۵ بازی پلی استیشن 2 که هنوز ارزش تجربه کردن را دارند

نسل طلایی پلی استیشن 2، پر بود از بازی‌هایی بزرگی که با عرضه هر کدامشان شاهد پیشرفت صنعت ویدیو گیم بودیم. با این حال، در طول عمر این کنسول افسانه‌ای، آنقدر بازی بزرگ و تاثیرگذار عرضه شدند که هیچکس فرصت تجربه همه آن‌ها را نداشت. برای همین، در مقاله امروز سری به گذشته زدم و برایتان از ۵ بازی پلی استیشن 2 گفتم که هنوز ارزش تجربه کردن را دارند. با ویجیاتو همراه باشید.

بیشتر بخوانید:

• ۵ بازی پلی استیشن 1 که هنوز ارزش تجربه کردن را دارند
• ۵ بازی قدیمی معرکه‌ای که بهتر بود بازسازی نمی‌شدند
• آیا رزیدنت اویل 4 واقعا به بازسازی نیاز دارد؟
• چرا باید Dark Souls بازی کنید؟
• احتمال موفقیت رزیدنت اویل 8 چقدر است؟
• قصه رزیدنت اویل 8 بر اساس چه چیزی نوشته شده؟

5) Okami

Okami شاید اثری نبود که هر کسی بتواند با آن ارتباط برقرار کند ولی اگر پای تجربه فوق‌العاده‌اش می‌نشستید و قصه‌اش را درک می‌کردید، آن وقت بود که می‌فهمیدید هیدکی کامیا (کارگردان رزیدنت ایول 2) چه بازی شاهکاری خلق کرده. در بازی شما با کنترل کردن یک گرگ افسانه‌ای باید، با پلیدی رو به رو می‌شدید و سایه سیاهش را از سرزمین‌های سرسبز کوتاه می‌کردید. اما همین پلاتی که شاید الان به نظرتان ساده به نظر برسد، آنقدر جزئیات ریز و درشت داشت که می‌توان ساعت‌ها در موردش‌ حرف زد و صدها مقاله درباره‌اش نوشت. Okami یکی از بزرگترین و تاثیرگذارترین بازی‌ها تاریخ است که متاسفانه خیلی‌ها آن را تجربه‌ نکرده‌اند. اما خب خوشبختانه ریمستر بازی برای پلی استیشن 4 منتشر شده و به نظرم اگر آن را تجربه نکرده‌اید، الان بهترین فرصت برای انجام این کار است.

4) God of War 2

God of War 2 برای من همیشه بهترین نسخه سری خواهد بود. اثری که کوری بارلاگ به معنی واقعی کلمه نبوغ خودش را در کارگردانی یک بازی ویدیویی نشان داد و هر کاری که از دستش برمی‌آمد را برای پیشرفت آنچه در نسخه انقلابی اول دیده بودیم، انجام داد. نتیجه این تلاش‌ها، اثری سریع‌تر، درگیر کننده‌تر، خشن‌تر و حتی منسجم‌تر نسبت به نسخه اول بود. از همان لحظه شروع بازی و حین درگیری با کلوسوس آو رود، God of War 2 خیلی خوب به مخاطبش می‌فهماند که قرار نیست یک ماجراجویی تکراری و متوسط داشته باشد و چیزی که پیش رویش است، متفاوت‌ترین بازی هک اند اسلشی خواهد بود که می‌تواند در تمام عمرش تجربه کند.

3) ICO

طبیعتا اگر Shadow of the Colossus توسط استودیو خلاق بلوپوینت ریمیک نمی‌شد، به جای ICO از آن یاد می‌کردم. اما همین ICO که متاسفانه خیلی‌ها تجربه‌اش نکرده‌اند، اثری است به شدت روح‌نواز، پرمغز و جذاب که می‌تواند با قصه پر فراز و نشیب و گیم‌پلی روانش، ساعت‌ها شما را درگیر خودش نگه دارد. از نظر تایملاین نیز قصه ICO دنباله‌ای بود برای پایان بندی مبهم Shadow of the Colossus. بنابراین افرادی که می‌خواهند بدانند سرانجام پایان بندی بازی فوق‌العاده اوئدا چه بود، حتما باید ICO را نیز تجربه کنند تا بفهمند با کشتن آن ۱۶ کلوسی چه بلایی بر سر دنیای مابقی انسان‌ها آورده‌اند.

2) Metal Gear Solid 3

اگر از من در مورد بهترین بازی‌های عمرم بپرسید، قطعا Metal Gear Solid 3 جزو ۵ تای اول لیستم خواهد بود. Metal Gear Solid 3 نه تنها بهترین بازی کوجیماست، بلکه خوش‌ساخت‌ترین اثری است که به نظر من تا حالا در سبک اکشن مخفی کاری ساخته شده. بازی در زمان خودش آنقدر گیم‌پلی منطقی و درستی داشت که عملا هیچ ایرادی نمی‌توانستید از آن در بیاورید. حتی سیستم احیای اسنیک نیز به قدری پیچیده و نوآورانه بود که هنوز هم نمونه‌اش پیدا نمی‌شود. حال همه این‌ها را بگذارید کنار گرافیک خیره کننده و موسیقی‌های شنیدنی بازی تا بفهمید با چه اثر هنر فوق‌العاده‌ای رو به رو بودید. در کنار تمام این‌ها، بازی باس‌ فایت‌های به شدت جالبی داشت که نمونه‌شان در تاریخ ویدیو گیم کمتر پیدا می‌شود. حالا شاید متوجه شوید که چرا می‌گویم Metal Gear Solid 5 ناامید کننده بود.

1) Silent Hill 2

نمی‌گویم که Silent Hill 2 بهترین بازی ترسناک تاریخ است. چون اگر بازی را به عنوان یک پکیچ نگاه کنیم، قطعا بازی‌های ترسناک بهتری نسبت Silent Hill 2 پیدا می‌شوند. با این حال نسخه دوم این مجموعه ارزشمند (که متاسفانه کونامی قدرش را نمی‌داند) داستان پیچیده و عجیبی داشت که باعث می‌شد که من نمونه‌اش را نه تنها در تاریخ ویدیو گیم، بلکه سینما هم ندیده‌ام. با اینکه داستان Silent Hill 2 در اصل اقتباس غیر مستقیمی از کتاب جنایات و مکافات داستایوفسکی است اما بازی برخی اوقات آنقدر از منبع الهامش در بخش روایت جلو می‌زد تا شما کاری به جز تحسین و تمجید تیم سازنده نتوانید انجام دهید. Silent Hill 2 بازی همه چیز تمامی بود و عملا هیچ المانی را در جهانش پیدا نمی‌کردید که بی‌دلیل در بازی گذاشته شده باشد. حتی پشت ظاهر ترسناک هر یک از هیولاهای بازی، فلسفه عمیقی وجود داشت که فقط می‌توانستید با درک درست قصه، منطقشان را درک کنید. از طرف دیگر، موسیقی‌های آکیرا یامائوکای افسانه‌ای را داشتیم که به عقیده من اگر قطعات او روی بازی پخش نمی‌شدند، Silent Hill 2 هیچ وقت به جایگاهی که الان در مدیوم ویدیو گیم دارد، دست پیدا نمی‌کرد.