عادل فردوسی‌پور یک نابغه است. او می‌تواند با یک ویدیو دو دقیقه‌ای، یک گیاهخوار دوآتشه را به طرفدار احساسی استیک‌های خونی تبدیل کند. کافی است نریشن‌های حماسی را با صدای دراماتیکش هماهنگ کند تا حتی سنگ‌دل‌ترین‌ها هم از خود بی‌خود شوند؛ یا یک کتاب صوتی بخواند و آن را تبدیل به بنر همه کتابخوان‌های الکترونیکی بکند. اما ویژه برنامه کلاسیکو که اخیرا به تهیه‌کنندگی او پخش شده، به خوبی ثابت می‌کند حتی اگر بهترین عرضه‌کننده بازار هم باشید، بدون رقبای گردن‌کلفت در نهایت به خودتان هم که شده می‌بازید. برنامه‌ای که ثابت می‌کند عادل نه به دلیل حذف 90 بلکه به دلیل اتکای بیش از حد به واژه «فردوسی‌پور» است که حالا به یک بازنده مظلوم و صد البته بسیار دوست‌داشتنی تبدیل شده است. با ویجیاتو همراه باشید.
ژورنالیستی در مسیر اسطوره‌شدن
شاید بهتر باشد بگوییم عادل فردوسی‌پور یک نابغه بود. او با حذف برنامه 90 و جانشینی آن توسط برنامه فوتبال برتر حالا هیچ دوربینی در صداوسیما ندارد. آیا این اتفاق عادلانه است؟ قطعا نیست اما هر آن‌چه که این روزها از عادل می‌بینیم، به تحرکات او در پشت صحنه خلاصه می‌شود؛ در مقام تهیه‌کننده و گوینده. با این حال دلیل درخشش بیش از حد عادل در چند ماه گذشته، این فعالیت‌ها نیست. غیبت برنامه 90 و رفتار غیرحرفه‌ای صداوسیما با او، حالا فردوسی‌پور را در مرکز هستی رسانه‌ای ایران قرار داده است. تفاوتی ندارد جشن امضای چاپ چندم کتاب قدیمی‌اش باشد یا طعنه تلخ یک مدیر ورزشی در برنامه محمدحسین میثاقی؛ عادل هر روز محبوب‌تر از دیروز می‌شود. اما این محبوبیت نه تنها اصلا به نفع عادل نیست بلکه آن‌قدر قدرتمند شده که مجری سابق 90 اصلا نمی‌تواند آن را مدیریت کند.
این غول بی‌شاخ و دم اسطوره‌شدن فردوسی‌پور، آن‌قدر بزرگ شده که عادل هم فهمیده تنها راه کنارآمدن با آن، سواری بر جریان ترسناکش است. بنابراین خودش هم بدش نمی‌آید نسخه صوتی کتابش را بخواند و در جریان سفر کلارنس سیدورف (هافبک سابق آث میلان و آژاکس) کنار او حاضر شود تا برای برنامه‌اش در شبکه ورزش که حالا مخاطبانش بیشتر هم شده، مصاحبه تهیه کند. اما آخرین نمونه از تلاش‌های عادل برای لذت‌بردن از تخته‌سواری روی موج محبوبیتش به معنای واقعی کلمه ناامیدکننده، سطحی و بی‌کیفیت است.
