بزرگ‌ترین دروغ‌های تاریخ E3

باز هم به یکی دیگر از نمایشگاه‌های E3 نزدیک و نزدیک‌تر می‌شویم و باز هم بازار شایعات و پیش‌بینی‌ها داغ و داغ‌تر می‌شود. بزرگ‌ترین نمایشگاه صنعت بازی‌سازی همیشه بستری برای بازی‌سازان و توسعه دهندگان بوده تا اخبار و اطلاعات جدید ساخته‌های خود را به مخاطبانشان در سراسر دنیا ارائه کنند. با وجود تمام زرق و برق و هیجانات این نمایشگاه اما یک مورد هم همیشه همراه E3 بوده… دروغ!

در کنفرانس‌های خبری شرکت‌های ناشر، بازی‌ساز و حتی سازنده‌ی کنسول همیشه شاهد به نمایش درآمدن بازی‌ها و امکاناتی هستیم که هوش از سر آدم می‌برند و مشتری را ترغیب می‌کنند که در همان حین تماشای کنفرانس، به سراغ پیش خرید یکی از موارد که تبلیغ می‌شوند، برود.

اما اگر پیشنهاد ویجیاتو را می‌خواهید بهتر است کمی دست نگه دارید و اول نگاهی به ادامه‌ی مقاله‌ی ما بیندازید تا مواردی از این دست دروغ‌ها و خب… بگذارید صادقانه بگوییم، کلاهبرداری‌ها و شیادی‌هایی که در نمایشگاه E3 اتفاق افتاده‌اند را ببینید. شاید باعث شود کمی به صحت اطلاعات و تریلرهای جدیدی که منتشر می‌شوند شک کنید.

راستی در دو شب گذشته نگاهی داشتیم به خجالت‌آورترین و به یاد‌ماندنی‌ترین لحظات تاریخ E3 که پیشنهاد می‌کنم خواندن و دیدن آن‌ها را هم از دست ندهید.

تریلر منتشر شده در E3 از Killzone 2 نوید یک بازی با جزئیات خارق العاده (حتی در مواردی نسبت به بازی‌های امروزی) را می‌داد. انفجارها، افکت دود و نور، گرافیک و انیمیشن. همه چیز در بهترین حالت ممکن بود.

اما واکنش‌های منفی وقتی شروع شد که عده‌ای به این گمانی زنی رسیدند که تریلر به نمایش درآمده in-game نبوده و همه چیز از قبل رندر شده. در واقع با یک انیمیشن از چیزی که گوریلا گیمز قصد ساخت آن را داشت طرف بودیم. حتی صداگذاری این انیمیشن هم با دقت کم انجام شده بود و تأخیری که در صدا و تصویر وجود داشت قابل لمس است.

هر چند سازندگان چنین موردی را رد می‌کردند. در نهایت هم با انتشار بازی و دیدن تفاوت بازی اصلی با نمایش E3 همه متوجه دروغی که گوریلا گیمز در سال 2005 به گیمرها گفته بود شدند.

همان قدر که یوبی‌سافت بازی‌های متنوعی می‌سازد، همان قدر هم در تبلیغات دروغ پردازی می‌کند. این بار به سراغ Watch_Dogs می‌روید؛ چرا که در E3 پیش رو انتظار به نمایش آمدن تریلر یا دمویی از نسخه‌ی سوم آن را می‌کشیم. پس منتظر دروغ‌های احتمالی از آن هم باید بود.

یکی از اولین نمایش‌های نسخه‌ی اول Watch_Dogs در E3، ایدن پیرس را در طی ماجرایی قرار می‌دهد که شامل نفوذ به یک دیسکو، جمع آوری اطلاعات در مورد هدفش و در نهایت نابودی این هدف است. چیزی که شبیه آن را در طول بازی زیاد دیدیدم. اما تفاوت اصلی این است که هیچگاه خود این مأموریت در بازی اصلی وجود نداشت. همه چیز در تریلر از پیش تعیین شده و برنامه ریزی شده بود.

انتخاب زمان مشخصی از دنیای بازی برای نمایش (چیزی حدود عصر که نهایتاً به شب منتهی می‌شد) هم یکی از حقه‌های یوبی‌سافت برای نمایش بهتر دنیایش بود. ترکیب نور چراغ‌های محیط با نور آفتاب در حال غروب به اضافه‌ی افکت باران و انفجار‌هایی که در نسخه نهایی این قدر جذاب نبودند.

علاوه بر زمان اجرای نمایش E3، به علت اجرای بازی روی یک پی‌سی، خبری از آن گرافیک و افکت‌های قدرتمندِ دمو در نسخه‌ی نهایی نیستیم. ضعیف شدن گرافیک و افکت‌های درون بازی یا به اصطلاح داون‌گرید (Downgrade) بازی‌ها نسبت به تریلرها و دموهایشان یکی از رایج‌ترین اتفاقاتی است که در صنعت بازی‌سازی، مخصوصاً در نمایش‌های یوبی‌سافت، زیاد می‌افتد.

