نقد فیلم رستاخیر – بهترین اثرِ احمدرضا درویش در غلاف است
این‌بار بی‌مقدمه می‌گویم که با اثری تکان‌دهنده روبه‌رو هستید که در سینمای ایران کم‌نظیر است. حالا که بحث این روزها پیرامون فیلم جدید درویش داغ است؛ ویجیاتو را در نقد فیلم رستاخیر همراهی کنید. نویسنده ...
این‌بار بی‌مقدمه می‌گویم که با اثری تکان‌دهنده روبه‌رو هستید که در سینمای ایران کم‌نظیر است. حالا که بحث این روزها پیرامون فیلم جدید درویش داغ است؛ ویجیاتو را در نقد فیلم رستاخیر همراهی کنید.
- نویسنده و کارگردان: احمدرضا درویش
- تهیه‌کننده: تقی علیقلی‌زاده، دلتا مدیا، آکوا فالز
- بازیگران: آرش آصفی،حسن‌پورشیرازی، فرهاد قائمیان، بابک حمیدیان، پوریا پورسرخ
مقدمه: وقتی مظلومیت امام حسین با مظلومیت احمدرضا درویش گره میخورد
پیش از بررسی فیلم باید بگویم به شدت منقلب و خشنود و در عین حال ناراحت هستم. خشنود از اینکه بالاخره عده ای توانستند فیلم رستاخیر را ببینند و ناراحت از اینکه چرا این اثر از پنجره یوتیوب به دستشان رسید و نه پرده عریض سینماها. نمی‌دانم در توصیف چنین فیلم عمیقی از کجا باید شروع کنم. قطعا سخن آغازین درباره دلایل اکران نشدن فیلم رستاخیز (ساخته شده در سال 1391) است.
فیلم فوق العاده احمدرضا درویش که به دلیل اعتراضات عده‌ای از روحانیون و بخش بسیار کوچکی از مردم که گمان میکنم حتی فیلم را ندیده‌اند، تا امروز از اکران بر پرده‌های سینماهای ایران محروم مانده است. فیلمی که به زبان انگلیس و عربی با نام‌های « Hussein Who Said No : حسین، آنکه گفت نه» و «القربان» شناخته میشود.
فیلم احمد رضا درویش از نگاهِ ما مخاطبانی که پیش تر فیلم را دیده‌ایم، یکی از بهترین، خوش‌ساخت‌ترین، تاثیرگذارترین و عاشورایی‌ترین فیلم سینمای ایران است. احمدرضا درویش قطعا و به حق ناراحت و آزرده خاطر است که چرا فیلمی که آرزوی ساخت‌اش را به مدت 25 سال در دل داشته، حال نه تنها سال‌ها در توقیف است بلکه اخیرا نسخه دوبله عربی آن به طور غیرمجاز و با زیرنویس فارسی در فضای مجازی پخش شده است.
افرادی که فیلم را دیدند به عنوان مخاطبی که عطش دیدن این فیلم را داشته اما دستشان به نسخه و پخش قانونی آن نرسیده است؛ باید به نوبه ای از احمد رضا درویش و همه عوامل این فیلم که به مدت ده سال برای ساخت این اثر خون دل خورده‌اند عذرخواهی کنند. اما گناه این مخاطبان چیست که می‌خواهند بالاخره بعد از سال‌ها در روزهایی که متعلق به امام حسین است، فیلمی عاشورایی ببیند.
باید از مسئولانِ محترم وزارت ارشاد سوال کرد که چرا فیلمی همچون رستاخیز با وجودِ داشتن مجوز ساخت و نمایش و با وجود دریافت 8 سیمرغ بلورین و به عنوان بهترین فیلم و بهترین کارگردانیِ سی و دومین جشنواره فیلم فجر و باز هم با وجود رضایت کارشناسان دینی و هنری که فیلم را در اکران‌های خصوصی دیده‌اند، اینطور ناجوان‌مردانه و مظلومانه از پرده‌های سینما به پایین کشیده میشود؟ چطور نظر مخاطبانی اندک و ناآگاه می‌تواند مخاطبان بی‌شماری را از دیدن چنین فیلمی به راحتی محروم کند؟
جای تعجب است که عده‌ای به خاطر جزییات بی‌اهمیت به فیلم تاختند. اگر ماه کامل را استعاره‌ای از امام و یاران‌اش درنظر بگیریم چه نیازی هست تاریخ دقیق کامل شدن ماه را بدانیم. همه آن وقایع مهیب را که روی مخاطبان جهانی نیز بسیار اثرگذار است ندیده‌اند اما تپه و کوه‌های صحرا به چشمشان آمده است.
هشتگ «حب الحسین یجمعنا» به بالاترین رده در فضای مجازی می‌رسد و از آن سو فیلمی که بدون ایجاد درگیری بین سنی و شیعه از امام حسین و یارانش می‌گوید و می‌تواند نه تنها در فضای مجازی بلکه در فضای واقعی اثرگذار باشد، اینطور مورد بی‌مهری قرار می‌گیرد. آن هم زمانی که در هالیوود آثار بسیاری در تحریف مقدسات و ایرانی ستیزی و اسلام ستیزی هر ساله ساخته میشود.
اگر جزو مخاطبانی هستید که این فیلم را به دلیل نشان دادن چهره ابوالفضل العباس (ع) تحریم کرده و ناخواسته باعث توقیف این فیلم شده‌اید، از شما می‌خواهم حتما یک بار فیلم را ببینید. تا متوجه شوید ابوالفضل تا چه حد تاثیرگذار و دیدنی به تصویر کشیده شده است.
نشان ندادنِ چهره امام حسین (علیه السلام) و دیگر امامان معصوم قطعا یک خواست جمعی، بدیهی و یک امر نانوشته است. آن هم نه فقط به دلیل مقدس بودن ایشان بلکه به این دلیل که هیچ شخصی نمی‌تواند عواطف شگرفِ چهره امام و دردی که در دل ایشان بود را بازسازی کند. اما به دوستان مذهبی می‌گویم با نشان ندادنِ دوست‌داران و یاران امام حسین چگونه می‌توان عاشورا را که عمیق‌ترین پدیده فرهنگی و تاریخی است نشان دهیم و در عین حال مخاطبان جهانی را برانگیزیم؟
قطعا تنها کارگردانی می‌تواند ابوالفضل را نشان دهد که از تخیل و اتصال خوبی برخوردار باشد و تکنیک و فرم سینما را هم به خوبی بشناسد. اگر کارگردانی بتواند به خوبی از پسِ این کار بربیاید و حتی شده برای لحظاتی ما را به ابوالفضل العباس نزدیک کند قطعا شایسته تقدیر و حمایت است.
ناگفته نماند که ابوالفضل در فیلم رستاخیر به معنای کامل کلمه باورپذیر و قابل عشق‌ورزیدن است. با بازیگری که با عمق جان‌اش این شخصیت بزرگ را درک کرده و با احساسی عمیق از عهده آن برآمده است. برای همه ما که عباس را با صفات وفاداری به امام، شجاعت و شهادت‌طلبی و خشم بر دشمن شناخته‌ایم، عباسِ روایت شده از سوی احمدرضا درویش بسیار آشناست و خلاصه‌ای از همه این صفات به زیباترین شکل ممکن است. ناگفته نماند که ابوالفضل جمعا چند دقیقه در فیلم حضور دارد اما همین زمان اندک هم بسیار تاثیرگذار است.
بهتر است فرهنگ سینمایی خود را بالا ببریم و اینگونه تصور نکنیم که بازیگری که نقش ابوالفضل را بازی کرده باید بعد از این در زندگی کاری و شخصی‌اش در معصومیت قدم بردارد. قطعا مخاطبان می‌توانند تفاوت بازیگری را با آنچه در بیرون از فیلم می‌گذرد درک کنند.
اینگونه باورپذیر ساختن این شخصیت بزرگِ دینی و تاریخی قطعا برای ایجاد الگوسازی برای نسلی که چشم‌اش به «دیدن» عادت کرده است، موضوعی بسیار حیاتی و مهم است. در اینجا ذکر یک مقایسه واجب میشود.
در سریال مختارنامه ساخته نسبتا خوب داوودمیر باقری قسمتی وجود دارد که ابوالفضل العباس را به تصویر می‌کشد. این قسمت هرگز در رسانه ملی نشان داده نشد و چه خوب که نشان داده نشد. نه به خاطر اینکه چهره این شخصیت را به تصویر کشید بلکه به خاطر آنکه بسیار بد، بدون حس معنوی و بدون تکنیکِ درستِ بصری به تصویر کشید.