کلاسیکو: یک خورشت بدمزه
پیش از تماشای این ویژه برنامه باید از خودمان بپرسیم دقیقا چه نیازی به کلاسیکو داریم؟ تلخ‌ترین ویژگی کلاسیکو این است که در مقایسه با برنامه‌های قبلی عادل تقریبا هیچ ویژگی تازه‌ای ندارد. انگار فردوسی‌پور 90، فوتبال 120 و ویژه برنامه‌هایش برای جام جهانی و یورو را مخلوط کرده و با اضافه‌کردن استودیو خندوانه به آن تلاش کرده تا یک خورشت ابداعی بسازد. خورشتی که بسیار بدمزه است. اما چرا عادل نیازی به خلاقیت بیشتر ندارد؟ چون مطمئن است مخاطبی که او را به یک اسطوره تبدیل کرده، در هر صورت تماشاگر دائمی برنامه‌های اوست. مخاطب برنامه فردوسی‌پور می‌داند او همان مردی است که کتاب ترجمه کرده، گفتار شیرینی دارد و با ظلمی فراموش‌نشدنی از تلویزیون کنار گذاشته شده است. برای همین هم عادل می‌داند هر برنامه‌ای تولید کند، در نهایت بیننده میلیونی‌اش را دارد. حتی اگر یک خورشت عجیب و غریب باشد.
براساس توضیحاتی که در صفحه این برنامه در نماوا وجود دارد این برنامه قسمت اول از فصل اول مجموعه‌ای است که توسط پژمان جمشیدی اجرا می‌شود و عادل فردوسی‌پور تهیه‌کننده آن است. در هر قسمت این برنامه مهمانان و کارشناسان به بررسی مهمترین رویدادهای دنیای فوتبال می‌پردازند. بنابراین این تازه آغاز یکی از سیاه‌ترین آثار کارنامه کاری عادل فردوسی‌پور است.
پژمان جمشیدی: آیا او واقعا یک مجری است؟
از همان ثانیه نخست برنامه کلاسیکو که پژمان جمشیدی به روی صحنه می‌آید، ضعف و ناتوانی او در مدیریت برنامه حس می‌شود. او نمی‌داند چه زمانی باید جدی باشد و بیشتر از این که مجری کلاسیکو باشد، شبیه به گرداننده صحنه این برنامه است. پژمان بازیگر خوبی است اما برای اجرای یک برنامه جدی، احتمالا گزینه مناسبی نیست. اما صبر کنید، چه کسی گفته کلاسیکو یک برنامه جدی است؟ تقریبا هیچ محتوای باکیفیتی در برنامه وجود ندارد.
اگر مصاحبه‌ها را کنار بگذاریم، صرفا چند موزیک ویدیو حماسی از دربی‌های بارسلونا و رئال مادرید باقی می‌ماند که اگر تمام و کمال ساخته تیم فردوسی‌پور باشند، باز هم محتوای دندان‌گیری نیستند. بنابراین انتخاب جمشیدی هم خیلی عجیب نیست. عادل برای جذب مخاطب، سراغ یکی از محبوب‌ترین و پولسازترین بازیگران کمدی این روزهای ایران رفته و پژمان هم که احتمالا هرگز تصور نمی‌کرده روزی با فردوسی‌پور کار کند، پیشنهاد او را سریعا پذیرفته است.
امیرمهدی ژوله: او در برنامه چه کار می‌کند؟
استندآپ کمدی ناگهانی ژوله در جریان برنامه شبیه به یک سکته ناراحت‌کننده است. یک اجرای سخیف و ناامیدکننده که به جز موج‌سواری بر روی التهاب برخی شخصیت‌ها، تقریبا هیچ جذابیتی ندارد. ژوله حتی این استندآپ کمدی را خودش هم ننوشته است. در پایان اجرای او شاید حسابی خندیده باشید اما اصلا درک نمی‌کنید این استندآپ کمدی اصلا چه ارتباطی با برنامه عادل فردوسی‌پور دارد. عادل یک وزنه سنگین دیگر هم به ترازوی سطحی‌نگری برنامه‌اش اضافه کرده تا حسابی تنور برنامه‌اش را گرم کند.
