The Game Awards، بزرگ‌ترین مراسم اهدای جوایز بازی‌ها چطور برگزار می‌شود؟

جف کیلی بیشتر از آن چیزی که ممکن است تصور کنید به بریتنی اسپیرز بدهکار است.

در سال ۲۰۱۴، اولین سالی که مراسم سالانه Game Awards برگزار شد، کیلی خودش را در شرایطی وخیم یافت؛ تیم او پول کافی برای تدارک دیدن مراسمی که می‎خواست را نداشت. اسپیرز همان اواخر شروع به اقامت در تئاتر Planet Hollywood Axis در لاس وگاس کرده بود و به شکلی اتفاقی، در همان زمانی که تیم کیلی نیازمند فیلم‎برداری بود یک هفته وقت خالی داشت.

گیم اواردز از اسپیرز پرسید که امکان استفاده از استیج او وجود دارد یا خیر، و او پاسخ مثبت داد.

آن‌طور که جف کیلی تعریف می‎کند، برگزاری نخستین مراسم The Game Awards چالش‎های خاص خودش را داشته است. از مشکل بودجه و عدم تایید حضور استعدادهایی مانند تروی بیکر و کیفر ساترلند تا ۷۲ ساعت پیش از برگزاری مراسم گرفته تا اجبار به تمرین دوباره گروه‎های موسیقی به خاطر پاک کردن اتفاقی لِوِل‎های موسیقی توسط تنظیم‌گر، تیم کیلی باید با دنیایی از مشکلات دست و پنجه نرم می‎کرد تا قادر به برگزاری آبرومندانه مراسم باشد.

در سال ۲۰۱۸، گیم اواردز از نظر میزان تماشاگران، بودجه و ابعاد، بزرگ‌تر از هر زمان دیگر بود. سه میلیون نفر گیم اواردز ۲۰۱۸ را در توییتر تماشا کرده اند، تقریباً ۴ میلیون نفر در توییچ، ۲ میلیون نفر در یوتوب و هشتگ ترند شماره ۱ در توییتر نیز به همین مراسم تعلق داشت. مراسم سال پیش شسته رفته‌تر از سال‎های قبل ظاهر شد، غافلگیری‎های بزرگ داشت، میزبان سلبریتی‎های بسیار بود و لحظاتی به‎یادماندنی رقم زد.

اما کماکان و در بعضی از مواقع، برگزاری چنین نمایشی می‎تواند دشوار باشد. در سال ۲۰۱۸ تیم گیم اواردز حتی تا یک روز پیش از مراسم تریلر یکی از رونمایی‌های جدید را نداشت و آییشا تایلر که قرار بود برنده یکی از دسته‎بندی‎ها را اعلام کند به خاطر فیلم‎برداری سریال Criminal Minds نتوانست خود را به رویداد برساند. مشکلات همیشه ظاهر می‏‎شوند و شرایط دائماً در حال تغییر است.

برای درک اینکه نمایشی با چنین ابعاد چطور برگزار می‎شود، بلیک هستر از وب سایت پولیگان طی سال گذشته و به مدت شش ماه روند کاری جف کیلی و تیم The Game Awards او را زیر نظر داشته و این مسئله را بررسی کرده که چطور رویای یک شخص تکامل یافت و به یکی از بزرگ‎ترین رویدادهای صنعت بازی تبدیل شد. مقاله‌ای که پیش روی شماست، مدتی بعد از برگزاری The Game Awards 2018 به رشته تحریر درآمده و تشریح چگونگی برگزاری این رویداد طی سال گذشته میلادی است.

مشخص شد برای اینکه کیلی بتواند در روز ششم دسامبر روی استیج ظاهر شود، باید بی‎خوابی‌های فراوان می‎کشید، رازداری می‎کرد و برای کیلومترها پرواز.

بیشتر بخوانید:

• نامزدهای The Game Awards 2019 اعلام شدند
• گیمرها نگران پارتی‌بازی برای Death Stranding در The Game Awards 2019 هستند

۱۷ جولای ۲۰۱۸: جف کیلی کدام قبرستانی است؟

کیلی موبایلش را داخل اتومبیل جواب می‌دهد. در حال رانندگی از لوس آنجلس، محل زندگی‌اش، به سمت مقر بلیزارد در شهر ایروین است. با درنظرگیری همه‎چیز، سفری بسیار کوتاه در پیش دارد - حدوداً یک ساعت، اگر ترافیک نباشد. اما این تنها یکی از سفرهایی است که باید به اقصی نقاط جهان داشته باشد؛ سفرهایی به قصد دیدار با توسعه‎دهندگان و ناشران مختلف برای صحبت درباره رونمایی‎ها و تریلرهایی که ممکن است در مراسم اهدای جوایز سالانه‎اش به نمایش درآیند.

به گفته خودش مشغله‌ها دارند زیاد می‎شوند. جولای زمانی است که او از مود E3 خارج می‎شود -نمایشگاهی که در جریان آن مجری‎گری پوشش سالانه یوتوب گیمینگ و برنامه‌ریزی پنل‌های E3 Coliseum را برعهده دارد- و تمام تمرکزش را بر گیم اواردز می‌گذارد. کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد، جلسه‌های بسیار باید برگزار شود و از کشورهای مختلف بازدید. می‎گوید هفته پیش در سان فرانسیسکو بوده. هفته بعد بازمی‎گردد. بعد به نمایشگاه کامیک‎کان در سن‎دیگو می‎رود. سپس «برای مدتی کوتاه» به چین، ژاپن، کارولینای شمالی و اروپا سفر می‎کند.

«همه چیز درباره رفتن به نقاط مختلف جهان و به اشتراک گذاشتن کاری است که داریم با نمایش انجام می‎دهیم.» کیلی ادامه می‎دهد: «اگرچه این نمایشی بزرگ است و اعلان‎های زیادی داریم، نمی‎خواهم هیچوقت به افتخارات قبلی‎ام متکی باشم. ما باید آن بیرون باشیم. لازم است با مردم صحبت کنیم. لازم است آن بازی‎های جدید را پیدا کنیم».

اما اینطور نیست که هیچ‌کاری تا به این لحظه انجام نشده باشد. همان‌طور که خود کیلی می‎گوید، The Game Awards هفت‎خوانی یک ساله است و روند کاری، به محض اتمام نمایش سال قبل شروع می‏‎شود. تیم تولید -که متشکل از پیمانکارانی است که از این نمایش به آن نمایش می‎پرند- معمولاً سال جدید خود را با نوعی کالبدشکافی آغاز می‎کند؛ کارهای درست و غلط در نمایش سال قبل و نکاتی که باید در سال بعد به تکامل برسند بررسی می‎شوند.

بعد از این نوبت به جزییات می‏‎رسد؛ کارهایی مثل رزرو تئاتر مایکروسافت که لازم است از یک سال قبل انجام شود. علاوه بر این، تیم مشغول کار روی جزییاتی ریزتر مثل به‎روزرسانی لوگوی مراسم و سفارش جوایز مراسم سال بعد نیز هست. کارهای فنی‎تری هم برای انجام دادن وجود دارد، مثل همکاری با شرکای جدید در امر توزیع تا مراسم در کشورهای بیشتری نسبت به سال قبل پخش شود.

«خنده‎دار است». کیلی ادامه می‎دهد: «هربار که با شخصی جدید ملاقات می‎کنم آنها می‎پرسند "تو در E3 و گیم اواردز مشغولی، اما بقیه سال چه می‎کنی؟" و پاسخ من معمولاً اینطور است که "نه، کار من همان است". به نظرم بعضی افراد فکر می‎کنند که ما کارمان را در ماه نوامبر شروع می‎کنیم و همه‎چیز در همان ماه تمام می‎شود، اما [این پروسه نیازمند] تلاشی یک-ساله است».

اما برای یادآوری، اکنون ماه جولای است و مشغله‎های کیلی و تیم او روز به روز بیشتر می‏‎شود.

صبح امروز، جلسه‌ای برای تیم ترتیب داده شد تا برای اولین بار درباره بودجه مراسم صحبت کنند. تعیین میزان هزینه‎ای که باید صرف مراسم شود، همیشه لحظه‎ای وحشت‎آور برای کیلی بوده است. می‎گوید بالانس کردن ارقام کاری اندک دشوار است، به این خاطر که می‎خواهد مراسم با گذشت هر سال بزرگ‎تر از سال پیش شود. اما سرمایه ابتدایی مراسم را شخصاً تامین می‎کند و باید مراقب باشد که حین جذب سرمایه از سوی ناشران و اسپانسرها، خرج اضافی روی دست خودش نگذارد.

