بازی‌های ۷۰ دلاری چه تاثیری بر آینده صنعت خواهند گذاشت؟
آغاز نسل نهم دنیای بازی‌های ویدیویی، با افزایش قیمت بازی‌ها پس از چند سال همراه بود. از سال‌ها قبل سازندگان از سختی و پیچیدگی توسعه بازی‌ها صحبت می‌کردند و این افزایش قیمت، اتفاقی محتمل به ...
آغاز نسل نهم دنیای بازی‌های ویدیویی، با افزایش قیمت بازی‌ها پس از چند سال همراه بود. از سال‌ها قبل سازندگان از سختی و پیچیدگی توسعه بازی‌ها صحبت می‌کردند و این افزایش قیمت، اتفاقی محتمل به نظر می‌رسید. اما ۷۰ دلار شدن بازی‌ها، تنها یک افزایش قیمت نسبی نیست و مسئله‌ای عمیق‌تر از اعداد است.
پس از سونی، 2K، یوبیسافت و EA حالا مایکروسافت هم به لیست ناشرانی اضافه شد که قصد دارد از این پس تمامی بازی‌هایش را با تگ قیمت ۷۰ دلاری عرضه کند. این موضوع در حالی اتفاق می‌افتد که در دنیای امروز بازی‌ها، عرضه این آثار با انواع و اقسام مشکلات همراه شده است. به طور مثال عرضه عنوان The Callisto Protocol با مشکلات فنی فراوانی همراه بود. موضوعی که در طول سه سال گذشته به وفور در بازی‌ها رخ داده و اوج حاشیه‌ها هم با Cyberpunk 2077 همراه بود. تگ قیمت ۷۰ دلاری برای بازی‌ها، علاوه بر آن که برای بازیکنان مسئله‌ای مهم خواهد بود، برای سازندگان هم یک چالش بزرگ ایجاد خواهد کرد.
در این مقاله از ویجیاتو قصد داریم تا به ابعاد مهم این افزایش قیمت نگاهی بیندازیم و ببینیم که چرا این موضوع، تبدیل به یکی از مهم‌ترین اتفاقات دنیای بازی‌های ویدیویی که شکل صنعتی به خود گرفته، شده است. با ما همراه باشید.
بررسی موضوع از دید سازندگان
اعتماد بازیکنان به سازندگان، در وضعیت شکننده‌ای قرار گرفته است. همانطور که پیش‌تر هم اشاره کردیم، عنوان Cyberpunk 2077 یکی از اصلی‌ترین دلایل این اتفاق است. عنوان بلندپرواز CD Project Red پس از هشت سال بازاریابی و ایجاد هیجانات زیاد، در نهایت به ناامیدکننده‌ترین شکل ممکن عرضه شد. ایرادات فنی بی‌شمار بازی و البته غیرقابل بازی بودن نسخه نسل هشتمی بازی، یک اتفاق عجیب و کم‌نظیر بود. شاید عبارت غیرقابل بازی بودن عجیب‌ترین اتفاقی باشد که در طول سالیان گذشته رخ داده است. نسخه نسل نهمی سایبرپانک حداقل قابل بازی بود اما این اتفاق هم در حالی رقم خورد که تاریخ انتشار اولیه سایبرپانک قبل از رونمایی از کنسول‌های نسل نهمی در کنفرانس E3 مایکروسافت در سال ۲۰۱۹ اعلام شد.
سی‌دی پراجکت، قدیمی بودن سخت‌افزارهای کنسول‌های نسل هشتم را دلیل اصلی دانست اما هرطور که به قضیه نگاه کنیم، نمی‌توانیم ضعف مدیریت سی‌دی پراجکت را دلیل اصلی ندانیم. واقعیت آن است که توسعه بازی‌ها هر سال با چالش‌های جدیدی روبرو شده است. دنیای بازی‌های ویدیویی به عنوان شاخه‌ای از دنیای تکنولوژی، صنعتی پیشرو و رو به جلو است. پیشرفت‌های سالیانه دنیای تک هر سال نسبت به سال گذشته با پیشرفت عجیب و گاها غیرقابل باوری روبرو شده و این پیشرفت بر سخت‌افزارها و نرم‌افزارهای مورد استفاده در دنیای بازی‌ها تاثیر گذاشته است.
