نقد سریال The Book Of Boba Fett (قسمت اول تا سوم)

شخصیت جذاب بوبا‌فت از زمان حضورش در فیلم «Star Wars: The Empire Strikes» به گونه‌ای توجه طرفداران را به خود جلب کرد که تاکنون این محبوبیت دست نخورده باقی مانده است. بوبافت از آن روز تا الان یک پایگاه طرفداران وفادار و فداکار را جمع آوری کرد که در طول دهه‌ها خواسته آن‌ها یک چیز بود: دیدن این شخصیت در اثری مربوط به خودش؛ اکنون و بعد از گذشت حدود 4 دهه از معرفی بوبافت، در نتیجه آرزوی طرفداران به واقعیت بدل شده است. پس از موفقیت سریال «The Mandalorian» خیلی سریع دستور تولید اثری مخصوص بوبافت اعلام شد و اکنون اولین فصل آن به نمایش درآمده است. در ادامه با نقد سریال The Book Of Boba Fett همراه ویجیاتو باشید.

با وجود شروع سریال در فضای پایانی سال یعنی هفته بین کریسمس و سال جدید، «کتاب بوبا‌فت» دقیقا همان چیزی است که طرفداران جنگ ستارگان منتظر آن بودند. مخصوصاً برای طرفدارانی که مدت‌ها متعجب بودند که چگونه بوبا فت (موریسون) از گودال سارلاک بیرون آمد و در زمان معرفی مجددش در اپیزود «تراژدی» سریال مندلورین این گونه متفاوت شده بود. در حالی که اولین فصل سریال مندلورین اکشن زیادی داشت، کتاب بوبا‌فت مسیر آرام تری را با «غریبه ها در سرزمین غریب» در پیش گرفت. در واقع سریال از همان قسمت اول به روشی شخصیت محور در حال قصه گویی متفاوتی است.

فصل اول این سریال به نویسندگی جان فاورو و کارگردانی افرادی چون رابرت رودریگز، مانند معرفی مجدد شخصیت بوبا‌فت است؛ به خصوص با استفاده از فلاش‌بک‌های متنوع و جالب که ما را با دو جدول زمانی روبرو می‌کند. فلاش‌بک‌ها نشان می‌دهد که بوبا پس از فرار از گودال سارلاک چه چیزی را تحمل کرد، از جمله اینکه چگونه در نهایت احترام مردم شن و ماسه یا توسکن رایدرها را بدون تسلط کامل بر آنها به دست آورد. در طرف مقابل، زمان حاضر نیز او را درحال آماده شدن برای حکومت نشان می‌دهد. حکومتی که او را به فرد اول تاتویین بدل خواهد کرد. به طور کلی سه اپیزود اول سریال در نوع و اندازه خودش جذاب بود و البته پتانسیل شخصیت بوبافت را به درستی نشان داد.

یک نکته جالب در سه قسمت ابتدایی سریال این است که جان فاورو، به عنوان نویسنده و سازنده سریال، این را خوب می‌داند که توجه به شخصیت بوبا و روابط پیچیده اطراف آن بهتر از نمایش یک بلاک‌باستر پُر از اکشن است. بنابراین به جای بزرگ‌تر شدن فضای پروداکشن داستان، سراغ کاراکترهای بیشتری می‌رود که برای بوبافت بسیار حیاتی است. در همین راستا، اپیزود دوم سریال یکی از غنی ترین داستان‌های جنگ ستارگان را از لحاظ موضوعی تا به امروز ارائه می‌دهد. این اپیزود به شخصیت جدید بوبا هویت می‌دهد و ما را با زوایای جدیدی از زندگی و رفتار او آشنا می‌کند.

در حالی که فیلمنامه بدون شک ویژگی‌های سبک داستان‌گویی جان فاورو را دارد، اما اعتبار ویژه لحظات زیادی از اپیزود دوم سریال به کارگردانی استف گرین تعلق می‌گیرد که به طرز ماهرانه‌ای از مونتاژ، ترکیب صحنه‌های پویا و روایت‌محور، و اکشن‌های سریع برای خلق یکی از بهترین داستان‌های جنگ ستارگان استفاده می‌کند. البته سبک رابرت رودریگز نیز در هدایت اپیزود اول و سوم کاملا قابل بررسی و جذاب است. هر دو قسمتی که رودریگز روی صندلی کارگردانی است، تک‌تک سکانس‌ها با نقاط قوت، علایق و فیلم‌شناسی او سازگار است. رودریگز با اکشن طوری بازی می‌کند که می‌توانست از یکی از فیلم‌های «ال‌ماریاچی» یا «بچه‌های جاسوس» او بیرون بیاید.