کیلی بودجه مراسم امسال را فاش نمی‎کند، اما می‎گوید که رقمی «چندین» میلیون دلاری بوده است. مذاکره برای بسیاری از همکاری‌ها و اسپانسرشیپ‌ها مستقیماً توسط خودش انجام می‎شود و می‎گوید وقتی بحث The Game Awards مطرح باشد، باید «۱۰ کلاه مختلف» بر سر کند.

«احتمالاً باید تیم بزرگ‌تری داشته باشم تا به من در این مسائل کمک کند. اما، می‎دانید، من یک‎جورهایی برند مراسم هستم». کیلی اضافه می‎کند: «بنابراین معمولاً من آن کسی هستم که به نقاط مختلف جهان سفر می‎کند. به صورت کلی درباره این مراسم شدیداً کنترل‎کننده هستم، صرفاً به این خاطر که واقعاً دو دهه کار کرده‎ام تا بتوانم به چنین فرصتی دست پیدا کنم، این فرصت که قادر به تولید مراسمی باشم که خودم می‎خواهم.»

«بنابراین من خیلی مشتاقم که مطمئن شوم این بهترین مراسمی است که می‎توانیم بسازیم. تمام بازی‎هایی که نمایش می‎دهیم را دستچین کرده‎ام و مشغول همکاری با توسعه‎دهندگان و چاپلوسی آنها بوده‎ام تا بخشی از مراسم باشند؛ گاهی هم آنها چاپلوسی ما را کرده‎اند».

رونمایی کردن از بازی‎های جدید -مسئله‌ای که گیم اواردز بخشی از شهرت خود در این سال‎ها را مدیون آن است- یک تلاش گروهی میان کیلی و توسعه‌دهندگان و ناشران بازی‎های ویدیویی بوده است. کمپانی‎های بازی‎سازی صرفاً یک فایل ویدیویی برای او ایمیل نمی‎کنند؛ کیلی باید با آنها همکاری کند تا بهترین روش برای رونمایی از بازی‎هایشان مشخص شود.

ملاقات‌های حضوری نتایج بسیار خوبی برای مراسم امسال به ارمغان آورده‎اند؛ مانند نخستین نگاه به فصل هفتم فورتنایت و رونمایی از مورتال کامبت بعدی. جدیدترین بازی Dragon Age به صورت کوتاه معرفی شد و نقشه بعدی PlayerUnknown's Battlegrounds هم در قالب یک تریلر سینماتیک به نمایش درآمد.

اما برای کیلی همه چیز درباره رونمایی از بازی‎های بزرگ و کلان بودجه نیست؛ بلکه درباره دادن استیجی بزرگ به بازی‎های کوچک‎تر نیز هست.

در نتیجه ملاقات با تیم‎های کوچک‌تر، کیلی توانست تریلر The Last Campfire را مال خود کند که جدیدترین بازی Hello Games، استودیوی توسعه دهنده No Man's Sky است. یک تریلر از بازی جدید Giant Squid Games، یعنی The Pathless و تریلری از نخستین بازی «مایکرو استودیوی FJRD Interactive» هم از دیگر دستاوردهای این جلسات است.

کیلی می‎گوید که ماه‎های آتی هم به همین منوال خواهند گذشت. او سفر می‎کند، به ملاقات افراد مختلف می‎رود و ایده‎ای کلی از آنچه The Game Awards سال ۲۰۱۸ خواهد بود به دست‎ می‎آورد. وقتی صحبت می‎کند به نظر هیجان‎زده می‎رسد، انگار که نمی‎تواند جلوی خودش را بگیرد. گاهی خمیازه هم می‎کشد. کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد و کیلی مسئولیت بخش اعظمی از آنها را خود برعهده گرفته است.

کیلی تا حضور مجدد روی آن استیج ۵ ماه وقت دارد و باید به کارهای فراوانی رسیدگی کند.

آگوست ۲۰۱۸: در پی ستاره سهیل

دفعه بعدی که با یکدیگر صحبت می‎کنیم، کیلی به لوس آنجلس بازگشته است. برنامه سفرهای او حالا کمی سبک تر شده. هنوز خمیازه می‏‎کشد؛ احتمالاً به این خاطر که اخیراً حدود ۱۰۰ هزار مایل سفر کرده تا از کیفیت مراسم امسال مطمئن شود.

از نخستین ماهی که با یکدیگر صحبت کردیم تا به امروز، به تمام نقاط آمریکا سفر کرده است. در چین با توزیع‎کنندگانی مثل Panda TV ملاقات کرد تا درباره جذب مخاطبان بیشتر برای نمایش گفتگو کند. در ژاپن، حدوداً به ۱۰ استودیوی بازی‎سازی سر زد؛ از جمله کوجیما پروداکشنز، پلاتینیوم گیمز و فرام سافتور. اما او حالا به خانه برگشته و برنامه‎ریزی برای مراسم امسال آغاز شده است.

The Game Awards در ماه آگوست وارد فازی مفهومی می‎شود: تیم تولید ایده‎های بزرگ و با کیفیت را بررسی می‏‎کند، بدون این‎که بداند کدام‎یک از آنها امکان‎پذیر هستند. کیلی می‎گوید اکنون زمان جستجو برای ستاره سهیل و تصور کردن همه‎چیز است. به شکلی اجتناب‎ناپذیر، تمام ایده‎های جاه‎طلبانه آنها قرار نیست عملی شود، اما حالا وقت نگرانی در این باره نیست. حالا، آنطور که خود کیلی می‎گوید، فاز خلاقیت مراسم آغاز شده است.

او می‎گوید: «و آغاز زودهنگام همه‌چیز، یک‎جورهایی بخشی از لذت قضیه است».

البته این بدان معنا نیست که پروسه تولید مراسم در هر سال کاملاً از نو آغاز می‏‎شود. کیلی می‎گوید The Game Awards یک پروسه تکرارپذیر است. اگر یک ایده عملی یا به هر دلیلی در مراسم سال قبل پیاده نشده باشد، کاملاً کنار گذاشته نمی‏‎شود. در واقع از منظری دیگر، همان ایده‎ها می‎توانند هدفی برای مراسم سال بعد باشند.

«حتی سال پیش می‎خواستیم کاری با هانس زیمر، آهنگساز مشهور فیلم، انجام دهیم اما ناگهان برای او مشغله‎های دیگری پیش آمد و قادر به آن کار نبودیم. بنابراین اینطور می‏‎شود که "خب، ما سعی می‎کنیم که [این ایده] را برای امسال زنده کنیم؟"» چهار ماه می‏‌گذرد، همه چیز به خوبی پیش می‏‎رود و زیمر در مراسم حضور می‎یابد.

برخی ایده‎ها هم قدمتی به اندازه خود مراسم دارند. هر سال، از زمان آغاز به کار گیم اواردز در سال ۲۰۱۴، کیلی و تروی بیکر [صداگذار معروف شخصیت‎هایی مثل جوئل در The Last of Us و بوکر دوویت در Bioshock Infinite] در تلاش بوده‌اند تا اجرایی موزیکال برای بیکر در نظر بگیرند؛ کسی که علاوه بر صداگذاری در صنعت بازی، خواننده و ترانه‎سرا نیز هست. به مدت چهار سال تیم گیم اواردز قادر نبوده این ایده را عملی کند، اما هنوز هم یکی از گزینه‎های روی میز است. چهار ماه می‏‎گذرد، و این ایده هنوز عملی نشده است.

آگوست همچنین زمان خوبی برای تیم است تا به ارزیابی مراسم سال قبل بپردازد، بررسی ایده‎هایی که به درستی پیاده‎سازی شده‌اند و ایده‎هایی که هنوز باید بهبود داده شوند. این بخشی از پروسه تکرارپذیری مراسم است و تقریباً هرچیزی را -از جوایز و نامزدها گرفته تا پنل داورانی که بهترین‎های هر سال را انتخاب می‎کنند- شامل می‎شود.