The Division قرار بود با جزئیات فراوانی که درون دنیای خود گنجانده، گیمرها را در آمریکایی تقریباً آخرالزمانی به جان هم بیندازید اما نسخه‌ی نهایی این عنوان از نظر گرافیکی باز هم دست خوش تغییرات همیشگی یوبی‌سافت شد و ویژگی‌های گرافیکی ضعیف‌تری داشت. بازتاب محیط در چاله‌های آب جزئیات کمی داشت، انیمیشن‌های شخصیت‌ها و اشیاء درون بازی مصنوعی‌تر و کم تنوع‌تر شد و حتی افکت‌هایی که در نسخه‌ی نهایی دیدیم با داون‌گرید همراه بودند.

هوش مصنوعی دشمنان کامپیوتری، سطحی‌تر از چیزی بود که در تبلیغات بازی دیدیم. نه محاصره‌ی هوشمندانه، نه تیراندازی به قصد نابودی و نه حتی کاورگیری منطقی را از طرف این دشمنان را در بازی نمی‌بینیم. علاوه بر گیم پلی و گرافیک، حتی رابط کاربری جذابی که در اولین تریلر بازی دیدیم آن قدر تغییرات به خود دیده بود که در هنگام عرضه‌ی بازی، شباهت چندانی به رابط کاربری ساده ولی مدرن و هیجان انگیزی که انتظارش را می‌کشیدیم نداشت و پر بود از منوهای مربعی بی‌هیجان همیشگی.

قابلیت کمک کردن کاربران گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها به گیمرهای نسخه‌های کنسول و پی‌سی در اولین تریلر نمایش داده شده در E3 وجود داشت که بعداً یوبی‌سافت تصمیم گرفت آن را به سادگی حذف کند.

با وجود این که Bioshock Infinite با داستانی کاملاً درگیر کننده و به یاد ماندی یکی از بهترین بازی‌های سالی که عرضه شد بود اما آن چیزی نبود که در تریلرها به نمایش درآمد. Bioshock Infinite موارد زیادی دارد که هیچوقت از تریلرها و دموهای نمایشگاه E3 به بازی اصلی راه پیدا نکرد.

در تریلرهای اولیه‌ی بازی شاهد تصاویر گوناگونی از شخصیت منفی اصلی بازی در سراسر شهر هستیم اما هیچ شباهتی به شخصیت پیر «پدر کامستاک» که در بازی در مقابلش قرار گرفتیم ندارد. به جای او، سراسر شهر تصاویری از یک رهبر جوان‌تر می‌بینیم. حتی خود شهر کلمبیایی که در بازی هم دیدیم خیلی شبیه به محیط کلمبیایی که در تریلرها به ما نمایش داده شد نبود و ساختمان‌های پرنده‌ی بازی با تریلرها تفاوت‌های کوچک و بزرگ داشتند.

گیم پلی بازی تفاوت‌های خیلی زیادی با چیزی که وعده داده شده بود داشت. کمک‌های الیزابت محدود به رساندن سلاح و تجهیزات به ما می‌شد و خبری از آن الیزابت خطرناکی که با قدرت‌های ماورایی خود کمک به نابودی دشمنان می‌کرد نبود. اسکای لاین‌ها بر خلاف تریلرها، محیط‌های خیلی کوچک‌تری را شامل می‌شدند و هیچوقت نتوانستیم تجربه‌ای شبیه به درگیری‌هایی که در نمایش‌های بازی دیدیم و محیط‌های نسبتاً بزرگی را شامل می‌شد تجربه کنیم.

نمایش دموی The Last of Us یکی از موارد هیجان انگیز و دوست داشتنی کنفرانس سونی در نمایشگاه E3 بود. این دمو نوید یک شاهکار دیگر از سازنده‌ی سری بازی‌های Uncharted را به ما می‌داد. درگیری‌هایی جذاب و واقع گرایانه‌ی جوئل با دشمنان که با کمک‌های گاه و بی‌گاه الی همراه می‌شد. اما وقتی بازی عرضه شد… خب، هوش مصنوعی آن چیزی نبود که در تریلرهای بازی دیدیم.

هوش مصنوعی ضعیف‌تر از قبل طراحی شده بود و با شخصیت‌هایی به مراتب احمق‌تر طرف بودیم، حتی در درجات سختی بالا. گاهی شما برای دشمنان نامرئی می‌شوید. گاهی هم هوس می‌کنند با دست خالی به شمایی که یک شاتگان را به سمتشان هدف گرفته‌اید حمله کنند. گاهی هم تقابل هوش مصنوعی الی و دشمنان با تعجب شما از حجم حماقت همراه می‌شود.

خشونت بازی هم نسبت به نمایش E3 تلطیف شده بود و جوئل در مبارزات دل سوزتر و مهربان‌تر شد. دیدن دشمنانی که با محیط بازی تعامل می‌کنند کم‌تر از چیزی که در E3 دیدم بود و بیش‌ترِ دشمنان یا سر جای خود مثل میخ ثابت می‌ایستند یا یک مسیر از پیش تعیین شده با ایستگاه‌های مشخص را قدم می‌زنند.

