آیا یک پردازنده دو هسته‌ای هنوز هم برای بازی کردن مناسب است؟

پردازنده‌ها معمولا بر اساس دو فاکتور سنجیده می‌شوند: سرعت کلاک و تعداد هسته. و با پیشرفت تکنولوژی، پردازنده‌های دو هسته‌ای سال‌های گذشته روز به روز بیشتر تاریخ مصرف گذشته به نظر می‌رسند. اما آیا واقعا همین طور است؟

اگر به دنبال خرید یک کامپیوتر گیمینگ ارزان هستید یا صرفا می‌خواهید تا حد امکان از هزینه اضافی جلوگیری کنید، پس قطعا برایتان سوال شده که آیا یک پردازنده دو هسته‌ای هنوز برای گیمینگ مناسب است یا نه. در این راهنما به این سوال پاسخ خواهیم داد. با ما در ویجیاتو همراه باشید.

اول از همه باید اهمیت یک CPU در راندمان بازی‌ها را در نظر بگیریم. مردم معمولا اهمیت پردازنده در یک کامپیوتر گیمینگ را یا دست کم می‌گیرند یا دست بالا. به همین خاطر، برخی الکی پول زیادی پای یک i7 بیش از حد نیاز قدرتمند خرج می‌کنند، و برخی هم با خرید یک CPU ضعیف یک گلوگاه بزرگ برای کارت گرافیکشان به وجود می‌آورند.

مسلما GPU مهم‌ترین قطعه در یک کامپیوتر گیمینگ است. کارت گرافیک منتخب شما چیزی است که پردازنده باید بر اساسش سنجیده شود. مهم‌ترین کاری که باید انجام دهید این است که مطمئن شوید CPU می‌تواند از نهایت پتانسیل GPU استفاده کند.

اما آیا پردازنده‌های دو هسته‌ای مدرن از عهده این کار بر می‌آیند؟ آن هم در دورانی که بازی‌ها برای بهره‌گیری از چندین هسته طراحی شده‌اند؟

---

---

امروزه اندک CPUهایی موجود هستند که تنها شامل دو هسته می‌شوند. در این مقاله تنها به سری‌هایی اشاره خواهیم کرد که می‌توانید نو تهیه کنید.

AMD A-Series

با بهره‌گیری از سوکت FM2، پردازنده‌های سری A کمپانی AMD شامل گرافیک مجتمع می‌شود و همچنان در لپتاپ‌ها و کامپیوترهای غیر گیمینگ پیدا می‌شود. آن‌ها برای چنین کامپیوترهایی بسیار مناسب هستند. اما برای گیمینگ، به هیچ وجه.

قدرتمندترین پردازنده سری A حتی برای یک کارت رده پایین مانند GTX 1050 گلوگاه ایجاد خواهد کرد. به عبارت دیگر، پردازنده به شدت در بازی‌ها محدود می‌شود، گرمای زیادی تولید می‌کند و جلوی GPU را در رسیدن به نهایت پتانسیلش می‌گیرد.

علاوه بر این مشکلات، در نظر بگیرید که سوکت FM2 بسیار کهنه شده است و هیچ پردازنده جدیدی غیر از سری A از آن استفاده نمی‌کند. با این توصیفات، واضح است که چرا این CPUها در دراز مدت انتخاب مناسبی برای یک گیمر نیستند.

Intel Celeron

سری سلرون از شرکت اینتل از هر نظر بسیار مشابه سری A از AMD است: قیمت، راندمان، و مخاطب هدف. اما آن‌ها یک برتری دارند و آن هم بهره‌گیری از سوکت LGA1151 همانند بقیه پردازنده‌های اینتل است. همین باعث می‌شود که سلرون یک راه حل موقتی خوب باشد و راه‌های زیادی برای ارتقای پردازنده در اختیارتان قرار دهد.

اگر به دنبال خرید ارزان‌ترین CPU ممکن هستید، بدون این که راه‌های ارتقای سیستم خود را ببندید، مدل‌های جدید سلرون انتخابی مناسب هستند.