به عنوان مثال در The Game Awards سال ۲۰۱۷، جایزه «نماد صنعت» معرفی شد که به کارول شاو، کارمند سابق آتاری رسید. به نظر کیلی همه چیز درباره این جایزه به درستی انجام شد. اما او معتقد است که جایزه «ترندینگ گیمر» نیازمند تغییر است. برای نمونه به نظر بسیاری از مردم، برخی نامزدان که فعالیت کمتری در شبکه‎های اجتماعی دارند مانند استفن اسپون، مدیر عملیاتی خیریه AbleGamers، از شانس کمتری برای رقابت با نامزدان محبوب‌تر مثل یوتوبرهایی چون Boogie2988 و Dr. Disrespect برخوردار هستند؛ یوتوبرهایی که به ترتیب این جایزه را در سال ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ مال خود کردند. به همین خاطر، تیم گیم اواردز جایزه ترندینگ گیمر را کنار می‌گذارد و دسته‎بندی‎های «تولیدکننده‎های محتوا» و «Global Gaming Citizen» را جایگزین آن می‎کند.

کیلی می‎گوید به خاطر ماهیت سالانه مراسم، تیم The Game Awards این فرصت را دارد که صنعت را زیر نظر داشته باشد و بسته به تغییرات آن طی سال‎های اخیر، تغییراتی در مراسم نیز به وجود آورد.

«بسیاری دیگر از تولیدکنندگان محتوا باید به صورت روزانه به محتوای خود فکر کنند. این حقیقت که ما می‎توانیم بنشینیم و برای یک سال کامل درباره این مسائل فکر کنیم، به نظرم واقعاً به ما کمک می‎کند.».

کیلی می‎گوید که بخش زیادی از نیمه نخست سال را صرف تفکر درباره مراسم می‎کند. «منظورم این‎ست که از حالا تا دسامبر احتمالاً روزی ۱۸ ساعت روی آن کار می‎کنم. و این در تمام هفت روز هفته است. این کاری است که ما انجام می‎دهیم.»

اگر آگوست ماه خوبی برای هم‏‎فکری درباره ایده‎های جدید و بازگشت به ایده‎های قدیمی باشد، سپتامبر زمانی است که شمایل کلی مراسم و آنچه باید برای مراسم امسال انجام شود، مشخص می‎گردد. کیلی می‎گوید ماه بعد، یعنی زمانی که دو ماه تا برگزاری مراسم باقی مانده، او ایده‎ خوبی از اینکه مراسم چطور خواهد بود دارد.

او می‎گوید «ماه بعد زمانی است که همه‎چیز شکلی واقعی به خود می‎گیرد».

۱۳ سپتامبر ۲۰۱۸: نزدیک‌تر

یک ماه و ۲۸۰۰ مایل بعد، کیلی در جایگاهی حسادت‎آور قرار داد. وقتی موبایلش را جواب می‎دهد به تازگی از مقر راک‎استار گیمز در منهتن بیرون آمده و مشغول تجربه بازی بسیار مورد انتظار Red Dead Redemption 2 بوده. البته او فقط برای بازی کردن به آن‎جا نرفته. او هم‎چنین مشغول صحبت با راک‎استار بوده تا به تفاهمی بر سر چگونگی نمایش بازی در مراسم برسند.

«[برنامه‎هایمان هنوز باید مشخص شود]، مثل روند مرسوم راک‎استار، اما بله ملاقاتی با آن‎ها داشتم و درباره برخی‎ ایده‎ها صحبت کردیم». کیلی ادامه می‎دهد: «ما چیزهای بسیار اندکی از بازی دیده‎ایم، با این حال تا شش هفته دیگر عرضه می‏‎شود، و کاملاً انتظار داریم که یکی از نامزدهای احتمالی باشد. بنابراین نشستن و تجربه بازی قطعاً خوب بود».

امسال، آنطور که تیم گیم اواردز می‎گوید، «سال راک‎استار» است. هنگامی که ما صحبت می‎کنیم، راک‎استار گیمز به عرضه Red Dead Redemption 2، جدیدترین بازی‏‎اش نزدیک می‎شود؛ اتفاقی که این روزها فقط هر سه یا چهار سال رخ می‎دهد. وقتی کیلی درباره‎اش صحبت می‎کند، می‎توانید هیجانش نسبت به بازی را بشنوید و او می‎گوید ایده‎هایی برای یک نمایش بزرگ از بازی دارد.

اما Red Dead Redemption 2 تنها بازی‎ای نیست که ذهنش را درگیر کرده. فورتنایت سال ۲۰۱۸ را مال خود کرد و به یک پدیده تمام‎عیار تبدیل شد. گاد آو وار و اسپایدرمن هم از نظر تجاری و منتقدان موفقیت زیادی برای سونی به همراه آوردند. او می‎خواهد همه این بازی‎ها را به گونه‌ای در مراسم خود بگنجاند.

«حالا ما ۱۲ هفته یا مدت زمانی در همین حدود تا برگزاری مراسم وقت داریم». کیلی می‎گوید: «بنابراین بله، ما وارد فاز انتخاب ایده‎هایی که می‎خواهیم پیاده کنیم و بازی‎هایی که می‎خواهیم نمایش داشته باشند شده‎ایم. مدت کوتاهی بعد از روز کارگر [در اولین دوشنبه ماه سپتامبر]، کار جدی می‏‎شود.»

روز قبل، کیلی جلسه‌‎ای با لیروی بِنِت -طراح صحنه The Game Awards- داشت تا طراحی استیج در مراسم امسال نهایی شود. انجام این کار به معنای ارتباط مداوم با بنت و به‌اشتراک‎گذاری ایده‎ها و نیازهای مربوط به نمایش امسال است. بنت سپس یک رندر از طراحی صحنه تدارک می‎بیند و آن را به اعضای تیم تولید نشان می‎دهد.

«چیزهای خاصی هست که ما می‎دانیم باید برای مراسم امسال داشته باشیم». کیلی ادامه می‎دهد: «مثل این‎که ما باید نمایشگری واقعاً بزرگ برای رونمایی‎ها داشته باشیم تا مردم قادر به دیدن آنها باشند. ما می‎دانیم که ارکستر نیز خواهیم داشت، بنابراین چنین مسائلی را باید به هنگام طراحی در نظر گرفت».

به محض بازگشت بنت با طراحی صحنه‎ای که موافقت تیم را به دست می‎آورد، فاز تعیین بودجه آغاز می‏‎شود. و به گفته کیلی، در همین فاز است که برخی ایده‎ها به شکلی اجتناب ناپذیر کنار گذاشته می‏‎شوند. «شما همیشه اندکی بزرگ‌تر از آن‎چیزی که قادر به تامین هزینه‎هایش باشید رویاپردازی می‎کنید. بنابراین شروع به سازش و ایجاد تغییرات خواهید کرد و این روند برای چند هفته آتی ادامه خواهد داشت تا بالاخره از این فاز عبور کنیم».

امسال تیم می‎خواهد نورپردازی را به طراحی صحنه بیاورد تا گیم اواردز ۲۰۱۸ حال و هوایی اندک درگیرکننده‌تر نسبت به مراسم سال پیش داشته باشد. «ما داریم در این مورد صحبت می‎کنیم که شاید بهتر باشد کمتر از LED Video استفاده کنیم که در واقع همان دیوارهای ویدیویی بزرگی است که معمولاً در مراسم داریم». کیلی ادامه می‎دهد: «ما مراسمی بسیار ویدیو-محور هستیم، اما مشغول صحبت درباره ایده‎هایی بوده‎ایم تا اندکی نورپردازی-محورتر شویم و دیگر انبوهی ویدیو در سراسر استیج به نمایش در نیاوریم.»

میزبان مراسم می‎گوید همکاری با بنت، سطح تولید The Game Awards را افزایش می‎دهد؛ بنت یکی از کهنه‎کاران حوزه کاری خود است که پیشتر با بسیاری از افراد مشهور، از آریانا گرانده گرفته تا لنی کراویتز و پاول مک‌کارتنی همکاری کرده. همکاری با بنت برای کیلی اندکی رویایی هم هست که در سنین جوانی به تورهایی که بنت برای Nine Inch Nails طراحی کرده بود رفته بود.

همکاری با کهنه‎کاری مثل بنت، برگزاری مراسم در تئاتر مایکروسافت واقع در مرکز شهر لوس آنجلس و استخدام یک ارکستر می‎تواند هزینه‎بر باشد. گرچه The Game Awards با گذشت هر سال بزرگ‎تر می‎شود، کیلی می‎گوید که او و تیم بودجه به خوبی از این موضوع آگاه هستند که نباید در هزینه‎ها زیاده‎روی کرد.