دنیای دهه ۲۰۰۰ بازی‌ها با دنیای امروز متفاوت است. سرعت پیشرفت به حدی شده که شاید حتی تکنولوژی‌های سال‌های ۲۰۱۰ الی ۲۰۱۵ هم تاریخ گذشته باشد. اینجا نقش توسعه‌دهنده هم اهمیت زیادی دارد. او باید همان سرعت پیشرفت تکنولوژی را داشته باشد تا از قائله عقب نماند و بتواند از منابع بهترین استفاده را کند. همه این مسائل، می‌تواند تامین هزینه ساخت و مدیریت تیم سازنده را دچار چالش‌ها و مشکلاتی کند. یکی از نتایج این قضایا هم قطعا افزایش هزینه ساخت بازی‌ها خواهد بود.
یکی دیگر از موضوعاتی که به سازنده‌ها مربوط است و چند سالی‌ست که حسابی استودیوهای بازی‌سازی را زیر ذره‌بین قرار داده، مسئله کرانچ (Crunch) یا فشار کاری بالا است. ناشران با درنظر گرفتن فاکتور‌های رقابت و بازاریابی، سعی دارند تا بازی‌ها را در بهترین زمان ممکن عرضه کنند. تاخیر بازی‌ها و شکل‌گیری مشکل در مرحله توسعه، آخرین چیزی‌ست که ناشران می‌خواهند بشنوند. با این حال، مشکلات ذکرشده هم موضوع غریبی برای بازیکنان و سازندگان نبوده است. به خصوص در دو سال گذشته که با پاندمی کرونا همراه شد، تاخیر بازی‌ها به یک روتین برای ناشران تبدیل شد و یک اتفاق غیرقابل کنترل بود.
در این بین ناشرانی هم بودند که فشار حداکثری بر تیم سازنده منتقل کردند و حاصل آن هم یک نتیجه فاجعه‌بار بوده است. به طور مثال عنوان Fallout 76 که انواع و اقسام مشکلات فنی را پشت سر گذاشته، یکی از پرفشارترین توسعه‌ها برای توسعه‌دهندگان بود. به گونه‌ای که حتی کارگردان بازی هم از مشکلات فراوان بازی خبر داشت اما زنی‌مکس و بتزدا، اصرار بر انتشار بازی در تاریخ تعیین شده داشت و در نهایت هم Fallout 76 به یک اثر فاجعه‌بار تبدیل شد. به طور کلی باید در نظر داشته باشیم که در بسیاری از استودیوهای مطرح و بزرگ، توسعه‌دهندگان فشار کاری بالایی تحمل و حقوق و مزایای متناسبی دریافت نمی‌کنند.
بیشتر بخوانید: چگونه Fallout 76 به یک اثر شکست‌خورده تبدیل شد؟
افزایش قیمت ۱۰ دلاری بازی‌ها، شاید در نگاه ساده و کوچک، افزایش قیمت ملموسی به نظر نرسد. اما در ابعاد بزرگ‌تر برای ناشران، این ۱۰ دلار ارزش زیادی دارد. اما شرایط امروز بازی‌ها، توجه بازیکنان را هم به شدت بالا برده و گیمرهای نسل امروز، گیمرهای دهه ۲۰۰۰ نیستند.
بررسی موضوع از دید بازیکنان
تصور کنید که شما سال‌ها برای یک بازی هیجان دارید و انتظار انتشار آن بازی را می‌کشید؛ بازی عرضه می‌شود، غیرقابل بازی است و در نهایت عصبانی و ناامید از سازنده هستید. این فرآیند در طول سه سال گذشته فقط متوجه یک بازی نبوده و چندین بازی وجود داشته که در زمان انتشار از مشکلات فنی فراوان بهره می‌برد.
پس از اعلام خبر مایکروسافت مبنی بر افزایش قیمت بازی‌ها، اگر در شبکه‌های اجتماعی گشتی زده باشید، میم‌هایی ساخته شده‌اند که می‌گویند خرید بازی‌ها در روز عرضه دیگر تصمیمی منطقی به نظر نمی‌رسد. این گروه اعتقاد دارند که استودیوها بازی‌ها را ناقص عرضه می‌کنند، عذرخواهی می‌کنند، یک هفته به طول می‌انجامد تا بخشی از اشکلات را برطرف کنند. در نهایت زمان زیادی می‌گذرد تا بازی به شرایط نرمال بازگردد. بنابراین آنها اعتقاد دارند که بازی‌ها باید در زمان‌هایی که تخفیف می‌خورند، خریداری شوند تا حداقل قابل بازی باشند. در این برهه، افزایش قیمت بازی‌ها قطعا مورد استقبال قرار نخواهد گرفت.
