قطعی سرورهای پلی استیشن روی تاریکی از بازی‌های امروزی را نشان داد

یکی از اصلی‌ترین و حیاتی‌ترین بخش‌های صنعت گیمینگ سونی، PSN یا همان پلی استیشن نتورک است. این سیستم بیش از ۷۳ منطقه جغرافیایی دنیا را به هم وصل می‌کند و تمامی سیستم‌های آنلاین، چند نفره و اشتراک‌های بازی‌ها از طریق آن کنترل و مدیریت می‌شوند. کوچک‌ترین خطا و یا مشکلی در این سیستم می‌تواند یک فاجعه بزرگ باشد. قطعی سرورهای پلی استیشن که اخیرا اتفاق افتاد، باعث اعتراض شدید هزاران بازیکن از سیستم‌های سونی شد و صدمه بسیار بزرگی به اعتبار این شرکت زد.

مشترکین پلی استیشن برای نزدیک به یک روز کامل نه می‌توانستند از سرویس‌های آنلاین خود استفاده کنند و نه می‌توانستند حتی وارد اکانت خود شوند. حتی بسیاری از افراد نمی‌توانستند بازی‌های تک‌نفره و آفلاین خود را بازی کنند، چون سرویس‌های بازی نیاز داشتند که آنلاین باشند تا بتوانند اجرا شوند. این اتفاق باعث ایجاد یک بحث نسبتا قدیمی شد. بحثی که مدت‌هاست در فضای گیمینگ وجود دارد. با این وضع فعلی، آینده بازی‌های آفلاین چیست؟ اگر دوست دارید بدانید، در ادامه با ویجیاتو همراه باشید.

عدم دسترسی حتی به بازی‌های تک‌نفره

قطعی سرورهای پلی استیشن یک فاجعه بزرگ برای بازیکنانی است که فقط بازی آنلاین بازی می‌کنند. برای مثال بازیکنان فورتنایت یا کال آو دیوتی قطعا باید از این اتفاق ناراحت باشند. ولی تقصیر بازیکنانی که دوست دارند در آرامش Kingdom Come Deliverance یا Cyberpunk بازی کنند چیست؟

این اتفاق به خوبی یکی از بزرگ‌ترین عوارض جدایی از رسانه‌‌های فیزیکی را نشان داد. قبلا در رسانه‌های فیزیکی، شما صرفا دیسک خود را وارد کنسول می‌کردید و با کمترین چالش بازی را تجربه می‌کردید. اما حالا با توجه به سیستم‌های مجازی و آنلاین، تجربه یک روز راحت هم ممکن است به راحتی غیرممکن شود. الان به روش سخت متوجه شدیم که اگر اینترنت قطع شود، به هیچ یک از عناوینی که برایش پول خرج کردیم دسترسی نخواهیم داشت.

حکومت بازی‌های آنلاین به لایبرری بازی‌های ما

وقتی که سرورها قطع شد، هر بازیکنی به روش خودش سعی کرد با آن کنار بیاید. یکی به سراغ کتاب رفت و دیگری مشغول آشپزی شد، یکی با دوستانش به گردش رفت و یکی دیگر کمی استراحت کرد. در نهایت ولی همه ما تقریبا به یک نتیجه مشابه رسیدیم. وقت آن است که این زمان خالی را با بازی‌های آفلاین پر کنیم. درست است که سرورها قطع شده‌اند، ولی خب هنوز می‌توانیم با بازی‌های تکی سرگرم شویم تا سرورها دوباره وصل شوند. اینجا بود که با مشکل بزرگ دوم مواجه شدیم.

بسیاری از ما با این حقیقت تلخ مواجه شدیم که حتی یک بازی تک نفره و آفلاین را هم در کنسول خود نداریم. بیشتر بازی‌هایی که طی دو دهه اخیر منتشر شدند، همگی تمرکز زیادی روی بخش چند نفره داشتند. برای همین واقعا نمی‌توانید به این راحتی‌ها یک عنوان تک نفره را پیدا کنید که کاملا و به صورت صد درصدی آفلاین باشد. این یکی دیگر از حقیقت‌های تلخی بود که قطعی سرورهای پلی استیشن به ما نشان داد.

همین الان سری به بازی‌های خود بزنید. اینجا منظور فقط هم برای پلی استیشن نیست. سری به بازی‌های ایکس باکس، نینتندو و یا حتی استیم خود بزنید و بازی‌های خود را نگاه کنید. چند مورد از آن‌ها کاملا آفلاین و بدون نیاز به اینترنت کار می‌کنند؟ حالا از میان آن‌ها چند عنوان آن سرگرم‌ کننده‌اند؟ نه برای یکی دو ساعت، بلکه شاید برای یکی دو روز. کدام یک از این بازی‌ها شما را یکی دو روز به خوبی سرگرم می‌کنند؟ بعد این سوال را از خودتان بپرسید؛ آیا ارزشش را داشت؟

واقعیتی که بالاخره باید با آن مواجه می‌شدیم

این مجموعه اتفاقات ناگوار یک موضوع خیلی مهم را برای همه روشن کرد. صنعت بازی‌های ویدیویی به شدت روی ویژگی‌ها و المان‌های آنلاین متمرکز است. برای یک بازی لایو سرویس و یا بازی‌های تورنومنتی اصلا اشکالی ندارد، ولی اینکه بیش از ۸۰ درصد بازی‌های خوب نیاز به اتصال اینترنت داشته باشند، یک فاجعه است. بعد از این قطعی سرورهای پلی استیشن، میزان خرید نسخه‌های فیزیکی بازی‌ها چند برابر افزایش پیدا کرد. پس هزاران بازیکن از همین حالا به دنبال یک راه حل برای رفع این مشکل هستند.

