جوزف گوردون: بازیها آینده داستانپردازی هستند، نه فیلمها
ادعای جالب بازیگر فیلمهای «شوالیه تاریکی برمیخیزد» و «تلقین»
جوزف گوردون بازیگر مطرح فیلمهایی چون شوالیه تاریکی برمیخیزد، تلقین، لوپر، اسنودن، ۷۵۰۰، و لینکلن اخیرا در برنامه تلویزیونی Hot Ones شرکت داشت و طی آن گفت این بازیهای ویدیویی هستند که آینده داستانپردازی و داستانسرایی را رقم میزنند و نه فیلمها.
به عقیده گوردون بازیها میتوانند روند داستانپردازی در دنیا را به شکلی هیجانانگیز دستخوش تغییر کنند.
بازیها آینده داستانپردازی هستند. من فکر نمیکنم فیلمسازان بتوانند این کار را انجام دهند. اما بازیهای ویدیویی به نوعی نوآورانهترین حالت داستانگویی هستند.
داستانپردازی امروزه به یک چیز کاملا متفاوت تبدیل شده و فکر نمیکنم آینده آن در دستان فیلمها و فیلمسازان باشد.
به نقل از گیم اسپات، جوزف گوردون اخیرا در ساخت بازیهای Watch Dogs Legion و Beyond Good & Evil 2 همکاریهایی داشته است.
اما خب در مجموع وقتی یک بازیگر سطح اول در جهان چنین اظهار نظری راجع به صنعت گیم و داستانپردازی میکند، خیلی جالبتوجه و ویژه بهنظر میرسد. در هر حال گوردون با کارگردانان بسیار بااستعداد و تاریخسازی چون کریستوفر نولان کار کرده که یک نویسنده قهار و شگفتانگیز هم محسوب میشود.
و این نوع اظهار نظرها در رابطه با بازیهای ویدیویی نشان میدهد این صنعت چقدر پرپتانسیل و جذاب است.
امروزه صنعت گیم بیش از هر زمان دیگری با بازیگری، نویسندگی و روایت داستان ترکیب شده و نمونههای بیشماری از همکاری بازیگران مطرح با استودیوهای توسعهدهنده بازیها مشاهده میشود. از کیانو ریوز در سایبر پانک ۲۰۷۷ و اما استون در Sleeping Dogs گرفته تا الن پیج در Beyond: Two Souls و نورمن ریداس در Death Stranding.
باید منتظر ماند و دید این روند تازه و شگفتانگیزی که بازیهای بزرگ در پیش گرفتهاند تا کجا پیش میرود و آیا واقعا این بازیهای ویدیویی هستند که آینده داستانپردازی و قصهگویی را رقم میزنند یا خیر.
بیشتر بخوانید:
معلومه وقتی نصف هالیوود دست دیزنی هست عمرا فیلم ها پیشرفت خاصی تو داستان پردازی کنند. منم به اینده بازی ها خیلی خوشبینم.
گیمری یه جورایی (با احترام به گیمرا)پوچه.بی هدفه.منم بچه بودم زیاد بازی می کردم اما الان که یکم بزرگتر شدم(البته خیلی بزرگ نشدم هنوز!) یکم دیدم تغییر کرده.بازی می کنم ولی نه به اون صورت.جدا از آسیب های فیزیکی یا روحی که میزنه فایده انچنانی هم نداره.صرفا هیجانه و لذت.
یه بازی داستان محور نمیتونه بیشتر از سه بار تموم کردن مخاطبشو حفظ کنه
عده کمی از افراد بالای ۲۴ سال دنبال بازی میرن خیلیلا بازی کردنو امری بچه گانه میدونن
بعید میدونم به فرض یک میلیارد از جمعیت کره زمین حداقل هفته ای سه ساعت گیم بزنن(البته بازیای موبایل نه ها)
راست میگه
۲۰ سال پیش کی فکرش رو میکرد بازی هایی مثل رد دد و لست آف اس و بایوشاک با این داستان های معرکه ساخته بشه
یکی از نشونه های اثبات این حرف اقتباس فیلم ها از بازی هاست که الان خیلی زیاد شده
نمونه موفقش هم ویچر و مد مکس