از کنسول اویا (Ouya) به عنوان پروژه‌ای در کیک استارتر یاد می‌شود که توانست به بیشترین بودجه در این وبسایت در حوزه گیمینگ دست پیدا کند. ایده جالبی که اویا از آن رونمایی کرد باعث شد تا این کنسول بتواند ۸/۵ میلیون دلار بودجه دریافت کند.
برای مدتی کوتاه، داستان ظهور این کنسول در دنیای گیم بسیار پر حرف و حدیث شد و بسیاری در رابطه با آن نظرات خود را بیان می‌کردند. به خصوص آن که در آن زمان اندروید گیمینگ نیز هنوز تازه به راه افتاده بود.
اگر تا به حال اسم این کنسول با قدمت را نشنیده‌اید باید بگوییم این کنسول در سوم جولای سال ۲۰۱۲ توسط جولی یورمان (Julie Uhrman) معرفی شد. کنسول خانگی که در ابتدا بسیار بر روی کارآمدی آن مانور داده شد. اما در ادامه مشخص شد که سخت افزار اویا در مقایسه با آن زمان قدیمی بوده و کیفیت ساختش نامناسب است.
با این اوصاف بیاید برای لحظاتی به یادآوری یکی از جالب‌ترین تجربه‌های کنسولی (و یکی از شاخص‌ترین شکست‌ها!) در تاریخ ویدئو گیم بپردازیم.
ماجرای شکست کنسول اویا
اگر مانند بسیاری از افراد دیگر این کنسول را به یاد نمی‌آورید باید یادآوری کنیم اویا به عنوان یک کنسول مستقل یا ایندی (Indie) قرار بود عرضه شود. در حالی که این از نظر مفهومی جالب به نظر می‌آمد اما محصول نهایی نتوانست راه خود را به خانه بازیکنان باز کند.
کنسول اویا بدون یدک کشیدن نام‌های بزرگی بود که در ساخت و عرضه کنسول‌های قدرتمند نقش داشتند. نام‌هایی که ما به خوبی با آن‌ها آشناییم. اما با این وجود هم به عنوان یک کنسول «شبیه سازی» جالب به نظر می‌آمد.
به دلیل این که قرار بود این کنسول یک دستگاه اندرویدی باشد. تمام کاری که آن قرار بود انجام دهد انجام بازی‌های اندرویدی روی صفحه‌ای بزرگ بود. در آن زمان ایده آن جدید به نظر می‌رسید اما وقتی هم اکنون به آن بیشتر فکر می‌کنیم متوجه می‌شویم ایده انجام بازی‌های موبایل روی یک کنسول و صفحه بزرگ خیلی هم نمی‌توانست جالب از آب دربیاید.
واقعا چه کسی دلش می‌خواست انگری بردز (Angry Birds) را در صفحه‌ای بزرگ بازی کند؟ این یکی از مشکلاتی بود که اویا آن را به همراه داشت. به مشکلات آن، سازگار نبودن بسیاری از بازی‌های آن زمان با دسته و کنترلر را هم اضافه کنید. مسئله‌ای که حتی امروز هم در جریان است و می‌دانیم که بازی‌های بسیار زیادی نیستند که از دسته پشتیبانی کنند.
جولی یورمان که در راس امور مربوط به کنسول اویا قرار داشت، بجز ساخت اویا، در صنعت بازی‌های ویدئویی مورد دیگری را تجربه نکرده بود. به همین ترتیب او نمی‌دانست چگونه به بهترین شکل اوضاع را سر و سامان دهد. به خصوص آن که سیستم اویا برای ورود به فروشگاه و با توجه به آن زمان نیز قدیمی شده بود.
کمبود کیفیت
مطمئنا، اویا پروژه‌ای با سرمایه‌گذاری گسترده بود که می‌توانست کیفیت بسیار بالاتری داشته باشد. یکی از عمده شکایت گیمرها و بازیکنان، طراحی بسیار بی کیفیت کنترلر اویا بود. آن‌هایی که تجربه کار با دسته‌های کنسول مذکور را داشتند اذعان کردند که دکمه‌های آن بسیار حس بد و کمبود کیفیت را منتقل می‌کند. در آن زمان یورمان قصد داشت تا کنترلر اویا مشابه کنترلر کنسول پلی‌استیشن ۳ ساخته شده و با آن مقایسه شود. گیمرها این مقایسه را خنده‌دار طلقی کردند و سخت افزار این کنسول نیز نتوانست آن‌ها را به خود جذب کند.
