۱۰ بازی فوق‌العاده که پایان‌بندی افتضاحی داشتند

هیچ اثری بی‌نقص نیست، چه می‌خواهد کتاب باشد، چه فیلم، چه سریال، و در این مسئله به‌خصوص چه بازی ویدیویی. داستان‌ها به ذات خودشان فراز و نشیب دارند و اگر قسمتی معرکه نوشته شده باشد، احتمال اینکه قسمت بعدی فاجعه از آب در بیاید همیشه هست. شاید بتوان از این افت کیفیت چشم‌پوشی کرد و به ادامه قصه امیدوار شد، اما اگر دیگر ادامه‌ای وجود نداشته باشد و همان بخش ضعیف، از قضا بخش پایانی هم باشد چه می‌توان کرد؟

پایان‌بندی ضعیف در یک بازی ویدیویی در مقایسه با هر نوع مدیای دیگر مضرتر است، چرا که شما نه تنها نتیجه‌گیری قصه را می‌نویسید، بلکه باید با گیم‌پلی هم سر و کله بزنید و مخاطب را بیش از دیگر انواع سرگرمی‌ها به تعامل وادارید. البته اگر یک بازی در تمام مراحل خود ضعیف باشد، کسی انتظار یک پایان‌بندی عالی از این اثر را نخواهد داشت، اما وقتی یک عنوان فوق‌العاده با پایانی افتضاح تمام می‌شود، همیشه هواداران خود را حسرت به دل باقی خواهد گذاشت که چرا ضربه آخر، چندان کاری نبود؟

در مقاله پیش رو قصد داریم به ۱۰ بازی ویدیویی محشر که پایان‌بندی افتضاحی داشتند بپردازیم. اگر عناوین زیر را تجربه نکردید، ترجیحا متن و نوشته‌های زیر آن را هم نخوانید.

Batman: Arkham Asylum

---

بگذارید لیست را با بدترین باس‌فایت سری بتمن آرکام راکستدی شروع کنیم. پایانی افتضاح برای اثری فوق‌العاده، که داد خیلی‌ها را درآورد و باعث شد درس عبرتی باشد برای خود استودیو و دیگر شرکت‌ها، تا سراغ چنین کاری نروند و پایان‌بندی بازی را کاملا در تضاد با جریان اصلی بازی طراحی نکنند.

در طول تجربه بتمن آرکام اسایلوم به وضوح متوجه شدیم که جوکر دست بالاتر را نسبت به شوالیه تاریکی دارد و می‌تواند با حقه‌های زیرکانه خود، او را در چالش‌های سختی قرار دهد. چنین کاراکتری برای نبرد نهایی با بتمن نیاز به بهترین حقه‌ی خود داشت که خب... انگار راکستدی این حقه‌ی بزرگ را در تبدیل کردن جوکر به غولی بی‌شاخ و دم می‌دیده.

این باس‌فایت همان پاشنه آشیل بازی است. شما در ۹۹ درصد از تجربه‌تان از بتمن آرکام اسایلوم لذت خواهید برد، ولی امکان ندارد با این باس‌فایت کیف کنید؛ و این اصلا به دلیل سخت یا دشوار بودن مبارزه با جوکر غول‌آسا نیست، بلکه جنگیدن با او بیشتر «طاقت‌فرسا» است و فرمولی تکراری از حرکاتی تکراری را می‌طلبد.

در ابتدا چند مشت روانه جوکر می‌کنید، سپس نوچه‌هایش را از نفس می‌اندازید و بعد از آن هم فقط کافی است با قلاب خودتان جوکر را بالا و پایین کنید؛ بازی تمام می‌شود و با یکی از آبکی‌ترین حالات ممکن، با گیمر خداحافظی می‌کند.

Borderlands

---

وقتی خودتان بازی بسازید و در وصف پایان‌بندی بازی قبلی‌تان از واژه «ناامیدکننده» استفاده کنید، دیگر چندان جای بحث باقی نمی‌ماند. این دقیقا همان بلایی بود که سر بوردرلندز آمد.

