بررسی فیلم Fighting with My Family؛ یک خشونت زنانه

یکی از معروف‌ترین نمایشنامه‌های ویلیام شکسپیر یک کمدی رمانتیک به نام «آن‌سان که شما می‌خواهید» است. در این نمایش‌نامه تمام اتفاقات دقیقا به گونه‌ای رخ می‌دهند که خواننده می‌خواهد آن‌گونه باشند. این اتفاق در مورد Fighting with My Family هم صدق می‌کند. داستان خانواده‌ای که همه اعضای آن علاقه شدیدی به ورزش کشتی کج دارند و ناگهان فرصت حضور یکی از آن‌ها در بزرگ‌ترین مسابقات این ورزش فراهم می‌شود تا استیون مرچنت به عنوان کارگردان فیلم، روند رسیدن این خانواده به هدف را با هیجانی زیاد به تصویر می‌کشد. با بررسی فیلم Fighting with My Family همراه باشید.

سارایا (فلورنس پیو) که دختری ۱۸ ساله است، به همراه برادرش زک (جک لاودن) و سایر اعضای خانواده صاحب یک باشگاه کوچک در محله فقیر نشین شهر نوریچ انگلستان هستند. پاتریک (نیک فروست) و جولیا‌ (لینا هیدی) که به عنوان پدر و مادر، از همان کودکی فرزندان خود را طوری تربیت کرده‌اند که دنبال کردن کشتی کج را بیشتر از انجام هر کاری دوست داشته باشند.

کمپانی WWE که بزرگ‌ترین اسم در دنیای کشتی کج محسوب می‌شود، رویدادی را برای انتخاب کشتی‌کج کاران جوان در لندن بزرگ می‌کند و سارایا که از همان ابتدا متوجه فرق کاراکتر او با سایرین می‌شویم، به دور بعدی در فلوریدا آمریکا را پیدا می‌کند تا داستان Fighting with My Family آغاز شود.

Fighting with My Family دقیقا همان‌ قصه زنانه‌ای است که طرفداران کشتی کج انتظارش را می‌کشند. پر از مسابقات هیجان انگیز، یک شخصیت خاص و عجیب و غریب که خودش را به دنیا اثبات می‌کند و شخصیت‌های معروف دنیای کشتی کج مثل راک که طی بخش‌های مختلف فیلم با او برخورد خواهیم کرد.

فضایی که استیون مرچنت در اولین تجربه خود به عنوان کارگردان برای طرفداران کشتی کج خلق کرده، بسیار شیرین و دوست‌داشتنی است. خانواده‌ای که زک و سارایا در آن زندگی می‌کنند، پر شده از کاراکترهای عجیب و غریب با گذشته تاریک و ضعف‌های اخلاقی بزرگ که در کنار هم یک تیم متحد را تشکیل داده‌اند.

از سوی دیگر، کاراکتر سارایا اجتماعی نبودن،‌ ظاهر ساده‌تر نسبت به رقیبان و سخنور نبودن به راحتی برای افراد کم و سن و سالی که به این رشته ورزشی علاقه‌ دارند، قابل درک است و همین موضوع هم باعث می‌شود که روندی که او برای تبدیل شدن به یک ورزشکار بزرگ دنبال می‌کند، برای جامعه هدف فیلم بسیار هیجان انگیز باشد.

خارج از این دسته از مخاطبان، Fighting with My Family شاید به عنوان یک فیلم درام ورزشی گزینه خوبی برای طرفداران سینما نباشد. جدا از این که فیلم به خوبی اشتیاق و وضعیت طرفداران کشتی کج رو شهر کوچکی مانند نوریچ را به تصویر می‌کشد، روندی که سارایا برای تبدیل شدن به یک قهرمان این رشته طی می‌کند، علاوه بر دم دستی بودن، کاملا قابل پیش‌بینی است. به نوعی که شاید از همان ۲۰ دقیقه ابتدایی فیلم بتوانید سرنوشت او و زک را به راحتی پیش‌بینی کنید.

سارایا مانند هر قهرمان دیگری در سینما در راه رسیدن به هدف خود باید با یک سری موانع برخورد کند. این موانع در Fighting with My Family آن‌چنان پیش‌ پا افتاده و قابل پیش‌بینی هستند که تماشای مواجهه سارایا با آن‌ها ممکن است برای شما خسته کننده باشد. فرمول پیروزی ابتدایی، شکست در میانه فیلم و پیروزی نهایی بازم در این فیلم تکرار شده و شخصیت اصلی و خانواده‌اش دقیقا در همان جهتی حرکت می‌کنند که شما انتظارش را دارید.

در ضمن، در فیلم‌های ورزشی معمولا کاراکتر اصلی با مربی سرسختی طرف هست که او را در رسیدن به هدف نهایی راهنمایی می‌کند. کاراکتر مربی (وینس وان) در این فیلم اصلا رابطه به‌خصوصی با سارایا برقرار نمی‌کند و چیزی که بین آن‌ها جریان دارد به چند دیالوگ پیش پا افتاده ختم شده و فراتر نمی‌رود. حتی هیچ خرده قصه خاصی برای این کاراکتر هم بیان نمی‌شود که با ویژگی‌های شخصیتی او بیشتر آشنا شویم. او حتی سرنوشت خاصی در داستان ندارد و با اتفاقاتی دست و پنجه نرم نمی‌کند که به سارایا و خانواده‌اش ربط داشته‌ باشند.

همین مشکل در مورد شخصیت زک هم وجود دارد و ما با دقیقا تیپ شخصیتی «برادر بزرگ‌تر» طرف هستیم که نقش مهمی در قصه دارد اما بازهم واکنش‌های قابل پیش‌بینی و سرنوشت معمولی او باعث می‌شود که از یک شخصیت آبکی فراتر نرود.

Fighting with My Family از آن دست فیلم‌هایی است که طرفداران کشتی از آن لذت خواهند برد و جایگاه تثبیت شده‌ای به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های ساخته شده بر اساس این رشته ورزشی دارد. از سوی دیگر ماجرا، این فیلم برای افرادی که آشنایی چندانی با کشتی کج ندارد از یک ویدیو تبلیغاتی فراتر نمی‌رود و اگر جزو این دسته از افراد هستید، فیلم‌های ورزشی بسیار بهتری نسبت به این اثر هست که بخواهید در ابتدا آن‌ها را تماشا کنید.