده سال به بالا مناسب است.

کلام پایانی

شکی در این نیست که بسیاری از این آثار، تبدیل به نوستالژی‌های ما شده‌اند. از طرفی، بخش‌های شوکه کننده و ترسناک آنان توانستند راهشان را به نوستالژی‌مان پیدا کرده و باعث شوند وقتی که از این فیلم‌ها صحبت می‌کنیم، در حین حرف زدن ناگهان آن صحنه ترسناک مربوطه را به یاد بیاوریم و بدنمان نیز مور مور شود. دیگر شما چه فیلمی، چه بسا فیلمی دهه نودی، را سراغ دارید که برخلاف نوستالژیک و هیجان انگیز و خانواده دوست بودنش، دارای صحنه‌هایی بوده که شما را وحشت زده کرده است؟ با ما به اشتراک بگذارید.