مثل هر نسخه‌ای در این مجموعه، شما با گروهی از آدم بدها درگیر هستید و می‌خواهید آن‌ها را نابود کنید، صدها دلیل هم برای این کار دارید که اصلا به بحث ما ربطی ندارند. خلاصه که هر دلیلی لازم باشد برای نابودی دشمنان اصلی فراهم شده و بازی هم در آخرین لحظات خود قرار دارد؛ بازیکن هم مشتاق‌تر از همیشه تا دشمن را از پا درآورد، که ناگهان اتفاقی مضحک همه‌ی برنامه‌ریزی‌ها را به هم می‌ریزد.

هیولایی از ناکجاآباد پیدایش می‌شود و دشمنانی که در طول تمام بازی دنبال‌شان بودید را می‌بلعد! به همین سادگی! حال شما باید با این موجود زشت مبارزه کنید که اصلا هم مبارزه جذابی نیست. تنها کاری که لازم است انجام بدهید این است که جایی برای پنهان شدن بیابید، شلیک کنید، و بازی را به اتمام برسانید.

علاوه بر روایت مسخره‌ی داستان در مرحله آخر، باس‌فایت هم بسیار ساده و پیش‌پا افتاده طراحی شده تا بوردرلندز هم تبدیل شود به یکی از همان عناوین فوق‌العاده‌ای که پایان‌بندی افتضاحی داشتند.

Halo 2

---

وقتی تیتر مقاله را خواندید، شاید حدس زده باشید که چه بازی‌هایی قرار است در لیست حضور داشته باشند. احتمالا در پیش‌بینی‌هایتان هیلو 2 را هم در نظر داشتید که قطعا لایق حضور در لیست بدترین پایان‌بندی‌ بازی‌هاست.

هیلو 2 بازی فوق‌العاده‌ای بود، هم گیم‌پلی جذابی داشت و هم قصه‌ی خوبی را روایت می‌کرد، اما وقتی به مرحله آخر و کات‌سین نهایی رسیدیم این روند عوض شد و در کسری از ثانیه، شاهد رسیدن هیلو 2 از عرش به فرش بودیم. کل بازی در این ۴ کلمه ختم شد: Sir, Finishing. this fight. مسترچیف این جمله را می‌گوید و صفحه سیاه می‌شود، مخاطب که منتظر پرده بعدی است، شوکه می‌شود و با خودش می‌گوید شاید می‌خواهند بعد از تیتراژ نشان بدهند چه شد، اما زهی خیال باطل.

پایان ناگهانی و تقریبا بی‌معنی هیلو 2 در زمان انتشار بازی اعتراض بسیاری از هواداران را برانگیخت. اگر هیلو 3 منتشر نمی‌شد و دقیقا از همانجایی که بازی قبلی تمام شده بود، ادامه نمی‌یافت، قطعا ارزش هیلو کمتر هم می‌شد و شاید در رتبه‌ی بالاتری در این لیست جا می‌گرفت. در هر صورت، حتی با این حال که هیلو 3 به پایان هیلو 2 معنی بخشید، نمی‌توان انکار کرد که پایان‌بندی هیلو 2 به خودی خود افتضاح بود.

Vanquish

---

طراحی مرحله آخر، آن هم جوری که همه حس کنند دنباله‌ی بازی منتشر خواهد شد تا داستان ادامه پیدا کند یکی از بدترین کارهایی است که توسعه‌دهندگان ویدیو گیم می‌توانند انجام دهند. هر چقدر هم که از خوب بودن بازی مطمئن باشید، نمی‌توانید برخی فاکتورها که در دست خودتان نیستند را کنترل کنید که این اتفاق برای پلاتینیوم گیمز و ونکوییش افتاد.

