جوزف گوردون: بازیها آینده داستانپردازی هستند، نه فیلمها
جوزف گوردون بازیگر مطرح فیلمهایی چون شوالیه تاریکی برمیخیزد، تلقین، لوپر، اسنودن، ۷۵۰۰، و لینکلن اخیرا در برنامه تلویزیونی Hot Ones شرکت داشت و طی آن گفت این بازیهای ویدیویی هستند که آینده داستانپردازی و ...
جوزف گوردون بازیگر مطرح فیلمهایی چون شوالیه تاریکی برمیخیزد، تلقین، لوپر، اسنودن، ۷۵۰۰، و لینکلن اخیرا در برنامه تلویزیونی Hot Ones شرکت داشت و طی آن گفت این بازیهای ویدیویی هستند که آینده داستانپردازی و داستانسرایی را رقم میزنند و نه فیلمها.
به عقیده گوردون بازیها میتوانند روند داستانپردازی در دنیا را به شکلی هیجانانگیز دستخوش تغییر کنند.
بازیها آینده داستانپردازی هستند. من فکر نمیکنم فیلمسازان بتوانند این کار را انجام دهند. اما بازیهای ویدیویی به نوعی نوآورانهترین حالت داستانگویی هستند.
داستانپردازی امروزه به یک چیز کاملا متفاوت تبدیل شده و فکر نمیکنم آینده آن در دستان فیلمها و فیلمسازان باشد.
به نقل از گیم اسپات، جوزف گوردون اخیرا در ساخت بازیهای Watch Dogs Legion و Beyond Good & Evil 2 همکاریهایی داشته است.
اما خب در مجموع وقتی یک بازیگر سطح اول در جهان چنین اظهار نظری راجع به صنعت گیم و داستانپردازی میکند، خیلی جالبتوجه و ویژه بهنظر میرسد. در هر حال گوردون با کارگردانان بسیار بااستعداد و تاریخسازی چون کریستوفر نولان کار کرده که یک نویسنده قهار و شگفتانگیز هم محسوب میشود.
و این نوع اظهار نظرها در رابطه با بازیهای ویدیویی نشان میدهد این صنعت چقدر پرپتانسیل و جذاب است.
امروزه صنعت گیم بیش از هر زمان دیگری با بازیگری، نویسندگی و روایت داستان ترکیب شده و نمونههای بیشماری از همکاری بازیگران مطرح با استودیوهای توسعهدهنده بازیها مشاهده میشود. از کیانو ریوز در سایبر پانک ۲۰۷۷ و اما استون در Sleeping Dogs گرفته تا الن پیج در Beyond: Two Souls و نورمن ریداس در Death Stranding.
باید منتظر ماند و دید این روند تازه و شگفتانگیزی که بازیهای بزرگ در پیش گرفتهاند تا کجا پیش میرود و آیا واقعا این بازیهای ویدیویی هستند که آینده داستانپردازی و قصهگویی را رقم میزنند یا خیر.
بیشتر بخوانید:
دیدگاهها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
معلومه وقتی نصف هالیوود دست دیزنی هست عمرا فیلم ها پیشرفت خاصی تو داستان پردازی کنند. منم به اینده بازی ها خیلی خوشبینم.
گیمری یه جورایی (با احترام به گیمرا)پوچه.بی هدفه.منم بچه بودم زیاد بازی می کردم اما الان که یکم بزرگتر شدم(البته خیلی بزرگ نشدم هنوز!) یکم دیدم تغییر کرده.بازی می کنم ولی نه به اون صورت.جدا از آسیب های فیزیکی یا روحی که میزنه فایده انچنانی هم نداره.صرفا هیجانه و لذت.
"آسیب فیزیکی و روحی" ؟ سوال شد برام چطوری و چی بازی میکنی
اون "صرفا هیجان و لذت" تنها چیزیه که بعضی ها رو زنده نگه داشته
دلیلش اینه که شما به مقوله داستان و شخصیت پردازی اهمیتی نمیدید و مطمعنا از اونایی هستید که کات سینا رو اسکیپ میکنه.