مهمان‌ها: جملگی محبوب و جنجالی
یکی از ویژگی‌های کلاسیکو این است که چون از تلویزیون پخش نمی‌شود، بسیاری از محدودیت‌ها را ندارد. اما عادل در پردازش به این ویژگی به مشکل می‌خورد. او مثل بیشتر محتوای ضعیف شبکه نمایش خانگی، تمرکزش را بر روی مانور بیش از حد روی سوژه‌هایی قرار داده که حضورشان در تلویزیون غیرممکن است. وریا غفوری که مدت‌هاست در صدر اخبار ورزشی است و حتی با دوربین صداوسیما مصاحبه نمی‌کند، یکی از مهمانان کلاسیکو است. مهمان دیگر، علی دایی است که پس از جدایی از سایپا آن هم به دلایل تقریبا سیاسی، هنوز تیمی ندارد.
عادل با انتخاب دو شخصیت محبوب و جنجالی استقلالی و پرسپولیسی رضایت کامل هواداران دو تیم را جلب می‌کند. اما مصاحبه‌های آن‌ها هم تقریبا هیچ نکته تازه‌ای ندارد. بیشتر شبیه به تکرار مکرراتی که چون در سایه برنامه عادل فردوسی‌پور قرار گرفته، حالا جذاب است! حتی انتخاب مهمان خارجی برنامه (ژابی آلونسو) هم که چنگی به دل نمی‌زند. جنس مصاحبه‌ای که با این فوتبالیست اسپانیایی می‌شود، پیش‌تر در فوتبال 120 مطرح شده بود.
چرا کلاسیکو اینقدر سطحی است؟
عادل فردوسی‌پور سال‌ها پیش از حذف 90، ناخودآگاه به خودش باخته بود. او هرگز در تلویزیون رقیب بزرگی نداشت و در چند فصل اخیر برنامه 90 هم تقریبا هیچ خلاقیتی به خرج نمی‌داد. حالا که عادل از تلویزیون رفته و همه رقبایش حتی اگر دیده شوند، باید اندکی نفرت را هم تحمل کنند، دیگر برای استاد دانشگاه شریف تفاوتی ندارد کیفیت برنامه‌اش چگونه باشد. مردم برای تماشای او در جشن امضای کتابش صف می‌کشند، رکوردهای فروش را برای کتاب صوتی‌اش می‌شکنند و حتی ویدیو فوتبال بازی‌کردنش در اینستاگرام را به ترندی جهانی تبدیل می‌کنند.
عادل فردوسی‌پور به همان میزان که در بالاترین سطح محبوبیت می‌درخشد، در پایین‌ترین سطح کاری قرار گرفته است. نمی‌توان گفت آیا این اتفاق تصمیم خودش بوده یا نه. اما انتظار داشتیم واکنش او به این حوادث، کمی خردمندانه‌تر باشد. خلاصه که حالا همه ما می‌دانیم در دریای شهرت، حتی اگر عادل فردوسی‌پور هم باشید، در نهایت غرق می‌شوید.
بیشتر بخوانید:
نقد خوب هست ولی اولاً کسی باید نقد کنه که خودش رزومه ای داشته باشه مثلاً مثل این میمونه که من بیام در مورد بازی رونالدو نظر بدم . دوماً برنامه متنوع و جالبی بود مخصوصاً خوندن سرود دو تیم و حتی حضور ژوله که در برنامه فوتبالی جالب بود… سوماً سرتاسر برنامه خلاقیت بود و من خیلی برنامه های فوتبالی رو می بینم و تا امروز یه همچین مدل برنامه ای ندیده بودم که نشان از خلاقیت و نوآوری داشت. چهارماً حتماً هم ضعف هایی داشت که مسلماً اگه برنامه ادامه داری بخواد بشه حتماً ایرادات بر طرف می شوند.
در مجموع نوع متن و نگارش شما اصلاً جالب نبود.