فرق بزرگی میان این دو وجود دارد و قشر مذهبی باید این را درک کند. البته قطعا بسیاری از طیف مذهبی با توقیف این فیلم مخالف هستند چرا که می‌دانند این توقیف درباره یک فیلم ضد ملی و ضد دینی نیست بلکه درباره یکی از دینی‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران است.
از تکنیک تا تفکر
می‌توان به جرات گفت که فیلم رستاخیر نه تنها تکمیل کننده فیلمِ «روز واقعه» است بلکه بسیار مهیج‌تر، عمیق‌تر و تاریخی‌تر از آن ساخته شده و قدمی بسیار روبه جلو محسوب میشود. امام حسین در فیلم روز واقعه یک غایب حاضر است که به شیوه‌ای تاثیرگذار ندای خود را به گوش کسانی که از قافله جدا مانده‌اند می‌رساند. اما رستاخیر در دل رویداد است، در دل عاشورا.
رستاخیر دیر به واقعه نمی‌رسد و دورخیزش از زمان جانشینی یزید است. نسخه عربی فیلم بسیار باکیفیت بوده و زبان عربیِ شخصیتها بسیار جان‌دار و تاثیرگذار از کار درآمده‌اند. در واقع همه تلاش بر این بوده که اثر با زیباترین صداهای عربی دوبله شود. مایلم این فیلم را با زبان اصلی فارسی و حتی انگلیسی نیز ببینم و تاثیرات مختلف زبان را دراین‌باره مشاهده کنم. پیش‌بینی‌ام این است که زبان عربی بسیار بهتر از دوتای دیگر می‌تواند زبان این قصه باشد.
احمدرضا درویش به روشی هوشمندانه زاویه دید دانای کل را کنار می‌گذارد و با زاویه دیدِ «بٌکَیر ابن حر ریاحی» تاریخ را بازگو می‌کند. در واقع همه چیز از نگاه او دنبال میشود. بازیگریِ آرش آصفی در این نقش، یکی از بهترین بازی‌های سینمای ایران است. گریم چهره‌ی او همچون دیگر گریم‌های بسیار خوب شخصیتها در این امر نقش بسزایی دارد. بکیر شخصی است که کوچک‌ترین شناختی نسبت به امام حسین و یاران‌اش ندارد اما از طریق علامت‌ها، نشانه‌ها و ماجراهایی که به چشم خود می‌بیند به این شناخت دست پیدا می‌کند.
زیبایی این زاویه دید این است که می‌تواند ما را نیز پا به پای خود به این شناخت دوباره بکشاند. رستاخیر با نمادپردازی‌های قدرتمند، توانسته در کنار دنیای واقعی و عینی، جهانِ ذهنی بکیر ابن حر ریاحی را نیز به تصویر بکشد. احمدرضا درویش با دقت و وسواس به تخیل پرداخته تا بتواند حس و حال بکیر ابن حر را به زبان تصویر به ما نشان دهد؛ تخیلی وفادار به واقعیتِ متعینِ تاریخی
در واقع در کل اثر، نمادها و نشانه‌ها چنین کارکردی دارند. حامله بودن اسبی که بکیر به غنیمت برده است نشانه‌ای از زایشِ چیزی غریب در خودِ بکیر است. اسبی که به شیوه‌ای غافلگیرکننده راه درست را به بکیر نشان می‌دهد و در نگاه من دقیقا همان اسب معروف در تابلوهای معروف استاد فرشچیان است.
چادرهای سبز، پرچم‌های سرخ و دیگر اشیای موجود در میدان جنگ نیز به هیچ عنوان دکور نیستند بلکه در تصویر، گویی جزئی از تاریخ صحنه عاشورا محسوب می‌شوند. یکی از زیباترین نشانه‌های فیلم استفاده از زنگوله‌ای بوده که نمادی از بشارت حضرت مسیح(ع) است. معنای قیام امام حسین را در فرم سینما ادامه ای از این بشارت معرفی می‌کند.
البته برای کارگردانی که آرزو داشته است اثری درباره امام حسین در کارنامه کاری و هنری خود داشته باشد چنین نشانه گذاری‌های دقیقی باید هم اتفاق بیفتد. دوربین احمدرضا درویش به هر چیزی دقت دارد حتی به نحوه مردنِ معاویه. درویش که نویسنده فیلم هم هست، با چند دیالوگ و تدوین موازی در صحنه ابتداییِ فیلم، مرگِ معاویه و شخصیت واقعی او را به ما نشان دهد.
فیلم در کنار دیالوگ‌گویی‌های خوبش که ابدا تصنعی نیستند، به موقع نیز سکوت می‌کند. سخنان موجز و تاثیرگذار امام حسین علیه السلام در کنار خانه خدا به نمایی از خلوتِ بکیر برش میخورد. این مثالی از تدوین فوق‌العاده فیلم رستاخیز است که با تدوین‌گریِ طارق انور(تدوینگر هندی-بریتانیایی) به نمایشی درخشان تبدیل شده است. صداگذاری‌ها نیز به همین اندازه دقیق هستند.
موسیقی حماسی-تراژیکِ استیون واریک (موسیقی‌دانِ بریتانیایی) به عنوان روحِ اثر در دل فیلم خودنمایی می‌کند. یک موسیقی که مثل فیلم محمدرسول اللهِ مصطفی عقاد جنسِ عربی ندارد اما با فضای کربلا بیگانه نیست. جالب است که سرمایه‌گذاران کویتی و انگلیسی فیلم در کنار تقی‌علیقلی‌زاده، تهیه کننده ایرانیِ فیلم قرار گرفته‌اند و تا این حد بااعتقاد و با وسواس کار را جلو برده‌اند.
قطعا استفاده از عوامل خارجی اگر به درستی و با کارگردانی زبده همراه شود نه تنها اثر را به یک فرم غربی تبدیل نمی‌کند بلکه تکنیک را بیش از پیش ارتقا می‌بخشد. فیلمبرداری درخشان حسین جعفریان و تکنیک عوامل ایرانی نیز چیزی است که نباید از آن غافل شد. اما فرم و حس حماسی و معنوی فیلم قطعا در راس همه، متعلق به احمدرضا درویش است.
معرفیِ درخشانِ شخصیتها
احمدرضا درویش تک تکِ کاراکترها را با ترفندهای خوبی معرفی و شخصیت‌پردازی می‌کند. همگی آنها با کنش‌های بیرونی و تصویری به ما شناسانده می‌شوند، نه مثل اکثریت سریال‌ها و فیلم‌های ایرانیِ دینی-تاریخی که گوشمان را از دیالوگ‌های بی‌پایان پر می‌کنند. ابن زیاد با سخنوری‌‌های موذیانه‌اش شناخته میشود. دیالوگ‌های او در دخمه، هنگامیکه با یارانش، مسلم بن عقیلِ در بند را دوره کرده‌اند به خوبی این دو ویژگی این کاراکترِ تاریخی را نشانمان می‌دهد.
زمانی که برای اولین بار امام حسین را از پشت سر می‌بینیم به شدت غافلگیر می‌شویم. چهره امام را نمی‌بینیم و این قطعا روش بهتری است نسبت به نورانی کردن صورت ایشان. چرا که دیدن نور کار اهل آن است و منافقان و دشمنان نمی‌توانند این نور را ببینند. به همین دلیل عدم وجود نور بسیار به باورپذیری امام کمک کرده است. سنتی که مصطفی عقاد در فیلمِ درخشان خود محمد رسول الله پایه گذاری کرد.
در واقع امام فردی خاص و در عین حال همچون دیگر انسان‌ها تصویر شده و با آنکه چهره ایشان را نمی‌بینیم اما حضور او را ولو در نماهای اورشولدر به طور کامل حس میکنیم. ورود ناگهانیِ ابوالفضل نیز بسیار دیدنی و شوکه کننده است و حسی به خواب رفته را در ما بیدار می‌کند.
درویش در جایی دیگر با زیرکی یک بازیگرِ یکسان، یعنی بابک حمیدیان را برای دو نقشِ یزید ابن معاویه و عبیدالله بن زیاد می‌گمارد و این بازیگر نیز به شیوه‌ای جسورانه و به خوبی از پسِ ظرایف و تفاوتهای این دو نقش برمی‌آید. این غافلگیری‌های جالب توجه تنها در این موارد خلاصه نمیشود.
