بررسی بازی The Rogue Prince of Persia

سری بازی شاهزاده پارسی پس از سال‌ها غیبت، یک روند منظم انتشار پیدا کرده و حالا وضعیت فرنچایز بهتر از سال‌های گذشته است. سال گذشته و با انتشار بازی The Prince of Persia: The Lost Crown، یوبی‌سافت در قالب یک تجربه مترویدونیایی، گذری به تاریخ ایران باستان زد و با الهام‌گیری از افسانه‌های کهن پارسی تلاش داشت تا داستانی متفاوت با خط اصلی سری روایت کند. اما سال گذشته، بازی The Rogue Prince of Persia که توسط استودیوی Evil Empire در حال ساخت بود، معرفی شد و حالا نسخه کامل و به اصطلاح ورژن 1 این بازی روگ‌لایت عرضه شده است. با بررسی بازی جدید شاهزاده پارسی همراه ویجیاتو باشید.

نگاه نخست ویجیاتو به نسخه دسترسی زودهنگام بازی The Rogue Prince of Persia را هم از دست ندهید.

بررسی بازی The Rogue Prince of Persia

امتیاز متاکریتیک: 82 امتیاز

امتیاز دهید:

• عالی
• خوب
• متوسط
• خوب نیست!
• ضعیف!

میانگین امتیاز کاربران 2.7

در دسترس برای:

بیشتر

ناشر بازی: Ubisoft

مدت زمان بازی:8 ساعت

سازنده بازی: Evil Empire

کامل کردن بازی:12 ساعت

اولین موردی که احتمالا توجه گیمرهای ایرانی را جلب می‌کند، پشتیبانی کامل بازی از زبان فارسی است. حالا با ورژن یک، شما می‌توانید زبان منوها و دیالوگ‌های متنی را به فارسی تغییر دهید و خوشبختانه ترجمه‌ها و بومی‌سازی فارسی بازی از کیفیت بسیار خوبی برخوردار است. از آنجا که بازی دیالوگ گفتاری ندارد، نباید انتظار دوبله فارسی را هم به مانند بازی The Lost Crown داشته باشید، اما همان‌طور که اشاره کردم ترجمه دیالوگ‌ها به بهترین شکل ممکن رخ داده و دیدن جملات فارسی در میانه‌های بازی، حس دل‌نشین و لذت‌بخشی را به بازیکنان ایرانی منتقل می‌کند.

اگر حواشی ابتدایی بازی The Rogue Prince of Persia را به یاد داشته باشید، بسیاری از بازیکنان نسبت به رنگ پوست بنفش شاهزاده پارسی انتقاد داشتند، اما حالا در نسخه کامل، طراحی شاهزاده پارسی هم بهتر شده و از لحاظ کارگردانی هنری با یکی از زیباترین بازی‌های مستقل چند سال اخیر طرف هستیم. طراحی هنری بازی آمیخته با فرهنگ و هنر ایرانی است و الگوی اصلی آن دنباله‌رو بازی‌ Dead Cells و بسته‌های الحاقی آن است. رنگ‌بندی و پالت رنگی استفاده شده در محیط‌های بازی متنوع هستند و این مورد باعث می‌شود تا چشم در طولانی‌مدت خسته نشود. همچنین نقش و نگارهای پارسی چون سربازان هخامنشی، شیردال‌ها و کتیبه‌های میخی در محیط‌های بازی دیده می‌شود که باز هم برای ما ایرانی‌ها، اتفاق جذاب و دل‌نشینی است.

ترکیب این طراحی هنری با موسیقی، هویت خاص و منحصربه‌فردی به بازی بخشیده است. موسیقی بازی توسط دنی اسدی، آهنگساز ایرانی آمریکایی نواخته شده و باید بگویم که تک‌تک ترانه‌های این بازی می‌تواند به لیست آهنگ‌های مورد علاقه شما در پلتفرم‌های مختلف اضافه شود. ترکیب موسیقی مدرن با نواهای سنتی ایرانی و گاها ساخت سمپل از برجسته‌ترین موسیقی‌های سنتی مثل ترانه نوایی (ترانه محله‌ای خراسانی با شعر عبدالباقی طبیب اصفهانی که توسط هنرمندان مختلفی بازخوانی شده است)، باعث شده تا بازی هویت مستقل خودش را داشته باشد و با دیگر بازی‌های مشابه وجه تمایز پیدا کند. در طول تجربه‌ام زیاد پیش آمد که تنها در یک نقطه ایستاده‌ام تا فقط به موسیقی در حال پخش گوش کنم. در کل می‌توانم بگویم که موسیقی نه‌تنها گوش‌نواز است، بلکه نقش آن کلیدی‌تر از یک نوای پیش‌زمینه است و در ایجاد هویت منحصربه‌فرد برای کلیت بازی موثر ظاهر می‌شود.

