بررسی بازی Demon Slayer – Kimetsu no Yaiba

ساخت بازی از روی انیمه‌های مشهور از قدیمی‌ترین فرمول بازی‌های اقتباسی است که در کنار ساخت بازی‌های اقتباسی از روی آثار سینمایی، بیشترین سهم از سبد این نوع بازی‌ها را در اختیار دارد. بسیاری از این بازی‌ها فقط در بازار ژاپن که مهد انیمه است عرضه می‌شوند و مخاطبین جهانی یا باید نسخه‌های ترجمه شده طرفداران را بازی کنند و یا قید بازی را بزنند. انیمه Demon Slayer اما هم در ژاپن و هم در ینگه دنیا و سراسر جهان به شهرت قابل توجهی رسیده، آنقدری که اولین بازی اقتباسی‌اش به صورت بین‌المللی عرضه شود و کیفیت قابل قبولی هم داشته باشد.

داستان در مورد پسری است که پس از بازگشت به خانه متوجه می‌شود که خانواده‌اش توسط یک سری از شیاطین سلاخی شده‌اند و تنها بازمانده از این خانواده دوست داشتنی چند نفره، خواهر اوست که حالا خودش هم تبدیل به یک شیطان شده است. او در نهایت می‌تواند خواهر خود را با وجود اینکه یک «شیطان» است تبدیل به دوست خود کند و با همدیگر تبدیل به یک تیم شوند. خود این پسر یعنی «تانجیرو» نیز تصمیم می‌گیرد برای انتقام هم که شده تبدیل به یک شیطان کش شود و همچنین دنبال راهی باشد تا خواهرش را درمان کند.

سوژه انیمه در ابتدا خیلی تکراری به نظر می‌رسد، بحث انتقام مطرح است که از زمان قیصر و حتی قبل از آن همیشه دستمایه آثار داستانی بوده است! اما انیمه Demon Slayer با پیشروی در داستان به نکات جذابی از دنیای شیاطین و انسان‌ها می‌رسد و از همه این‌ها مهم‌تر در خلق صحنه‌های اکشن با اسانس وحشت بسیار متبحرانه عمل می‌کند. این اتفاق در بازی ساخته شده از روی آن نیز رخ داده و ما با یک بازی سرراست و ساده در ژانر رزمی روبرو هستیم که نبرد کردن در آن حماسی بوده و از طرفی اصلا لازم نیست که یک گیمر حرفه‌ای در ژانر فایتینگ باشیم تا بتوانیم از آن لذت ببریم؛ یعنی در واقع بازی Demon Slayer یک بازی همگانی به شمار می‌رود و مثل عناوینی چون استریت فایتر یا حتی دراگن بال زد نیست که گیمر را زیادی به چالش بکشد. این می‌تواند بسته به نوع نگاه شما یک نقص یا یک ویژگی مثبت به حساب بیاید!

برخلاف اکثر بازی‌های انیمه‌ای، این بار Bandai Namco ناشر بازی نیستند و سگا حق و حقوق ساخت بازی را خریده است. سگا با کمک استودیو CyberConnect 2 بازی را پیش برده و تقریبا همان فرمول موفق بازی‌های قبلی این استودیو بازیسازی را پیاده کرده اما تفاوت‌هایی نیز به کار برده تا بازی امضای خودش را هم داشته باشد. مهمترین تفاوت همان ویژگی کژوال بودن بازی است که در سطور بالا به آن اشاره شد و همچنین گذاشتن یک بخش داستانی که البته چنگی به دل نمی‌زند.

در واقع بازی Demon Slayer یک بازی فایتینگ است که در بخش داستانی خود شما را وارد جهان بازی می‌کند و ازتان می‌خواهد از نقطه A به نقطه B بروید و در میانه راه نیز نبردهایی انجام دهید تا به باس فایت بازی در آن مرحله برسید. گشت و گذاری که تا قبل از رسیدن به نبردها دارید شبیه به یک توفیق اجباری است تا یک بازی اکشن یا نقش آفرینی سوم شخص. البته این بخش‌های چند دقیقه‌ای باعث شده که داستان بازی بهتر روایت شود و با شخصیت‌ها بیشتر آشنا شویم. دیالوگ‌های رد و بدل شده در این بخش‌ها مهمترین اطلاعاتی هستند که به شما داده می‌شوند و قابلیت‌هایی همچون «بو کشیدن شیاطین» نیز از جمله کارهایی بوده که بازیسازان سعی کردند با گنجاندنش در داخل مراحل، کمی از تکراری بودن و خسته کننده بودن آنها بکاهند.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

به جز مراحل مثلا ماجراجویی که بخش اندکی از بازی را در برمی‌گیرند، ما خود مبارزات را داریم که به زیبایی هرچه‌ تمام‌تر طراحی شده‌اند. دوربین در حالت سوم شخص قرار دارد (خدا پدر و مادر سری Budaki در بازی‌های دراگن بال را بیامرزد که چنین دوربین زیبایی را برای بازی‌های رزمی آفرید) و حرکات نیز خیلی ساده هستند. گیم پلی Demon Slayer فشردن دکمه‌ها پشت سرهم و ردیف کردن کمبوهای مرگبار روی دشمن نیست و بیشتر نیازمند صبر و طمانینه و تفکر کردن در حین جنگیدن است.

