بررسی بازی Contra: Operation Galuga

بازی Contra: Operation Galuga نگاهی دوباره به یکی از مجموعه بازی‌هایی است که قدیمی‌ترها بیشتر با آن خاطره دارند. اما آیا این بازی ارزش خرید دارد؟ با بررسی ویجیاتو همراه باشید.

آپریشن گالوگا از همان لحظه‌ای که آغاز می‌شود، شما را به یاد بازی‌های کلاسیک کنترا می‌اندازد. موسیقی آشنا و فضای مرحله اول، ادای دین به قسمت اول این مجموعه است و به خوبی شما را با خود همراه خواهد کرد. اگر بازسازی نسخه کلاسیک را – که روی گوشی‌های هوشمند منتشر شده بود- بازی کرده باشید، تفاوت گرافیکی خاصی را احساس نخواهید کرد اما اگر پس از سال‌ها به سراغ کنترا آمده‌اید، از گرافیک راضی خواهید بود. دقت داشته باشید که این بازی به هیچ عنوان توانایی رقابت با بازی‌های روز را ندارد و حتی در بین بازی‌های نسل هشتمی هم جایگاه عجیبی به دست نمی‌آورد. در واقع این بازی مخاطب خاصی را هدف گرفته و آن هم گیمرهای قدیمی است که با این فرنچایز خاطرات بسیاری داشته‌اند پس اگر از گرافیک خوب و حتی راضی کننده حرف می‌زنم، در قیاس با سایر بازی‌های این مجموعه است.

آپریشن گالوگا پر از نوستالژی است و این موضوع را می‌توان از تنظیم دوباره قطعات قدیمی موسیقی به خوبی متوجه شد. کیفیت ارکستراسیون جدید قابل قبول است و اگرچه قطعات با سینتی‌سایزر اجرا شده‌اند، اما باز هم می‌توانند شما را راضی نگه دارند. از سوی دیگر باس فایت‌ها هستند که بعضی از آن‌ها بازسازی شده از نسخه‌های کلاسیک هستند. به عنوان مثال باس فایت مرحله سوم دقیقا همانی است که در کنترای کلاسیک دیده بودیم و کوچکترین تفاوتی با آن ندارد و فقط با گرافیک بهتر با او مبارزه خواهید کرد. در طول مراحل هشت‌گانه با مینی باس‌ها هم مواجه می‌شوید که هر کدام به شکلی برایتان چالش ایجاد خواهند کرد.

همین‌جا بگویم که کنترای جدید بازی بسیار سختی است و گاهی این دشواری، خازج از منطق می‌شود. بازی‌های قدیمی اگرچه سختی‌های خود را داشتند اما بازیکن برای عبور از مراحل مجبور نبود تا با دشمنان کشتی بگیرد. مینی باس‌ها به شکل احمقانه‌ای قوی هستند و بعضی از حملات آن‌ها به شکل بی‌رحمانه‌ای بازی را نامتعادل می‌کند. البته می‌توانید در بخش داستانی با استفاده از چک‌پوینت‌ها تا حدودی کار را برای خود ساده کنید اما زمانی که به بخش آرکید بروید، تازه متوجه خواهید شد که این میزان از سخت بودن، خودش را نشان می‌دهد. بازی روی آسان‌ترین درجه هم می‌تواند چالش برانگیز باشد اما این چالش از جنس عذاب‌آور است.

شما در ابتدا با دو شخصیت نام آشنای سری یعنی بیل و لنس کار خود را آغاز خواهید کرد اما هرچه جلوتر بروید، کاراکترهای بیشتری را در اختیار می‌گیرید. این شخصیت‌ها توانایی‌های مخصوص به خود را دارند که می‌توانید با خرید پرک‌های داخل فروشگاه بازی، از قابلیتشان استفاده کنید. البته بازی کردن با همه کاراکترها حس خوبی ندارد و متاسفانه بعضی از آن‌ها گیم‌پلی را بیش از پیش فرسایشی می‌کنند. به عنوان مثال استنلی به خاطر نداشتن قابلیت دابل جامپ، تجربه بازی را به یک کابوس تبدیل خواهد کرد و اجازه نمی‌دهد تا از کنتزل کردن او لذت ببرید.

در مجموع ۱۰ کاراکتر قابل بازی وجود دارد که برخی از آن‌ها را با پیشروی در داستان و برخی دیگر را هم با خرید کردن از فروشگاه به دست خواهید آورد. سیستم خرید از فروشگاه هم اشکالات خاص خودش را دارد و باید با انجام بخش داستانی، مود آرکید و حتی چالش‌های مختلف، پول جمع آوری کنید تا بتوانید پرک‌ها و آیتم‌های متنوعی را خریداری کنید. قیمت این آیتم‌ها بسیار زیاد است و باید بارها بازی را بازی کنید تا بتوانید همه آن‌ها را به داشته‌های خود بیفزایید. این موضوع به تنهایی ایراد ندارد اما متاسفانه کنترا عنوانی نیست که ارزش تکرار بالایی داشته باشد و به همین دلیل، می‌تواند تجربه بازی به سرعت برایتان تکراری شود.

در نهایت باید گفت که Contra: Operation Galuga بازی‌ای نیست که برای همه مناسب باشد. سازندگان از همان ابتدا نشان می‌دهند که مخاطب هدف دارند و قشر خاصی را هدف گرفته‌اند. این محصول می‌تواند یک بازگشت خوب به ریشه‌ها باشد و سازندگان با درس گرفتن از ایرادات فعلی، نسخه بعدی به مراتب بهتری را بسازند.

خلاصه بگم که …

بازی حاضر اثر قابل احترامی است که از همان ابتدا تکلیف خودش را می‌داند و به بیراهه نمی‌رود. کنترا همواره سخت بوده و نسخه فعلی هم تفاوتی با گذشتگان خود ندارد. باید پذیرفت که استاندارد بازیسازی امروز با گذشته تفاوت‌های فاحشی دارد و به همین دلیل Contra: Operation Galuga نمی‌تواند همه قشری از بازیکنان را راضی نگه دارد.

می‌خرمش

این بازی برای گیمرهایی ساخته شده که عاشق نسخه‌های کلاسیک بوده‌اند و دلشان برای یک ساعت اکشن بی‌وقفه تنگ شده است. شاید بتوان کنترای جدید را با The Expendables قیاس کرد که برای دوست‌داران سینمای اکشن دهه هشتاد و نود میلادی ساخته شده بود.

نمی‌خرمش

کنترا نه داستان عجیب و غریبی دارد و نه با استانداردهای امروز بازی‌های اکشن هم‌خوانی دارد. پس شاید نتوان آن را به قشر جوان‌تر که خاطره‌ای با این فرنچایز ندارند، توصیه کرد.