مخاطب در انتظار است تا هر کدام از شخصیت‌هایی را که به این برهه زمانی مربوط می‌شوند ببیند و دقیقا در زمانی که عواطف در اوج است متوجه میشود که آنها چه کسانی هستند. اطلاعات به شیوه پرتاب شده‌ای به ما داده نمیشود و اشخاص قرار نیست فورا اسمشان آورده شود تا بدانیم که کیستند.
مسلم ابن عقیل فرستاده امام حسین یکی از این غافلگیری‌ها است با محوریت معرفیِ تدریجی در فیلمنامه. درویش با ریتمی خیره کننده از دل تدوین‌های موازی قصه را جلو می‌برد و احساساتِ متضاد آدم‌ها را در مقابل یکدیگر قرار می‌دهد. زمانی که ابن زیاد در اوج احساسِ غرور و پیروزی است، بکیر ابن حر در حسی از ترس و تردید به سر می‌برد.
بهادر زمانی نیز با چهره‌ای شناخته نشده و دست‌نخورده به زیبایی نقش عباس را ایفا کرده است. در واقع ابوالفضل العباس یک انسان عاشق بود که احمدرضا درویش با هوشمندی کامل می‌تواند از همان ابتدای فیلم در یک نمای کوتاه ذره‌ای از این عشق عمیق را نسبت به امامِ زمانش نشان دهد. زمانی را که امام می‌خواهند بر زین اسب بنشینند و نگاه و رفتار متواضعانه ابوالفضل را به یاد بیاورید.
پس از آن نوبت به معرفی عمر ابن سعد، حر ریاحی می‌رسد. در ریتمی فوق‌العاده و در کمترین زمان، عمر ابن سعد و دوستی طولانی‌مدت‌اش با حر ریاحی به ما معرفی می‌شوند. به نظرم این حر و این عمر ابن سعد با بازی‌های فرهاد قائمیان و حسن پورشیرازی بهترین عمر ابن سعد و حر در سینما و تلویزیون ایران محسوب می‌شوند.
در صحنه زیبا و مهیج مسابقه اسب‌سواری و پرش نیز به باورپذیرترین شکل ممکن، دو رابطه پدر و پسری بکیر و حر و از آن سو ارتباطِ حفص (پوریا پورسرخ) و عمر ابن سعد به تصویر کشیده میشود و ما مطمئن می‌شویم که این روابط بستری دراماتیک را در انتهای فیلم ایجاد خواهند کرد. درویش در نیمی از فیلم بذری را با قصه‌گوییِ خاص و دقیق خود می‌کارد و در نیمی دیگر آنها را درو می‌کند. ما همگی در نیمی از فیلم در انتظار طوفانی بزرگ به سر می‌بریم که در حال بزرگ شدن است و در نیمی دیگر خودِ طوفان را نظاره میکنیم.
درباره حر می‌دانیم که قرار است به حق بازگردد. می‌خواهیم نحوه این اتفاق را ببینیم و این آخرین توبه به گونه‌ای رخ می‌دهد که به جانمان می‌نشیند. یکی دیگر از این معرفی‌های جذاب متعلق به یزید است. احمدرضا درویش هنرمندانه به سراغ جزییات می‌رود. او به شیوه‌ای غیرمستقیم، نفاق و خباثت درونی یزید را به ما می‌شناساند.
اولین نماهایی که از یزید می‌بینیم زمانی است که او می‌خواهد بکیر را به عنوان فرستاده خود اندکی مورد پرسش قرار دهد. اینطور به نظر می‌رسد که او از علوم دینی به خوبی خبر دارد و در سخن‌وری هم کم نمی‌آورد. درویش صبر می‌کند تا به موقع یزید را شخصیت‌پردازی کند. در میزانسنی فوق العاده با صحنه‌آراییِ غیرمنتظره، دقیقا زمانی که یزید برهنه شده، شخصیت واقعی‌اش برای بکیر آشکار میشود.
این صحنه به یکی از تلنگرها برای بکیر تبدیل میشود. تلنگری که در ادامه به خوددرگیری‌های بیشتری می‌رسد. در این سکانس دقیق و تاثیرگذار، قبل از دیالوگ‌ها با کنش‌های یزید سر و کار داریم. با این پرداخت جزیی نگرانه و متفاوت که کلیشه‌ها را در می‌نوردد، تمام یزیدهای قبل از این در دیگر فیلم‌های ایرانی به چالش کشیده می‌شوند.
تمام عناصری که در این صحنه وجود دارد، از جمله آب، کاسه شراب و پریشانی‌موها و حتی برهنگی، هم در معنای اصلی و ظاهری خود به کار رفته‌اند و هم حالات درونی یزید و بکیر را به تصویر می‌کشند و چیزی عمیق‌تر را در ناخودآگاه مخاطب ایجاد می‌کنند. این ظرافت‌های فرمی باعث شده که فیلم رستاخیز به بهترین فیلمی که درویش تاکنون ساخته است تبدیل شود.
زنان فرصت زیادی برای بروز ندارند اما این کم‌حضوری زنان به معنی بی‌اثر بودنشان نیست. ما چهره دختر و همسر حر را در یک تدوین سریع و برای چند ثانیه می‌بینیم اما باورشان میکنیم؛ ریتمی که نشان از هوش بالای فیلمساز دارد و وقتمان را تلف نمی‌کند. خواهر مسلم حضور چشمگیری ندارد اما اثرگذار است.
در واقع ما با یک اثر مردانه روبروییم که میشود حضور زنان را در پسِ آن حس کرد. وقتی زن به بکیر ندای جنگ می‌دهد و غایب میشود ما این از خودگذشتگی و سلحشوری زنانه را به اندازه خنجر کشیدن‌های بکیر حس میکنیم.
عاشقی کردن‌های بکیر به این زنِ دست‌نیافتی چه بسیار ملایم و جسورانه است و به دل می‌نشیند. مهتاب کرامتی نیز حضوری کوتاه دارد اما پاک‌دستیِ بکیر در مواجهه با اوست که برایمان روشن میشود. حضرت زینب سلام الله علیه نیز در پلانی بسیار کوتاه، بدون هیچ مقدمه‌ای حاضر میشود.
گویا باید وجود ایشان را در فیلم‌های پساعاشورایی ببینیم و امید داشته باشیم که احمدرضا درویش یا شخصی دیگر بتواند گوشه‌ای از این شخصیت عجیب تاریخی را به تصویر بکشد. اتفاقی که در این فیلم نیفتاد و با این حجم از کاراکترها، انتظاری هم نمی‌توان داشت.
شور و شعور
کار بزرگتر فیلم نشان دادن منطق و برهانِ اعلای امام حسین و یاران‌اش در کنار مظلومیت آنها است. فیلم هم شور را نشان می دهد و هم شعور را. این روایت هم برای کسانی که از این واقعه چیزی نمی‌دانند و هم برای کسانی که می‌دانند، تکان‌دهنده است و منطق امام حسین را در این میان آشکار می‌کند. اینکه چرا امام به همراه خانواده و اهل بیت‌اش ناچار شدند دست به این قیام بزنند.
فیلم نشان می‌دهد که چرا سرخ‌پوشان یزیدی ناحق هستند و چرا سبزپوشان بر حق‌اند. فیلم رستاخیز حکم یک روزشمار سینمایی را دارد که به خوبی توانسته روز به روزِ رخدادهای نزدیک به عاشورا و حوادث کلیدیِ آن را برای ما دراماتیک کند. بدون آنکه مخاطبان را به هر آنچه تا قبل از این می‌دانستند حواله دهد. به همین دلیل است که فیلم بهترین انتخاب ممکن برای یک فرد خارجی است که می‌خواهد قسمتی از حقیقت قیام امام حسین را درک کند.
به طور خلاصه می‌توان گفت که فیلم رستاخیز تلفیق درخشانی از صداقت تاریخی، تکنیک قوی و برانگیختگی احساس است. این مورد آخر را نمی‌توان در فیلم پرخرج محمدرسول الله از مجید مجیدی شاهد بود. درحالیکه فیلم رستاخیز پر از صحنه‌های تکان‌دهنده است که از آن جمله می‌توان به صحنه سرگردانی بکیر، ابن زیاد و همراهانش در طوفان، میزانسن تکان‌دهنده شهادت ابولفضل العباس با آن چرخش مرثیه‌وارِ دوربین و پلانِ حلقه دشمن به دور امام اشاره کرد. درحالیکه گمان میکنیم فیلم به اتمام رسیده شاهد اسب رمیده در بیابان هستیم، تلخی خیانت کوفیان باید آخرین مزه‌ای باشد که زیر زبانمان باقی می‌ماند.
