بازی The Medium واقعا یادآور نسخه جدیدی از سایلنت هیل است

سخت است که به ساخته جدید استودیو Bloober یعنی بازی The Medium نگاه کنیم و این فکر به ذهنمان خطور نکند که آن‌ها تصمیم گرفتند سایلنت هیل خودشان را بسازند. منطقی هم است، اگر کونامی نمی‌خواهد این کار را انجام دهد، یک استودیو دیگر باید آن را انجام دهد. این بازی تمامی خصلت‌های سری سایلنت هیل را در خود دارد: یک عالم ثانی که واقعیت ترکیب می‌شود، شخصی که به شهرکی مه‌زده و بی‌سکنه سفر می‌کند تا از اسرار وحشتناک گذشته‌اش پرده بردارد و بله آکیرا یامائوکا (Akira Yamaoka)، آهنگ‌ساز سری سایلنت هیل هم موسیقی بازی را می‌سازد. اگر مشخص شود در تمام این مدت Pyramid Head دوربین را برای ضبط تریلر نگه داشته دیگر واقعا به ندرت پلک خواهم زد.

آن شهرک را می‌بینم

البته این اولین باری نیست که Blooper با احساسات ما بازی می‌کند. اولین تریلر معرفی بازی Blair Witch نیز کاراکتر اصلی را در حالی نشان می‌داد که لباسی بی‌نهایت شبیه جیمز ساندرلند (James Sunderland) از سایلنت هیل ۲ به تن داشت و همه حضار E3 2019 نمی‌توانستند نفس بکشند و اینطوری بودند که «صبر کن ببینم این.. سایلنت هیل بود؟» اما این بار به نظر می‌رسد این استودیو دیگر پدال گاز را تا انتها فشار داده است.

آکیرا یامائوکا را که کنار بگذاریم، داستان The Medium به هر شکل ممکنی هویت سایلنت هیلی خودش را فریاد می‌زند. برای شروع به این توجه کنید که دو دنیا در بازی The Medium وجود دارد: یک جهان واقعی که در دهه ۸۰ کشور لهستان جریان دارد و دنیای غیر مادی دیگر. اینکه این دنیاها چه معنایی دارند و چطور به داستان کاراکتر اصلی یعنی ماریان (Marianne) مرتبط می‌شوند، هنوز مشخص نیست اما شباهت‌ها واضح است.

بیشتر بخوانید:

• بازی The Medium از رزولوشن 4K و تکنولوژی ری‌تریسینگ بهره خواهد برد
• نگاهی به تمام اطلاعات و تریلرهای منتشر شده در رویداد Inside Xbox [تماشا کنید]

دنیای The Medium حرکت می‌کند و پوست می‌اندازد تا دنیای غیرمادی و معنوی که زیر آن پنهان شده، مشخص شود. تنها چیزی که در این میان کم است، پرستاری با کله حبابی شکل است که بعد از این انتقال در گوشه‌ای حرکت کند.

به نظر می‌رسد که این دنیای دیگر نه تنها متفاوت است بلکه اتفاقاتی را هم بر ملا می‌کند چرا که با استناد به اطلاعیه‌های مطبوعاتی بازی گزاره‌هایی از «دید وسیع‌تر» و «هیچ حقیقت ساده‌ای برای درک دیگران وجود دارد» دیده می‌شود. شاید قضیه از این قرار باشد که قابلیت‌های مدیوم ماریان به او اجازه می‌دهد تا با کمک دنیای دیگر چیزهایی را ببیند و اطلاعات جدیدی را متوجه شود اما همین موضوع نیز یادآوار سری ترسناک کونامی یعنی سایلنت هیل است. دنیای ثانی سایلنت هیل از وحشت‌هایی شکل گرفته که آن را ساختند؛ هیولاهایی آهسته‌رو که با هر قدمشان حقایقی پنهان را بر ملا می‌کنند.

حتی داستان بازی نیز مثل نسخه اول سایلنت هیل می‌ماند: «به خاطر رویای روح زده‌تان از قتل یک کودک، به هتلی بی‌سکنه سفر می‌کنید. هتلی که سال‌ها پیش تبدیل به محل تراژد‌ی‌ای غیرقابل تصور شد» تراژدی یک کودک؟ تیک خورد. یک شهر بی‌سکنه؟ بیخیال، سازندگان بازی اصلا تلاشی کردند این شباهت‌ها را پنهان کنند؟

سیاهی که در ذهنمان کمین کرده است

همه این‌ها بازی خوبی با نقاط قوت تیم Bloober به عنوان استودیویی است که به ترس روان‌شناختی علاقه‌ دارد. بازی‌های Observer، Layers of Fear 2 و Blair Witch هر چند همگی خوب بودند اما در به تصویر کشیدن خطر یک هیولا فیزیکی شکست خوردند. به خاطر این است که Blooper در القا ترس‌هایی غوغا می‌کند که به داخل ذهنتان راه پیدا می‌کنند، محیط‌های که تغییر می‌کنند و باعث می‌شوند فکر کنید در دنیای واقعی هم دیوانه شده‌اید. درهایی که وقتی به آن‌ها نگاه نمی‌کنید، پنهان می‌شوند. راهروها و اتاق‌هایی که از گوشه چشم شما شروع به تغییر می‌کنند.

این‌ها کار استودیو و بازی‌سازانی است که قدرتی خارق‌العاده در رخنه کردن به ذهن شما دارند تا به خودتان شک کند نه بازی. همه این‌ها را با دنیاهای خاص و تغییرپذیر سایلنت هیل ترکیب کنید تا ببینید پتانسیل نهایی چقدر هیجان‌انگیز است.

و در آخر آکیرا یامائوکا را داریم. موسیقی او آنقدر احساسی و قابل شناخت است که می‌توانید کارهایش را روی تبلیغ ماست بگذارید و باز هم یکی خواهد گفت «صبر کن ببینم، این سایلنت هیل نیست؟» حالا قطعه‌های او را روی عنوانی بگذارید که از هر لحاظ یادآور نسخه جدیدی از سری سایلنت هیل است تا مهر تایید روی آن بخورد.

اساسا بازی The Medium یک چشم‌انداز هیجان‌انگیز است. استودیو بلوبر هیچ وقت با بازی‌های آخرش نتوانست به موفقیت و سطح نسخه اول Layers of Fear برسد اما همیشه بازی‌های ترسناک خوبی ساخته. این استودیویی است که می‌داند ترس فراتر از صحنه‌های چندش‌آور است و به تمامی بازی‌هایش ترس‌هایی تزریق کرده که به جای ایجاد صدای بلند، از راه پرت کردن حواستان و غافلگیر کردن کار خودشان را می‌کنند. این دقیقا همان تیمی است که می‌خواهید نسخه‌ای از سایلنت هیل را بسازند. ببخشید، عنوانی که خیلی شبیه به سایلنت هیل است.