دنیای هیولایی (MonsterVerse) بهتر از توهو توانسته از پس اقتباس و ساخت گودزیلای خود نسبت به فیلم سینمایی بازخیز گودزیلا که ژاپن سعی کرد در سالهای گذشته با کمک آن گودزیلا را احیا کند، بربیاید.
ازآنجایی‌که توهو فرنچایز را پس از فیلم جدید گودزیلا به حالت تعلیق درآورد، حالا سومین فیلم، گودزیلا در برابر کونگ (Godzilla vs. Kong) سال 2021 به اکران در می‌آید و احتمالا این اکران به صورت آنلاین خواهد بود
اما بازخیز گودزیلای ژاپنی چرا نگرفت؟ این فیلم از فرمول استاندارد فیلم‌های گودزیلای توهو فاصله گرفت. در عوض دفاع از ژاپن در برابر سایر موجودات، دشمن اصلی گودزیلا در این فیلم، بشریت است. پس از رسیدن به خشکی، حملات مخرب گودزیلا دولت ژاپن برای شکست او متوسل به‌تمامی نیروها و سلاح‌هایش می‌شود.
در طول فیلم، گودزیلا دچار تکامل می‌شود و مشکلات فراوانی را برای شخصیت‌های اصلی داستان ایجاد می‌کند.
بااین‌حال، گودزیلا در انتها شکست می‌خورد. بااینکه در انتها تیزری برای دنباله فیلم می‌بینیم توهو علاقه خود را به انتخاب راه متفاوتی برای فیلم‌های آینده گودزیلا نشان داده است
به‌عنوان جدیدترین فیلم گودزیلا از توهو، فیلم طبیعتاً با اقتباس لجندری پیکچرز از این هیولا توسط هواداران موردقیاس قرار گرفت. فیلم گودزیلای هالیوودی این بار توانست بهتر از نسخه ژاپنی ظاهر شود.
جالب آن است که گودزیلای دنیای هیولایی برای بینندگان آشناتر از نسخه‌ای است که در بازخیز گودزیلا (نسخه ژاپنی) ظاهر می‌شود که بخش اعظم این آشنایی نیز به طراحی گودزیلا در فیلم هالیوودی برمی‌گردد که شبیه به آثار نوستالژی اوست.
هر فیلم‌سازی برداشت خودش را از ظاهر گودزیلا دارد اما اکثریت مراقب‌اند که خیلی از طراحی سنتی و همیشگی او دور نشوند. شاید بزرگ‌ترین اشتباهی که سونی در ساخت گودزیلای 1998 انجام داد تغییر کامل ظاهر گودزیلا با طرحی تماماً جدید بود.
هواداران از ظاهر این گودزیلا پیش از آنکه فیلم حتی به گیشه‌ها برسد زده‌شده بودند. لجندری نیز ظاهر او را تغییر داد اما عناصری که هواداران به آن علاقه دارند را حفظ کرد مانند شاخ‌های پشتی، نفس اتمی آبی و سایر موارد و همین شده که گودزیلای جدید هالیوودی محبوب شده است.
بازخیز گودزیلا در سینمای ژاپن با آغوش باز پذیرای ژانر وحشت و طبیعت هیولایی‌اش شد اما شاید کمی در این راه زیاده‌روی کرد. این گودزیلا، هیولایی بدقواره با تحولاتی بسیار عجیب بود که تابه‌حال در هیچ فیلم گودزیلای دیگری دیده نشده بود.
اضافه کردن قدرت‌های جدید (مانند پرتاب اشعه‌های اتمی از دم) که تجانسی با این هیولا نداشت وضعیت فیلم را بغرنج‌تر کرد. از سوی دیگر، گودزیلای لجندری بیشتر همان هیولایی است که بینندگان از دوران قدیم به یاد دارند.
در اینجا البته مسئله ماهیت گودزیلا به‌عنوان یک شخصیت نیز در میان است. باید اعتراف کرد که بازخیز گودزیلای توهو در برگرداندن ریشه‌های 1954 گودزیلا موفق عمل می‌کند و او را در قامت محصول مخرب حاصل دست هوس‌های بشریت به خوبی به تصویر می‌کشد.
اما با تمرکز تنها روی این جنبه از گودزیلا، فیلم سایر ستون‌های مهم دیگر شخصیت او را به‌کلی فراموش می‌کند.
هیولایی که در بازخیز گودزیلا (فیلم ژاپنی) شاهد آن هستیم بی‌جان است و روحیه و سرزندگی نسخه‌های پیش از خود را ندارد. حملات بی‌برنامه‌اش او را از هیولایی که بینندگان بتوانند با آن ارتباط برقرار و درکش کنند ساقط می‌کند.
فیلم سال 1954 به‌طورقطع یکی از کلاسیک‌های این ژانر است اما به این معنا نیست که تنها بنیاد شکل‌دهنده گودزیلاست و این موردی است که فیلم بازخیز گودزیلا از درکش عاجز بوده و دنیای هیولایی به خوبی درک کرده است.
نسخه دنیای هیولایی گودزیلا به‌گونه‌ای خلق‌شده که دوره کلاسیک این فیلم‌ها را گرامی می‌دارد، مجموعه‌ای که در آن گودزیلا به‌عنوان محافظ ژاپن دیده می‌شد و نه دشمن ملت. دنیای هیولایی که هالیوود ساخته شاید هدف و تاریخچه گودزیلا را اصلاح‌کرده باشد اما مهم‌تر آن است که هنوز هم حس و حال گودزیلا را دارد. فیلم‌های لجندری همگی به خوبی از پس ترسیم کردن روحیه و شخصیت گودزیلا از تمامی اعصار آن بهتر از آخرین فیلم توهو برآمده است.
بیشتر بخوانید:
میدونید چی دوست دارم ؟
داستان ژاپنی + جلوه های ویژه و اکشن هالیوودی
اگه اینجوری بشه خیلی خوب میشه