عزیز من ابتدایی بودم RE2 با سایلنت هیل رو بازی کردم نرفتم توی مدرسه با اسلحه شلیک کنم و نه آسیب روحی خوردم.... از این حرکات ها درنیار این حرکات واسه پسر ایرانی جماعت نیست واسه snowflake ها هست... زشته عیبه
این چه حرف خنده داریه فیلم دیدنو وقتتو با گوشی حروم کردنو الکی بیرون رفتن وقت تلف کنی نی بعد گیم زدن وقت تلف کنیه؟؟؟؟ عجب اتفاقا بهترین سرگرمی گیمه
والا تحقیقات میگن بازی کردن باعث میشه مغز انسان فعال تر بشه برا همین مثلا یکی مثل لیونل مسی هر روز یکم فیفا بازی می کنه و ...
خودم وقتی بازی می کنم حتی برا مدت خیلی کم باعث میشه مغزم تو طول روز بهتر عمل کنه این تجربه شخصیه.
یه بازی داستان محور نمیتونه بیشتر از سه بار تموم کردن مخاطبشو حفظ کنه
بازی داریم تا بازی همینطور فیلم داریم تا فیلم
اگه گیمپلیش خوب باشه یا این که مثل ویچر پایان بندی های مختلف باشه چرا که نه.
بعد از تموم کردن ویچر 3 بالای 30 بار و اسکایریم بالای 10 بار میتونم با اطمینان بهت بگم که وارد کردن مخاطب به دنیای داستان وغرق کردنش در اون یکی از مهم ترین فاکتور ها برای ماندگاری داستان در ذهن مخاطب و رشد داستانگویی محسوب میشه چیزی که سینما سی سال پیش به پایان و آخرین فرمش رسید ولی ویدئوگیم هر ساله در حال رشد و پیشرفت در این زمینس
و منظورت از بازی"داستان محور" نفهمیدم چون هر ویدئوگیمی واسه این که اسم ویدئوگیم روش گذاشته بشه لازمه داستانه
عده کمی از افراد بالای 24 سال دنبال بازی میرن خیلیلا بازی کردنو امری بچه گانه میدونن
بعید میدونم به فرض یک میلیارد از جمعیت کره زمین حداقل هفته ای سه ساعت گیم بزنن(البته بازیای موبایل نه ها)
در جواب دوستمون.
من سی سالمه و بچه هم دارم.عاشق بازی ام ولی بعد ی سن خاص واقعا وقت و حوصله ای برای آدم نمیمونه.من هنوز مرتب بازی هارو دنبال می کنم استریمشونو میبینم ولی به وقت بازی فقط میتونم چند ساعت وقت بگذارم پای اون.میخوام بگم عشق به بازی تغییر نمیکنه.فقط جو و تغییر شرایط آدما و مسئولیت های جدید مجبورا مارو از بازی دور میکنه.
شما ایرانو در نظر نگیر.عنصر تعامل باعث میشه بازی تجربه ای عمیق ترو نسبت به کتاب و فیلم داشته باشه.
هیچ چیزی به کتاب نمیتونه و نخواهد رسید. بعد از اون گیم اونقدر تکامل پیدا نکرده که بتونه مثل فیلم و کتاب اون احساسات عمیق رو برسونه
یا ادم رو به فکر وا بداره باز هم میگم در اینده شاید از فیلم هم جلو بزنه اما الان توی این برهه از زمان هنوز خیلی راه داره تا به اون کمال برسه
راست میگه
20 سال پیش کی فکرش رو میکرد بازی هایی مثل رد دد و لست آف اس و بایوشاک با این داستان های معرکه ساخته بشه
یکی از نشونه های اثبات این حرف اقتباس فیلم ها از بازی هاست که الان خیلی زیاد شده
نمونه موفقش هم ویچر و مد مکس
ویچر نمونه موفق نیست بعدش در اصل از روی کتاب "اقتباس" شده
خیلی فیلمها هم از روی کتابها و کمیکها اقتباس میشن. منبع قضیه مهم نیست، طرز اجرا و پردازش داستان مهمه که یه بازی مثل ویچر تونسته به بهترین شکل ممکن پیادهش کنه... و قطعا اگر بازیهای ویچر موفق نمیشدن خبری هم از سریال ویچر نبود