در کنار این موارد شخصیت پردازی بوبا‌فت با بازی تمورا موریسون نیز جای واکاوی و بررسی دارد. هنگام معرفی یک شخصیت اصلی جدید، چه نمایش یا فیلم، بسیار مهم است که مشخص شود چه چیزی شخصیت را تحریک می‌کند و چرا باید به آن اهمیت دهیم. مزیت رهبری یک شخصیت ثابت در یک سریال این است که مخاطبان از قبل معمولاً یک ایده کلی از آنچه که باعث می‌شود شخصیت برایشان جذاب باشد دارند. این فرمول پایه، ضامن نان و کره مارول در طول دو دهه گذشته بوده است. اما بوبا‌فت بیش از یک شخصیت فرعی مسطح و مرموز در تمام طول عمر خود بوده است. بنابراین توجه به زوایای پنهان یک شکارچی نکته مهمی برای سریال «کتاب بوبا‌فت» است. با این اوصاف سازندگان برای پرداخت این شخصیت دست به دامن آثار کلاسیک شده‌اند.

برای مثال در طول این سه قسمت رگه‌ای از بازیگر فقید و توانای سینمای ژاپن یعنی «توشیرو میفونه» در نحوه برخورد تمورا موریسون با شخصیت بوبا‌فت وجود دارد. مثل اینکه او ترکیبی است بین «یوجیمبو» و واشیزو از «سریر خون» که سعی دارد باندهای دیگر را در مقابل هم قرار دهد تا شهر را نجات دهد. به طور کلی بازی موریسون یک وزنه سنگین برای سریال است؛ این وزنه زمانی بیشتر به چشم می‌آید که ریتم سریال کند است و ما بوبا را در حال سر و کله زدن با اشخاص و بررسی نقشه‌های سیاسی مشاهده می‌کنیم. البته این سریال و شخصیت مرکزی‌اش رگه‌های تأثیرگذار فیلم‌های وسترن را نیز حفظ می‌کند و از همه چیز، از وسترن اسپاگتی گرفته تا آثار کلاسیک جان فورد را در خود جای می‌دهد.

باید توجه داشت شتاب داستانی برای یک سریال اپیزودیک مانند گلوله برفی است که از نوک قله به سمت پایین می‌غلتد. هر چه جلوتر می‌رود، برف بیشتری جمع می‌شود و شتاب بیشتری ایجاد می‌کند. حالا می‌توان سریال The Book Of Boba Fett را نیز اینطور توصیف کرد که هر چه جلوتر می‌رود شتاب آن بیشتر و بیشتر می‌شود. این سبک خاص چه در قصه‌گویی و چه در اجرای لحظات اکشن قطعا افرادی را ناامید خواهد کرد، اما به نظر من دنبال کردن این فرمول برای چنین سریالی یک انتخاب درست است؛ چرا که مخاطب باید با زوایای شخصیت اصلی که روزی نماد تولید اسباب بازی و سرگرمی مطلق بوده است، بیشتر آشنا شود.

در مجموع این سه اپیزود پخش شده سریال تاکنون، توانسته‌اند به خوبی بین اکشن و توسعه شخصیت تعادل برقرار کنند، که امیدواریم این روش تا عمق آخرین اپیزود سریال ادامه پیدا کند. با این اوصاف یک ضعف بزرگ سریال، داستان نه چندان سنگین آن است که امیدواریم نیمه دوم اثر برای نجات آن، داستان را تا حد زیادی پیش ببرد. به طور کلی دادن یک سریال کامل به شخصیت بوبافت باوجود اینکه ریسک به نظر می‌رسد، اما می‌تواند او را به عنوان یکی از دوست‌داشتنی‌ترین شخصیت‌های دنیای جنگ ستارگان تثبیت کند و همچنین لشکر جدیدی از طرفداران تیفوسی را برای او به ارمغان بیاورد.