داستان بازی در دل کوه‌های زاگرسِ ایران‌زمین جریان دارد. جایی که قوم هون (بزرگترین امپراطوری پیوسته تاریخ اروپا) با حمله‌ای سهمگین و جادویی، سرزمین ایران را به مرز نابودی کشیدند و حالا شاهزاده سرکش پارسی (Rogue Prince)، باید به تنهایی مقابل این قوم مقاومت و سرزمین ایران را از بیگانگان آزاد کند. از همین ابتدا باید بگویم، چندان توقع روایت عمیق و پرپیچ‌وخمی از داستان بازی The Rogue Prince of Persia نداشته باشید، چرا که داستان بسیار سرراست و ساده است. شاهزاده ایرانی یک گردن‌بند جادویی دارد که با کمک آن می‌تواند پس از هربار مرگ، زمان را به عقب برگرداند و به زندگی برگردد و و همین داستان، زمینه‌سازی برای تعریف ژانر بازی یعنی روگ‌لایت است. 

از طرفی شاهزاده با پیدا کردن دوستان خودش در طول مسیر، توانایی‌های مختلفی برای ارتقا در دورهای بعد پیدا می‌کند و هر بار قدرتمندتر از قبل می‌تواند دورهای جدید را آغاز کند. کاراکترهای فرعی داستان هر کدام هویت خاص خود را دارند. به طور مثال، آزاده، زنی آهنگر است که تمام تلاش خود را می‌کند تا سلاح‌های شاهزاده را ارتقا دهد. یا کاراکتر لاله، خیاط است و علاقه پنهانی هم به خود شاهزاده دارد و با مکالمه‌های زیرپوستی، تلاش دارد تا این علاقه را بروز دهد. اهمیت نقش بومی‌سازی دیالوگ‌ها در مکالمه با کاراکترهایی مثل لاله بیش از پیش خودش را نشان می‌دهد که باعث می‌شود هیچ نکته‌ای از بازی را از دست ندهید و تمام مفاهیم داستانی را به صورت مستقیم متوجه شوید. سوخرا، پاچی، شاهین و چندین کاراکتر دیگر در طول بازی حضور دارند که در هاب اصلی بازی که با عنوان پناهگاه شناخته می‌شود، می‌توانند با شاهزاده ارتباط برقرار کنند و نکات داستانی را به او گوشزد کنند.

با این حال، داستان بازی هیچ پیچیدگی خاص و حتی اتفاق به‌یادماندنی ندارد و در ساده‌ترین حالت ممکن روایت می‌شود. حتی می‌توانم بگویم که پایان‌بندی داستان ساده‌تر از روایت کلی است و جا داشت تا اتفاقات پیچیده‌تری هم در طول بخش داستان رخ دهد.

یکی از نکات برجسته بازی که باعث می‌شود حس گم‌شدگی در طول تجربه خود پیدا نکنید، بخش نقشه ذهن در منوی بازی است. نقشه ذهن، تمام نکته‌های داستانی و سرنخ‌هایی که از مکان‌های مختلف پیدا کردید را به شما نشان می‌دهد و به صورت پازل همه‌ی آن‌ها را به یکدیگر متصل می‌کند. با این نقشه ذهن، شما کاملا می‌دانید که گام بعدی چیست و دقیقا باید از کدام نقطه به سمت کدام مکان حرکت کنید و دنبال چه چیزی باشید. 

نوع اتصال ماموریت‌ها و ارتباط کاراکترها با یکدیگر بسیار خوب چیده شده و در کل پازل حل ماموریت‌ها جذاب کار شده است. از طرفی با گشت‌وگذار در محیط‌های بازی، به خوبی می‌توانید به دستاورد و پاداش‌های خوبی دست پیدا کنید. به نوعی می‌توان گفت که بازی در ایجاد حس Rewarding کاملا موفق عمل می‌کند. شما تقریبا هر گوشه و کناری را در نقشه بگردید، می‌توانید آیتمی مفید را پیدا کنید و پیشروی بهتری در بازی داشته باشید. 

بازی The Rogue Prince of Persia بیش از آنکه یک اثر روگ‌لایک باشد، از قاعده و قوانین بازی‌های روگ‌لایت پیروی می‌کند. شما با هربار مردن در بازی به نقطه صفر برمی‌گردید، اما گاهی اوقات از این طریق راحت‌تر می‌توانید مسیر داستانی را پیش ببرید. همچنین با متریال‌هایی که در طول بازی پیدا می‌کنید، می‌توانید در هاب اصلی توانایی‌های خود را ارتقا دهید و قدرتمندتر از قبل دور بعد را شروع کنید. 

مبارزات بازی و انیمیشن‌های آن بسیار خوب طراحی شده، البته که گاهی اوقات ضرباتی که می‌زنید به دشمن برخورد نمی‌کند و گاهی ضرباتی غیرمنطقی از دشمنان دریافت می‌کنید که انتظارش را ندارید. هیت باکس ضربات شاید تنها مورد قابل انتقاد در بخش مبارزات بازی باشد که کمی اذیت‌کننده ظاهر می‌شود.

