از همان ابتدای رونق صنعت بازی، زامبی‌ سوژه‌ای جذاب برای سازندگان عناوین ترسناک به شمار رفته است. در حقیقت این موجودات که ریشه آن‌ها به فرهنگ عامه قرن ۱۷ هاییتی برمی‌گردد، چندین دهه است که در عرصه‌های مختلف سرگرمی حضور فعالی دارند. گرچه که بعضی ویژگی‌های مردگان متحرک در برخی از پدیده‌های جهانی که می‍شناسیم مشاهده شده است، اما آنچه که از آن به عنوان زامبی نام می‌بریم، در دنیای علم محلی از اعراب ندارد.

همچنین شما می‌توانید مقاله مرتبط با بازی زامبی اندروید را نیز از تحریریه ویجیاتو بخوانید.

با این حال، این موضوع باعث نشده هر کدام از ما به این فکر نکنیم که اگر روزی با آخرالزمانی پر از این موجودات رو به رو شویم، چطور باید جان سالم به در ببریم. در سال ۲۰۰۷، یک انجمن رسمی به نام 'انجمن پژوهش زامبی‌ها' شروع به فعالیت کرد که هدف آن مطالعه علمی، تاریخی و فرهنگی پدیده زامبی بود. به مناسبت انتشار رزیدنت اویل ۳، گفتگویی را با یکی از گردانندگان این انجمن، آقای کمرون کارلسن (Cameron Carlson) در مورد بازی‌های شاخصی که در آن‌ها زامبی‌ها به نمایش درآمده‌اند می‌خوانیم.

همچنین شما می‌توانید برای تبدیل شدن به گیمری حرفه‌ای؛ مقاله مرتبط با بازی زامبی کامپیوتر را نیز از ویجیاتو بخوانید.

Resident Evil

وقتی در مورد زامبی‌ها در دنیای بازی‌های ویدیویی صحبت می‌کنیم، نام یک فرانچایز است که پیش از هر چیز در ذهن تداعی می‌شود: رزیدنت اویل، سری تحسین شده کپکام که ۲۳ سال پیش اولین قسمتش عرضه شد و می‌توان از آن به عنوان پدرخوانده بازی‌های این سبک نام برد. زامبی‌های رزیدنت اویل همیشه جان سخت بوده‌اند. در نسخه بازسازی رزیدنت اویل 2 که سال پیش پیش عرضه شد هم این موضوع مشهود بود. از کارلسن در مورد این سرسختی دشمنان پرسیدیم.

«اصولا باید یک گلوله به سر کافی باشد. این یکی از قوانین دنیای زامبی‌ها است. طبیعی است وقتی مغز زامبی را متلاشی می‌کنید باید بلافاصله شاهد مرگش باشید!» وی ادامه می‌دهد: «همیشه در سری رزیدنت اویل شاهد خلاف این موضوع بوده‌ایم. البته به نظر من نمی‌توان آن را یک ایراد نامید.»

آنچه که کارلسن بیش از همه چیز درباره رزیدنت اویل دوست دارد، غنای روایت و داستان آن است. او در این باره می‌گوید: «هنگامی که در حال بازی کردن هستید، حس غرق شدن در داستان را پیدا خواهید کرد. کپکام در این زمینه همیشه موفق عمل کرده است. این خیلی مهم است که بازیکن بداند اصلا چرا دنیا به این شکل در آمده و هدف اصلی او از این تلاش‌ها در جریان بازی چیست. این تمام چیزی است که سازندگان باید در پی پاسخ دادن به آن باشند.»

The Last of Us

وقتی صحبت از روایت به میان آمد، کارلسن در مورد عنوان دیگری هم شروع به صحبت کرد: «من عمیقا این بازی را دوست دارم. طوری که زمینه‌ برای همه‌گیر شدن بیماری مهیا می‌شود بسیار هیجان انگیز است. ویروس Cordyceps که در دنیای واقعی مورچه‌ها را درگیر می‌کند عامل این جنون آخرالزمانی در The Last of Us است. روند درگیر شدن قربانیان نیز شباهت بسیاری به آنچه که در دنیای زیستی خودمان می‌بینیم، دارد.»

