چرا مدل ارزان‌قیمت و ضعیف‌تر ایکس باکس اسکارلت ایده خوبی نیست؟

در حال ورود به سالی آکنده از اخبار و شایعات درباره کنسول‌های نسل جدید هستیم و یکی از مجهولات بزرگ، ایکس باکس جدید مایکروسافت با نام رمز ایکس باکس اسکارلت است. برای مدت‌هایی طولانی شایعاتی درباره‌اش شنیدیم، از جمله اینکه قرار است در نسل بعد دو ایکس باکس عرضه شود: یکی از آن‌ها دستگاه اصلی با نام رمز «آناکوندا» است و دیگری با نام «لاکهارت» شناخته می‌شود و اندکی تفاوت دارد...

مدتی پیش شنیدیم که مایکروسافت پروژه لاکهارت را رها کرده و آناکوندا همان کنسول اسکارلت است که به تنهایی عرضه می‌شود. اما اوضاع اکنون مجدداً تغییر کرده. جیسون شرایر از وب‌سایت کوتاکو اخیراً گزارش کرده که مدل لاکهارت کماکان در دست توسعه بوده و قرار است بدون قابلیت پشتیبانی از دیسک از راه برسد.

چنین چیزی همچنان ایده‌ای افتضاح است.

البته منظورمان به خاطر ماهیت بدون دیسک دستگاه نیست. در واقع این جزو ایده‌های خوب مایکروسافت به حساب می‌آید. با ورود به نسل هشتم بسیاری از ما خرید دیسک‌های فیزیکی را کنار گذاشتیم و به سراغ تهیه نسخه دیجیتالی بازی‌ها رفتیم که هم اندکی کم‌دردسرتر است هم مثل دیسک در خطر آسیب دیدن قرار ندارد. و این موضوع در سراسر جهان مصداق دارد. با گذشت هر سال، گیمرهای بیشتری به تهیه نسخه دیجیتالی بازی‌ها تمایل نشان می‌دهند.

اوضاع به قدری وخیم شده که خرده‌فروشی گیم‌استاپ، اصلی‌ترین منبع درآمد خود که مبادله بازی‌های ویدیویی است را از دست داده و معجزه خواهد بود اگر تا نسل بعدی کنسول‌های بازی دوام بیاورد. با درنظرگیری این مسائل، پرداختن به این ایده که با حذف کردن درایو دیسک می‌توان قیمت کنسول را کاهش داد به نظر ایده بسیار خوبی می‌رسد.

اما این مشکلی نیست که گریبان‌‎گیر ایکس باکس لاکهارت شده است. مشکل اینجاست که مایکروسافت صرفاً درایو دیسک را از آن حذف نکرده، بلکه با ورژنی ضعیف‌تر از ایکس باکس اصلی که همان «اسکارلت» یا «آناکوندا» است مواجه خواهیم بود. شرایر می‌گوید لاکهارت از منظر قدرت پردازشی با پلی استیشن 4 پرو برابری می‌کند اما پردازنده‌ای بهتر خواهد داشت و به SSD مجهز می‌شود تا مدت زمان لودینگ بازی‌ها کاهش پیدا کند.

چنین چیزی در نگاه نخست همچون یک استراتژی جالب به نظر می‌رسد، اما در عین حال بسیار عجیب نیز هست. در نسلی که پشت سر گذاشتیم، سونی و مایکروسافت هرکدام دو کنسول عرضه کردند- پلی استیشن 4 و پلی استیشن 4 پرو، ایکس باکس وان و ایکس باکس وان ایکس- اما کنسول دوم هر دو شرکت صرفاً جهشی میان‌نسلی بود.

عرضه دو کنسول متفاوت در مدت زمانی مشابه اما با دو قیمت و توانایی سخت‌افزاری مختلف به نظر مثل یک سردرد واقعی و کابوسی تبلیغاتی می‌رسد. ضمناً این ذهنیت به وجود می‌آید که مایکروسافت احتمالاً قیمتی بالا برای اسکارلت در نظر گرفته است که لازم بوده نسخه‌ای ارزان‌قیمت‌تر هم از آن عرضه کند تا در رقابت با سونی و نینتندو باقی بماند.

اساساً تقسیم یک کنسول به دو مدل مختلف ایده چندان خوبی به نظر نمی‌رسد و زمانی که در شایعات قبلی شنیدیم مایکروسافت این ایده را کنار گذاشته است، خیالمان راحت شده بود. اگر موضوع صرفاً درباره تفاوت میان مدل مجهز به درایو دیسک و مدلی بدون درایو دیسک با اختلاف قیمت ۵۰ دلاری یا همچین چیزی بود می‌توانستیم با موضوع کنار بیاییم. اما اگر قرار باشد کنسولی بدون درایو دیسک بخریم که اتفاقاً مدلی ضعیف‌تر از سخت‌افزاری که تازه از راه رسیده نیز هست، قطعاً احساس خوبی نخواهیم داشت.

بگذارید طور دیگری موضوع را بیان کنیم. عرضه دو کنسول با چنین تفاوتی، مثل این می‌ماند که مایکروسافت در مراسم معرفی کنسول نسل جدیدش بگوید «ترجیح می‌دهید این کنسول نسل جدید را بخرید یا این ورژن ضعیف‌تر و ارزان‌قیمت‌تر را؟». اگر مردم به دنبال کنسولی ارزان‌تر و ضعیف‌تر باشند، همین حالا پلی استیشن 4 و ایکس باکس وان وجود دارند و گزینه‌هایی کاملاً ایده‌آل هستند.

شاید مایکروسافت به تمام ابعاد ماجرا فکر کرده باشد و ما در اشتباه باشیم. اما بیایید امیدوار باشیم که این شایعه حقیقت نداشته و مایکروسافت از خیر این ایده بگذرد. آخرین چیزی که برند ایکس باکس نیاز دارد، یک معارفه نصفه و نیمه و گیج‌کننده مثل ترکیب ایکس باکس وان و کینکتی است که ابتدای نسل به ما نشان دادند.