عدم اعتماد بازیکنان به سازندگان هم یک مشکل بزرگ دیگر است. در حال حاضر سی‌دی پراجکت از چندین پروژه مختلف رونمایی کرده در حالی که بسیاری از دوست‌داران این استودیو پس از عرضه سایبرپانک، آن اعتماد سابق و قوی را به این استودیو ندارند. یکی از ایراداتی که پیرامون Cyberpunk 2077 مطرح بود، معرفی زودهنگام بازی و ایجاد فشار بر تیم سازنده بود. عنوان سایبرپانک در سال ۲۰۱۲ معرفی شد و پس از معرفی به صورت محدود در مرحله تولید قرار گرفت. پس از انتشار The Witcher 3 و بسته‌های الحاقی پرشمارش، تمرکز سی‌دی پراجکت به صورت کامل بر سایبرپانک قرار گرفت اما در سال ۲۰۱۶ توسعه بازی از ابتدا بازسازی شد. بازیکن از هیچ‌کدام از این مراحل خبر ندارد و تنها انتظار انتشار بازی را می‌کشد. در نهایت بازی با مشکلات فراوان عرضه می‌شود و اعتماد بازیکن از سازنده سلب می‌شود.
اما مشکل فقط ایرادات فنی هنگام عرضه بازی نیست. بازی‌های آنلاین در گذر زمان باید ارزش خودشان را ثابت کنند. به طور مثال بسیاری تصور می‌کردند که Battlefield 2042 با گذر زمان وضعیت بهتری پیدا خواهد کرد. اما بازی نزدیک به یک سال است که منتشر شده و اثری کاملا فراموش‌شده است. EA به عنوان اولین ناشران حامی بازی‌های ۷۰ دلاری، علاوه بر Battlefield 2042 اثر شکست‌خورده دیگری به نام Anthem را هم در لیست بازی‌های شکست خورده دارد. قاعدتا بازیکنان بسیار سخت به بازی‌های تحت‌نظر EA اعتماد خواهند کرد و این مسئله به طور مستقیم بر استودیوهای تحت‌نظر این استودیو تاثیر خواهد گذاشت.
بیشتر بخوانید: چرا Battlefield 2042 به اندازه Battlefield 1 موفق نشد؟
عدم اعتماد بازیکنان به استودیوها، تبعات جدی خواهد داشت. شاید در سال ۲۰۰۵ هزینه ساخت بازی به مانند سال ۲۰۲۲ سنگین نبود. استودیو باید به نحوی هزینه این توسعه را به ناشر بازگرداند. عدم خرید بازی در روزهای ابتدایی یا حتا خرید بازی‌ها در زمان‌های تخفیف، انتظارات ناشر از سازنده را فراهم نمی‌کند. عدم موفقیت در فروش کافی برای یک بازی، می‌تواند یک استودیو بزرگ بازی‌سازی را به تعطیلی برساند.
حاشیه‌های بازی‌های ۷۰ دلاری
این که چه بازی هم تگ قیمت ۷۰ دلار را هم دریافت می‌کند، جای بحث زیادی دارد. عناوین میان‌نسلی مثل God of War Ragnarok با قیمت ۶۰ دلار برای کنسول‌های نسل هشتم عرضه شد در صورتی که تگ قیمت نسخه نسل نهمی ۷۰ دلار بود. بازیکنان برای تبدیل کردن نسخه نسل هشتمی به نسل نهم باید ۱۰ دلار هزینه می‌کردند. برخی سازندگان، این ارتقا را به صورت رایگان انجام می‌دهند. اما برخی توسعه‌دهندگان هم مثل اکتیویژن فقط یک ورژن خاص از بازی‌ها را قابل ارتقا به نسل بعد می‌کنند. به طوری که بسیاری از بازیکنان ترجیح می‌دادند که این ارتقاها رایگان باشند و به عنوان یک بازی میان‌نسلی، همان ۶۰ دلار را هزینه کنند.