کاش اکثریت موافق با فیلم، این‌بار برای اکران فیلم تجمع کنند و مسئولان وزارت ارشاد انصاف و عدالت را اجرا نمایند؛ بدون اعتنا به اعتراضات کوچک. تا فیلم رستاخیز بالاخره در کل ایران به اکران درآید و مخاطبان تشنه خود را سیراب کند. در این زمان قطعا یکی از مخاطبانی که برای بار دوم به تماشای فیلم می‌نشیند من هستم.
دیدگاه‌ها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
جالبه تحریف تاریخی شده صداقت تاریخی اگر چهار تا از همین ها درباره حضرت مسیح(ع) میشد اون وقت میخواستم ببینم شما چطور جواب می‌دادید؟و یا درباره تاریخ برده داری انحرافات اخلاقی در هالیوود و ...فیلم مر از تحریفات است کاملا به حضرت عباس(ع)در این فیلم توهین شده فردی که دو تا کتاب از بزرگان دین مثل فتح خون شهید مرتضی آوینی رو بخواند و یا کتاب های شهید بهشتی و مطهری رو میخوانیدید الان مثل تحلیل دادستان تخریبش میکردید
منا سهیلی گرامی، درود بیکران به شما و قلم سحرآمیزت و از آن بالاتر و مهمتر درود به شجاعت و شهامت قلمت،
چرا؟
یکم :بدلیل اینکه در این برهه از زمان که قلم زدن در قلمرو مذهب آنهم رسانه تصویری مثل این فیلم سینمایی که عده ای از اعاظم! اعظم! نادیده فیلم، محکوم و محبوسش کرده اند کار هر بی همتی نیست. آفرین.
دوم: در جمع روشنفکران قلم بدست ( و نه قلم بمزد) بسیارند افرادی که فقط از ترس اینکه مبادا امل و دگم خطابش کنند دست به قلم قلبی نمی شوند.
سوم: اینکه آفرین بر شما که به تمام زوایای پنهان و آشکار هنر هفتم آشنایی دارید و نظرات خود را هم با قلم پاک و فرهیخته نگارش کرده اید.
چهارم : اینکه من فیلم رستاخیز را الان دانلود کردم ولی قبل از دیدن گفتم اول نقدی بر فیلم بخوانم تا در فهمیدن فیلم کمکم کند، که خوشبختانه با مقاله یا بهتر بگویم با دلنوشته شما روبرو شدم .
پنجم: علی رغم اینکه شما از دوبله عربی فیلم ابراز رضایت نموده اید ایکاش نسخه فارسی آن را می دیدم .
در انتها از شما سپاسگزارم،
کهنه سرباز شما رضا ایروانی بازنشسته ارتش از سینه ستبر البرز ( شهریار )
با سلام و درود و احترام و ارادت نسبت به شما و همه سربازان وطن..بسیار خوشحالم که مردی چون شما مطلب این حقیر را خوانده. از وقتی که گذاشتید سپاسگزارم. امیدوارم فیلم رستاخیز بالاخره بتونه اکران بشه و دیده بشه
کاملا داری دروغ میگی اصلا جرمه یک فرد نظامی حتی بازنشسته اسم و منطقه عملیاتی اش را بگوید
فعلاً من برم ببینم میتونم این فیلمو گیر بیارم یا نه.
خوب بچه ها از نظرات خیلی خوب بودن دستتون درد نکنه ولی در آخر یادتون نره که سیفون رو هم بکشید
دو نکته را لازم میدونم بگم
اول اینکه ۹۰ درصد تاریخی که پیش روی ماست تحریفه. خدا میدونه توی این چند هزار عمر بشر ناچیز حاکمان و افراد سودجو چقدر به کتاب های تاریخی دستبرد زدن. نمونش را میتونید توی کتاب های تاریخ دان های یونانی پیدا کنید که بخاطر دشمنی با ایران چقدر امپراطوری ایران را به سخره گرفتن اینو گفتم تا بدونید ما هیچ مدرکی نداریم که بفهمیم چقدر واقعه عاشورا "واقعا" در تاریخ اتفاق افتاده! بنده عاشق امام حسین هستم ولی منطقی فکر میکنم و بنظرم مورخ های شیعه کمی آش و پیاز عاشورا را زیاد کردن!
دوم اینکه حتما این فیلم را نگاه کنید چون نمیزارن اکران بشه و به ضرر یه عده هست! فیلمو ندیدم ولی حتما واقعیت را نشون داده که توقیف شده!
استاد یه شغلی هست به نام مورخ!!
تخصصشه ، میره نقل های مختلف رو مطالعه میکنه و نقل میکنه
و در ضمن یه سری نقل ها هستن که بهش میگن مستند ، یعنی دلیل و سند داره
خواهشا در کار هایی که ذره ای درش تخصص نداریم دخالت نکنیم و نظر ندیم
اشکالات حادثه عاشورا زیاد هستن یکی را میگم:
امام حسین و یارانش با چی مسافرت میکردن؟؟شتر. میدونید که شتر طاقت زیادی داره و حدود ۴۰ روز بدون آب و غذا زنده میمونه از طرفی شتر شیر مقوی داره چرا امام حسین از شیر شتر استفاده نکردن؟؟؟طبق همه روایات ایشون حدود سه روز بدون آب بودن تا موقع شهادت. چرا روز عاشورا از شیر شترهاشون استفاده نکردن؟؟؟
قصدم این نیست حادثه عاشورا را انکار کنم قطعا اتفاق افتاده فقط میگم یه جنگ معمولی بوده و اون طور که بزرگش کردن نیست!
نه راحت باش
ناراحت نشدم
به هر حال یکی عقیده داره یکی هم نداره
خودمم موندم با پروف رد دد و ارتور وسط دود تین حرفا از کجا درومد
نفهمیدم منظورتو
تیکه بود؟
میشه توضیح بدی(:
ارتور درون ?:)))
مخلصیم
من متاسفم دوست عزیز اگه ناراحتتون کردم دقت کنید با اعتقاد داشتن من یا شما چیزی از بزرگی بزرگان کم نمیشه
نه من ناراحت نشدم یه بحثی شد که شما تمومش کردی?:)
موفق باشی
خوب من جواب این پرسش رو برات می نویسم تا بدونی که بدون علم نباید به سراغ شبهات بری،اولا واقعه کربلا در پاییز به وقوع پیوسته و شترها در پاییز شیر نمی دهند ثانیا شتر برای شیر دادن به یک محیط آرام و بدون استرس نیاز دارد و دوشیدن آن نیز با توجه به رفتار‌های منحصربه‌فرد این حیوان مهارت‌های بیشتری را نسبت به سایر حیوانات شیرده می‌طلبد.ثالثا شتر نهایتا ۷ لیتر در روز شیر می‌دهد.رابعا شتر باید همیشه در کنار بچه‌اش باشد تا شیر بدهد در غیر اینصورت یعنی اگر شترِ مادر از بچه‌اش جدا شود، شیردهی آن متوقف میشود.
میشه لینک این فیلمه رو بگذارید
مهران جان از انتظاراتت بگو تا شاید بتونیم برآوردش کنیم توی مطالب بعدی
ممنون از بررسی فیلم
من کل اینترنت رو گشتم اما این فیلم نبود علتش چیه
فیلم در مدت زمان کوتاهی توی یوتیوب قرار گرفت و به اصطلاح لو رفت. البته اکران بسیار محدودی نیز در پایتخت داشت که این نقد بر اساس اون اکران نوشته شده. در حال حاضر نسخه غیرمجاز فیلم توی فضای مجازی هست، البته کارگردان گفته که نبینید اون رو ولی از اون طرف وضعیت اکران فیلم هنوز که هنوزه نامشخصه
سلام لطفا یک جای متن را عوض کنید چرا نوشتید کشته شدن حضرت ابوالفضل (مگه مسلمان نیستید ) باید بنویسید شهادت رسیدن حضرت ابوالفضل لطفا اگه میشه بگید یزید کاملا برهنه بود یا نه میخوام با خانواده ببینم اگه میشه فیلم کلاه قرمزی و بچه ننه را نیز نقد کنید
حتما باید بنویسند شهادت تا شما راضی بشی؟؟؟چه فرقی میکنه آخه عزیز من
به نظرت اقای فلانی محترم تره یا فلانی
ایشون هم برای احترامش میگن بگید شهادت
فرفش توی احترامشه
درسته هر دوش مرگه
ولی به نظرت کسی که از همه چیزش گذشته و اون هارو فدای خدا کرده لایق لقبی بیش تر از مرگ نیست؟
گر چه حالا ایشون هم لازم نبود گیر بدن ولی گیرشون حقه??