---

---

Intel Pentium

روزگاری بود که اگر یک کامپیوتر از پردازنده پنتیوم بهره می‌برد، تقریبا غول‌ترین سیستم دنیا محسوب می‌شود. اما امروزه پنتیوم آن ابهت قدیم را ندارد و صرفا حکم یک پل میان پردازنده‌های اقتصادی و پردازنده‌های گیمینگ را دارد.

از نظر پرفورمنس، پنتیوم به مراتب از سلرون و سری A بهتر است و شاید تنها پردازنده دو هسته‌ای درست حسابی و مناسب بازی کردن باشد. این پردازنده بیشتر به یک مدل Core i3 نزدیک است تا مدل‌های قبلی.

تازه پنتیوم از سوکت LGA1151 استفاده می‌کند، که پتانسیل ارتقای بالایی در اختیارتان قرار می‌دهد.

Intel Core i3 7th Gen

نسل هفتم سری Core i3 از یک جهت با مدل‌های بالا متفاوت است. این پردازنده‌ها واقعا دو هسته‌ای نیستند، بلکه با استفاده از تکنولوژی هایپر تردینگ (Hyper Threading)، هر هسته می‌تواند دو وظیفه را به صورت همزمان انجام دهد. بدین ترتیب این پردازنده‌ها شامل چهار هسته منطقی می‌شوند و عملا می‌توان آن‌ها را چهار هسته‌ای دانست.

این راه در نسل هشتم پردازنده‌های اینتل کنار گذاشته شد و سری Core i3 حالا به چهار هسته فیزیکی مجهز شد، چون AMD با پردازنده‌های Ryzen دوباره به یک رقیب بزرگ برای اینتل تبدیل شده بود.

تمام چیزهایی که درباره امکان ارتقای سیستم گفتیم همچنان صدق می‌کنند، و نسل هفتم i3 هم قدرتمندترین مدلی است که در این راهنما معرفی می‌کنیم. اما یک ضعف بزرگ درباره آن‌ها وجود دارد: آن‌ها هیچوقت ارزان نشدند. قیمت نسل هفتم تقریبا با نسل هشتم یکسان است و خرید آن‌ها به صورت نو کار چندان عاقلانه‌ای نیست. مگر این که بخواهید آن‌ها را دست دوم بخرید.

پردازنده‌های دست دوم

همواره امکان خرید یک پردازنده قدیمی‌تر به صورت دست دوم وجود دارد. اما به طور کل پیشنهاد می‌کنیم که سراغ این راه نروید، مگر این که فروشنده شخصی باشد که می‌شناسید و یا از اعتبار بالایش مطمئن هستید.

خرید سخت‌افزار از یک منبع نامطمئن می‌تواند خطرات زیادی داشته باشد. هیچ نوع گارانتی در کار نیست و نمی‌توان فهمید که پردازنده در چه وضعیتی قرار دارد. تصور کنید یک i3-7350K دست دوم تهیه کرده‌اید، که به خاطر اورکلاک شدن بیش از حد توسط مالک قبلی بعد از یک ماه می‌سوزد.

---

---

جواب ما، حداقل در اکثر مواقع، یک نه قاطعانه است. با این که آن‌ها برای غیرگیمرها انتخاب مناسبی هستند، اما حتی برای کارت‌های گرافیک پایین رده هم گلوگاه ایجاد می‌کنند.

تنها دو سناریو وجود دارند که خرید این CPUها را کمی توجیه می‌کنند:

1. می‌خواهید آن‌ها را موقتا روی سیستم بگذارید تا بعدا یک مدل قدرتمندتر را جایگزینشان کنید. در این صورت، خرید یک مدل سلرون پیشنهاد می‌شود، چون ارزان‌ترین راه حلتان است و می‌گذارد کارت گرافیک کار خود را انجام دهد، هرچند نه در تمام توانش.
2. بودجه‌تان واقعا به خرید یک مدل گران‌تر قد نمی‌دهد. در این صورت سراغ پردازنده‌های اینتل بروید. ترجیحا پنتیوم، اما اگر آن هم برایتان دور از دسترس بود می‌توانید یک سلرون تهیه کنید. قطعا هم از سری A دوری کنید، چون آن‌ها پرفورمنس بسیار بدتری دارند، بیشتر داغ می‌کنند و پتانسیل ارتقای سخت‌افزارتان را هم محدود می‌کنند.

منبع: Gamingscan