اما یکی از بازی‌هایی که حاشیه‌های بسیار زیادی را ایجاد کرد، عنوان The Last of Us Part I یا همان Remake بود. نسخه بروز شده لست آو آس، دودستگی زیادی را تشکیل داد. عده‌ای می‌گویند این بازی یک ریمستر از نسخه ریمستر است. عده‌ای آن را یک بازسازی کامل نمی‌دانند. عده‌ای هم نظر مخالفی دارند و Part I را یک بازسازی خوب می‌دانند. اما شاید بخش بزرگی موافق باشند که این بازی، یک اثر ۷۰ دلاری نیست. عناوین ۷۰ دلاری، بازی‌های کاملا جدید هستند که یک تجربه کامل را در اختیار بازیکنان قرار می‌دهد. مقایسه کردن بازسازی‌هایی مثل Resident Evil 2 و The Last of Us Part I هم مقایسه درستی نیست. عمر بازی اصلی لست آو آس هنوز به ده سال هم نرسیده و نسخه بازسازی دریافت کرده اما رزیدنت ایول 2 اصلی نزدیک به ۲۰ سال گذشته عرضه شده است.
از طرفی افزایش قیمت بازی‌های مایکروسافت هم اهمیت زیادی دارد. عناوین انحصاری اکس باکس در روز عرضه برای سرویس گیم پس عرضه خواهد شد اما بازی‌هایی هستند که شاید پلی‌تایمی فراتر از مدت محدود سرویس را نیاز داشته باشند. بارزترین مثال آن، Starfield است که سال آینده میلادی عرضه خواهد شد. عناوین نقش‌آفرینی بتزدا، ساعت‌ها زمان می‌برد تا به پایان برسند. از طرفی انحصاری شدن این بازی، شاید طرفداران زیادی را به سمت کنسول‌های اکس باکس بکشاند؛ کسانی که شاید علاقه‌ای به خرید اشتراک یک سرویس نداشته باشند. بنابراین باید ۷۰ دلار هزینه کنند تا استارفیلد را تجربه کنند. اما باز هم گیمرهای علاقمند به اکس باکس، شاید افزایش قیمت را به صورت جدی احساس نکنند. مگر آن که قیمت سرویس‌های گیم پس با افزایش روبرو شود؛ اتفاقی که چندان هم دور از ذهن نخواهد بود.
با این حال باید در نطر بگیرید که قیمت‌گذاری، صرفا برچسب قیمت بر محصول نیست و استراتژی‌های مارکتینگ، فروش و اهداف تجاری برای قیمت نهایی در نظر گرفته می‌شوند. البته در بازار‌هایی مثل ایران، همین ۱۰ دلار فشار سنگینی بر قشر اغلب جوان گیمر خواهد گذاشت و متاسفانه میل گیمرهای ایرانی به سمت‌های خریدهای غیرقانونی بیشتر خواهد شد.
بخش صنعتی بازی‌های ویدیویی یک چرخه تجاری میان بازیکنان و سازندگان است. بازیکن اگر بازی را نخرد، سازنده آسیب می‌بیند و سازنده بازی نسازد، بازیکن اثری برای سرگرمی ندارد. پس بهتر است هنگام تصمیم‌گیری، همه جوانب یک موضوع را در نظر بگیریم. گاهی حمایت کردن از نخریدن یک بازی ممکن است یک تیم سازنده را به سمت نابودی بکشاند. قطعا هیچ‌کدام از ما دوست نداریم تا در این فرم سرگرمی، کسی آسیب ببیند چرا که ویدیوگیم برای بسیاری از ما، راه نجاتی از دنیای شلوغ و سریع بیرون است.
دیدگاه‌ها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
مجموع نظرات ثبت شده (32 مورد)
مطالب پیشنهادی
مطالب مرتبط از نگاه دیجیاتو
من احتمال میدم که این کار تاثیرات خوبی داشته باشه چون
با بالاتر رفتن قیمت افرادی که بدون بررسی بازی رو می‌خرن(یکیش خودمم -_-) کمتر میشه و در نتیجه سازنده مجبوره برای فروش بازی، رو کیفیت حسابی کار کنه البته خیلی بعیده که این اتفاق بیفته.
و یه نکته دیگه اینه که قیمت خرید های درون برنامه،سرویس های ابری(پی اس پلاس و گیم پس)و ... هم بالا میره و قطعا این برای پلیرا خوشحال کننده نیست مخصوصا برای کسایی که کاراکترا و آیتما رو گیم پلی تاثیر مستقیم دارن.