امیدوارم نارحت نشی
البته من هم با شما تا حدودی موافقم و به نظرم توی این وضیع و زمان که حساسیت های به دین و مذهب به وجود اومده گیر دادن به این مسائل تو همچین جمعی فقط حساسسیت هارو افزایش میده
بودجه ساخت فیلم مجیدی (محمد ص) 120 میلیارد تومان اونهم بودجه دولتی... که بعد از ساخت این فیلم سفارشی آقای مجیذی پست گرفتند( رئیس مدرسه عالی هنر) فیلم محمد ص اصلا کارگردانی نداره یعنی با وجود این تیم خارجی( فیلم بردار اسکاری آمریکایی، تدوینگر آمریکایی، موزیسین آمریکایی، جلوه های ویژه بصری و میدانی آمریکایی، ) شما اگه به بقال سر کوچه هم میگفتی بیا کارگردانی کن در همین حد فیلمو میساخت. فیلم به شدت شلخته و پراکنده -- پر از افکت های نور و نور نور -- اینهمه نور برای چی؟؟؟؟ مصطفی عقاد هم محمد رسول الله ساخت به چه زیبایی... در روزگاری که اسلام ما انگلیسی و آمریکایی هست امثال درویش رستم زمانه هستند که با بودجه بخش خصوصی فیلم های ارزشی میسازند. هر بیننده ای حتی اگه در چند ثانیه فیلم خیلی کوتاه اشک ریخته باشه درویش رسللت خودشو انجام داده--- حتی اگه اشک نریزه و فقط تفکر کنه -- چه بسا ثانیه ای تفکر بهتر از صدها سال عبادت است. آقای مجیدی شما بعد از بچه های آسمان پسرفت داشته ای برادر... در سینمای هند هم ناموفق بودی--- اینچنین شد که هیچ سرمایه گذاری ریسک نکرد در فیلم محمد ص سرمایه گذاری کنه....
اره واقعا کارگردانی واقعا بد بود و داستان جذابی نداشت که با اون پیش بره فقط این که موزیسین فیلم هندی بود (آی ار رحمان) و ۲ اسکار داره و فیلم بردارش هم اسکار داره ایتالیایی
فیلم کاملا فرماتیک، تکنیکال، خوش ساخت و حرفه ایست در مقابل افتضاح مجید مجیدی... آقای علیرضا برادر پیشنهاد میکنم کمی مطالعه کنید، در باب شهادت امام حسین علیه اسلام--- مطالبی که شما ذکر میکنید بیشتر در تکیه هاا و حسینیه ها موجوده--- از درجه تاریخی هم چندین مقتل روایت شده در مصیبت سیدالشهدا( لهوف- خوارزمی- طبری- ابن طاووس و ...) پیام فیلم شعور حسینی است که بکیر رو امام حسینی میکنه و شیدایی-- پیشنهاد میکنم شما هیئتتو عوض کنی برادر... مداحتم عوض کن . پارکتم عوض کن... و سیعلم الذین ضلموا ای منقلب ینقلبون
با سلام
من این فیلم را دوبار در یوتیوب دیدم
اول با دوبله عربی و دوم با زیرنویس فارسی
راستش من چیز بدی در این فیلم ۲.۵ ساعته ندیدم
و این حواشی که عده ای مطرح میکنن بنظرم ایراد بنی اسرائیلی است.
در کل از آقای درویش و تیمش بخاطر ساخت این فیلم فاخر تشکر میکنم و امیدوارم اجرش را از سیدالشهدا بگیرند.
ائمه حتما پاداش این چنین آثاری رو میدن ولی سوال اینجاست که آیا سرمایه‌گذاران فیلم با وجود عدم رعایت کپی رایت توسط ما "تشنگان" هزینه هاشون جبران میشه؟
این فیلم کربلای احمدرضا درویشه .اگ تو دوسه تا جمله خلاصه بخوام کنم : تو پرداخت شخصیتها ب خصوص شخصیت های منفی خیلی موفق نیست، تو بازسازی صحنه های جنگی کارگردان های زبردست تر وباتجربه تری هم داریم، اما نقطه مثبت فیلم و چیزی ک رستاخیز رو برا من قابل احترام میکنه اینه ک کارگردان زاویه دید و ایده مستقل داره نسبت ب واقعه کربلا و این نوع نگاهش رو ب ارامی گسترش میده تو کل فیلم .
جزئئیات تاریخی ی بحثه ک در کربلای واقعی قطعا متفاوته و لزومی هم نداره تو یه برداشت سینمایی از یه واقعه تاریخی مو ب موی وقایع رو از روی کتاب تاریخ بازسازی کرد.دوستان در نظر داشته باشن ک گفتن اینکه اینجا تو کربلا این شد اونجا این نشد ب معنی نقد اثر نیست.
باهاتون در بیشتر موارد موافقم بخصوص نظرتون درباره نحوه بازسازی اثر تاریخی..درباره صحنه های جنگ و رزم هم در کل سینمای ایران هنوز در این مورد ضعف جدی داره چون اکثرا کارها آپارتمانیه و دنبال بیگ پروداکشن نمیرن در سینمای ایران..اما درویش با ایجاد حس و حال و استفاده از التهابِ نماهای بسته این ضعف رو تا حد زیادی جبران کرده. سکانس رفتن ابوالفضل به سمت فرات و رزمش هم به همین دلیل تاثیرگذار از کار دراومده..درباره شخصیت های منفی هم به نظرم ابن زیاد و عمر سعد و حتی یزید چندوجهی نشون داده میشن و به نظرم درویش موفق عمل کرده. ممنون از نظر شما
به خدا تا قبل از دیدن این فیلم خیلی به عاشورا و نهضت امام حسین توجه نداشتم و پیش خودم میگفتم اینم دکان یه مشت کاسب کار برای دوشیدن مردمه ممنون از جناب درویش بابت ساخت این اثر که یکی مثل منو به فکر فرو برد بعد از دیدن این فیلم کلی کتاب در مورد واقعه عاشورا مطالعه کردم و تا حدودی به چرایی قیام عاشورا رسیدم
خوشحالم که فیلم، چنین تاثیری روی شما گذاشته
نسخه ایی که من دیدم با نسخه خانم سهیلی فرق داره از من کوهستان داره حرمله نداره مسلم از دارالخلفا پایین انداخته نمیشه احیانا شما روز واقعه رو دیدین یا مختار نامه کوه به این بزرگی و کوهستان نبوده بعدعکسی که خودتون گذاشتین تو سایت پشت سر خیمه های امام حسین کوهه به نظرم
دوست گرامی کوهستان یعنی سراسر کوه..اینجا هم در عکس میبینید که فقط در پس زمینه یک صخره بزرگ نشون میده و خود میدان رزم مسطح و سراسر بیابانی است. هیچ نسخه متفاوتی هم در کار نیست. مطمئن باشید که بنده هم به اندازه شما نسبت به مساله عاشورا دغدغه دارم. پس نه از فیلمساز و نه از منِ منتقد یک «دیگری» نسازید
سلام ابتدای فیلم بگونه ای شروع می شود که انتظار می رود فیلم بسیار جلوتر از مشابه های خودش باشد اما با گذشت فیلم آب سردی بر پیکر بیننده ریخته می شود فیلم پر از ابهامات تاریخی هست صحنه های انتهای مربوط به جنگ بسیار ابتدایی ساخته شده و هیچ عظمتی از عاشورا ندارد بازیگران طنزکار نقش خود را بسیار ضعیف و بعضا تهوع آور ایفا کرده اند.شخصبت حضرت عباس تک بعدی و همیشه در نزاع نشان داده شده است. از خواندن متن نقد(البته به قول دوستمان مدح) شما شوکه شدم انصاف در مدح شما جایی ندارد. امیدوارم امام حسین اجر عوامل این فیلم را در دنیا و آخرت بدهد..
