بهترین شرکت های انیمیشن سازی که دیگر با ما نیستند

انیمیشن از اوایل قرن بیستم تا امروز، راه زیادی را پیموده است. انیمیشن که در ابتدا محدود به فیلم‌های کوتاه دست‌کشی شده بود که در سینماها پخش می‌شد، به فیلم‌های بلند، سریال‌های تلویزیونی و برنامه‌های بسیار دیگری تکامل یافت. ظهور رایانه‌ها خلاقیت و همچنین تنوع فیلم‌های انیمیشن را گسترش داده است و ده‌ها شرکت تولیدی برای استفاده از آن افتتاح شد.

متأسفانه، دنیای تجارت جایی است که شرکت‌های بزرگ به طور مرتب شرکت‌های کوچک را می‌بلعند. طی سال‌ها، بسیاری از شرکت‌های انیمیشن خوب آمده‌اند و رفته‌اند، اما میراث آن‌ها به لطف فیلم‌ها و برنامه‌هایی که تولید کرده‌اند و نسل‌های جدیدی از انیماتورهایی که از آنها الهام گرفته‌اند، باقی می‌ماند.

۱. بلو اسکای استودیو (Blue Sky Studios)

پس از فروپاشی MAGI/Synthavision، شرکتی که افکت‌های TRON را انجام می‌داد، بسیاری از انیماتورهای سابق تصمیم گرفتند با یکدیگر همکاری کنند و شرکت خود را بسازند. به لطف ظهور پیکسار و موفقیت عظیم آن، استودیو Blue Sky پس از تعطیلی بخش انیمیشن خود توسط فاکس قرن بیستم انتخاب شد. با حمایت فاکس، Blue Sky عصر یخبندان را منتشر کرد و ثابت کرد که در کنار DreamWorks و Pixar در دنیای فیلم‌های کودکان CGI رقیبی جدی است.

Blue Sky در دهه پس از عصر یخبندان با مجموعه‌ای از فراز و نشیب‌های سختی دست و پنجه نرم کرد. آن‌ها با فیلم‌هایی مانند فیلم بادام‌زمینی (The Peanut Movie) و فردیناند (Ferdinand) به موفقیت دست یافتند، اما بسیاری از دنباله‌های آن‌ها انتظارات تماشاگران را برآورده نکردند. پس از خرید فاکس توسط دیزنی در سال ۲۰۱۹ و شیوع کووید، این شرکت سرانجام در سال ۲۰۲۱ منحل شد.

۲. تاپ‌کرفت (Topcraft)

Topcraft که توسط انیماتور ژاپنی، تورو هارا (Toru Hara) تأسیس شد، انیماتورهای زیادی را از انیمیشن Toei گرفت که احساس می‌کردند استودیو در اوایل دهه ۷۰ به اوج خود رسیده است. آن‌ها همکاری‌های زیادی با Rankin/Bass داشتند و بدون وقفه انیمیشن تولید کردند. حاصل این همکاری انیمیشن‌هایی مثل هابیت، پرواز اژدها، و آخرین تک شاخ بود. آن‌ها همچنین با هایائو میازاکی (Hayao Miyazaki) در تولید نائوشیکا از دره باد (Kaze no Tani no Naushika) همکاری کردند.

در سال ۱۹۸۵ استودیو ورشکست شد و افراد آن به دو نیمه تقسیم شدند. نیمی از آن‌ها، از جمله هارا، به همراه میازاکی برای تشکیل استودیو جیبلی، یکی از موفق ترین شرکت‌های انیمیشن ژاپن، رفتند. نیمی دیگر شرکت Pacific Animation را تشکیل دادند تا به همکاری با Rankin/Bass ادامه دهند تا زمانی که دیزنی آن‌ها را خریداری کرد و شرکت را به انیمیشن والت دیزنی ژاپن تبدیل کرد.

۳. سالیوان بلات استودیوز (Sullivan Bluth Studios)

پس از جدایی از دیزنی، انیماتور دان بلات، شرکت خود را برای تولید راز نیمح (The Secret of NIMH) و بازی‌های ویدیویی Dragon’s Lair و Space Ace تأسیس کرد. پس از سقوط بازی ویدیویی در سال ۱۹۸۳، بلوث تاجر نیمه بازنشسته موریس سالیوان را متقاعد کرد تا به او کمک کند تا یک استودیوی جدید راه اندازی کند. سالیوان همچنین آن‌ها را متقاعد کرد که برای استفاده از کمک‌های مالی دولتی به دوبلین، ایرلند نقل مکان کنند.

استودیو Sullivan-Bluth هفت فیلم از ده فیلم بلات را تولید کرد و به شروع صنعت انیمیشن در ایرلند کمک کرد. با این حال، مشکلات مالی و ظهور رنسانس دیزنی باعث شد که بلات مجبور شود فیلم‌های خود را به استودیوهای دیگر بفروشد، که کنترل خلاقانه را از او سلب کرد. در نهایت، او و گری گلدمن، انیماتور دیگر، به آمریکا رفتند تا استودیوی انیمیشن فاکس را تشکیل دهند که در عرض چند سال بسته شد.