او می‌افزاید: «هرچه قدر بتوانید شیوع بیماری و تبدیل مردم به مردگان متحرک را به دنیای واقعی نزدیک‌تر کنید، داستان‌تان وحشتناک‌تر خواهد شد. وقتی بدانید آنچه که در بازی شاهدش هستید در واقع ریشه در واقعیت دارد، فاکتور ترس به بالاترین حد خود می‌رسد. اگر نویسندگان بخواهند از زیر بار توضیحات علمی در مورد ویروس بیماری‌زا شانه خالی کنند، آنگاه سوالات زیادی ذهن بازیکن را درگیر می‌کند و زمینه برای به وجود آمدن حفره‌های داستانی پدید می‌آید. The Last of Us در این مورد بی نقص است.»

Dying Light

وجود یک وجه تمایز در موجودات تبدیل شده می‌تواند شگرد خوبی برای ماندگار شدن بازی باشد. دنیای Dying Light به گونه‌ای طراحی شده که روزها با زامبی‌های معمول که با آن‌ها آشنایی داریم مواجه می‌شویم ولی شب‌ها شاهد موجودات تکامل یافته‌تری هستیم. کارلسن معتقد است: «این موضوع به هرچه ترسناک‌تر شدن بازی کمک می‌کند اما استودیوی Techland می‌توانست در توضیح اینکه منشا این موجودات چه چیزی است، بهتر عمل کند. آیا وجود چرخه شب و روز در یک عنوان زامبی محور تجربه بهتری را برای بازیکن پدید می‌آورد؟ قطعا بله، ولی ایده زامبی‌-خون آشام، بیشتر جنبه سرگرم کنندگی دارد تا ترساندن مخاطب.

نسخه دوم Dying Light 2 که در دست ساخت است، ماجرای چندین سال بعد از وقایع نسخه اول و بازسازی جامعه انسانی را به تصویر خواهد کشید. اما آیا بشر قادر به این بازسازی خواهد بود؟ کارلسن در این مورد چندان خوشبین نیست: «همه‌چیز دقیقا مثل اول نخواهد شد. در بهترین حالت، با جامعه‌ای از هم گسسته و بی‌قانون روبه‌رو خواهیم بود. به وجود آوردن نظمی که قبل از همه این وقایع پابرجا بود، تقریبا غیر ممکن است چرا که مردم اجازه نمی‌دهند شخصی بیاید و رهبری آن‌ها را به عهده بگیرد. به این ترتیب، یک حکومت مقتدر و قانون‌مند نیز نمی‌تواند شکل بگیرد. نظمی که اکنون در جوامع مختلف شاهدش هستیم، نتیجه تبعیت مردم از دولت مرکزی است. وقتی چنین دولتی وجود نداشته باشد، زندگیِ قبیله‌ای و بر پایه هرج و مرج را شاهد خواهیم بود.»

State of Decay

کارلسن در مورد این بازی می‌گوید: «State of Decay 2 واقع گرایانه‌ترین عنوان زامبی محور است که بازی کرده‌ام. در ابتدای بازی می‌توانید شخصیت اصلی را انتخاب کنید و وارد کمپ بازماندگان شوید. برای به دست آوردن سلاح‌‌های مختلف (که پس از مدتی استفاده خراب می‌شوند)، مواد دارویی و غذا باید به تکاپو بیفتید. در این مسیر باید از کمک دوستانتان نیز بیشترین بهره را ببرید. شما مجبور به مشارکت در کار گروهی هستید.»

او اضافه می‌کند: «چیزی که در مورد State of Decay من را مجذوب خودش کرده، این حس اجبار برای انجام وظایف، به عنوان یک بازمانده است. این موضوع تجربه واقع گرایانه تمام و کمالی را به بازیکن هدیه می‌دهد. برای پیشبرد بازی، مجبور به ارتقا کمپتان هستید. در حین تجربه این عنوان، حس تلاش لحظه به لحظه برای بقا در شرایط آخرالزمانی را درک خواهید کرد.»

