نقد انیمه Belle – حالا می‌توانی دنیا را تغییر بدی
انیمه سینمایی «بل» جدیدترین ساخته «مَمُرو هُسودا» کارگردان و انیماتور مطرح ژاپنی ست. اولین نمایش فیلم در فستیوال کن سال گذشته بود، پس از آن در ژاپن اکران شد و از فوریه امسال هم پخش ...
انیمه سینمایی «بل» جدیدترین ساخته «مَمُرو هُسودا» کارگردان و انیماتور مطرح ژاپنی ست. اولین نمایش فیلم در فستیوال کن سال گذشته بود، پس از آن در ژاپن اکران شد و از فوریه امسال هم پخش گسترده جهانی‌اش آغاز شد. گرچه در پوستر جهانی فیلم، تنها نام بل قید شده‌است اما ترجمه دقیق آن از ژاپنی «اژدها و شاهزاده کک و مکی» ست.
هسودا، خالق آثار تحسین‌شده‌ای چون میرای و بچه‌های گرگ، حالا با بل، که بهترین ساخته او تا به این جای کار است، توانایی‌اش در قصه‌گویی را بار دیگر به رخ می‌کشد.
سوزو، قهرمان فیلم، دختر نوجوانی کک و مکی ست که در یک منطقه روستایی زندگی می‌کند. با ورود به دنیای عظیم واقعیت مجازی "U" (یو) سوزو پشت آواتار جدیدش که برای او نقابی مطمئن به حساب می‌آید، استعداد و زیبایی واقعی‌اش را آشکار می‌کند. زیر سایه این هویت نویافته، او به خواننده‌ای خوش‌چهره و به سرعت محبوب بدل می‌شود. تا روزی که کنسرت بزرگش با حمله یک هیولای منفور به‌هم می‌ریزد و...
بل ادای دینی مدرن است به داستان قدیمی دیو و دلبر. چنان که بل در زبان فرانسوی به معنی زیباست (beauty) و اژدها هم هیولای بومی کشورهای آسیای جنوب شرقی (beast). با پیش رفتن داستان، بل با چاشنی خجالت، تن-شرمی (body shaming)، رها شدگی، اضطراب، عشق پنهانی و البته شمشیر دولبه شبکه‌های اجتماعی، کم کم راهش را از قصه دیو و دلبر جدا می‌کند. این ویژگی شاهکارهای مدرن هنری ست که از قصه‌هایی تکراری آغاز می‌کنند، بعد آن را به مسیرهایی تازه هدایت می‌کنند.
انیمیشن بین دو بعدی و سه بعدی در رفت و آمد است.حرکات نرم و پویای دوربین با تم کلی اثر و دینامیزم فضای مجازی کاملا هم‌راستا ست. به طوری که حسی از سیالیت را منتقل می‌کند. موسیقی فیلم دلنشین است، داستانی خوب و انیمیشنی چشم‌نواز دارد.
فضای یو، به عنوان یک شبکه اجتماعی، بی‌شباهت به توییتر فارسی نیست. یو، امکان ساختن یک خود جدید از صفر را به عنوان یک مزیت مهم تبلیغ می‌کند. آواتار فیک، نه تنها عنصری منفی نیست، برعکس، گاهی امکانی ست برای بروز آن‌چه در درون یک فرد می‌گذرد. یعنی خودی که در جهان واقعی و در بدن واقعی و به طور کلی در شرایط واقعی زندگی‌مان اجازه نمایش ندارد. همان‌طور که در بل هم، سوزو به مدد این آواتار جدید بود که توانست خود واقعی‌اش را آشکار کند و استعدادش را به نمایش بگذارد. گرچه ظاهرا آواتار جدید، تنها کک و مک‌های صورت سوزو را به ارث برده‌است اما او انسان‌دوستی‌ای که احتمالا از مادر فداکارش به او رسیده‌است را هم با خود به این دنیای مجازی می‌برد تا زخم‌های هیولا را مرهم باشد.
با این حال، از نقاط عطف این انیمه، لحظه رها شدن سوزو از پیله آواتار بل و تبدیل شدن داوطلبانه او به چهره واقعی‌اش است. او دیگر آن دختربچه‌ای نیست که سایه‌وار از چشم دیگران پنهان می‌شد. کسی که تنها زمانی مجال بروز می‌یافت که پشت پرسونایی ضخیم پنهان بود؛ حالا جسارت آن را پیدا کرده‌است که با چهره خودش از پیله خجالت بیرون بپرد.
قصه ابرقهرمانی که در لباس مخصوصش حریف ندارد اما در جهان واقع یک شکست‌خورده ضعیف است؛ در آغاز شاید کلیشه‌ای به نظر برسد اما نکته حایز اهمیت در این فیلم، تلاش برای نزدیک کردن این دو رویه متناقض است. اتحاد میان آن چهره‌ای که در جامعه از خود نشان می‌دهیم و آن‌چه آرزو داریم باشیم یا به عبارت بهتر آن چهره‌ای که به هر دلیلی پنهان می‌کنیم. چنین وصالی گرچه ناممکن به نظر می‌رسد اما به لطف ابرجهان دیجیتالیِ یو ممکن می‌شود.