۴. اَمبلیمیشن (Ablimation)

در اواسط دهه ۸۰ میلادی، استیون اسپیلبرگ (Steven Spielberg) علاقه شده مند بود شانس خود را در انیمیشن امتحان کند. او با دان بلات برای تولید انیمیشن یک داستان آمریکایی (An American Tale) و سرزمین پیش از زمان (The Land Before Time) همکاری کرد و با دیزنی در فیلم چه کسی برای راجر رابیت پاپوش دوخت؟ (Who Framed Roger Rabbit) همکاری کرد. پس از قطع رابطه بلات با اسپیلبرگ، او در سال ۱۹۹۱ امبلیمیشن را افتتاح کرد تا به ساخت پروژه‌های انیمیشن ادامه دهد.

متأسفانه اسپیلبرگ در یافتن انیماتورها و نویسندگان با استعداد برای پر کردن جای خالی بلات مشکل داشت و دیزنی برنده اصلی دهه ۹۰ میلادی بود. امبلیمیشن سه فیلم سینمایی را قبل از بسته شدن در سال ۱۹۹۷ به دلیل عملکرد ضعیف در گیشه عرضه کرد. اسپیلبرگ انیماتورهای خود را به دریم ورکس تازه تاسیس فرستاد که از قضا یکی از ایده‌های ناتمامی که با خود به همراه آوردند شرک (Shrek) بود.

۵. شرکت هانا باربِرا پروداکشنز (Hanna-Barbera Productions, Inc.)

هیچ‌کس باور نمی‌کرد که انیمیشن بتواند برای مدتی طولانی‌ فشار پخش مداوم در تلویزیون را تاب بیاورد. خوشبختانه، بیل هانا و جوزف باربرا، خالقان تام و جری، تکنیک‌های انیمیشن جدیدی را برای صرفه‌جویی در هزینه‌ها خلق کردند، مانند تکرار پانل‌ها برای پس‌زمینه و یقه‌ها و کراوات‌ها برای کاراکترهایشان و آسان‌تر کردن تکان دادن سرهایشان. اگرچه کیفیت انیمیشن ضعیف بود، اما آن‌ها توانستند تاکید بیشتری بر صداگذاری و دیالوگ سریع داشته باشند.

فهرست کارهای هانا-باربرا شامل ده‌ها کارتون شناخته شده است که هنوز در فرهنگ پاپ جایگاه خودشان را حفظ کردند، از جمله جتسون‌ها (The Jetsons)، عصر حجر (The Flintstones) و اسکوبی دو (Scooby-Doo). آن‌ها حتی موفق به تولید چند فیلم مانند تار شارلوت (Charlotte’s Web) شدند. متأسفانه، این شرکت نتوانست از خرید توسط Turner Entertainment و Warner Brothers جان سالم به در ببرد و Cartoon Network جایگزین آن شد.

۶. فیلمیشن (Filmation)

اگرچه کمپانی هانا باربرا در انتشار انیمیشن برای فرمت تلویزیونی پیشگام بود، اما به زودی بین آن‌ها و فیلمیشن رقابتی جدی شکل گرفت. آن‌ها با ذهنیت «مردم قبل از هنر» به پویاسازی پرداختند، که به این معنی بود که از برون‌سپاری انیمیشن‌شان خودداری می‌کردند، حتی اگر ارزان‌تر باشد. آن‌ها این موضوع را با داستان‌های قوی جبران کردند و اکثر محصولاتشان بر روی ماجراجویی و فانتزی بالا تمرکز داشت.

اگرچه فیلمیشن در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی موفقیت‌های زیادی را تجربه کرد، (معروف‌ترین برنامه‌های آن‌ها He Man and the Masters of the Universe و She Ra: Princess of Power است) اما در دهه ۸۰ میلادی، مردم بیشتر به خرید کاتالوگ Filmation علاقه‌مند بودند تا تماشای تولیدات جدید این کمپانی. آخرین تولید این شرکت دنباله‌ای غیررسمی از سفید برفی و هفت کوتوله دیزنی به نام Happily Ever After بود.

۷. ترنر اینترتینمنت (Turner Entertainment)

اگرچه ترنر اینترتینمنت چند فیلم سینمایی انیمیشن منتشر کرده بود، به خصوص پس از خرید امتیاز تام و جری، اما آن‌ها فاقد یک بخش انیمیشن بودند. این در سال ۱۹۹۱، پس از به دست آوردن بخش‌های پویانمایی هانا-باربرا تغییر کرد. سپس دیوید کرشنر، تهیه‌کننده و فیلمنامه‌نویسی که روی An American Tale کار کرده بود، گرداننده اصلی بخش پویانمایی ترنر شد.