با توجه به فشار سازندگان کنسول برای حذف کامل نسخه‌های فیزیکی و دیسک‌های بازی، بعید نیست که در آینده نزدیک حتی قابلیت اجرا بازی با نسخه فیزیکی را هم نداشته باشیم. در چنین حالتی کافیست که برق قطع شود یا سرورهای آنلاین دچار اختلال شوند تا تمامی سیستم‌های گیمینگ تا مدت نامعلومی متوقف شوند. هزاران اتفاق دیگر مثل این هم ممکن است رخ دهند. پس تا کی قرار است که صنعت بازی‌های ویدیویی تا این حد به سیستم‌های آنلاینش وابسته باشد؟

روندی که انگار کسی با آن مشکلی ندارد

یکی از مواردی که خیلی جالب است این است که ما با سرعت زیادی از سبک سنتی بازی‌های ویدیویی دور شدیم. دیگر خبری از بازی‌های تکی و آفلاین نیست. برای مثال بازی Harry Potter: Quidditch Champions به شما اجازه نمی‌دهد که با دوستان خود به صورت آفلاین یک گوشه بنشینید و بازی کنید. ولی به‌جای آن یک ساختار چند نفره خیلی بزرگ دارد.

بازی Suicide Squad: Kill The Justice League یک بازی خیلی خوب می‌توانست باشد که با دوستان خود هر کدام یک دسته بگیرید دستتان و از بازی لذت ببرید. ولی نه، این بازی هم نیاز به اتصال دائم اینترنت دارد. حتی بازی‌ها دیگر کامل هم منتشر نمی‌شوند. بازی‌های داستان محوری مثل همین Suicide Squad هم مثل یک بازی لایو سرویس منتشر می‌شوند. شما بخشی از بازی را می‌خرید و مابقی آن طی سالیان سال آپدیت کم کم به بازی اضافه می‌شود.

حتی بازی‌های شوتر هم در حال پیروی از همین روند هستند. مجموعه Call of Duty اصلا به خاطر داستان‌های زیبایی که داشت معروف شد. ولی الان چطور؟ صرفا یک بازی شوتر مثل دیگر بازی‌های چند نفره است و گاهی یک داستان ضعیف و نیمه‌کاری که اکثرا کپی از داستان‌های قبلی‌اش است را درون خودش گنجانده است. دیگر خبری از آن کال آو دیوتی‌های قدیمی نیست. این مجموعه هم به یک لایو سرویس تبدیل شد که هیچ روحی ندارد.

تا جایی که چشم کار می‌کند هم هیچ توقفی در این سیستم دیده نمی‌شود. نه سونی و نه هیچ شرکت دیگری به نظر نمی‌رسد که قصد داشته باشد در مسیر دیگری حرکت کند. تا وقتی که گیم‌پلی بازی‌ها تا این حد وابسته به اتصال به شبکه‌های آنلاین است، متاسفانه هر اختلال کوچکی می‌تواند یک فاجعه بزرگ باشد.

نگرانی حتی برای بازی‌های تک‌نفره

منظور از صحبت‌های بالا این نیست که دیگر هیچ بازی تک‌نفره نخواهیم داشت. هنوز هم در تعداد خیلی کم بازی‌های آفلاین و تک نفره منتشر می‌شوند. مهم نیست که این بازی‌ها می‌خواهند مثل Vampire Survivor از استودیوهای مستقل باشند، یا مثل بازی Ghost of Tsushima که AAA بود. در هر صورت هنوز هم بازی تک نفره وجود دارد.

ولی مشکل از جای دیگری شروع می‌شود. بسیاری از همین بازی‌ها هنوز هم المان‌های یک بازی آنلای، مثلا یک لاگین ساده باشد. شاید به خاطر یک سری جوایز درون بازی باشد. حتی ممکن است برای دسترسی به بازارهای بازیکنان باشد. در هر صورت می‌توانید بازی‌های داستان‌محور و تک نفره خیلی زیادی را پیدا کنید که هنوز هم مثل یک بازی آنلاین رفتار می‌کنند. 

در شرایطی مثل همین قطعی سرورهای پلی استیشن، این بازی‌ها هم از کار خواهند افتاد. بسیاری از بازیکنان دسترسی خود به بازی‌هایشان را از دست می‌دهند، به خاطر اتفاقی که هرگز نباید می‌افتاد. همین وجود یک ساختار سیستمی آنلاین در تمامی بازی‌ها است که مشکل اصلی را نشان می‌دهد. مشکلی که شاید برای حل کردنش دیگر کار از کار گذشته باشد.