تمامی کارکترها ویژگی‌های مخصوص به خودشان را دارند و شما در بخش داستانی بازی اندک اندک با آنها آشنا می‌شوید. این مساله در بین دشمنان شما نیز وجود دارد و هر نبرد با باس فایت‌های بازی، تکنیک خاص خودش را می‌خواهد تا در آن برنده میدان نبرد شوید. باس فایت‌ها هر آنچه که دارند و ندارند را به تدریج سر شما خالی می‌کنند و کارهایی نظیر جاخالی دادن و به موقع ضربه زدن و… از ضروریاتی است که حین نبرد باید آنها را رعایت کنید.

ویژگی Tag (همراهی کردن یک شخص دیگر حین مبارزه) نیز در بازی وجود دارد و شما می‌توانید با فشردن دکمه R2 همیار خود را صدا کنید و دشمن را چند ثانیه‌ ای به او بسپارید و یا در بهترین حالت باهمدیگر روی او خراب شوید! تمامی حرکات شما حین نبرد، حتی ساده‌ترین آنها به نظر یک حمله حماسی می‌آید و این موضوع مدیون فضاسازی زیبای نبردها و انیمیشن‌های جذاب به کار رفته در بازی است.

گرافیک بازی واقعا چشم نواز است و شما عملا در حال بازی کردن یک انیمه با کیفیت هستید. در میانه نبرد بارها و بارها وارد کات‌سین‌های کوتاه می‌شوید و باید با فشردن چند دکمه دشمن را لت و پار کنید. انیمیشن‌های به کار رفته در بازی کهنه نمی‌شوند و تنوع خودشان را دارند و خوشبختانه در بخش داستانی هم کنترل کاراکترهای متعددی به دست شما سپرده می‌شود تا بازی یکنواخت نشود.

در کنار گرافیک بازی، استفاده از صداپیشگان انیمه (چه دوبلورهای ژاپنی و چه نسخه جهانی) باعث شده که بازی بیش از پیش برای طرفداران انیمه جذاب باشد. استفاده از قطعات موسیقی انیمه هم به این جذابیت افزوده و سگا برای دوستداران «شیطان کش» سنگ تمام گذاشته و یک بازی فن بیس قوی را طراحی کرده است. البته شخصا باور دارم کیفیت خوب در کنار سادگی بازی کاری می‌کند که حتی اگر انیمه را ندیده‌اید هم برای تماشای آن کنجکاو شوید. هرچند باید اعتراف کنم که بازی از فرمول عجیبی برای روایت داستان خود پیروی کرده و واقعیت اینست که اگر یک جستجوی ساده در اینترنت نکنید، احتمالا داستان بازی (که اقتباسی مستقیم از انیمه آن است) برایتان گنگ خواهد بود. اینکه چرا سازندگان مثل آدم همه چیز را سرراست توضیح ندادند و دست به دامن فلش بک‌ها و… شدند که قطعا یک غیرمخاطب انیمه را گیج می‌کند، نشان می‌‌دهد که امیدشان به همان هواداران میلیونی Demon Slayer بوده و انگار چندان کاری با افراد خارج از دایره هواداران نداشته‌اند!

بجز بخش‌ داستانی که ارزش تکرار بالایی هم دارد چرا که پس از تمام شدن هر مرحله، مراحلی مخفی نیز به نمایش در می‌آید؛ بخش‌ Versus را نیز نباید فراموش کرد که در آن می‌توانید به صورت آفلاین و آنلاین با دیگران مبارزه کنید. همچنین بخش چالش‌ها نیز وجود دارد که برای هر کاراکتر چندین چالش و مسابقه در نظر گرفته شده و تجربه آن می‌تواند جالب باشد.

بیشتر بخوانید:

• بررسی بازی Judgment – کارآگاه کاراته‌باز
• بررسی بازی Yakuza 6 ؛ اژدهای دُجیما وارد می‌شود
• بررسی بازی Yakuza Like A Dragon – خیابان‌ها و اژدهایان

استودیو سازنده بازی فرمولاسیون آخرین بازی خود یعنی دراگن بال: کاکروت را در اینجا پیاده سازی کرده با این تفاوت که همه چیز را ساده‌تر در نظر گرفته است. اگر Kakarot را می‌توانستیم رسما یک بازی نقش آفرینی و فایتینگ بدانیم، Demon Slayer نهایتا یک بازی فایتینگ است که به زوری در آن ماجراجویی نیز چپانده شده تا داستان اندک بازی بیشتر به نظر بیاید. به هر حال همانطور که گفته شد برخلاف عناوینی چون ناروتو و دراگن بال که شامل صدها قسمت و چند ده آثار سینمایی در تاریخ انیمه هستند، Demon Slayer عمر چندان درازی ندارد و بازی ساختن از روی آن در مرحله فعلی کار پرریسکی بوده است. ناشر و سازنده سعی کردند که تمام جهان انیمه که تا امروز پخش شده به علاوه مواردی اضافه را به گیمر نشان دهند و زمینه سازی را برای ساخت بازی‌های دیگر آماده کنند.

---

ویجی لاگ: چرا باید نینتندو سوییچ بخریم؟