نقد فیلم Nobody 2 _ خشم و جنون!

پس از گذشت چهار سال از نسخه اول فیلم اکشن Nobody با هنرنمایی ستاره سریال Better Call Saul یعنی باب اودنکرک، اکنون کیفیت خوب نسخه دوم این عنوان در اینترنت منتشر شده و باری دیگر می‌توانید این بازیگر را در قامت یک بزن بهادر بی رحم از نوع جان ویک تماشا کنید. این فیلم نمونه‌ای از یک دنباله سرحال و با همان حال و هوای قبلی است؛ بدون آنکه بخواهد با افزدون عناصر جدید ریسک کند، تلاش می‌کند همان چیز‌هایی را که پیش از این ارائه داده بود را به مخاطبان ارائه دهد؛ با این تفاوت که کمی ضعیف‌تر عناصر خودش را جا می‌اندازد.

هرچند به طور کلی این دنباله آنقدر قوی واقع نشده، اما اگر بخواهید طبق همان فرمول فیلم قبلی به آن نگاه کنید، در نهایت یک فیلم اکشن هیجان انگیز مخاطب پسند از آب در آمده است. همان چیزی که مخاطبان اکشن از یک فیلم بزن بهادری ارتش تک نفره می‌خواهند را این فیلم دارد. با نقد فیلم Nodody 2 همراه ویجیاتو بمانید.

در قسمت اول این فیلم دیدیم که هاچ یک آدمکش سابق دولتی بوده که خودش را بازنشسته کرده تا نقش یک شوهر و پدر حومه نشین را بازی کند. حالا در فیلم Nobody 2، هاچ را می‌بینیم که به زندگی قبلی خود، یعنی رویت و شکار اهداف برگشته است. البته، اینبار به هدف کسب پول برای پرداخت بدهی اینکار را انجام می‌دهد. او برای مدتی خانواده‌اش را به تعطیلات می‌برد تا کمی از کشت و کشتار روزانه دور شود، اما همینجا آغاز یک پیچش داستانی بزرگ است. همان شهر کوچک گردشگری در نهایت دستمایه یک کشمکش سندیکای جنایی خطرناک می‌شود.

بخوانید: ۷۰ فیلم اکشن که هیجان را به رگ‌هایتان تزریق می‌کنند

فیلم Nobody با فیلمنامه‌ای از درک کلستاد، فلیمنامه نویس جان ویک و با همکاری دوید لیچ، یکی از کارگردانان جان ویک به نگارش در آمده است. با وجود این عوامل در کنار یکدیگر و سبک اکشن تکراری، حس می‌کنم ایده این فیلم در اصل این بوده که چه می‌شد اگر جان ویک را با باب اودنکرک می‌ساختیم. حضور این بازیگر که البته مهارت‌های دراماتیکش را در Better Call Saul ثابت کرده بود، باعث شده بود تا فیلم یک فضای کمیک هم به خود بگیرد.

جالب است بدانید که باب پیش از اسپین آف بریکینگ بد دهه‌ها تجربه بازیگری کمدی هم داشته است. همان جلوه‌های اولیه از ساول گودمن در بریکینگ بد به خوبی توانایی این بازیگر را در کمدی نشان می‌داد. برای همین حضور این بازیگر باعث شده تا ما یک جان ویک کمدی داشته باشیم. این درحالی است که فیلم تلاش بسیار زیادی می‌کند از آن وجه کمدی کمترین استفاده را کند و بیشتر سعی می‌کرد جدی باشد.

در واقع فیلم به خودش این اجازه را داد تا حس خوش طبعی خودش را پیدا کند. ایده یک آدمکش در حومه شهر و بالا گرفتن تدریجی خشونت و آشوب خودش در حالت کلی قابلیت کمدی شدن را دارد. وقتی شخصیت هاچ با یک شخصیت دیگر درگیر می‌شد، یک آدم بزن بهادر تمام عیار بود. در واقع باب به درستی توانست از پس سکانس‌های مهیج و اکشن پر حرکت فیلم بر بیاید؛ آن هم به شکلی وحشیانه و خشن. این درحالی است که فیلم لحن چشمک‌زن خودش رو هم حفظ می‌کرد تا گاهی به مخاطب یادآوری کند که درواقع دارند با شما یک شوخی می‌کنند.