درود بر همه دوستان تمام نقد و نظر دوستان خوندم وبا احترام به همه عزیزان.. دوستان استاد عادل فردوسی پور یه استعداد نابغه در روال کاری خودش بود و هست.. من همین جا میگم مثل این آدم نخواهد امد همه کارشناسان و مردم عزیز هم همه عقیده رو دارن ، هوش فوق العاده بالا آمادگی سطح ذهنی و استفاده از لحن تاثیرگذار و کلمات کلیدی و نفوذی که این چهره داشت همیشه مخاطب به خودش جذب میکرد و یه کلاس کاری متفاوتی داره که قطعا فاصله داره با دیگر دوستانی که خیلی تلاش دارن مثل این شخص برنامه اجرا کنن و محبوبیت کسب کنن ! و بیایم از این دیدگاه به موضوع نگاه کنیم همین که این شخص تونسته تو این بحران بی ثباتی و بی رحمی که بهش شده و بعد چندین سال حضور موفق در صدا سیما و داشتن برنامه پربیننده فوق محبوب وکه صداقت رضایت و محبوبیت فوق العاده بالا در نزد مردم داشته که قطعا هیچ وقتی این موضوع به راحتی به دست نمیاد و میاد دوباره خودشو احیاء میکنه کار بسیار دشواری هست که کمر میشکنه.! ولی ایشون دوباره خودشو نشون داد که چقد حرفه ای و با هوش تحت هر شرایط کار ارائه بده و به نظرم با توجه به این شرایط عالی بود .
والا من این سایت ویجیاتو رو وارد شدم دیگه هم وارد نمیشم :)) توام بشین اینجا تحلیل و نقد کن واسه خودت خوشحال باش
شما نقد کننده نیستین بلکه تخریب گر هستین من این برنامه رو ندیدم ولی شناختی که از عادل دارم می دونم ادم خلاقو با هوشی است اگه خوب نبود ۲۰ سال بهترین برنامه صدا سیما نمی شد ، دوستانی که این پستو می خونن اگه یکم باهوش باشن از مطلب شما می فهمن که تو هر خط یه بار گفتی بده مجریش بده مهموناش مورد دارن به نظر من این نقد نیست این تخریبه که به نفع عادل هم هست و محبوب تر هم می شه
اصلا توش اشاره نکردید که کلا برنامه به ظسمته بارسلونا و مسی بود! هم غفوری و هم دایی طرفدار بارسلونا بودن! توی نقدتون نوشتید یکی از استقلال اورده و یکی از پرسپولیس چه ربطی داشت؟ مگه در مورد استقلال پرسپولیس بود برنامه؟ باید یه رئالی و یه بارسایی میاورد، مهمترین ضعف فردوسی پور که نمیذاره برنامه ریز خوبی بشه همین نگرش دیکتاتور گونشه
من و خیلی دیگه از شما سال ها بود نود رو نمی دیدیم و الان شدیم کاسه داغتر از آش ! الکی جو ندیم خواهشا
به نظرم نقد درستی بود دلیل نداره چون عادل این برنامه رو ساخته پس چشم بسته بگیم عالی بود
مردم در هر چیزی احساسی برخورد می کنن
عادل هر کاری انجام بده چون صداقت داره مورد تایید مردم هست.. تو هم مزدور علی فروغی هستی و بس
سلام نقدتون خوندم,بخشی ازنقدو قبول دارم ولی نه انقدر تند که همه چیزو از ریشه زدید.اینم بدونید برنامه تازه شروع شده. عادل یک ادم نابغست قول میدم روز به روز بهترهم میشه.همیشه چندقدم جلوتراز بقیست.
خدا شاهده چقدر از فروغی گرفتی که این اراجیف رو بنویسی؟؟؟
ژوله!!پژمان جمشیدی!!؟ ?? فردوسی‌پور ناموسا با خودت چه کار می‌کنی؟
تحلیل شما رو به دقت خوندم و به این نتیجه رسیدم که شما هم مانند فروغی هیچ تجربه رسانه ای ندارید و قصد دارید عادل را تخریب کنید و اطمینان داشته باشید که موفق نمی شوید ناگفته نماند که الکلاسیکوی عادل به خاطر عادل و صداقت کلام عادل اگر تداوم داشته باشد رکورد مخاطب را در برنامه هایی از این دست را خواهد زد