پلتفرمینگ بازی و المان حرکت روی دیوارها، در عین حال که طرفداران را یاد عناوین کلاسیک پرینس آو پرشیا در دهه 90 می‌اندازد، می‌تواند یادآور سه‌گانه خاطره‌انگیز سری هم باشد. کنترل کاراکتر در پلتفرم‌های بازی، سریع و روان است و پارکور و پلتفرمر بازی به خوبی با یکدیگر هماهنگ هستند و بالا رفتن از دیوارها و جابه‌جایی بین سکوها هرگز خسته‌کننده نمی‌شود.

البته که دشمنان بازی اغلب با رنگ‌های خاکستری و سیاه طراحی شدند و تنوع خاصی در طراحی آن‌ها دیده نمی‌شود. از طرفی دیگر گاهی اوقات تعدد دشمنان در یک محیط به قدری زیاد است که شما نه برخورد ضربات دشمنان و نه ضربات خودتان را هم متوجه نمی‌شوید. به این مورد هم باید اشاره کنم که بازی در کل شش باس فایت دارد که طراحی هرکدام از آن‌ها برخلاف دشمنان جذاب است.

یکی دیگر از مشکلات بازی به بخش فنی و سرعت بارگذاری برمی‌گردد. برای عنوانی در حد و اندازه روگ پرینس آو پرشیا، سرعت لودینگ بازی روی کنسول PS5 بیش از حد معمول است و گاهی برای انتقال از مکانی به مکان دیگر و هنگام باس‌ها، افت فریم هم مشاهده می‌شود. در طول بازی گاها با این مشکل مواجه شدم که با خرید از فروشگاه‌ها، بازی در منو فریز می‌شد و من باید بازی را می‌بستم و از نو آغاز می‌کردم. یکی دیگر از مشکلات فنی به پشتیبانی زبان فارسی منوهای انتقال به بازی برمی‌گردد. به طور مثال برای اتصال به اکانت یوبی‌سافت کانکت (که اجباری است) حروف منوها به صورت برعکس نمایش داده می‌شود و این مورد احتمالا با یک به‌روزرسانی رفع شود.

با این حال، روگ پرینس آو پرشیا، هرگز حس تازگی خود در دورهای مختلف را از دست نمی‌دهد. به دست آوردن سلاح‌های جدید و ارتقای شاهزاده در دورهای مختلف، باعث می‌شود تا جذابیت هر دور به خوبی حفظ شود. اما در کل، بازی کاملا همان سبک و سیاق بازی‌های دد سلز را دنبال می‌کند و کاری فراتر انجام نمی‌دهد. اما این مورد باعث نشده تا با عنوانی ضعیف روبه‌رو باشیم و تجربه بازی در طول هشت الی ده ساعتی که احتمالا برای تکمیل داستان می‌گذرانید، لذت‌بخش و جذاب باقی می‌ماند. حتی اگر از جمله افرادی باشید که چالش‌های مختلف را با آغوش باز می‌پذیرید، بازی با دستی پر سراغ شما می‌آید و می‌توانید ساعت‌های بیشتری را در بازی به گشت‌وگذار بپردازید.

بازی The Rogue Prince of Persia، جدای از این مورد که برای  گیمرهای ایرانی، عنوانی به‌یادماندنی محسوب می‌شود، به‌طور کلی بازی خوب و با کیفیتی است. این بازی مشخصا قصد ندارد کار جاه‌طلبانه‌ای انجام دهد، اما در کل ترکیب درستی از گیم‌پلی سرگرم‌کننده، طراحی هنری چشم‌نواز و موسیقی فراموش‌نشدنی است که باعث می‌شود اثری شایسته احترام به دست بازیکنان برسد. از آنجا که این بازی روی سرویس‌های گیم پس و پلاس قرار دارد و روی پلتفرم‌هایی مثل استیم تنها 30 دلار قیمت دارد، تجربه این بازی کاملا ارزش هزینه‌ای که می‌پردازید را دارد و در نهایت اثری قابل احترام به دست شما خواهد رسید. 

بررسی بازی The Rogue Prince of Persia بر اساس کد ارسالی ناشر (Ubisoft) برای ویجیاتو روی کنسول PS5 انجام شده است.

می‌خرمش...

بازی The Rogue Prince of Persia ترکیب برنده‌ای از نسخه‌های کلاسیک و سه‌گانه محبوب سری است که می‌تواند طرفداران این فرنچایز محبوب را راضی کند. بازی کیفیت خوب و قابل قبولی دارد و روند خوب این سری را در طول چند سال گذشته به خوبی ادامه می‌دهد.

نمی‌خرمش...

اگر طرفدار بازی‌های روگ‌لایک نیستید و از تکرار مکرر مراحل بازی زود خسته می‌شوید، بازی جدید شاهزاده پارسی اصلا برای شما ساخته نشده است.

85

امتیاز ویجیاتو

بازی The Rogue Prince of Persia یک قدم مهم برای بازگشت باشکوه این مجموعه به روزهای اوج محسوب می‌شود و ثابت می‌کند که شاهزاده پارسی هنوز حرف‌هایی برای گفتن دارد. ترکیب درست طراحی هنری با موسیقی شنیدنی و البته گیم‌پلی سرگرم‌کننده، به این بازی هویت داده و نتیجه اثری شایسته تحسین و قابل احترام است.