از نظر اکشن اگر فیلم Nobody جان ویک را الگو قرار داده بود و سعی می‌کرد لحن جاری در مجموعه جان ویک را حفظ کند، فیلم Nobody بیشتر تلاش می‌کند تا از اکشن‌های طنز آمیز و مضحک ددپول الهام بگیرد تا یک مجموعه جدی‌تر با خشونت کاملا ترسناک. البته، اکشن هنوز هم بی رحمانه و شدید است؛ حتی گاهی از نظر جلوه‌های ویژه و ویژگی‌های بصری از قسمت قبل هم خشن‌تر و خونین‌تر می‌شود؛ اما به طور کلی، این اکشن در بیشتر جاها به سمت و سوی شوخی و کارتونی شدن رفته. این موضوع از این نظر بد است، چرا که فیلم نتوانسته لحن قبلی موفق خود را حفظ کند.

بخوانید: پرونده فیلم Donnie Darko: از شکست تجاری تا محبوبیت فرهنگی

اعضای بدنی که ناگهان منفجر می‌شوند، عوامل پیاده نظامی که اغلب به روش‌های خنده‌دار و در عین حال تلخ می‌میرند و بسیاری دیگر از این دست سکانس‌ها، همگی طنز آلود و در عین حال سرگرم کننده هستند. اما به نظر می‌رسد که کلیت اثر کمی از آن حس و حال خاصی که باعث شد فیلم اول خیلی خوب کار کند فاصله گرفته است.

با وجود اینکه عناصری مثل اکشن، لحن و ساختار نسبت به قسمت قبلی عجیب‌تر شده، اما همچنان هاچ به همان خفنی است که پیش از این در نسخه اول بود. باب در نقش هاچ باری دیگر ثابت می‌کند که گزینه بسیار خوبی برای این عنوان است و به راحتی می‌تواند آن را حفظ کند؛ طوری که حواس کسی به چیزی غیر از او پرت نشود.

نکته جالب این است که هاچ در این قسمت تلاش می‌کند زیاد خشن نشود، اما در نهایت چیزی یا کسی باعث می‌شد تا از خطر قرمزش عبور کند و از خشم و قدرت خود استفاده کند تا خون روی تمام صفحه بریزد. چیزی که باعث می‌شود این صحنه‌ها هر بار جواب دهند، این است که شما می‌توانید آن ناامیدی هاچ را قبل از هربار تنش احساس کنید. هاچ نوعی حس که «این یه کاریه که باید انجام بدم» و نوعی تسلیم را به مخاطب منتقل می‌کند و در نتیجه آن، خودش را به دست خشم می‌سپارد تا همه چیز را به خاک و خون بکشد.

اودنکرک این حس را به خوبی منتقل می‌کند که هاچ صرفا یک تعطیلات بدون دردسر با خانواده می‌خواست اما ظاهرا باید در همان تعطیلات هم وقت بگذارد و تعدادی از اراذل و اوباش را نیست و نابود کند. در طول فیلم ما با تماشای بدلکاری‌های باب، متوجه می‌شویم که تمرینات مبارزه‌ای او در شرکت تولیدی بدلکاری لیچ و کلی مک‌کورمیک به معنای واقعی کارساز بوده و در نتیجه همین تمرینات، باعث شده تا فیلم Nobody 2 سکانس‌های اکشن واقع‌گرایانه‌تری داشته باشد.

کارگردان فیلم Nobody 2، یعنی تیمو تجاجانتو، که جایگزین ایلیا نای‌شولر شده است، حس کمی سبکی بیشتری به فیلم می‌بخشد که به خوبی در مقایسه با فیلم اول، مشخص است. این موضوع چیز بدی نیست، زیرا با درستی کامل با رویکرد اغراق آمیز آن همخوانی دارد. هرچند هرگز به خوبی لحن فیلم اول نیست، مانند مبارزه طولانی اتوبوس، اما همچنان لحظات هیجان انگیز زیادی در اینجا وجود دارد. تجاجنتو با همکاری کالان گرین، فیلمبردار، جلوه‌های عالی‌ای را به خروجی نهایی کار اضافه کرده. لحظه‌ای که هاچ با شاتگان به یک شخصیت دیگر شلیک می‌کند، ما از داخل یک ون پارک شده آن را تماشا می‌کنیم؛ درحالی که بدن مرد به عقب پرتاب می‌شود و به شیشه‌ی جلوی ون که دوربین در آن قرار دارد برخورد می‌کند و یک سکانس به شدت یونیک خلق می‌کند.