و گرچه کیلی سرمایه مراسم را شخصاً تامین می‎کند، تولید رویدادی در این ابعاد نیازمند ثبت قرارداد با اسپانسر است. مسئله‌ای که قبلاً برای کیلی دردسرساز شده؛ چون برخی احساس می‎کنند گیم اواردز بیش از حد جلوه‎ای تبلیغاتی به خود گرفته و برخی دیگر احساس می‎کنند برخی اسپانسرها به چنین مراسمی تعلق ندارند.

اگرچه کیلی این احساس را درک می‎کند که مراسم‎اش باید میزبان برندهای باکلاس‎تری مثل «بی ام دبلیو و آمریکن اکسپرس و تیفانی» به عنوان اسپانسر باشد، اما می‎گوید که The Game Awards هنوز به چنین جایگاهی نرسیده است.

«به عنوان مثال درباره تیغ Schick Hydro خیر، ما فکر نکردیم که این ایده‎ای عالیست [و نمی‏خواستیم شخصی در لباس تیغ صورت] آن‎جا حاضر باشد، اما آنها اسپانسری بودند که حاضر شدند روی مراسم سرمایه‎گذاری کنند، آن هم در زمانی که بسیاری دیگر از مردم حاضر به چنین کاری نبودند».

«متوجهم [که ناراحتی مردم به خاطر چیست] اما هنوز به چنین جایگاهی نرسیده ایم». او درباره مسئله اسپانسرشیپ اضافه می‎کند که: «بنابراین شما فقط باید صبور باشید و این چیزی است که من در زندگی‎ام آموخته‌ام، باید بهترین کاری که از دست‌تان برمی‌آید را انجام دهید و یاد بگیرید و بزرگ شوید. ما به عقب نگاه می‎کنیم و به [لباس] ربات هیدرو می‌خندیم، اینترنت هم چنین کاری می‎کند.»

طی ماه‎های پیش رو، کیلی خودش را در جلساتی بیشتر و بیشتر خواهد یافت؛ جلساتی طولانی‏‎تر و طولانی‎تر. او هم‎چنین وقت زیادی را صرف کار روی جزییاتی بیشتر می‎کند؛ جزییاتی مانند ساخت موشن گرافیک‎های مراسم و کمپین تبلیغاتی آن.

«اینطور است که بلیتی که مردم برای مراسم دریافت می‎کنند چه شکلی خواهد بود؟ حال و هوای فرش قرمز باید چه باشد؟ چطور باید با توییتر همکاری کنیم و آنها می‎خواهند چه کاری روی فرش قرمز انجام دهند؟ لیست داوران شامل چه افرادی است؟ باید این جزییات را مشخص کنیم و آنها را با کمپانی‎های بازی به اشتراک بگذاریم.»

کیلی می‎گوید که در حال حاضر مراسم امسال مسیر بیشتری را نسبت به مراسم‎های سال پیش طی کرده. تیم تولید فضای تنفس دارد و -در اکثر مواقع- می‎داند در مراسم چه خواهد گذشت.

کیلی می‎گوید: «احساس خیلی خوبی دارم».

۱۲ اکتبر ۲۰۱۸: موسیقی و ملاقات‌ها

دو ماه مانده به برگزاری گیم اواردز، مجری مراسم می‎گوید که پاسخدهی به موبایلش را حدوداً از ساعت ۷ صبح آغاز می‎کند و معمولاً این تماس‎ها تا عصر ادامه دارند. طرف صحبت یا کمپانی‎هایی هستند که نمایشی در مراسم دارند یا افرادی هستند که در روند تولید نقش دارند. هرچه زمان باقی مانده تا برگزاری The Game Awards کوتاه‎تر می‎شود، مدت زمانی که کیلی صرف تماس‎های تلفنی می‎کند طولانی‎تر می‎شود.

کیلی می‎گوید اصلی‎ترین کاری که باید این هفته انجام دهد، کارهای خلاقانه و تلاش برای نهایی کردن جزییات است. در اکثر مواقع او می‎داند که تمام اعلان‌های داخل مراسم چه خواهد بود. او می‎گوید گیم اواردز تا این لحظه ۱۰ اعلان بزرگ دارد. کیلی توضیح می‌دهد گرچه امکان حذف یا اضافه شدن چند چیز وجود دارد، چیزی که یک سال کامل وقتش را گرفته حالا -کمابیش- نهایی شده است.

«ما شروع به تعیین معرفی‎کنندگان کرده‎ایم، با افراد مختلف در این باره صحبت می‎کنیم.» کیلی ادامه می‎دهد: «جف کاپلن از تیم اوورواچ در آن‌جا حاضر خواهد بود، جوزف فارِس هم باز‎می‎گردد که به نظرم باعث خوشحالی طرفداران، بعد از تشری که او پارسال به مراسم اسکار زد، خواهد شد. چیزهایی از این دست در حال نهایی شدن است. ما در حال سرهم‎بندی چیزی هستیم که امیدواریم یکی از لحظات بزرگ مراسم [امسال] باشد.»

در حال حاضر، کیلی و تیمش مشغول تشخیص این هستند که چه چیزی باید «لحظه‎ای بزرگ در مراسم» را رقم بزند؛ اما او مطمئن نیست و امکان دارد که در نهایت تصمیمی هم نگیرد، در عوض اینترنت این کار را خواهد کرد. یکی از کارهایی که از زمان آغاز به کار The Game Awards به دنبال تحقق‌اش بوده، آوردن رهبران مایکروسافت، سونی و نینتندو به صورت همزمان روی یک استیج است؛ استعاره‎ای بر اتحاد در صنعت بازی. پس شاید آن لحظه بزرگ همین اتفاق باشد. شاید هم معرفی یک بازی کلان بودجه جدید. یا شاید یک اجرای موسیقیایی.

کیلی می‎گوید یکی از مهم‎ترین تماس‎های تلفنی این هفته را روز گذشته با آهنگساز گیم اواردز، لورن بالف داشته است؛ آهنگساز برنده جایزه گرمی که به خاطر ساخت ساندترک‎های پسیفیک ریم، پنگوئن‎های ماداگاسکار و سری بازی اسکای‎لندرز شهرت دارد. این دو صحبتی طولانی درباره رویکرد موسیقیایی مراسم امسال داشته‎اند و اینکه چه تِمی باید هایلایت نمایش باشد. به هنگام مصاحبه ما زمان زیادی تا عرضه Red Dead Redemption 2 باقی نمانده و کیلی می‎گوید به دنبال راهی برای اجرای یک قطعه موسیقی مرتبط با ساندترک‎های بازیست. در نهایت هم توانست یکی از بزرگ‌ترین موزیسین‎های صنعت بازی، یعنی دنیل لِنوا و بند او را به مراسم بیاورد.

«آیا لحظات موسیقیایی دیگری خواهیم داشت؟» کیلی اضافه می‎کند: «آیا ادای احترامی به قهرمانان صنعت بازی خواهیم داشت؟ ادای احترامی به قهرمانان زن چطور؟ ما فقط در تلاشیم که راه‎های متفاوت را برای تجلیل از ابعاد متفاوت صنعت بیابیم.»

علاوه بر این کیلی در این هفته زمانی را صرف گفتگو با پیتر جکسون کرد. موضوع صحبت او با این کارگردان بزرگ، انجام کاری در مراسم بود که البته قرار نیست عملی شود.

اما کیلی چشمش را به آینده نزدیک نیز دوخته. ماه آینده گیم اواردز لیست نامزدان را اعلام خواهد کرد که به گفته کیلی فعلاً باید درباره آن گمانه‎زنی کرد؛ زیرا رای‎گیری هنوز شروع نشده و تیم تولید نمی‎داند کدام بازی‎ها نامزد خواهند شد. و با درنظر‎گیری این موضوع، یک‎بار دیگر مسئله موسیقی مطرح می‎شود.

«ما به امتیازات متاکریتیک و میزان توجه نگاه می‎کنیم.» کیلی ادامه می‎دهد: «بازی‎ای مثل گاد آو وار احتمالاً نامزد بهترین بازی سال می‎شود. بعد ما شروع به صحبت درباره موسیقی در تمام این بازی‎ها می‎کنیم، اما تا ۱۳ نوامبر و زمانی که نامزدها را می‎شناسیم نمی‎توانیم هیچ‎کاری انجام دهیم. یک جور رقص است که می‎توانیم درباره تمام کارهایی که ممکن است انجام دهیم صحبت می‎کنیم. اما تا زمانی که نامزدها را نشناسیم نمی‎توانیم مراسم را بسازیم یا تشخیص دهیم که چگونه مونتاژی از امتیازات تمام این بازی‎ها تدارک ببینیم».