Left 4 Dead

Left 4 Dead یک عنوان ماندگار در تاریخ عناوین زامبی محور محسوب می‌شود. مردگان متحرک در این بازی در اشکال و به نام‌های مختلفی ظاهر می‌شوند. اما زامبی‌هایی که بیش از همه با آن‌ها سر و کار دارید، مرده‌هایی پر سرعت هستند که گله‌ای حمله می‌کنند. کارلسن در این مورد نظر مثبتی دارد.

«اگر بخواهیم منطقی نگاه کنیم، زامبی‌ها در اکثر مواقع دشمنان کم قدرتی به حساب می‌آیند. سرعتشان کم است و نمی‌توانند از در و دیوار بالا بروند. پس مقابله با آن‌ها، کار دشواری به حساب نمی‌آید. اما در Left 4 Dead قضیه فرق می‌کند.» او ادامه می‌دهد: «سازندگان برای به چالش کشیدن بازیکنان گاهی مجبورند از استانداردها چشم پوشی کنند. این اتفاقی است که در این بازی هم افتاده. اگر زامبی‌های Left 4 Dead نتوانند بدوند و گله‌ای شما را محاصره کنند، آن وقت فاکتور ترسناکی آن‌ها نیز از بین خواهد رفت. قطعا مشاهده قدم زدن زامبی‌ها به مدت چند ساعت برای هر کسی حوصله سربر خواهد بود.»

Dead Rising

کارلسن در مورد این بازی اطلاعات دقیقی دارد چرا که خود او در ساخت نسخه چهارم Dead Rising به مایکروسافت کمک کرده بود. او به عنوان یک متخصص، به تیم سازنده در مورد چگونگی مقابله با زامبی‌ها توصیه‌هایی داده بود. کارلسن می‌گوید: «من عاشق Dead Rising هستم چرا که در آن، از هر وسیله‌ای می‌توانم برای کشتن دشمنان استفاده کنم.»

او ادامه می‌دهد: «در این بازی هر موقع که بخواهید، به هر جایی می‌توانید بروید و این بسیار نکته مثبتی است. به هر کجا که پا بگذارید، طولی نمی‌کشد که با آشوب و هیاهو رو به رو می‌شوید. تیم سازنده از فرمول ساده عناوین زامبی محور به طور دیوانه‌واری استفاده کرده است. من به شخصه خیلی چیزها از دست و پنجه نرم کردن با مردگان متحرک در این بازی یاد گرفته‌ام. قبل از این بازی، نمی‌دانستم از چه وسایلی که حتی فکر را هم نمی‌کردم می‌توان در مقابل زامبی‌ها استفاده کرد!»

Days Gone

زامبی‌ها یا همان فریکرها (Freakers) در Days Gone همانند آنچه که در Left 4 Dead دیدیم، به صورت گروهی حمله می‌کنند. از نظر کارلسن، بهترین راه مقابله با این نوع دشمنان این است که اصلا با آن‌ها رو به رو نشوید: «در صورتی که چندین اسلحه مرگبار در اختیار ندارید، توصیه می‌کنم فقط از مخفی کاری استفاده کنید. اگر مجبور به مقابله مستقیم شدید، به ساختمان بلندی پناه ببرید و یک راه خروج امن هم از قبل در نظر بگیرید. اگر این شرایط مهیا نباشد، شانس زیادی برای زنده ماندن نخواهید داشت.»

گرچه استودیوی Sony Bend می‌خواهد هر طور که شده چنین القا کند که نام این موجودات فریکر است و نه زامبی، اما کارلسن در این باره می‌گوید: «آن‌ها می‌توانند هر طور می‌خواهند مردگان متحرک را نام گذاری کنند. البته در این مورد اختیار هم با آنان است اما نباید فراموش کرد هر کسی با دیدن تصاویر بازی، وقتی دشمنان را می‌بیند از آن‌ها به عنوان زامبی یاد می‌کند و نه چیز دیگر. این یک واقعیت است و باید آن را قبول کرد.»