آخه ۱۰ دلار افزایش قیمت چیز خاصیه این دهه ساخت ی بازی درجه یک خیلی سخت فوق العاده هزینه ساز شده ما گه هیچی اگه خارجی بودم حاضر بودم قیمت بازی ۱۵۰ ۲۰۰ دلار باشه ولی کیفیت بهتری داشته باشند سازنده ها هم دو سه برابر بیشتر برای ساخت بازی خزینه کنند
خیلی تاثیر گذار بود
ببینید خب بازی نسل جدید هست روی کنسول های نسل جدید، طبیعتا بهتر اجرا میشن ، گرافیک و انیمیشن های بهتری دارن و برتری های فنی و . . .
پس بنظرم این 10 دلار منظقی هست و اینکه این مثال هایی که زدین هیچ ربطی نداشت! اینکه بازی با مشکلات فنی عرضه بشه بحثش جداست ما داریم راجب یه بازی سالم( از نظر فنی) نسل نهمی صحبت میکنیم.
تاثیر رو صنعت گیم رو نمی دونم ولی برای گیمر ایرانی خیلی گرون تموم میشه
۷۰ دلار تقریبا میشه ۲۵۰۰ تومان همین مبلغ دو برابر بشه میشه پنج میلیون که یه PC پلیر می تونه با این مبلغ یه CPU برای سیستمش بخره یا اگه این پول رو چهار برابر کنیم میشه ۱۰ میلیون که پول یه ایکس باکس سریS هست
ایرانیا:برامون مهم نیست چون قرار نیست بخریم.??
ایرانیا خوشحال میشن از اینکه قیمت بازی ها صد دلار بشه.
چون سازنده مجبوره بازی خیلی بهتری بده ولی ایرانیا پولی نمیدن:)
البته که وقتی کنسول گیرمون نمیاد، خوشحالیمون میره:(
آینده ی گیمر های ایران، فقط کامپیوتره.
اهم اشاره نمی کنم نمی کنم
کالاف و بتلفیلد و لست ریمیکس و....
کیفیت از قبل بهنر شده
باز هم اشاره نمی کنم
یوبیسافت(البته فکر کنم هنوز رو ۶۰ دوباره)
و EA
اگه بازی از لحاظ کیفیت و محتوا در حد ۷۰ دلار باشه، فکر نمی کنم کسی با قیمت مشکلی داشته باشه ولی خب اگه قرار باشه همشون مثلTLOU remake باشن هیچ دلیل منطقی حداقل برای من وجود نداره که بازی رو تو روز عرضه بخرم
با این نرخ تورم به سرعت فزاینده ی جهان ، بعید نیست شروع نسل بعدی به بازی های ۸۰ دلاری مجبور به کوچ شویم !
فکرش هم نمیکردم که این خریدارا خارجی با این همه پولی که درمیارن و ماهانه به حسابشون واریز میشه ۱۰ دلار فرقی براشون داشته باشه
من جای اونا بودم ۱۰۰ دلارم میدادم چون گردش مالی دارن
دوست عزیزِ من، تصوراتتون از غرب خیلی خیلی جای کار داره…
در واقع غرب در ظاهر بهشته و در باطن فرقی با بقیه کشور های جهان نداره.
خیریه ی غیرانتفاعی United for alice طی (The United Way ALICE Project) اعلام کرد نیمی از آمریکایی ها توانایی تامین معیشت مالی خود را ندارند.
نشریه ی آمریکایی forbes: شصت و سه درصد آمریکایی ها توانایی ذخیره ی ۵۰۰ دلار را ندارند.
https://www.forbes.com/sites/maggiemcgrath/2016/01/06/63-of-americans-dont-have-enough-savings-to-cover-a-500-emergency/amp/
رفقا! این خزعبلاتی که میگه توی ۵ ۶ روز با درآمد آمریکایی اروپایی، میتونید آیفون ۱۳ بخرید رو بندازید اونور.
این ها تصورات غلطی از سمت افرادی هست که یک بار توی عمرشون یک مقاله در رابطه با وضعیت اقتصادی مغربی ها نخوانده اند.
قبول ندارم شما که ادعای وطن دوستی میکنید حتما از اقشار ثروتمند جامعه هستید
https://www.forbes.com/sites/maggiemcgrath/2016/01/06/63-of-americans-dont-have-enough-savings-to-cover-a-500-emergency/amp/
این همه آمریکایی به وطنشون عشق می ورزن، همین ها هم اکثرشون پول دو شب بیمارستان رو ندارند.
این ها حتما و قطعا از اقشار ثروتمند جامعشون هستند؟!