این ماه هم‎چنین زمانی است که The Game Awards حالت عملیاتیِ مجازی خود را از دست می‎دهد. تا چند هفته دیگر، اعضای تیم تولید به یک دفتر منتقل می‎شوند و به صورت رو در رو قادر به همکاری خواهند بود. این برهه یکی از نقاط عطف مراسم است، چرا که سیگنالی برای کارهای پایانی به حساب می‎آید. گیم اواردز در ماه دسامبر پخش می‎شود و تیم، نامزدها را چند هفته بعد از نقل مکان به دفتر اعلام می‎کند.

The Game Awards در مدت زمان یک سال، به شکلی ارگانیک تکامل می‎یابد. به جای موکول کردن ابعاد مختلف مراسم -مثل نورپردازی، طراحی صحنه و غیره- به ماه‎های مختلف، شمایل کلی رویداد و تمام لجستیک‎های مورد نیاز آن به شکلی طبیعی، از رویایی دوردست به چیزی ملموس تغییر شکل می‎یابد. اساساً تیم تولید به مدت شش ماه به صورت هم‎زمان روی همه‎چیز کار می‎کند تا مراسم به یک واقعیت تبدیل شود.

زمان کیلی و تیم‌اش بالاخره به پایان خواهد رسید و او باید روی استیج برود. برای اینکه بتوانم همه‎چیز را از نزدیک ببینم، کیلی من را به بازدید از دفتر گیم اواردز در اواسط ماه نوامبر دعوت می‏‎کند و فرصتی برای ملاقات تیم و تماشای کارهای پایانی خواهم داشت.

۱۵ نوامبر ۲۰۱۸: مغزهای متفکر

با هر یک از افرادی در که دفتر The Game Awards کار می‎کنند حرف بزنید، قادر به احساس هیجان موجود برای نمایش امسال خواهید بود. چیز دیگری که احساس خواهید کرد، حجم سهمگینی از استرس است. این موضوع خصوصاً درباره دو نفری که بیشترین مسئولیت را دارند صدق می‎کند؛ جف کیلی و تهیه کننده اجرایی مراسم، کیمی کیم.

در قیاس با ابعاد خود مراسم، گیم اواردز عملیاتی کوچک است. تیم گیم اواردز تنها چهار اتاق کوچک و عمدتاً بی‎تجمل را در مجتمعی چندمنظوره واقع در سانتا مونیکا اشغال کرده است.

هنگامی که به ملاقات تیم می‎روم، تنها ۱۱ نفر مشغول کار در ساختمان هستند و همگی حدوداً سه هفته قبل از بازدید من به آن‎جا نقل مکان کرده‎اند. دفتری برای کیم در نظر گرفته شده، اتاقی برای نویسندگان و تیم رسانه که در آن با یکدیگر کار می‎کنند و یک اتاق کنفرانس در این بین، دو اتاق را به یکدیگر متصل کرده است. در آن سوی راهرو دفتر کیلی قرار دارد که میزی بزرگ، یک تلویزیون، نقشه سرزمین میانه و یک جفت کفش نایکی نو در آن به چشم می‎خورد. در طبقه پایین، لری دیوید روی سریال کمدی Curb Your Enthusiasm کار می‎کند. آن‎ سوی در کناری هم شعبه لوس آنجلس Recording Academy قرار داد که هماهنگی‎های مراسم اهدای جوایز گرمی را انجام می‎دهد.

جف کیلی حدوداً ساعت ۱۱ صبح وارد دفتر می‎شود، قبل از اینکه برای صحبت به اتاق کنفرانس بیاید. به صورت خاص هیجان‎زده به نظر می‎رسد و دائماً روی صندلی‎اش به طرفین می‏‎چرخد. او هم‎چنین بیشتر از هر زمان دیگر در ماه‎های اخیر، دائماً در حین مصاحبه خمیازه می‏‎کشد.

هنگامی که شروع به صحبت‎ می‎کنیم، حدوداً ۵۰۴ ساعت تا زمانی که کیلی باید روی استیج مراسم امسال حاضر شود وقت باقی مانده. تیم در حالت اضافه‎کاری به سر می‎برد تا The Game Awards آماده شود. در نهایت زمان به پایان خواهد رسید؛ مراسم باید به صورت زنده پخش شود. تمام کاری که خودش و تیم او انجام می‎دهند در یک نقطه به پایان خواهد رسید.

به گفته کیلی، او هم‎اکنون هفت روز هفته و روزی ۱۹ ساعت روی گیم اواردز کار می‎کند. تا جایی که من می‎دانم او تنها کسی در تیم است که چنین وقتی به کار اختصاص می‎دهد. «من احتمالاً تا چهار صبح بیدارم و بعد برای ۹۰ دقیقه می‎خوابم تا قادر به انجام تمام این‎ کارها باشم». کیلی ادامه می‎دهد: «بنابراین کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد.»

وقتی از کیلی پرسیدم که او در این هفته مشغول کار روی چه چیزی بوده، خیلی ساده پاسخ می‎دهد: «همه چیز.»

دو روز پیش، The Game Awards نامزدهای امسال را اعلام کرد و گاد آو وار و Red Dead Redemption 2 در رقابت بر سر بیشترین نامزدی مساوی شده‎اند. اعلام نامزدها طی رویدادی در سان فرانسیسکو انجام شد و لیست نهایی در اختیار توسعه دهندگان و اصحاب رسانه قرار گرفت. رسیدن به آن نقطه، همان‎طور که می‎توانید حدس بزنید، نیازمند کارهای بسیاری بوده است.

«می‎دانید، میلیون‎ها نفر منتظر [لیست] نامزدها هستند.» کیلی ادامه می‎دهد: «بنابراین ما در حال آماده کردن تمام ویدیوهایمان هستیم، وب‎سایت را آماده می‎کنیم، مطمئن می‏‏‎شویم که برای هر بازی تصاویر صحیح را در اختیار داریم، مطمئن می‎شویم که توضیحات صحیح را برای هر بازی داریم و افراد به درستی لیست شده‎اند. بنابراین در حال آماده کردن تمام این‎ها در یک آخر هفته و در محرمانگی کامل هستیم و امیدواریم که همه‎چیز در نهایت به درستی انجام شود».

که البته در ابتدا این‎طور نشد.

با آغاز کار در ساعت ۹ صبح، لیست نامزدها بیشتر از آن‎چیزی که تیم The Game Awards تصور می‎کرد ترافیک جذب کرد و وب‎سایت مراسم برای چند ساعت از دسترس خارج شد.

«هیچوقت اینقدر بد نبوده است.» کیلی توضیح می‎دهد: «هر سال شاهد هجوم [مشکلات] هستیم اما امسال در ساعت نخست ترافیکی تا ۵ برابر بیشتر به خاطر مراجعه مردم [به وب‎سایت] داشتیم. بخشی از مسئله این است که، و این حرفم را تیم وب هم تایید می‎کند، من به قدری همه‎چیز را محرمانه نگه می‎دارم که احتمالاً ما ساختار سرور و هرچیز دیگر را به خطر می‎اندازیم. به خاطر این‎که ما درباره همه‎چیز پنهان‏‎کار هستیم و مطمئن می‏‎شویم هیچ‎چیز لو نرود. تیم وب ما در یک اتاق مخصوص با دیوارهای سفید و بدون دسترسی به اینترنت است، صرفاً همه‎چیز را می‎سازد و از آن خارج می‎شود».

اما این اتفاق حالا به گذشته پیوسته. حالا صدها مسئله دیگر وجود دارد که کیلی و تیم او را مشغول نگه خواهد داشت و نگران خواهد کرد.

صحنه مراسم امسال طراحی شده و هم‎اکنون در حال ساخت است. در هفته برگزاری مراسم، تیم گیم اواردز عملیات‎های خود را به تئاتر مایکروسافت انتقال می‎دهد تا شروع به اسمبل در محل کند. یکی از تاثیرات جانبی پنهان‎کاری کیلی این است که به بسیاری از جزییات نمی‎توان تا زمان اعلام نامزدها رسیدگی کرد. به عنوان مثال طی این هفته کیلی جلساتی با آهنگساز مراسم داشت و به صحبت درباره موزیک‎هایی پرداخت که ارکستر The Game Awards باید اجرا کند. اما مشکل اینجا بود که ارکستر تا دو روز پیش نامزدها را نمی‎شناخت.