ونکوییش بدون شک یکی از سرگرم‌کننده‌ترین آثار اکشن و تیراندازی است که پر شده از مکانیزم‌های جذاب و نوآوری‌هایی که امضای شینجی میکامی را روی خود دارد. گرچه بازی‌های پلاتینیوم گیمز همیشه با تاکید روی گیم‌پلی ساخته شده، اما از داستان هم نمی‌شود چشم پوشید، مخصوصا وقتی از پایان داستان حرف می‌زنیم.

بسیاری از حفره‌های داستانی و چاله‌های روایی که در انتهای قصه‌ی ونکوییش وجود داشتند، باعث شدند پایان‌بندی این عنوان در مقایسه با باقی بخش‌های بازی بسیار ضعیف‌تر جلوه کند. ویلن اصلی توانست از دست شما فرار کند، کاراکتر اصلی به نوعی در فضا گیر افتاد و همه چیز آماده شده بود تا ادامه‌ی این داستان را ببینیم که هیچوقت چنین اتفاقی نیفتاد و تعلیق ونکوییش، همانطور که ایجاد شده بود، باقی ماند.

Far Cry 5

---

پنجمین نسخه از مجموعه‌ی فارکرای چند سال پیش منتشر شد و مثل همیشه، شما را در شرایطی نابرابر علیه شخصیتی شرور قرار می‌داد که می‌خواهد تا جایی که در توانش هست، دنیا را به نابودی بکشاند. این میل به نابودی در ویلن فارکرای 5، جوزف سید بیشتر از بقیه‌ی آنتاگونیست‌های فارکرای بود.

شما در ابتدای بازی متوجه می‌شوید که سید باور دارد به‌زودی آخرالزمان روی خواهد داد و عذاب الهی بر سر انسان‌ها آوار خواهد شد. برخورد اولیه شما یا هر شخص عاقل و بالغ دیگر این است که او به حرف‌های او اهمیت ندهید و صرفا تلاش کنید که جلوی خراب‌کاری‌هایش گرفته شود. ولی بازی اینگونه فکر نمی‌کند.

طی اتفاقاتی شما تمام اعضای خانواده‌ی سید را می‌کشید و وقتی کار به جوزف می‌رسد، شکست می‌خورید. او مدعی می‌شود که آخرالزمان فرا رسیده و در کمال تعجب متوجه می‌شویم که این آدم دیوانه حق داشته و بمب اتمی منفجر می‌شود که انگار صرفا فارکرای را آماده می‌کند تا نسخه نیو دان را منتشر کند!

گرچه پایان‌های مختلفی برای فارکرای 5 در نظر گرفته شده، اما نمی‌توان از پایان اصلی آن که همین الان توضیح دادیم چشم پوشید. تمام کردن بازی با این روند که کلا با منطق و عقل آدمی هماهنگ نیست، باعث می‌شود فارکرای 5 را در لیست بدترین پایان‌بندی‌های ویدیو گیمی قرار دهیم.

Metal Gear Solid V: Phantom Pain

---

متال گیر سالید 5 در زمینه گیم‌پلی گل کاشته و داستانش هم واقعا قوی و جذاب است، اما تا وقتی که به مرحله نهایی می‌رسید و گره‌های داستانی با عجله‌ی زیاد و به شکل کاملا شلخته باز می‌شوند.

این ایده که شما بدون اینکه بدانید، نقش بدل بیگ‌باس را داشته باشید به خودی خود جذاب است و اگر کوجیما زمان بیشتری برای توسعه بازی داشت، قطعا نتیجه بهتری هم به دست می‌آمد، اما چه می‌شود کرد که کونامی اجازه‌ی این کار را نداد و بازی را قبل از تکمیل، منتشر کرد.