بخش پویانمایی ترنر اینترتینمنت در طول شش سال فعالیت خود دو فیلم به نام‌های ارباب صفحات (The Page Master) و گربه‌ها نمی‌رقصند (Cat’s Don’t Dance) را منتشر کرد. اگرچه این فیلم‌ها خلاقانه و از لحاظ کیفیت انیمیشن خوب بودند، اما نتوانستند سودآوری داشته باشند. پس از شکست Cats در گیشه، برادران وارنر، Turner Feature را در شاخه انیمیشن خود قرار داد، که امروزه به عنوان انیمیشن برادران وارنر شناخته می‌شود.

۸. کرویر فیلمز (Kroyer Films)

بیل کرویر (Bill Kroyer) کار خود را در دیزنی در دهه ۸۰ میلادی آغاز کرد، اما به زودی آن را ترک کرد و استودیوی پویانمایی خود را با همسرش سوزان کرویر (Susan Kroyer) تأسیس کرد. اگرچه این استودیو فقط برای هشت سال باز بود، اما در ترکیب انیمیشن‌های کشیده شده با دست و CGI پیشگام به حساب می‌آمد. اولین فیلم کوتاه آن‌ها، تهدید تکنولوژیک (Technological Threat)، نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین انیمیشن کوتاه در سال ۱۹۸۹ شد.

عمر کوتاه کرویر فیلمز باعث شد که آن‌ها تیتراز فیلم عزیزم، بچه‌ها را کوچک کردم (Honey, I Shrunk the Kids) و تعطیلات کریسمس نشنال لمپون (National Lampoon’s Christmas) را طراحی کنند و انیمیشن رایانه‌ای را برای فیلم‌هایی مانند Tom and Jerry, the Movie ارائه دهند. آن‌ها همچنین انیمیشن و تهیه کنند Ferngully: The Last Rainforest بودند. حتی پس از بسته شدن استودیو، بیل و سوزان برای کار و زحمتشان در سال ۲۰۱۷، زمانی که جایزه June Foray را از انجمن بین المللی انیمیشن دریافت کردند، مورد تجلیل قرار گرفتند.

۹. استودیو دیزنی‌تون (Disneytoon Studios)

در طول رنسانس انیمیشن در دهه ۹۰ میلادی، دیزنی تصمیم گرفت استودیوی جدیدی را برای تمرکز بر ساخت فیلم‌هایی که با برنامه‌های تلویزیونی آن‌ها مرتبط است باز کند. پس از عملکرد ناامید کننده The Rescuers Down under در گیشه، آن‌ها همچنین استودیو را موظف کردند که تمامی دنباله‌های بعدی انیمیشن‌هایشان را خودشان بسازند. اگرچه تعداد کمی از آن‌ها به صورت سینمایی اکران شدند، اما بیشتر آن‌ها مستقیماً به دی‌وی‌دی تبدیل شده و به شبکه خانگی می‌رفتند.

ارزش تولید استودیو دیزنی‌تون از فیلمی به فیلم دیگر متفاوت بود. گاهی اوقات می‌توانستند چیزی را منتشر کنند که تقریباً با فیلم‌های اصلی دیزنی رقابت کند، مانند A Goofy Movie، در حالی که گاهی چیزی می‌ساختند که شبیه یک قسمت از سریال تلویزیونی باشد، مانند علاءالدین: بازگشت جعفر (Aladdin: The Return of Jafar). متأسفانه، این استودیو در سال ۲۰۱۸، به دنبال تغییر ساختار بخش انیمیشن دیزنی، تعطیل شد.

۱۰. ریچارد ویلیامز پروداکشنز (Richard Williams Productions)

ریچارد ویلیامز با آموختن از بهترین انیماتورهای عصر طلایی انیمیشن، به زودی شرکت انیمیشن سازی خود را افتتاح کرد. او در دهه ۶۰ میلادی کارش را با ساختن تیتراژ شروع کرد، سپس در سال ۱۹۷۲ برای اقتباسی از سرود کریسمس (A Christmas Carol) برنده جایزه آکادمی بهترین انیمیشن کوتاه شد. معروف‌ترین پروژه این استودیو Who Framed Roger Rabbit بود، اثری که در آن که ویلیامز و تیمش با توجه به جزئیات، فیلم‌های ترکیبی لایو اکشن/انیمیشن را متحول کردند.

در تمام این مدت، ویلیامز به سختی مشغول ساخت انیمیشن شاهکار خود، دزد و پینه دوز (The Thief and the Cobbler) بود، که با پذیرش این پروژه‌ها، هزینه آن را تامین کرد. متأسفانه، گرایش ویلیام به کمال، فراتر رفتن از بودجه و از دست دادن ضرب الاجل‌ها به او صدمه زد و او از فیلم خودش اخراج شد. پس از اینکه دزد و پینه دوز در وضعیتی بسیار ویرایش شده اکران شد و بازخوردی بسیار بد (چه در گیشه چه از سوی مخاطبین) دریافت کرد، ویلیامز استودیوی انیمیشن خود را تعطیل کرد و بقیه عمر خود را وقف تدریس کرد.