«ارکستر قرار است یک مونتاژ از بهترین بازی‎های سال داشته باشد. ما واقعاً نمی‎توانیم با آن‎ها تا ۹:۱۵ صبح روز سه‎شنبه در این‎باره صحبت کنیم. سپس باید به تمام کمپانی‎های بازی‎سازی ایمیل بزنیم [و بگوییم] "هی، ما به ساندترک مانستر هانتر نیاز داریم، به ساندترک Celeste نیاز داریم". همه‎ این‎ها طی این هفته اتفاق می‎افتد. سه‎شنبه نقطه آغازین چیزهای زیادی است؛ چون آن موقع می‎دانیم که چه چیزی در مراسم وجود خواهد داشت».

با انتشار عمومی لیست نامزدها، تیم تولید و ارکستر قادر به تعیین آلات موسیقی مورد استفاده، آهنگ‎های حاضر در مراسم و جلوه‎های بصری مورد نیاز برای همراهی اجرای ارکستر است.

پنهان‎کاری کیلی دامن‎گیر تیم خود گیم اواردز هم می‎شود. اکثر اعضای تیم The Game Awards تا روز برگزاری مراسم نمی‎دانند که اصلاً چه چیزی قرار است معرفی شود. بدیهتاً کیلی مدت‎ها قبل‎تر از هرکس دیگر می‎داند که در مراسم چه می‎گذرد اما دیگر اعضای ارشد -مانند کارگردان، یعنی کیمی کیم و دپارتمان اسکریپت- تنها دو روز قبل از برگزاری مراسم از اعلانات باخبر می‏‎شوند. در چرخه عملیاتی مراسم، تریلرها با اسامی رمز لیست می‏‎شوند و صرفاً مدت زمان مورد انتظار آن‎ها مشخص شده است.

اگرچه کمتر از یک ماه تا برگزاری مراسم باقی مانده و از جهات مختلف مرحله تولید کامل آغاز شده، گیم اواردز هنوز تنها در مغز کیلی وجود خارجی دارد. او درباره سورپرایزهای مراسم با من، توسعه‎دهندگان، ناشران و حتی تیم خودش رازداری می‎کند. در تلاش برای دستیابی به بینشی که از گیم اواردز در ذهن دارد، کیلی آن‌طور که قبلاً هم گفته، کلاه‎های مختلفی بر سر می‎کند. گیم اواردز برای شش ماه کامل از او تغذیه می‎کند. به گفته خودش، خوب یا بد، زندگی‏‎اش به حالت تعلیق در می‎آید.

«این صرفاً یک ذهنیت متفاوت است چون تاریخ پایانی وجود دارد». او می‎گوید: «زمانی وجود دارد که تا آن موقع همه کارها باید انجام شده باشند. بنابراین این‌طور نیست که بگویم "خب، اشکالی ندارد، هفته دیگر انجامش می‎دهم" این‌طور است که "نه، همه کارها باید تا روز ششم دسامبر انجام شود". بنابراین اندکی خسته‎کننده است. همین حالا من باید در حال صحبت با فلان ناشر درباره حضور فلان بازیگر باشم، اما دارم این مصاحبه را انجام می‎دهم. دائماً باید گزینه‎های مختلف را سبک و سنگین کرد و این کاملاً تمام وجودتان را می‎بلعد».

«عاشقش هستم. فرصت بسیار بزرگی است. اما ببین، یک‌جورهایی موضوعی وحشتناک است که اینقدر روی آن متمرکز باشم». کیلی ادامه می‎دهد: «من واقعاً ساعت‌ها را می‎شمرم و با خودم می‎گویم "امشب چهار ساعت می‎خوابم و فردا بهش رسیدگی می‎کنم". بعد از مدتی دیگر فرسوده می‎شوید».

به نظر کیم، کیلی بیش از حد بر سر خود کلاه می‎گذارد - و می‎گوید که یکی از وظایف‎اش برداشتن آن کلاه‎ها از سر مجری مراسم است. حتی اگر خودش هم مشغله‌‌های بسیار زیادی داشته باشد.

کیمی کیم که قبلاً روی مراسم‎هایی مختلفی مانند اسکار کار کرده و در تهیه‌کنندگی مستندهایی مانند Live From New York نقش داشته از سال ۲۰۱۴ در تیم The Game Awards بوده. کیم برای اولین بار کیلی را در حالی ملاقات کرد که او در شبکه تلویزیونی Spike و روی سری برنامه سالانه Video Game Awards کار می‎کرد - کیلی در واقع مشاور این شبکه تلویزیونی در زمینه صنعت بازی بود. کیم اهمیت نقش خودش در گیم اواردز را با کیلی برابر می‌داند. او می‎گوید که این دو «داینامیکی یین و یانگ‌گونه» دارند. کیم تمام کارهایی که کیلی از او می‎خواهد را انجام می‌دهد و گاهی هم مسئولیت کارهایی را برعهده می‎گیرد که کیلی قادر به انجام‎شان نیست.

سر و کله زدن با توسعه‌دهندگان و ناشران بازی، و هم‎چنین مدیریت قراردادهای مرتبط با صنعت بازی تماماً کار کیلی است. کیم می‌گوید «مردم اصلاً نخواهند دانست که من چه کسی هستم». اما آن‌طور که خودش مثال می‎زند، استخدام یک شرکت آتش‎بازی یا یک طراح رقص، توسط او انجام می‎شود؛ چون کیم ارتباطات بیشتری در این حوزه دارد.

کیم می‌گوید این هفته برایش بسیار استرس‎آور است. روز شکرگزاری هفته آینده است، تیم تولید یک هفته مرخصی خواهد گرفت و هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن باقی مانده؛ پیش از آن که تیم شروع به فراهم‌سازی مقدمات در محل برگزاری مراسم کند. کیم می‌گوید پیش از اینکه افرادش را به خاطر تعطیلات از دست دهد، باید ۸۰ یا ۹۰ درصد از کارهای مراسم انجام شود.

و گرچه کیم معتقد است که این موضوع لزوماً آسیب‎رسان نیست، اما گیم اواردز حدوداً دو سوم دیگر مراسم‌های اهدای جوایز کارمند دارد. در حالی که مراسم‎های دیگر شاید تا ۱۰ نویسنده برای نگارش اسکریپت استخدام کنند، The Game Awards تنها دو نویسنده دارد. کیم می‎گوید: «هنگامی که مشغول تولید اسکار [۲۰۱۵] با تیم نیل پاتریک هریس بودم، او ۴ یا ۵ نویسنده با خود آورده بود». به همین شکل، در حالی که مراسم‎های اهدای جوایز دیگر حداقل ۴ نفر را برای مدیریت استعداد استخدام می‎کنند، گیم اواردز هیچ کارمندی برای این سمت ندارد.

کیم توضیح می‌دهد که یکی از دلایل استفاده از تیمی کوچک‎تر در قیاس با دیگر مراسم‏‌ها این است که بخش اعظمی از کار توسط شخص کیلی انجام می‎شود. از آن‎جایی که کیلی هماهنگی با کمپانی‎های بازی را برعهده دارد، تمام مسائل مربوط به آن را مدیریت می‎کند. کیلی میزبان مراسم است. بازی‎های ویدیویی، آنطور که کیم می‌گوید، زندگی کیلی هستند و او بخش اعظم اسکریپت را خودش می‎نویسد. گیب اور و کایل باسمن، نویسندگان مراسم هم عمدتاً نگارش اسکریپت برای اهداکنندگان جوایز را برعهده دارند.

با این همه یکی از مسائلی که کیم را آزار می‎دهد، میزان تفاوت صنعت بازی با دیگر صنایع سرگرمی‎-محور است. «من همیشه به شوخی به جف می‎گویم که سرعت صنعت گیم در به انجام رساندن کارها کاملاً با تلویزیون یا فیلم متفاوت است». کیم ادامه می‌دهد: «آن‌ها یک بازی ویدیویی را برای ۵ یا ۶ سال می‎سازند. آنها وقت خود را سرمایه‌گذاری می‎کنند؛ پشتوانه‎ مالی عظیمی وجود دارد. خط زمانی طولانی‌تر است. بنابراین اگر یک نفر مثل من یا دستیار کارگردان بگوید "به کلیپ [ویدیویی] شما تا فردا نیاز داریم" آنها پاسخ می‌دهند که "آره، فکر نکنم". و این یعنی که هنوز کار آنها تمام نشده، هنوز کارشان بی‎نقص نیست. بنابراین آنها [کلیپ را] به ما نشان نمی‎دهند.»