شما بسیار بی دقت فیلم رو دیدید چون ابوالفضل العباس همیشه در نزاع نیست. در همین فرصت اندک در فیلم می بینیم که چه برخورد مهربانانه ای با حر و پسرش داره و رفتارش رو با امام حسین میبینم که کاملا وفاداری او را نشون میده. در خانه خدا هم برای مخاطبی که این شخصیت رو نمیشناسه، مشخص میشه عباس جنگ افروز نیست بلکه یک نگهبان و محافظ برای جان امام حسین است. صحنه ای هم که پاشو از فرات بیرون میاره چند ثانیه ای رو به آسمون لبخند می زنه که معناش واضحه. عباس با این همه محدودیت باز هم تاثیرگذار از کار دراومده
امام حسین در منطقه کوهستانی به نبرد با لشکر یزید میپردازه کربلا مگه کوهستانیه ?حرمله تو فیلم نیست قاتل حضرت علی اصغر رو کسای دیگه نشون میده تو فیلم ?حضرت مسلم از ساختمان بلند سقوط کرده و به شهادت میرسه توی این فیلم با چاقو شهید میشه و هزاران موارد دیگه که نشون میده کارگردان یه کتاب درباره کربلا نخونده
یکی از زیباترین فیلم های تاریخی کل جهان ساخته احمد رضا درویش است امام حسین در منطقه ایی کوهستانی به نبرد با لشکریان یزید می‌پردازد هر کسی کربلا رفته میدونه کربلا منطقه کوهستانی نیست قاتل حضرت علی اصغر در این فیلم حرمله ملعون نشان داده نمیشود بلکه تو این فیلم نشون میده همه تیر انداختن به حضرت علی اصغر اصابت کرد حضرت مسلم کل تاریخ شهادت دادن از دارالخلفا اون را از ارتفاع بالا پرت کردن در این فیلم نشان داده میشود با چاقو به گردن شهید میشود بعد شهادت امام حسین به چادرهای اهل بیت هجوم میبرن در این فیلم امام حسین زنده هس نشون میدن به چادر ها هجوم آوردن بابت غنیمت آخر فیلم کارگردان میخواست نشون بده امام حسین از سرماخوردگی شهید میشه که گویا منصرف میشه??
شما یا فیلم رو درست ندیدید یا اصلا فیلم رو ندیدید و فقط از دوستانتون چیزهایی شنیدید. چون مسلم در فیلم با چاقو شهید نمیشه بلکه با چاقو زخمی میشه و در چند صحنه از بالای یک عمارت به پایین میندازنش در حالیکه شهادتین میگه. کربلا هم در نمای پس زمینه تعدادی کوه داره ولی پیش زمینه تماما مسطح نشون داده میشه و کوهی در کار نیست. کوهستانی هم وجود نداره. هنگام شهادت علی اصغر نام حرمله آورده میشه. درویش تعداد زیادی از شخصیت های موثر در جبهه یزید رو شخصیت پردازی کرده اما چون فرصتی برای شخصیت پردازی تک تک افراد نداره در این حد اکتفا می کنه. این که یک شاهد نظارگر شهادت امام حسین و حمله یزیدیان به خیمه هاست یه موضوع کاملا دراماتیک هست و فیلم می خواد با پلانی از شهادت امام حسین تموم بشه که یکی نماهای تاثرگذار فیلمه. موفق باشید
تو سواد نداري ، اوني كه اول فيلم با چاقو ميكشه مسلم نيست ، داداش مسلمه كه فرستاده بودنش به بصره ... يه كم مطالعه كن
سلام، لطفا واژه "نقد" رو از تیتر این مقاله حذف کنید، چرا که نقد یک اثر هنری به معنی بیان نقاط قوت و ضعف اون اثر هست و در این مقاله صرفا مدح و ثنای این اثر رو شاهد بودیم و از بیان نقاط ضعف خبری نبود.تشکر
سلام. نقد قرار نیست عیب تراشی کند. نقد زمانی که اثری خوب است باید با استدلال دلایل این خوب بودن را توضیح دهد. اما مدح و ثنا با استدلال همراه نیست. من با توجه به محدودیت هایی که برای فیلمساز وجود داشت و در مقایسه با فیلم های دیگر دینی و تاریخی و همچنین در مقایسه با فیلم های دیگرِ احمدرضا درویش استدلال کردم که چرا رستاخیز فیلم خوب و تاثیرگذاری است. ممنون از نظر شما
با احترام به نظر نوسینده بنده به عنوان یک مخاطب عام نظرمو در رابطه با فیلم مینویسم. بدون توجه به حواشی فیلم و بحث درستی یا نادرستی اتفاقات فیلم از لحاظ تکنیکی و سرگرم کننده بودن بسیار ضعیف عمل کرده. انتظار من قبل از دیدن فیلم روبرو شدن با یه اثر حداقل بهتر از این بود . اکثر فیلم به صورت نمای بسته فیلمبرداری شده حتی نبردها که این ضعف کارگردان و فیلمو میرسونه که در خلق یک صحنه نبرد حداقل انتظارات مخاطبو نمیتونه برآورده کنه. شخصیت پردازی فیلم مخصوصا نقش اول یعنی پسر حر بسیار سطحی پرداخته شده و مرتبا در کل فیلم احساس میکنین یک شخصیت فضایی هست که تازه به زمین اومده و همیشه و همه جا حالت مات و مبهوت داره! مشکل بعدی فیلم پلان های متعدد هست که پشت سر هم قرار گرفته. نقد به این فیلم با توجه به هزینه های عجیب و تعریف و تمجیدی که دست اندرکاران فیلم نسبت بهش داشتند بسیار زیاده.فیلم واقعا حرفی برای گفتن نداشت . نظر شخصی بنده امتیاز 3 از 10
* به نظر هم احترام بزاریم
* قول میدیم نسخه قانونی وقتی اومد هزینه شو پرداخت کنیم و بخریم دوستان نگران نباشن
ممنون از نظرتون.با اینکه باهاتون موافق نیستم اما نظرتون بسیار برام قابل احترامه. اینکه می گید فیلم به لحاظ تکنیک و سرگرم کنندگی ضعیف عمل کرده قابل پذیرش نیست. به هر حال هر نقدی معیاری داره. ریتم فیلم اونقدر بالا هست که اجازه نمیده مخاطب خسته بشه. به لحاظ تکنیکی هم فیلمبرداری، موسیقی و صداگذاری کاملا استاندارد و باکیفیت هست. هزینه عجیبی هم نشده. الان یک فیلم سینمایی بسیار معمولی که نماهای خارجی کمی هم داره نسبتا هزینش زیاد درمیاد مگر اینکه در سینمای هنر و تجربه بخواد اکران بشه. در این فیلم کارگردان می خواسته بهترین موسیقی و بهترین بازیگران رو برای این موضوع دینی تاریخی انتخاب کنه و در نتیجه هزینه ها اصلا کم نیست. بکیر هم در نقش یک شاهد ظاهر شده و اینکه نسبت به وقایع از بقیه کنجکاوتره کاملا طبیعیه چرا که قراره تحول شخصیت پیدا کنه. بازم ممنون از نظرتون دوست عزیز
تشکر از شما
با آرزوی موفقیت روز افزون
خواهش می کنم. سپاس
فیلم به لحاظ نماها هم کاملا تنوع داشت..کمی با دقت بیشتری فیلم رو ببینید. نماهای باز و لانگ شات و اکستریم لانگ شات از نماهای جذاب فیلم هستند.
بخشهایی از این فیلم فوق العاده را در یوتیوب دیدم و برام بسیار جالب بود که بلاخره فیلمی توانسته از کلیشه های تصنعی خارج شده و با صحنه آرایی های استادانه و بازیگران زبده اش توانسته دل مخاطبش را با خود همراه کند گرچه زبان عربی و بدون ترجمه اش را دیدم ولی انصافا با چیزهایی که قبلا دیده بودم تفاوتهای زیادی داشت چون کاملا دقت شده تا همه چیز جای خود باشد و تصنعی و توهمی نباشد علی الخصوص سکانس رزم عباس ع بسیار بهتر از فیلمی چون مختارنامه درآمده و حس و حال دیگری دارد که تابحال تجربه نکرده بودم مخلص کلام اینکه جناب درویش کارگردانی واقعا کاربلد و هوشمندی هستند و توانسته اند حس و حال کسی که فیلم فوق العاده روز واقعه را دیده اند را دوباره احیا کنند.