یکی از موارد بسیار اذیت کننده اویا، اتصال همیشگی این کنسول به اینترنت برای انجام کار و بازی بود. موضوع اتصال به اینترنت کنسول و بازی‌ها همیشه مورد بحث و جدل در بین گیمرها بوده است. قطعا روزهای لانچ کنسول اکس باکس وان (Xbox One) را به خاطر دارید که چه اوضاعی را با موضوع اینترنت همیشه متصل به وجود آورده بود و در نهایت مایکروسافت راضی شد که این موضوع را بالکل فراموش کند و بیخیال آن شود! به اویا بر می‌گردیم، مشکلی که گفتیم باعث شد عملا اویا با سخت افزار ضعیفش، تبدیل به یک تکه آجر بر روی میز زیر تلویزیونی گیمرها شود!
مشکلات کنسول اویا به مواردی که در بالا ذکر شد ختم نمی‌شود، حتی آداپتور برق این کنسول نیز وقتی با کنسول‌های دیگر مقایسه می‌گشت کیفیت زیر حد معمول و استاندارد خود را به نمایش می‌گذاشت و در کل این کنسول هیچ یک از مواردی که یک کنسول بازی باید در اختیار داشته باشد را نداشت.
انحصاری‌های اویا!
خب، تاکنون به موارد منفی این کنسول پرداختیم و حالا می‌خواهیم به یکی از برگ برنده‌های هر کنسول برسیم و آن چیزی نیست جز بازی‌های انحصاری. اما خب متاسفانه باید بگوییم خیر! اویا در این موضوع نیز کمبود داشت و فقر بازی‌های انحصاری این دستگاه شاید بزرگترین مشکل آن بود.
تاحدودی به همین دلیل بود که این کنسول نتوانست در میان گیمرها چهره‌ای خوب به خود بگیرد. اویا هیچ چیزی برای آن که کسی را مجاب به خریدنش کند نداشت. کنسول مذکور هنگامی که با بقیه کنسول‌های آن زمان مقایسه می‌شود بیشتر به یک اسباب بازی بچه‌ها شباهت پیدا می‌کند! می‌دانیم که مدیرعامل اویا دوست داشت به شکل دیگری فکر کند اما اویا به معنای واقعی کلمه یک اسباب بازی بود.
متاسفانه اویا دوران کنسول‌های آتاری فلش‌بک (Atari Flashback) را برای همگان تداعی کرد. کنسول‌هایی که مدتی بسیار محبوب و نقل محافل شدند و سریع به ورطه گمنامی افتادند.
آیا جایی برای کنسول‌های اندرویدی وجود دارد؟
گرچه اویا راهی جز سقوط را نتوانست پیدا کند اما در این بین نیز کنسول‌های اندرویدی‌ای نیز بودند که توانستند حضور موفقی داشته باشند. یکی از آن‌ها قطع به یقین انویدیا شیلد (Nvidia Shield) بوده که همگی آن را به یاد داریم. بجز کنسول اندرویدی انویدیا موارد موفق دیگری مانند MadKatz Mojo، گوگل استیدیا (Google Stadia) و موارد بیشمار دیگری از این شبیه‌سازها وجود دارد که می‌توان آن‌ها را در فروشگاه‌های آنلاین و بازار پیدا کرد.
چه برای سازندگان و ایده‌پردازان خوشایند باشد چه نباشد اما بازار کنسول‌ها در حال حاضر در دست ۳ نام بسیار بزرگ است که کاربران فوق‌العاده زیادی داشته و ترغیب کاربران برای خرید کنسولی دیگر بسیار سخت و حتی غیر ممکن است. به خصوص آن که کنسول‌های اندرویدی فاقد بازی‌های انحصاری یا مورد خاصی هستند که خریداران را به خرید آن ترغیب کنند.
برای مدت کوتاهی اویا کنسول بسیار عالی محسوب می‌شد که هایپ بسیاری اطراف آن را در نوردیده بود اما با عرضه کنسول معلوم شد که پکیج نهایی اصلا به چیزی که همگان فکر می‌کردند نزدیک هم نشده و این کنسول مانند بسیاری از تجارب دیگر به گورستان ایده‌ها و تاریخ حوزه گیمینگ رانده شد.
بیشتر بخوانید:
گوشی های دارای smart view میتونند به تلویزیون های هوشمند وصل شن.
جالب بود ممنون