رویارویی نهایی در پرده سوم فیلم، به شدت سرگرم کننده و هوشمندانه طراحی شده است؛ این رویارویی در یک شهربازی اتفاق می‌افتد و همه عناصر تلاش می‌کنند تا به درستی اکشن، درام و طنز را وارد سکانس کنند. مکان‌های به شدت خوبی در این سکانس طراحی شده؛ مانند استخر توپ، سرسره آبی و خانه اسباب بازی که حسی تناقض آمیز برای سکانس‌های درگیری ایجاد می‌کند و در نهایت اکشن را به شکلی متنوع در این سکانس ارائه می‌دهد. در نهایت با گنجاندن تله‌های انفجاری که باعث اعصاب خوری کوین مک‌کالیستر شده، این سکانس به اوج سرگرم کننده بودن خودش می‌رسد.

در میان بازیگران نقش مکمل، دیدن گروه دوست‌داشتنی همسر و فرزندان هاچ، با بازی کانی نیلسن، گیج مونرو و پیسلی کدورث، که نسبت به قسمت قبلی اتصال محکم‌تری به خط اصلی داستان دارند، خوشحال‌کننده است. در همین حال، کریستوفر لوید بار دیگر به نظر می‌رسند که از ایفای نقش پدر هاچ، که به همان اندازه آماده نبرد هستند، لذت زیادی می‌برند.

ای کاش از شارون استون در نقش شخصیت شرور اصلی فیلم، رئیس جنایتکار خطرناک‌تر و شیطانی‌تری در می‌آمد تا بتوانیم آن را نه قوی‌تر بلکه با هاچ یکی بدانیم. استون به وضوح قصد دارد این شخصیت را اغراق آمیز، با خنده‌های بلند و دیوانه‌وار به تصویر بکشد، اما او کمی خشک و مصنوعی به نظر می‌رسد و هرگز به نتیجه نمی‌رسد. جان اورتیز و کالین هنکس در نقش دو بومی برجسته که او از آن‌ها برای هدایت فعالیت‌های جنایتکارانه‌اش استفاده می‌کند، به مراتب از شخصیت آنتاگونیست اصلی عملکرد بهتری دارند. مخصوصا هنکس که اجرای سرگرم‌کننده‌ای از خودش ارائه می‌دهد. او طبیعت چاپلوسانه مناسبی را به کلانتر بسیار فاسد خود می‌بخشد، در حالی که یک مدل موی زشت و اعصاب خرد کن دارد.

در نهایت...

همانطور که از دنباله یک فیلم اکشن-کمدی غافلگیر کننده انتظار می‌رود، جدیدترین داستان آدم‌کشی باب اودنکرک نسبت به فیلم اول به مراتب انرژی کمتری دارد؛ اما این موضوع باعث نمی‌شود تا با این فیلم و شخصیت‌های جذابش سرگرم نشوید. با اینکه بخشی از جذابیت نگاه واقع‌گرایانه‌تر فیلم اصلی به یک آدمکش از بین می‌رود، اما تعهد اودنکرک به نقش و شکوفایی‌های کارگردان یعنی تیمو تجاجانتو، این فیلم را تبدیل به یک دنباله سرگرم کننده کرده که ثابت می‌کند تماشای یک کمدین کهنه‌کار در قالب یک آدمکش خشمگین هنوز چیز جذابی برای مخاطبان است.

77

امتیاز ویجیاتو

فیلم Nobody 2 به اندازه قسمت اول قوی و پر کشش نیست، اما همچنان سرگرم کننده است و به طور مداوم به ما یادآوری می‌کند که چقدر تماشای باب اودنکرک در قالب یک نقش بسیار اکشن که هیچ کس انتظارش را نداشت لذت بخش است.