اما در لیست وظایف کیم، همه‌چیز مربوط به مسائل بزرگ نیست. او هم‎چنین می‎خواهد پاکت مراسم را از نو طراحی کند تا اهداکنندگان بهتر قادر به باز کردن آن باشند. علاوه بر این او حصول اطمینان از اینکه کارمندان در شیفت‎های کاری طولانی به خوبی تغذیه می‌کنند را نیز در اولویت قرار داده. کیم با خنده می‎گوید: «من به غذا دادن به مردم بسیار معروف هستم. بنابراین همیشه مطمئن می‎شوم که به غذای همه رسیدگی شده است».

با مقایسه کیم و کیلی، تمثیلی که پیشتر درباره یین و یانگ شد روشن‎تر می‎شود. در حالی که کیلی هیجان‌زده، اندکی آتشین و قطعاً پرکار است، کیم هنگام پاسخ به سوالات تودارتر و متفکرتر است. کیم هم‌چنین وقت بیشتری را نسبت به کیلی صرف جوک ساختن و خندیدن می‎کند.

هفته بعد، روز شکرگزاری است و او دفتر را کاملاً رها خواهد کرد. «من برای یک هفته کامل می‎روم، چون من یک انسان معمولی‌ام. من روز شکرگزاری را جشن می‎گیرم».

این بالانس، چیزی است که کیم می‎خواهد در همکاری با کیلی به دست آورد؛ او بخشی از مسئولیت‎هایی که کیلی به خود تحمیل کرده را از دوش او برمی‎دارد.

کیم می‌گوید: «مسائلی وجود دارد که او شخصاً از آن‌ها لذت می‎برد. او از فکر کردن به نورپردازی و گرافیک و مسائل بصری لذت می‎برد. این‎ها مسائلی هستند که او به آن‌ها علاقه دارد و واردشان می‎شود.» موضوعات دیگر، مثل فروش بلیت و تهیه دعوت‎نامه‌ها اما مسائلی هستند که به عقیده کیم باید به افراد دیگر -مثلا دپارتمان بلیت مراسم- واگذار شوند.

«‎می‎دانم که او با تمامی اسامی آشناست اما من در تلاشم که همه‌چیز را به دپارتمان بلیت واگذار کنم. به‎خاطر این‎که مشغله‌هایی اضافی برای او هستند.» کیم ادامه می‎دهد: «من در تلاشم که اجزای مختلف را برای او بالانس کنم، حتی اگر او هاب تمام اطلاعات و قطعاتی که باید کنار یکدیگر قرار بگیرند باشد. ما سعی می‎کنیم این را مشخص کنیم که چه چیزی در تولید اولویت دارد؟ ارتباطات تو چیست و چه کارهایی می‎توانی کنی؟ چه چیزهایی را می‎توانی به دیگران بسپاری؟»

کیم معتقد نیست که کیلی بیش از حد کار می‎کند، اما نگران او است. به عنوان مثال کیم می‎گوید که نگران است کیلی در شب قبل از اعلام نامزدها تا صبح بیدار بماند و مطمئن شود همه‎چیز «درست» است. او نگران است که کیلی شب قبل از برگزاری مراسم به اندازه کافی نخوابد. با این وجود اما او مطمئن نیست که بتواند جلوی کیلی را بگیرد.

«فکر می‎کنم او در تمام سال روی The Game Awards تمرکز می‎کند». کیم ادامه می‎دهد: «بنابراین حتی اگر حوزه‌هایی باشد که من بخواهم او کار کمتری در آن‎ها انجام دهد، به نظرم نمی‎تواند جلوی خودش را بگیرد».

کیم اضافه می‎کند که «فکر می‎کنم او حالا در مخمصه‌ای است که فقط خودش کلید بیرون آمدن از آن را در اختیار دارد».

و کیلی لزوماً با کیم مخالف نیست. وقتی درباره نظرات کیم از او می‎پرسم، موافقت می‎کند، اما این را هم اضافه می‎کند که از کار کردن روی مراسم لذت می‎برد. او امیدوار است که در آینده و با رشد هرچه بیشتر گیم اواردز، قادر به استخدام افراد بیشتری باشد و با سپردن بخشی از کارها به آنها، روی «مسائل دیگر» تمرکز کند.

اما صحبت درباره تعادل زندگی کاری و زندگی شخصی باید به تعویق بیفتد، زیرا عقربه‎های ساعت به سرعت و به ضرر تیم The Game Awards در حرکت‌اند. تا چند هفته آتی، تیم یک بار دیگر و این‎بار به تئاتر مایکروسافت نقل مکان می‎کند؛ جایی که ساخت استیج آغاز، اسکریپ نهایی و مراسم برای پخش در پنجمین سال پیاپی آماده می‎شود. استرس، تماس‎های تلفنی، ملاقات‎ها و پروازهای مداوم که از شش ماه اخیر تغذیه کرده‌اند برای امسال به پایان می‎رسد. و کیلی برای چند هفته تا آغاز سال ۲۰۱۹ آزاد خواهد بود.

«هنگامی که مراسم شروع می‎شود نوعی آرامش عجیب وجود دارد؛ چون در این لحظه مراسم نهایی شده است.» کیلی درباره احساس خود هنگامی که روی استیج می‎رود ادامه می‎دهد: «یک‎جورهایی رهایی‏‎بخش است، چون من برای ماه‌ها پای تلفن و کامپیوتر و مشغول رسیدگی به کارها بوده‌ام. بعد ناگهان شما در مراسم زنده حضور دارید و این را می‌دانید که تا پایان مسیر تنها دو ساعت باقی مانده».

۵ دسامبر ۲۰۱۸: ساعات پایانی

یک روز پیش از برگزاری مراسم، کیلی در تئاتر مایکروسافت نشسته و می‎خواهد روی موبایلش ویدیویی را به ما نشان دهد.

اینطور که مشخص شد، گیم اواردز تنها مراسم اهدای جوایز ویدیو گیم در این هفته نیست. دو روز قبل شبکه تلویزیونی CBS مراسم Gamers' Choice Awards را ضبط کرد و اخیراً اعلام شد که سه روز بعد از مراسم کیلی پخش می‎شود. این مراسم مثل مراسم Spike Video Game Awards در یک دنیای موازی می‌ماند که به جای توسعه‎دهندگان و اخبار صنعت، شدیداً روی سلبریتی‌ها و طنز متمرکز است.

و در این مراسم به The Game Awards هم اشاره‎ای می‎شود.

مجریان مراسم CBS می‎گویند: «شنیده‎ایم یک مراسم اهدای جوایز بازی دیگر هم وجود دارد که خودش را جدی می‎گیرد. و من واقعاً فکر می‎کنم این مراسم آن مراسم نیست».

با این حال کیلی و تیم گیم اواردز برای نگرانی درباره Gamers Choice Awards وقت ندارند؛ چون تا حدود ۳۰ ساعت دیگر رویدادشان شروع می‎شود. و به شکلی نه چندان غافلگیرکننده، هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد.

من یک روز پیش از برگزاری مراسم به تئاتر مایکروسافت دعوت شده‎ام تا به چشم ببینم که تولید فیزیکی چطور در ساعات نهایی به جمع‎بندی می‎رسد. در حالی که بخشی از زمانم را به تماشای تمرین ارکستر اختصاص داده‎ام، متوجه می‎شوم که افراد زیادی در حال دویدن هستند؛ برای نورپردازی برنامه‎ریزی می‎کنند، به فرش قرمز سامان می‎دهند و اجرای مراسم را نهایی می‎کنند. هم‎چنین متوجه می‎شوم که افراد زیادی نشسته‎اند و تا زمانی که به آن‌ها نیاز شود صبر می‎کنند. و شاهد جدالی کوچک بر سر کات‎های دوربین هستم. در پشت استیج، چند دوجین کیس سفری، پر از تجهیزات صوتی می‎بینم. داخل کامیونی در بارانداز، بخشی از تیم مشغول کار روی کات‌های دوربین مراسم است و فاصله میان هر کات را می‎شمرد.

۱۱ کارمندی که ماه پیش در دفتر ملاقات کردم، همگی اینجا هستند؛ اما حالا به تیمی صدها نفره پیوسته‎اند و همگی آمده‎اند تا مراسم را تماشا کنند. دستیاران استیج، آهنگ‎سازان، موزیسین‎ها و دیگران مشغول تحقق آن چیزی هستند که زمانی فقط در ذهن کیلی وجود داشت. کیلی، کیم، اور و باسمن، همگی در میانه تئاتر و روی صندلی‎های موقتی نشسته‎ و به کامپیوترهای خود خیره شده‎اند.