شاید اگر این تصمیم اشتباه کونامی نبود، می‌توانستیم بخش پایانی که می‌خواست اسنیک و الی را رو‌به‌روی هم قرار دهد را هم ببینیم و شاهد مبارزه این 2 نفر باشیم، در حالی که هویت بیگ‌باس هم برای گیمر فاش شده و می‌داند که چه از چه قرار است؛ اما خب هیچوقت به این پایان‌بندی نرسیدیم و حداقل سعادت تجربه‌اش را نداشتیم. این باعث می‌شود متال گیر سالید 5 را در لیست بازی‌هایی بگذاریم که فوق‌العاده بودند، اما در وارد کردن ضربه‌ی نهایی خوب عمل نکردند.

SW: Knights of the Old Republic 2

---

استار وارز کوتور را شاید بتوان آغاز موفقیت‌های بایوور خواند. عنوانی از جهان جنگ ستارگان که هنوز هم خیلی‌ها باور دارند بهترین اقتباس ویدیو گیمی از این مجموعه است. نسخه دوم کوتور ولی نه توسط استودیوی بایوور، بلکه به دست آبسیدین توسعه یافت.

بازی واقعا فوق‌العاده بود و اگر بهتر از نسخه قبل نباشد، کمتر از آن هم نبود؛ گیم‌پلی جذاب و المان‌های عمیق نقش‌آفرینی در کنار امضای همیشگی آبسیدین با دیالوگ‌های دنباله‌دار و خواندنی. همه این‌ها آماده بودند تا کوتور 2 را تبدیل به یکی از بهترین دنباله‌های صنعت بازی کنند که ناگهان با آن پایان‌بندی عجیب و غریب رو‌به‌رو شدیم.

شما یا خدمه‌ی خود را قربانی می‌کنید یا هم نجات‌شان می‌دهید، سپس به جنگ با Kreia رفته و او را هم شکست می‌دهید؛ حالا که بازیکن انتظار پایانی هیجان‌انگیز و شایسته برای بازی دارد، می‌بیند که تمام کاری که قادر به انجام است پرسش و پاسخ با کریا می‌باشد!

دشمن اصلی شما در ازای پیروزی‌ای که به دست آوردید، به شما اجازه می‌دهد که از او چند سوال بپرسید و به عاقبت دوستان‌تان پی ببرید. دقت کنید که همه اینها صرفا در قالب دیالوگ عمل می‌کنند و اصلا هیچ کات‌سینی از وقایع در حال تعریف نشان داده نمی‌شود. تمام کردن حماسه‌ی کوتور با چنین پایان‌بندی‌ افتضاحی واقعا در حد و اندازه آبسیدین نبود که باعث می‌شود این بازی را هم به لیست خود اضافه کنیم.

Deus Ex: Human Revolution

---

پایان‌بندی مهم است، اما وقتی بازی نقش‌آفرینی می‌سازید این مسئله مهم‌تر هم می‌شود، چون بازیکن انتظار دارد انتخاب‌ها و کارهایی که در طول تجربه‌اش داشته همه و همه روی پایان هم تاثیر بگذارد و یک نتیجه‌گیری شخصی کسب کند. اگر سازنده نتواند این کار را انجام دهد باعث دلخوری بسیاری خواهد شد، دقیقا همان کاری که Deus Ex: Human Revolution انجام داد.

این بازی قطعا یکی از بهترین نقش‌آفرینی‌هایی است که می‌توانید در ۱۰ سال اخیر پیدا کنید، اغلب مکانیزم‌های بازی در جای خود قرار دارند و همه چیز به خوبی پیش می‌رود که در پایان‌بندی بازی با همان کلیشه‌ی حال بهم زن RPGها مواجه می‌شویم: چند حق انتخاب که پایان‌بندی بازی را شکل می‌دهند و اصلا کاری با انتخاب‌های قبلی‌تان در طول بازی ندارند.

گرچه نسخه بعدی، یعنی Mankind Divided توانست این ایراد را حل کند و در همه‌ی اعضای بازی به شکل خوب و راضی‌کننده ظاهر شود، اما در هر صورت نمی‌توان از اشتباهی که سازندگان در نسخه اول کردند چشم پوشید.