نمونه‌ای از این تفاوت‌ها را در این ویدیو می‌بینید. یکی از یوتیوبرها سعی در تکرار لحظات دموی E3 می‌کند اما چیزی شبیه به آن عایدش نمی‌شود.

کنفرانس خبری تاد هاوارد راجع به Fallout 76 در حالی آغاز شد که وعده‌هایی شگفت انگیز را از بازی به ما می‌داد. یک بازی عظیم، با دنیای متفاوت از بازی‌های قبلی ولی تجربه‌ای به همان اندازه هیجان انگیز و حتی بهتر از قبلی‌ها. به جز این که… بله، هیچ کدام از حرف‌های تاد هاوارد به وقوع نپیوست. نه تنها حرف‌های تاد، بلکه حتی نمایش بازی هم شباهتی به افتضاحی که در نهایت منتشر شد نداشت.

بازی نهایی ناقص، پر از باگ و گلیچ، بدون داستان، گیم پلی و حتی شخصیت‌های جذاب بود. آیا اصلاً آن Fallout 76 که در E3 با کف و سوت تماشاگران همراه بود وجود خارجی دارد؟

البته اظهار نظرهای اخیر هاوارد درباره‌ی Fallout 76 و نسخه‌ی جدید The Elder Scrolls نوع خود جالب است و می‌توان آن را یک جور بازار گرمی دیگر از طرف او طی روزهای منتهی به E3 2019 در نظر گرفت.

ویدیوی زیر حاصل تدوین یکی از یوتیوبرها از حرف‌های هاوارد در کنفرانس خبری با بازی در زمان عرضه است. با دیدن این ویدیو متوجه می‌شوید یک سازنده تا چه اندازه در مورد ساخته‌ی خود می‌تواند تبلیغ دروغ کند.

شاید با خود فکر کردید که دروغ‌های تاد هاوارد نهایت شیادی در E3 است. باید بگوییم اشتباه می‌کنید. یک بازی بد با یک بازخورد بد (در مورد Fallout 76 خیلی بد) باعث فروش کم‌تر و در نهایت ضرر مالی ناشر و سازنده می‌شود. داستان پروژه‌ی Milo فرق می‌کند. پروژه‌ای برای کینکت که هیچ گاه رنگ حقیقت به خود نگرفت. حالا هم شاید بگویید پروژه‌ای که عرضه نشده ضرری برای کسی جز سازنده ندارد اما باید اشاره کنیم این جا کلمه‌ی کلیدی «کینکت» است.

پروژه‌ی Milo یک دمو از پسر بچه‌ای به اسم Milo بود که کاربر می‌توانست با استفاده از کینکت با او ارتباط برقرار کند. با او حرف بزند. هوش مصنوعی این پسر پاسخش را بدهد، با یکدیگر تعامل کنند، از روی نحوه‌ی حدس زدن کاربر به احساسات او پی ببرد، متناسب با احساسات کاربر پاسخ دهد!!! همین جا متوقفش می‌کنیم.

خودتان به ویدیوی معرفی ویدیوی معرفی Milo نگاهی بیندازید تا ببینید این نمایش هم فقط یک دروغ بود و متوجه شوید چرا مدتی بعد مایکروسافت زیر بار بازی بودن Milo نرفت و تمام گزارش‌های مبنی بر آن را تکذیب کرد.

این دروغ‌ها تنها دروغ‌هایی نبودند که در E3 به تماشاگران گفته شد. اگر به تاریخ نمایشگاه‌های E3 نگاه کنید متوجه دروغ‌های بیش‌تری هم می‌شوید. اما نظر شما چیست؟ استفاده از این دروغ‌ها را قبول دارید؟ صرفاً تبلیغی از بازی‌ها هستند که بهترین قسمت‌هایشان پر رنگ‌تر به نمایش درآمده‌اند؟ یا حتی کوچک‌ترین دروغ به کار رفته در نمایش‌های تبلیغاتی برایتان یک نکته‌ی منفی محسوب می‌شود؟

آیا بازی‌هایی مثل The Last of Us و Bioshock Infinite که در انتها تبدیل به یک شاهکار شدند هم حق دارند در نمایش‌های خود دروغ بگویند و چیزی که در نهایت وجود خارجی نخواهد داشت را به نمایش درآوردند؟

یا اصلاً این‌ها را دروغ محسوب نمی‌کنید و موردی عادی در دنیای سرگرمی می‌بینید که در طی روند ساخت اثر، تغییرات زیادی حتی مثل کنسل شدن، اتفاق می‌افتد؟

قصد خاطره بازی بیش‌تر با E3های گذشته دارید؟ نگاهی به این دو مقاله هم بیندازید.

• به‌یادماندنی‌ترین لحظات تاریخ E3
• خجالت‌آورترین و عجیب‌ترین لحظات تاریخ E3

نظراتت خود را با ما به اشتراک بگذارید. اگر هم دوست داشتید اخبار و مقالات ما را درباره‌ی E3 2019 دنبال کنید. مواردی هیجان انگیز را برایتان کنار گذاشته‌ایم.