وقتی کیلی شروع به صحبت می‎کند، استرس‎زده به نظر می‎رسد. وقتی برای مصاحبه پشت کامپیوترش می‎نشیند، بیش از ۶۰۰ هزار ایمیل در اینباکس‎اش دارد؛ که به گفته کیلی، اکثر آنها به گیم اواردز مرتبط هستند. او ۵ صبح امروز از خواب پا شد تا کار را آغاز کند و ساعت ۸:۳۰ وارد تئاتر مایکروسافت شد تا بخش مربوط به Ninja [استریمر معروف فورت‎نایت] و [عروسک] Pepe the King Prawn را تمرین کند. او آن سوی خیابان و در هتل ریتز کارلتون اقامت دارد تا هر زمان که لازم شد به سرعت به محل برگزاری مراسم برود.

ما هنگام استراحتی کوتاه بین تمرین‎های ارکستر صحبت می‎کنیم. در حالی که تنها ۱۰ دقیقه وقت داریم پیش از آنکه میزبان گیم اواردز به یک جلسه برود، سریعاً در تلاشم که بدانم در ذهن او چه می‎گذرد.

کیلی می‎گوید نگران است چون مردم در حال پرواز از نقاط مختلف جهان هستند تا این مراسم را ببینند، او می‎خواهد مطمئن شود که همه از نمایش راضی خواهند بود. «اتفاقات زیادی در جریان است. شما فقط می‏‎خواهید مطمئن شوید که همه احساس خوبی نسبت به آن دارند».

به نظر می‎رسد که مشکلات تیم قرار نیست هیچ‎وقت تمام شوند. در حالی که مشغول صحبتیم، کیلی به یاد می‎آورد که فراموش کرده یک ویدیو را برای توزیع‎کننده چینی گیم اواردز آپلود کند؛ بنابراین صبحتش را قطع می‎کند تا به این کار رسیدگی کند. یک ویدیوی رونمایی -که نمی‎گوید مربوط به کدام بازی است- تا ۷ عصر امروز به دست تیم گیم اواردز نخواهد رسید. تخفیف‎های گیم اواردز در استورهای مختلف مانند استیم و eShop نینتندو هم فردا آغاز می‎شوند؛ بنابراین او تمام کارهای اضافه‎ای که باید به آنها رسیدگی شود را بررسی می‎کند. کارها زیاد هستند و او پیش از آن‎که حرفش را عوض کند، از استرس صحبت می‎کند.

«استرس نیست.» کیلی با تغییر پاسخش ادامه می‎دهد: «من بسیار مفتخرم که چنین کاری می‎کنم. در واقع سخت‎ترین بخش زمانی است که [مراسم] تمام می‎شود. یکشنبه از راه می‎رسد، چه مراسم خوب بوده باشد و چه بد، و برای سال بعد آماده می‎شوید. شما صرفاً در وضعیتی هستید که می‎خواهید تمام ثانیه‎ها را صرف تلاش کردن و ساخت مراسمی خوب برای همه کنید».

بعد از گفتگویمان، کیلی خداحافظی می‎کند و به جلسه‎اش می‎رود. دفعه بعدی که او را ببینم، از فاصله چند ده‎متری و زمانی خواهد بود که او پنجمین مراسم گیم اواردز را آغاز می‎کند.

۶ دسامبر ۲۰۱۸: من واقعاً این لعنتی را بردم

راس ساعت ۶ بعد از ظهر و بعد از اتمام مقدمه مراسم، شاون لیدن، فیل اسپنسر و رجی فیز-امی، همگی باهم روی صحنه می‌آیند تا گیم اواردز امسال را آغاز کنند. کیلی می‌گوید گیم اواردز درباره همین لحظه است. کنار گذاشتن رقابت و تجلیل از صنعت گیم. می‎گوید به همین خاطر است که اصلاً ساخت این مراسم را آغاز کرده است. این لحظه‌ای است که تحقق آن ۵ سال طول کشیده.

و وقتی دوربین روی کیلی برمی‎گردد، در حالی که او مشغول معرفی ارکستر است و بینندگان را برای تماشای موسیقی تم جدید گیم اواردز آماده می‎کند، اتفاقی جالب می‎افتد.

کافی است پلک بزنید تا این اتفاق را از دست بدهید.

کیلی به دوربین خیره شده و می‎گوید: «ما نمایشی فوق‌العاده برای شما در نظر گرفته‎ایم. و همه‎چیز را با اجرای محشر ارکستر گیم اواردز شروع می‎کنیم، اجرایی که توسط کارگردان موسیقیایی فوق‌العاده ما، لورن بالف تدارک دیده شده و هانس زیمر و هری گرگسون-ویلیامز افسانه‎ای در آن حضور دارند. و لِنا رین، یکی از نامزدهای امشب و سارا شَشنر هم به آنها پیوسته‎اند. آنها تم کاملاً جدید گیم اواردز را اجرا خواهند کرد. باورم نمی‎شود. از مراسم لذت ببرید».

وقتی کیلی سه جمله آخر را می‎گوید، درست چند ثانیه پیش از آن‎که دوربین به سراغ ارکستر برود، صدایش شروع به لرزیدن می‎کند. به‎گونه‎ای که انگار چیزی در گلویش پریده است.

حضور در گیم اواردز این را مشخص می‎کند که مراسم در قیاس با تیم کوچکی که روی آن کار می‎کند چقدر بزرگ است. تماشایش تحسین‎برانگیز است و به زحمت لحظه‌ای خسته‎کننده وجود دارد. اما مهم‎تر از این، شما در حال تماشای چیزهایی خواهید بود که میلیون‎ها نفر در سراسر جهان و در خانه‌های خود قادر به دیدنشان نیستند.

اگر در خانه بودید احتمالاً این صحنه را از دست دادید که هنگام سخنرانی گرگ توماس، مدیر Visual Concepts جوناه هیل بارها به یک نفر در میان جمعیت با دست اشاره کرد و خندید. وقتی ژان-سباستین دوکانت از یوبیسافت مونترال به استیج آمد تا از Far Cry: New Dawn رونمایی کند و دریایی از کاغذ رنگی روی سرش ریخته شد، احتمالاً قادر به مشاهده تیمی که با برگ‏‎روب صحنه را تمیز می‎کرد نبودید. وقتی ویدیوی Global Gaming Citizen پخش شد، احتمالاً قادر به تماشای آماده سازی کیت درامر برای اجرای موسیقیایی Devli May Cry 5 نبودید. کیلی را ندیدید که هربار دوربین رویش نبود دائماً به موبایلش خیره می‏‎شد و به معنای واقعی کلمه یک ثانیه پیش از آنکه مجدد در کادر دوربین باشد آن را به جیب برمی‎گرداند.

تقریباً سه ساعت بعد از اینکه لیدن، فیز-امی و اسپنسر پنجمین گیم اواردز را شروع کردند -و حدوداً یک ساعت بعد از زمانی که گیم اواردز باید به پایان می‏‎رسید- کیلی بالاخره به جمعیت حاضر در مراسم شب بخیر می‎گوید. شش ماه بعد از رانندگی‎اش به سمت مقر بلیزارد، او بالاخره آزاد شده است.

اگرچه کارش برای مدتی کوتاه به پایان رسیده، روزهای بعد از مراسم را به انتشار توییت‎های مختلف و تشکر از افرادی که مراسم را تماشا کرده‎اند سپری می‎کند و از آن‌ها فیدبک می‎خواهد. او برای استراحت وقت دارد، اما چرخ دهنده‎هایش هنوز می‎چرخند.

«ساخت این مراسم کاملاً من را فرسوده می‎کند». کیلی روز بعد از مراسم در توییتی نوشت: «من باید تقریباً همه‎چیز را فدای تحقق آن کنم. گاهی به این فکر می‎کنم که آیا ارزش‎اش را دارد و اینکه لازم است تعادل بیشتری به وجود آورم. اما به نظرم در سال پنجم بالاخره از دست‎انداز عبور کرده‎ایم».

و گرچه توییت او نشان می‎دهد که درباره عادات کاری خود در طول سال دچار تردید شده، اما در توییتی دیگر بر تعهد خود نسبت به مراسمی که ساخته است تاکید می‎کند.

«چیزی که به خوبی می‎دانم، همانطور که دوستم [هیدئو کوجیما] به من یادآوری می‎کند، [این است که] من عاشق ساختن [این مراسم] هستم و تا روزی که بمیرم به ساخت گیم اواردز ادامه خواهم داد».