نقد بازی Animal Crossing: New Horizons – گور پدر کرونا

بازی Animal Crossing: New Horizons بریده‌ای از زندگی است، یک زندگی که همه ما آرزوی داشتنش را داریم. یک زندگی که در آن اوج ناراحتی‌مان نیش زنبور باشد و با یک کرم تمام زخم‌های حاصل از این نیش پاک شود، دنیایی که در آن با چادری وسط یک جزیره زیبا شروع می‌شود و به تدریج و با پیشروی ، این چادر به یک خانه بزرگ تبدیل می‌شود. در Animal Crossing: New Horizons می‌توان دنیایی ساخت که در خواب هم آن را نمی‌دیدیم، یک مزرعه خانگی که آب از دریا به آن می‌ریزد و یک  خانه نقلی که استخری بیرون آن در کنار گل و بلبل وجود دارد. حیوانات سخنگو، ساکنین مهربان و دنیای بدون جنگ و خشونت بازی، آرامش بخش‌ترین ماده‌ای است که تا به امروز کشف شده است.

Animal Crossing: New Horizons خود صلح و مهربانی است. حس و حالی که بازی به شما می‌دهد، از آن زبان عجیب و غریب و بامزه کاراکترها که طراحی بسیار بانمکی دارند تا روشی که برای موفقیت در زندگی به شما در بازی نمایش داده می‌شود، همه و همه دست در دست هم داده تا شاهد یک عنوان به شدت لطیف باشیم. با اینکه گفته شده سری Animal Crossingجزو معدود سری‌هایی در دنیای بازی‌های ویدیویی است که گیمرهای مونث بیشتری نسبت به گیمرهای مذکر دارد ولی با ضرس قاطع می‌توان گفت که اثر جدید این فرنچایز مرد و زن و پیر و کودک نمی‌شناسد و در شرایط کنونی، مرهمی بر تمامی دردهای دنیای کنونی پر از رنج و آسیب ماست.

در جزیره‌ای که خودتان آن را نامگذاری کردید زندگی کنید، خانه خودتان را داشته باشید و به تدریج وسایل این خانه را خودتان با دستان خودتان بسازید و زندگی بهتری برای خود فراهم بسازید. در این بین با دیگر ساکنین مهربان و خوش قلب جزیره و یا ساکنین جزایر دیگر ارتباط برقرار کنید و برای یادگیری بیشتر تلاش کنید تا با داشتن علم مضاعف، بتوانید ساخت و ساز بهتری در وسایل داشته باشید. از قدرت سلیقه معماری خود بهره برده و جزیره و خانه و کاشانه خود را طراحی کنید و در این دنیای به شدت واقعی ولی تماما فانتزی، زندگی تازه‌ای را آغاز کنید: «گور پدرت کرونا و هر کوفت دیگه‌ای، ما مشغول بازی کردن Animal Crossing: New Horizons هستیم.»