از طرف دیگر، بل قصه استقلال است. قصه دست برداشتن از آه و ناله و به داد خود و دیگران رسیدن. بل می‌گوید نباید دست روی دست گذاشت و منتظر حامی غیبی نشست. باید دست به کار شد. قهرمان‌های اصلی این انیمه همگی یا والدینشان را از دست داده‌اند یا با آن‌ها رابطه خوبی ندارند و یا والدین آزارگری دارند. در چنین شرایطی، بچه‌ها باید به داد خودشان برسند. غریبه‌هایی که دردهای مشترکی دارند می‌توانند جای خالی خانواده را برای هم پر کنند. همچنان که سوزو به سمت هیولا می‌رود تا کودک پنهان شده زیر پوست زخمی‌اش را پیدا کند و از او محافظت کند؛ حتا اگر لازم باشد در این راه خودش را به خطر بیندازد.
بل، داستان شیرین یک دختر دبیرستانی ژاپنی به نام سوزو و روابطش با جهان‌های پیرامون و آدم‌های ساکن آن است. سفری داستانی که سوزو را به بلوغ می‌رساند، کمکش می‌کند به دنیای بزرگسالی قدم بگذارد و توانایی‌های خودش را باور کند. او که در جهان واقعی از مورد توجه دیگران واقع شدن به شدت گریزان بود، حالا به بتی اثیری در میان همه مردم تبدیل شده‌است. اما قصه به همین‌جا ختم نمی‌شود. او می‌تواند عمل کند، تغییر به وجود بیاورد و به وضع موجود بتازد. تمام قدرت بل در زیبایی چهره و صدایش منحصر نیست. او روحی بزرگ و شخصیتی محکم دارد که به او این توانایی را می‌دهد که چون خورشیدی به همه‌جا نور عشق بتاباند و دنیای سرمازده آدم‌های تنها را گرم کند.
حتا اگر از آن طرفدارهای پر و پا قرص انیمه نیستید، باز هم در تماشای بل لحظه‌ای تردید نکنید.
دیدگاه‌ها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
مجموع نظرات ثبت شده (12 مورد)
مطالب پیشنهادی
مطالب مرتبط از نگاه دیجیاتو
![اولین پرواز آزمایشی موفق پهپاد باری غول‌پیکر چین؛ حمل 1 تن بار برای 1600 کیلومتر [تماشا کنید]](https://static.digiato.com/digiato/2025/05/china-cargo-drone-791x482.jpg)
به شدت معتقدم هالییود در زمینه ی انیمیشن بدجور از ژاپن شکست خورد.
چون هر چقدر چیزی مثل قرمز شدن چرت بود
این جذاب به نظر رسید.
و هر چقدر هالییود سعی می کنه ترند رو سواستفاده کنه
انیمه سعی می کنه عمیق و مفهومی باشه و ترند رو واقعا استفاده کنه.
البته انیمه ی معمولی و بد هم کم نداریم. ولی انیمیشن هالییودی معمولی و سطحی خیلی بیشتر داریم.
(کامنت های افرادی که بدون آوردن دلیل منطقی (و صرفا همینجوری برا تفریح) گیر بدهند جواب داده نخواهد شد. خواستید فقط بحث منطقی سرش می کنیم.)
موافقم ، ولی انیمه انگلیسی زبان خوب کم نداریم .
قطعا همینطوره ولی فعلا صنعت انیمیشن داریم مقایسه می کنیم. اتفاقا شاید با توجه به محبوبیت روز افزون انیمه یه روزی برسه که ببینیم انیمه های هالییود از ژاپن جلو افتادند. (البته شاید هم هیچ وقت نبینیم.)
حرفتون درسته ولی خب این وسط سلیقه هم دخیله. همه حوصله ندارن صبر کنن قرمه‌سبزی جا بیفته، ترجیح می‌دن با فست‌فود سیر شن!
کاملا موافقم باهاتون. فروش سری فیلم هایی مثل فرنچایز های اره، سریع و خشمگین، بعضی از فیلم های مارول و دیسی، فرنچایز جدید سونی از اسپایدرمن و... کاملا نشون میده که مخاطبان دارن دچار بی سلیقگی میشن.
اما به نظرم یه بخش دیگش هم شامل کمبود محتوا هست. وقتی استودیو ها سراغ فیلم های ترسناک فضایی نمیرن به دلایل مالی (کم بودن تعداد مخاطبان فیلم های ترسناک نسبت به فیلم های خانوادگی و گران بودن جلوه های ویژه) و رفتار های شرکت های بزرگی مثل دیزنی (دیزنی برای خانواده.(دوغ عالیس هم همینطور??.)) علاقمندان به فضا و داستان های فضایی به خاطر کمبود اثر و محتوا مجبور میشن که راضی بشن به دنیای جنگ ستارگان.