با سلام وخسته نباشید اولا من خیلی ازتون تشکر میکنم چرا که پیگیری شما در مورد فیلم رستاخیز بسار قابل تحسینه دوما من بسیار خوشحالم از ساخت چنین فیلم زیبا با مضمونی و دلخور از اینکه هنوز قسمتم نشده تا فیلمو ببینم باید بگم تو این وضعیت وانفسا که روز به روز با وقایعی مختلف با اعتقادات مردم بازی میشه و روز به روز دین اسلام در کشور اسلامی ایران کمرنگتر میشه تا جایی که در معرض انقراض اسلام در ایران هستیم و پخش ای چنین فیلمهایی میتونه کمی در پر رنگتر کردن اسلام کمک باشه با فیلم و عوامل ساختش این چنین رفتارهایی زشتی میشه در آخر اعتراض خودم را به توقیف فیلم و حتی حذف بعضی قسمتهای فیلمها چون سریال مختار نامه را با صدای شما ابراز میکنم انشاا... این عقاید کور و بدرد نخور جمع بشه باز هم ممنون از پیگیری شما
سلام. خواهش می کنم. ممنون که مطالعه کردید
اینکه چهره یه شخصیت رو به خاطر تفکراتی که یه عده میگن اون قدر مقدسه که نباید نشون داد به نظر من بی منطق تعصبی و خشکه.
همین تفکرات باعث شده که این همه فساد مخصوصا تو کشورهایی که ادعای اسلام میکنن ایجاد بشه چون که اصل مطلب رو فراموش میکنیم مثلا رشادت امام حسین و زیر بار ظلم نرفتنش و مثل احمقها تو سرو کله هم می‌زنیم که نباید چهرش نشون داده بشه چون هیچکس نمیتونه نقش امام حسین رو بازی کنه.
در ضمن هیچ کس معصوم نیس
و عظمت امثال امام حسین موقه ای نمایان میشه که اون ها هم مثل من و تو حق انتخاب داشتن و میتونستن اشتباه یا درست انتخاب کنن که اکثرا درست انتخاب کردن.
و مهم هم همینه که تو بیشتر انتخاباتو درست انتخاب کنی.
همین مقدس کردن های تعصبی و بیش از حد باعث تفرقه اسلام شده
چیزی که از اسلام تو کشورای اسلامی مونده فقط اسمشه.
با کلیت صحبتتون موافقم. البته در فیلم چهره امام حسین نشون داده نمیشه و بسیار هم کار درستیه. مشکل اینجاست که اون عده ای که بسیار سلیقه ای و متعصبانه با فیلم مخالفت کردند و تعدادی از جوونای ناآگاه رو تحریک کردند که بیان تجمع کنند، با نشون دادن چهره عباس مشکل دارن در حالیکه که اصلا هیچ جا گفته نشده که نشون دادن چهره برادر امام حسین مشکل شرعی دارد یا حرام است.
والا من که فیلم رو ندیدم ولی ای کاش یروزی از ظواهر کنار بکشیم و به باطن قضیه و اون شخص تمرکز کنیم. متاسفانه خیلی از کسایی جو میگیرتشون و جامه میدرن که صورت این یا اون اگه نشون داده بشه خیلی بد میشه و شان اون طرف میاد پایینو این حرفا حتی یه بار هم قران رو معنیشو از اول تا آخر نخوندن و کل چیزی که از اسلام میدونن همونیه که این جماعت بدعتگذار مداح تو گوششون فرو کرده
نکته جالب اینجاست که گاهی این تعصب و جو گیری به حدی میشه که حرفشون درست مقابل اسلام قرار میگیره
یعنی حتی خدا هم اشتباه میکنه و اینا درست میگن:))
به امید روزی که همه از خر شیطون پایین بیانو ذره ای تفکر کنن بجای تقلید.
بابت نقد هم ممنون
دم شما گرم کاشکی همه سطحی نگر نباشن و به چرایی قیام عاشورا توجه کنن
نقد خوب و درستی بود ولی در بعضی موارد اغراق بیش از حدی به چشم میخورد.
به نظر من کارگردان از نمایش رزم حضرت ابوالفضل و یاران امام خیلی ساده رد شد و بیشتر به همون نکته ای که شما اشاره کردید یعنی نماد گذاری پرداخته. البته سکانس حرکت حضرت ابوالفضل از خیمه تا فرات خیلی خوب بود ولی بعد از پر کردن مشک اصلا نمایش جنگ خوبی نبود.
به عنوان مثال نمایش رزم حضرت ابوالفضل تو سریال مختار خیلی بهتر و پویا تر و کامل تر و دقیق تر بود.
ولی در کل فیلمی بسیار عالی و تأمل برانگیز بود.
نقطه قوت فیلم هم گریم های فوق العاده بود.
داداش تو اصل ماجرای حضرت ابوالفضل جنگی وجود نداره چرا که این بزرگوار فقط برای آوردن آب به خیمه گاه مامور بود اگر حرکت ایشون جنگ بود قطعا تلفات بسیار زیادی بر لشکر عمر سعد وارد میشد حتی شاید نتیجه جنگ فرق داشت چون هیچ عربی رو یارای مقاومت با عباس بن علی نبود
ممنونم از نظرتون. اون قسمتی که ابوالفضل از فرات برمی گرده دوربین بیشتر بر چهره و تلاش این بزرگوار برای حفظ آب تاکید می کنه و عمدا رزم رو نادیده می گیره و حتی روی دستهای بریده شده ایشون تاکید نمی کنه و این حرمت نگه داشتن رو من پسندیدم.ابوالفضل در سریال مختار تا حد زیادی تصنعی بود
من اولین سئانس اکرانش رو در سینما سپیده و چند روز مانده بود به عید فطر دیدم. چرا اولین سئانس؟ چون رفتار تندروها رو به خوبی میشناختم و گفتم که فیلم به این روانی و پر از تکنیک و احساس رو از دست ندهم. به قدری این فیلم تاثیر گذار بود که تو گویی جمعیت با روضه ای سنگین روبرو شده اند و تمام تماشاچیان را به گریه انداخته بود. حیف از این فیلم که سالهاست در توقیف به سر می برد.
بله به نظر من هم فیلم یک روضه تاثیرگذارِ تصویری بود
اونقدر جالب درست نکردن من نگاه کردم البته زبان عربی بود نمیفهمیدیم چی میگفتند
نسخه غیرقانونیش الان تازگی داره با زیرنویس فارسی ارائه میشه. قطعا چون زیرنویس نداشته نتونستید ارتباط برقرار کنید.اینکه این نسخه رو دیدید ایرادی نداره. نمیشه بر مخاطب خرده گرفت. پیشنهاد می کنم اگر فیلم اجازه اکران پیدا کرد برید و دوباره فیلم رو ببینید تا هزینه رو پرداخت کرده باشید.
قطعا و حتما ! منتقد از دوستان یا نزدیکان عوامل می باشد !
فیلم فوق العاده بد
پر از تحریف تاریخی
بدون تکنیک و بی نهایت تدوین افتضاح
این فیلم کجا حماسه عاشورا رو میگه ؟! این فیلم گلادیاتورها بود یا عاشورا ؟ امام حسین فیلم کو پس ؟ حرمله ؟ اتفاق های ظهر عاشورا چی شد پس ؟
واقعا این فیلم رو باید دور ریخت خداروشکر اکران نشد
اگر در مسلمانی شما تهمت زدن کار آسانی است، در مسلمانی من تهمت زدن خلاف شرع است. بنده فارغ التحصیل سینما هستم و به خوبی از تاثیرگذاری چنین فیلمی در مخاطبان داخلی و خارجی باخبرم و با دلسوزی بیشتری از فیلمی با موضوع عاشورا دفاع می کنم. کسانی که فیلم رو به دلیل چند اشکال بسیار بی اهمیت پایین کشیدند و امر مهم تر رو نابود کردند، در نشر نسخه غیرقانونی مقصر و سهیم هستند و بعدا به وقتش باید جوابگو باشند برادر گرامی
با کلمات بازی نکنید خانم سهیلی . اشکال جزئی ؟؟؟
اینک شخصیت حرمله لعنت الله علیه از فیلم حذف میشه و تحریف تاریخی صورت میگیره میشه اشکال جزئی؟
یا نحوه به شهادت رسیدن حضرت عباس که نشون نداد نیر به چشمای مبارکشون میزنن؟ یا عمود آهن ؟ داستان درباره عاشورا و امام حسین بود یا عشق زمینی بکیر ؟
فیلمی با موضوع عاشورا که هیچ شباهتی با اصل عاشورا نداره نباید اکران و نه حتی اجازه ساخت بدن
خودتون رو با مدرک و کلماتی مثل "فارغ و التحصیل" و ... گول نزنید
شما چیزی از نه سینما میدونید و نه از دین
اگر اون ضربه شدیدی که در فیلم به سر ابوالفضل العباس می‌خوره و بسیار هم اثرگذار هست ندیدید دیگه در باقی موارد هم مشخص هست که چرا این همه جزییات تاریخی رو در فیلم نمی بینید. پیشنهاد می کنم عینک بدبینی رو از چشم بردارید تا این همه شباهت با اصل عاشورا رو ببینید. درویش حتی شمر رو هم در لحظاتی کوتاه تصویر کرده و در همون زمان اندک مخاطب کثیف بودن اون رو می فهمه. عشق زمینی هم کاملا در دل ایثارگری برای امام حسین و گذشت از عشق زمینی برای رسیدن به عشق بالاتری نشان داده شده.
