بررسی بازی Ghost Trick: Phantom Detective

یک بازی خوب می‌تواند اثری باشد که اصلا در ظاهر اولیه خود چنین چیزی را از خود نشان ندهد و پس از یکی دو ساعت غرق شدن در آن، تازه بفهمید که با چه عنوان درگیرکننده و محشری روبرو هستید. بازی Ghost Trick: Phantom Detective از آن دسته بازی‌هاست که با یک سری از المان‌های خود کاری می‌کند تا در بین انبوه بازی‌‌های AAA با بودجه‌های فراوان، بدرخشد و گیمرها را مجذوب خود کند.

بازسازی Ghost Trick: Phantom Detective نویدبخش یک بازی ماجراجویی جذاب و خلاقانه را می‌دهد. سازنده این بازی کسی نیست جز «شو تاکومی» که گیمرها او را با سری Ace Attorney می‌شناسند. سری بازی‌های Ace Attorney از اوایل سال‌های ۲۰۰۰ تا امروز بارها و بارها درخشیدند و ثابت کردند که با یک داستان جذاب و شخصیت‌پردازی خارق‌العاده و البته گیم‌پلی درگیرکننده و نوآورانه، می‌توان گیمرها را سرگرم کرد. بازی Ghost Trick: Phantom Detective نیز از همین فرمول تبعیت می‌کند. ما با یک داستان شگفت‌انگیز روبرو هستیم که در هر لحظه غیرقابل پیش بینی است و دائما به گیمر رودست می‌زند و همچنین یک گیم‌پلی نوآورانه را عرضه می‌کند که مثل آن در هیچ بازی دیگری دیده نشده است.

شاید خواندن جملات بالا شما را یاد یک بازی جنایی-ترسناک پر از جزییات تاریک بیندازد اما روایت داستان در بازی Ghost Trick: Phantom Detective کاملا برخلاف این تداعی ذهنی است. بازی داستان خود را با روحیه‌ای کمدی و با شخصیت‌های بسیار بامزه پیش می‌برد و دیالوگ‌نویسی در آن و شخصیت‌پردازی کاراکترها نیز بسیار هوشمندانه انجام شده است. شما در نقش روحی که فرو رفته‌اید می‌توانید با برخی اجسام در دنیای واقعی تعامل داشته باشید و حتی می‌توانید به وسیله سیم‌های تلفن Fast Travel کنید و به مکان‌های مختلف سر بزنید. امکان برگشت به ۴ دقیقه قبل از مرگ هر انسانی که به تازگی مرده باشد را نیز دارید و وقتی که به این ۴ دقیقه قبل از مرگ می‌رسید، باید دست بجنبانید و خیلی سریع پازل‌های مرحله را حل کنید و جلوی مرگ کاراکتر را بگیرید.

پازل‌های بازی خلاقانه هستند و هیچ یک تکراری نیستند. حل کردن آنها هم کار چندان سختی نیست، باید زمان‌بندی دقیقی داشته باشید و یک ذهن خلاق تا بتوانید برخی وسایل را جابجا کنید و کارهایی کنید که شاید چندان عقلانی به نظر نرسد اما حلال شما در رد کردن معمای بازی است! گیم‌پلی جنون آمیزی که Ghost Trick: Phantom Detective عرضه می‌کند تا کنون در هیچ بازی دیگری دیده نشده و خوشبختانه نه آنقدر سخت و طاقت فرسا است که گیمر را دلزده کند و نه آنقدر ساده و سطحی است که گیمر را بیخیال خود کند.

شخصیت‌های مختلفی در بازی حضور دارند که هر یک تاریخچه خودشان را دارند. شخصیت‌های بازی آنقدر پیچیده و کامل تعریف شدند که یک صفحه ویکیپدیا حجیم برای آن‌ها ساخته شده است و یک به یک از این کاراکترها را توصیف کرده است. تمامی کاراکترها در بازی منحصر به فرد هستند و از انیمیشن‌های حرکات آن‌ها گرفته تا نحوه پوشش و حرف زدنشان با دقت و وسواس خاصی طراحی شده است. خود کاراکتر اصلی هم گل سرسبد این شخصیت‌ها است و می‌تواند تبدیل به یکی از فراموش نشدنی ترین شخصیت‌های اصلی بازی برای شما بشود.

در ریمستری که انجام شده، سازندگان توانستند به بهترین نحو ممکن یک بازی قدیمی را بازسازی کنند. انیمیشن‌ها بهبود یافته و موسیقی بازی نیز توسط آهنگساز نسخه قدیمی بازی، دوباره تنظیم شده است. بخش‌هایی نیز در منوی اصلی بازی گنجانده شده که می‌تواند به درک بهتر از دنیای بازی و شخصیت‌های آن کمک کند. هیچ تغییر خاصی در محتوای بازی صورت نگرفته و این موضوع را باید به فال نیک گرفت چرا که بازی عرضه شده در سال ۲۰۱۰ انقدر کامل و خوب بود که لازم نباشد برای بهتر شدنش، آن را دستکاری کرد. دو صفحه بودن کنسول Nintedo Ds و تبدیل آن به یک صفحه نمایش کاری بوده که سازندگان به درستی انجام دادند و با حذف برخی جزییات از صفحه نمایش بازی قدیمی، یک رابط کاربری خوب و حساب شده را برای بازی جدید Ghost Trick: Phantom Detective در نظر گرفته‌اند.

کپکام با عرضه مجدد بازی Ghost Trick: Phantom Detective شانس دوباره‌ای به همه داده تا با یکی از بهترین بازی‌های ماجراجویی معمایی سال‌های اخیر، دوباره ملاقات کنند. چه این بازی را قبلا تجربه کردید (که احتمالا این قشر از افراد در ایران خیلی نایاب باشند) و چه آن را تجربه نکردید، فرصت تجربه بازی Ghost Trick: Phantom Detective را برای خوبی خودتان هم که شده نباید از دست بدهید.

خلاصه بگم که…

بازی Ghost Trick: Phantom Detective با داستان قدرتمند خود و شخصیت‌پردازی بی‌نظیرش و همچنین گیم‌پلی خلاقانه‌اش، از گزینه‌هایی است که تجربه آن برای گیمرهایی که دنبال یک بازی متفاوت هستند؛ از اوجب واجبات است.

می‌خرمش…

بازی روایتی بی‌نظیر دارد و پر از خلاقیت است و معماهای مطرح شده در آن نیز به اندازه کافی باعث سوزاندن فسفرهای مغز می‌شود. همه این‌ها کاری می‌کند تا بازی برای دوستداران آثار معمایی-ماجراجویی تبدیل به یک پیشنهاد ویژه شود.

نمی‌خرمش…

بازی یک اثر معمایی است که روی دیالوگ ها و نحوه روایت داستان خود تکیه کرده است و تا روی ریتم درست خود بیفتد، دو سه ساعتی وقت می‌طلبد. اگر بی‌حوصله هستید و یا گرافیک بازی برایتان در اولویت است و از همه‌ مهم‌تر، اگر قصد تجربه نوآوری در بازی‌ها را ندارید، بهتر است سراغ آن نروید.