حالا خواست ترسناک باشه. خواست نباشه. خواست خوب باشه. خواست نباشه. اهمیتی نداره چون فضا فوق العاده جذابه. زیبایی بصری، موجوداتی ماورای افکارمون و داستان هایی که توی زمین نمیشه روایت کرد سبب میشه مخاطب خودآگاه و ناخودآگاه جذب بشه حق انتخابی هم نداره.
و واسه ی همین هم هست که من هی به سایت ویجیاتو گیر میدم که چرا حاضر نمیشه یکم هم به کتاب ها بپردازه. چون دنیای کتاب ها کاملا متفاوته. اونجا آثار بزرگ سالانه، عمیق، دارک و عالی از همه چیز داریم. اونجا این مسخره بازی های هالییود معنی نداره و آدم اگه نمیتونه توی سینما یه داستان علمی تخیلی فضایی بزرگ سالانه ی خوب پیدا کنه میتونه توی کتاب ها انواعش رو پیدا کنه.
(من خودم سری کتاب های دث استاکر اثر سیمون آر گرین رو خوندم. عالی نیست ولی بعض هیچه. و جالب اینه نسخه ی فارسی کتاب که توی کشور فروش میره به وضوح بعضی چیز ها رو سانسور نمی کنه. مثل موضوعاتی نظیر همجنس گرایی، تجاوز برهنگی و... (البته چون کتابه ذهن هیچ کس نره سمت توصیف اون صحنه ها. اونا دیگه سانسوره.))
در هر حال امیدوارم هالییود یه تغییری کنه و ویجیاتو هم بخش کتاب رو برای علاقمندان به کتاب و جنگیدن با کتاب نخوندن و آمار مطالعه ی مردم اضافه کنه.
اگه هم کسی حال نداشت کامنتم رو بخونه بهش حق میدم؛ خیلی طولانی شد!?♂️? (البته این برای من چیزی نیست چون من یه علاقه ی خاصی به نویسندگی دارم و تایپ طولانی ساده ترین کار زندگیم محسوب میشه.)
روی صحبتتون با من نیست ولی به نظر من این یه ویژگی خیلی خوبه .
والا ویژگی که توی این کامنت من موج مکزیکی می زد. کدومشون رو عرض می کنید؟
ببین
باهات موافقم. مخصوصا قسمت کتاب.
اما به این دقت کن که آیا اعضای ویجیاتو خودشون تمایل دارن این بخش اضافه بشه و بهش پرداخته بشه یا نه. یا اینکه اصلا مخاطب این موضوعات به قدر کافی هست؟
در این مورد، صحبت زیادی میشه کرد اما خب من شخصا امیدوارم که بخش کتاب اضافه بشه. چه بسا بهش کم بها داده بشه.
ببین اگه تمایلی به این کار داشتن که قطعا خودشون اضافه می کردند. من دارم سعی می کنم یه کاری کنم اضافه بشه و قطعا مخاطب هاش کمه. اما اگه بتونه از چند صد هزار کاربر ویجیاتو چند هزار نفر رو هم جذب کنه عالی میشه و قطعا به مرور این چند هزار نفر هی بیشتر و بیشتر میشن. بالاخره همونطور که اشاره کردم دولت کاری از دستش بر نمیاد برای آمار کتابخوانی و فرهیختگی جامعه ی ایران.
چون کاری نمیتونه کنه. اگه بگه نت رو قطع می کنیم کتاب بخونید که هممون گیر میدیم. اگه مجبورمون کنن کتاب بخریم خیلی ها میخرن میندازن دور. فقط و فقط خودمون باید پیشگام بشیم.
چرا باید برای چیز چرتی مثل متاورس (یه دفعه حسابی از خجالتش در اومدم لینکش رو در انتها میگذارم.) اینقدر همه برنامه داشته باشیم. پیش از اینکه بیاد ساعت ها براش وقت بذاریم بعد یه کتاب نخونیم؟ اونم توی دورانی که ۹۹ درصد فیلم ها/ سریال ها/ انیمیشن ها/بازی ها/ کمیک ها و... شدن شیردوشی و چرت! اونم توی دورانی که میشینیم پای فضای مجازی بعد خسته ازش پا میشیم ولی تغییری هم نمی کنیم؟
متاسفانه ما و جهانیان شدیم معتاد.
معتاد به ماده ی مخدری به نام فضای مجازی.
http://vigiato.net/p/262429#comment-290784
http://vigiato.net/p/262429#comment-291543
آمار این سایت زیر در مورد ویجیاتو رو هم بخونید خالی از لطف نیست.
(http://vigiato.net.siteindices.com/)
دقیقا کتاب تنا چیزیه که هیچ وقت درگیر کلشه ها نشده و نمیشه و با خوندنش کلی مطالب مفید یلد میگیریم ( برعکس فیلم ها و انیمیشن های جدید ? )
نقد خوبی بود ولی چرا انقدر دیر؟
من در حد چند سکانس ازش دیدم
و از آرتش خیلی خوشم اومد
من کلا آرت های خط نازک (مثل اتک و بل و...) رو خیلی بیشتر می پسندم