Mass Effect 3

---

حتما می‌دانستید مس افکت 3 هم در لیست حضور دارد، همه می‌دانستیم.

شاید پایان‌بندی مس افکت 3 را هم بتوان به همان چیزی تشبیه کرد که در Deus Ex: Human Revolution دیدیم: حق انتخاب بین چند مورد مختلف که بدون توجه به کارها و انتخاب‌های قبلی‌تان در بازی، پایان این مجموعه را رقم می‌زند و اصلا کاری با اتفاقاتی که در طول بازی یا 2 نسخه قبل افتاده‌اند، ندارد.

ولی شدتِ مسخره بودن پایان‌بندیم س افکت 3 نسبت به Deus Ex زمانی روشن می‌شود که می‌بینیم دئوس اکس آغازی بر ماجرا بود و می‌توانست در نسخه‌های بعدی افتضاحی که به بار آورده را جمع کند، اما مس افکت 3 رسما پایان کار فرمانده شپرد، نورماندی و ریپرها بود؛ یعنی سازندگان داشتند این سه‌گانه را تمام می‌کردند و چنین پایان بدی برایش نوشتند.

بازی بدون دخالت دادن گیمر پایانی که خودش می‌خواهد را طراحی کرده و به شما اجازه انتخاب بین یکی از آنها را می‌دهد، فرمولی که اصلا برای عناوین نقش‌آفرینی کارساز نیست و وقتی حرف از برند محبوبی مثل مس افکت است، قطعا بیشتر از بقیه به چشم می‌آید. در هر صورت بایوور نتوانست پایان‌بندی جذابی برای این فرنچایز بنویسد و صدای اعتراضات آنقدر بلند شد که استودیو مجبور شد بسته‌ای الحاقی ساخته و آن را منتشر کند تا لااقل از شدت درد پایان‌بندی نسخه سوم بکاهد.

Half-Life 2: Episode 2

---

مس افکت 3 هر چقدر هم بد تمام شده باشد، حداقل «تمام» شد! هف لایف 2 حتی تمام هم نشد و رسما پایان‌ بازی را رها کرد و بازیکن را در تعلیقی گذاشت که هیچوقت نفهمیدیم چه معنی‌ای داشت.

یکی از کاراکترهای اصلی مرده و جسدش روی زمین افتاده، الیکس روی جنازه‌ی وی در حال گریه کردن است و دشمنان بازی برنده شده‌اند. انتظار ادامه‌ی بازی را دارید؟ نداشته باشید، چون این تمام ماجراست و بازی همینجا تمام می‌شود! هف لایف 2 اپیزود 2 کلیف‌هنگری ایجاد می‌کند که حقیقتا جذاب نیست و صدها سوال بدون جواب در ذهن گیمر باقی می‌ماند.

چیزی که ما را بیش از پیش ناراحت می‌کند این است که مثل هیلو 2 که پایانش با هیلو 3 جبران شد، قرار نیست هف لایف 3 را شاهد باشیم، چرا که Valve دیگر نیازی به ساخت بازی ندارد چون به اندازه‌ کافی از استیم پول در می‌آورد و دیگر نیازی به توسعه بازی یا دنباله برای هف لایف 2 ندارد.

شاید باقی مواردی که در لیست حاضر بودند پایان‌بندی‌های بد و افتضاحی داشته باشند، اما هف لایف 2 پا را از حد فراتر گذاشته و رسما هیچ پایان‌بندی‌ای تحویل مخاطب نمی‌دهد.

نظر شما در مورد بازی‌های این لیست چیست؟ فکر می‌کنید جای چه عنوانی خالی بوده یا کدام بازی باید از لیست حذف شود؟

بیشتر بخوانید:

• مقایسه بتای Battlefield 2042 در برابر کال آو دیوتی و هیلو اینفینیت
• ۱۰ نکته که باید پیش از شروع بازی New World بدانید
• همه چیز درباره ژانر بازی‌های ویژوال ناول

منبع: WhatCulture