من عینک بدبینی ندارم شما نمیدونم چه عینکی زدید که اینگونه درباره یکی از بدترین فیلم های سینمای ایران صحبت میکنید.
تاریخ در این فیلم تحریف شده
باز هم میپرسم که حرمله کو ؟
تیر به چشمان حضرت عباس کو ؟
تیرسه شعبه کو ؟
نیت امام حسین چی شد ؟ اصلا چرا جنگ به پا شد ؟
شباهت ؟ کدوم شباهت ؟ اینکه دوتا جبهه درست کردن و جنگ گلادیاتوری راه میندازن این میشه حماسه عاشورا ؟
پس درس های اخلاقیش کجا رفته ؟
کثیف بودن شمر ؟ (نکنه چون پوستش تیره بوده میگید کثیف بودن شمر رو نشون داده :))
پس شهادت حضرت علی اکبر چی شد ؟ امام حسین فقط میمومد کنار بدن های بی جان و همین ؟!
بهتره یکبار دیگ فیلم رو ببینید !
خیلی زیبا این فیلم برای هالیوود ساخته شده.
ظاهرا نسخه های فیلم خیلی متفاوته چند نفر تا حالا یک چیزهایی رو ندیدن
بعد هم چه فرقی می کنه که عباس به ضربه به سرشون شهید شدن یا به چشمشون..حتما باید تیر به چشم عباس می خورد تا شهادتشون مورد قبول شما قرار بگیره؟ به چنین چیزهایی می گید تحریف و واقعا جای تعجبه که حتی معنای تحریف رو هم نمی دونید. ضمنا اینکه کارگردان خواسته حرمت نگه داره و زخمی شدن علی اصغر، تکه تکه شدن عباس و امام حسین و بقیه یارانشون رو روش تاکید نکرده اتفاقا نشان از علاقه فیلمسازه به این شخصیت های بزرگ و همینطور ایده هنری ایشون برای این صحنه های بسیار تلخ
ای بابا هی شما میگی اینو نشون ندن اونو نشون ندن عب نداره . خب پس تحریف معنیش چیه ؟
رو شهادت امام حسین و یارانشون تاکید نکردن !!!؟ مگ فیلم درباره عشورا نیست ؟ نه از هدف امام چیزی درست نشون دادن ، نه از جنگ ها ، نه از نحوه شهادت ... خب تو قیام عاشورا فقط پسر حر مهم بود که عاشق میشه ؟
فیلم ساز اگه ارادت داشت چهره حضرت عباس و علی اکبر که شبیه ترین فرد به پیامبر بودن رو نشون نمیدادن.
برنگشتن خون حضرت علی اصغر به زمین رو چرا نشون ندادن ؟ بازهم میگم شخصیت حرمله کو ؟
خانم عزیز اینا همش میشه تحریف
برنگشتن خون؟؟؟خخخ امان از این مزخرفاتی که توی مغز شما کردن با وجود شماست که سینمای ایران هیچ وقت پیشرفت نمیکنه
اگر زیاد پیشرفت کنه کل دین رو مزخرف نشون میده
البته بهتر بود دو خط آخر رو نمینوشتین . بگذارید هر عنوانی میخوان داشته باشن حرف رو نقد کنید . همون تحریف به عنوان دلیل کافیست
اگر واقعا از روایت فیلم آزرده شده و احساس بدی پیدا کردن و اعتراض کردن باید باز هم جوابگو باشن؟ اونهایی که غیر مسئولانه طرفداری کردن نباید جوابگو باشن؟ البته منظورم شخص نویسنده مقاله نیست بلکه همه ما باید مواظب کارهامون باشیم . اگر کاری در این مملکت مجوز نگرفت فورا نباید تهمت بزنیم به افرادی که مجوز ندادن و فقط چون مجوز نگرفته ازش حمایت کنیم شاید واقعا حقش نبوده . هدف از روایتگر چنین جریان بزرگی هم نباید فقط روضه خوانی و جلب احساسات باشه بلکه باید به علل و عوامل اساسی حادثه بپردازه و از همه مهمتر خود امام حسین علیه السلم و هدف از قیامش رو بشناسونه . البته من در صدد وارد کردن اشکال به نیت عوامل فیلم و یا نویسنده مقاله نیستم اما گاهی نیت بتنهایی کافی نیست . و باید دلایل مخالفین اثر هم بدرستی فهم بشه و منصفانه در یک مقاله بهش پرداخته بشه
من این فیلم را دیدم و طاقت نداشتم نبینم، ولی منتظر هستم نسخه کامل فیلم را به زبان فارسی ببینم و فیلم را خوب حس کنم، از آنجا که فیلم را دیدم اگر در سینما پخش بشود حتمأ میروم و میبینم چون دیدن این فیلم در سینما حس خوبی دارد با تمام جزئیات صدا و تصویر و دیلوگ ها که فوق العاده اند و اگر هم نسخه DVD قانونی پخش شود حتمأ خریداری خواهم کرد چون این فیلم را دوست دارم به زبان اصلی فارسی ببینم و دیگر آنکه حق عوامل این فیلم را رعایت نمایم با خرید نسخه مورد رضایت عوامل این فیلم زیبا، تشکر میکنم از جناب درویش و عوامل سازنده فیلم رستاخیز
می تونم درک کنم که مخاطبان واقعا ناچار میشن برن نسخه غیرقانونی رو با زیرنویس ببینن و بسیار خوب هست که هر وقت به سینما اومد می روید و دوباره فیلم رو می بینید.
چرا واقعا ناچارن؟
ضمن اینکه نقد بسیار مزخرف و چرندی بود و بیشتر حالت محتواپرکن داشت تا نقد، میشه بپرسم الان که فیلم فقط نسخه غیرقانونی ش اومده بیرون شما چطوری فیلم را دیدید و نقد کردین؟ از جشنواره فجر؟ پس چرا همون موقع نقدشو ننوشتید؟ حداقل اصول حرفه ای اینه که وقتی فیلمی قانونی اکران نشده، نقدش هم منتشر نشه، مگر به درخواست سازندگانش.
اول اینکه سایت ویجیاتو حدود چند ماه هست که ایجاد شده و سالی که رستاخیز اکران شد ما در فضاهای دیگری به بحث درباره این فیلم پرداختیم...دوم اینکه نسخه غیرقانونی رستاخیز اخیرا در حال پخشه..در حال و هوای اربعین هم بودیم در این چند روزی که سپری شد..همه این ها بهانه هایی بود برای نگاه دوباره به این اثر. تکنیک و محتوا هم هر دو در نقد مورد بررسی قرار گرفته. لطفا با دقت بیشتری مطالعه کنید. درسته که بخاطر عدم توجه مسئولان، اکثر مخاطبان از دیدنِ قانونی این فیلم بی نصیب موندن اما این دلیل نمیشه که چون نسخه قانونی موجود نیست فیلم هم نقد نشه. هدف اصلی این نقد حمایت از این اثر ارزشمند هست.
قطعا فیلمو در جشنواره ندیدی و غیر قانونی و غیر شرعی دیدی چون اگر نسخه کاملو دیده بودی تو قسمت حضور زنان اسمه شقایق فراهانی که تو فیلم هست رو میبردی.یکی از داستانهای فرعی فیلم ماجرایه عاشق شدنه بکیر که در نسخه اصلی در جشنواره بود
خیلی زشته که فیلمو غیر قانونی دیدی و اومدی نقد هم میکنی
در قسمت انتهایی درباره زنان و عشق بکیر نوشتم. با دقت بیشتری مطالعه کنید
مگه شما چند بار فیلم رو دیدین که اینقدر همه رو متهم به دقت نکردن میکنید همه دقت نکردن بغیر از شما این فیلم اثر خوبی نیست والسلام