وطن دوستی، یکی از ویژگی های هر شهروند با شرف و با غیرت یک کشوره و هیچ ربطی هم نداره به وضع اقتصادی و سیاست خارجی و داخلی و حکومت وقت و غیره و غیره
تا وطن هست، وطن پرستی هم هست.
کسی که وطن پرست نیست قطعا دشمن پرست است...
فقط یه جمله:
اون تیتر تو ایران ۹۹ درصد و اون مبلغ ۱۰۰ دلاره.
علاقه ای به بحث در این موارد ندارم، متاسفانه فردی نیستم که زود متقاعد شم،و قبلا آدم واکنشی ای بودم و هر حرفی میزدن درجا باید پاسخ میدادم ولی الان مهم نیست برام،وگرنه منم تومار مینوشتم و پاسخ رو میدادم( به جز یه کامنت که بی احترامی شد و مجبور به پاسخ شدم).
بانک جهانی، درصد افراد هر کشوری که دز خط فقرن رو معرفی کرده،
ایران آمریکا کل اروپا بخش هایی از آسیا همگی 0 الی ۵ درصد جمعیتشون فقیر مطلقند. فقط استان سیستان بلوچستان ایران هست که ۵ الی ۱۰ درصد جمعیتش فقیر مطلقند؛ و گرنه در تمامی استان ها، تعداد فقیر مطلقمون مشابه اروپا و آمریکا و بخش های اعظم آسیاست.
این تصورات شما از کجا سرمنشا میگیره؟
کدوم آمار بهتون این رو گفته؟
مشاهدات میدانی تون از مشاهدات سازمان ملل دقیق تره؟
منبع آمارتون از بانک جهانی صحیح تره؟
نمیدونم.
نمیدونم.
و باز هم نمیدونم.
هر کاری می کنی بکن؛ فقط بدون که اگه مبنای میهن پرستیت رو گذاشتی سیاست حاکم وقت و سطح اقتصادیت؛ هیچ گاه نمی تونی، میهن پرست باشی.
تایخ ثابت کرده که این اهمیتی نداره کی بر مسند قدرت باشه، آدمی که میهن پرست باشه زمان سلوکیان و مغولان هم میهن پرسته؛ آدمی که میهن پرست نباشه زمان هخامنشیان و اشکانیان هم ستون پنجم دشمنه.
اول اون میانگینه که اختلاف طبقاتی در ایران از امریکا یکی دو درصد و از اروپا ۱۰ الی ۲۰ درصد بیشتره
دوم اون آماری که میفرمایید مربوط به سال ۹۷ یا ۹۶ ایناست،الان همچین چیزی غیر ممکنه.
در آخر من کاری با سیاست و حاکمیت و اقتصاد ندارم.وطن دوستی با ادعای وطن دوستی فرق داره من ادعا ندارم،ولی وطن دوستم.
اون آماری که عرض کردم مال سال ۲۰۲۱ هست و جالبه بدونید ایران در قدرت خرید در سال ۲۰۲۱ (طبق آمار بانک جهانی اقتصاد) رتبه ی ۲۱ جهان رو داشته.
فرق داره حقیقت با اون چیزی که توی شبکه های اجتماعی میگن و مغز مردم رو باهاش شست و شو میدن.
iran economy 2021 in world
سرچ کن توی گوگل
دوست عزیز لطفا به این نکته دقت کنین که کسی که زیر خط فقره چرا و چطور میتونه کنسول یا پی‌سی داشته باشه که فکر گرون تر شدن گیماش باشه؟
همانطور که عرض کردم طبق موثق ترین منتشر کننده ی آمار جهان، یعنی سازمان ملل متحد، بازه درصد جمعیتی که توی فقر مطلقند در اکثر کشور های آسیا، کل اروپا و آمریکا در ۰ الی ۵ درصده. ایران هم جزو اینهاست.
فرق داره حقیقت، با بیان اخبار دروغین و فیک سعودی عنترنشنال...
اصلا اینطور نیست. اطلاعات شما ناقص است. مردم کشورهای پیشرفته که پول ملی قوی دارند، بسیار سخت کار می کنند و به راحتی پول به حساب آنها واریز نمی شود. کار کردن در اون کشورها با ایران خیلی فرق می کنه و ضمنا خرج اونها هم نسبت به ما خیلی بیشتر هست. خیلی چیزها در اون کشورهای پیشرفته از ایران گرون تر هست (مثل هزینه تعمیر خودرو، هزینه درمان، هزینه آرایشگاه، هزینه تلویزیون و اشتراک شبکه های تلوزیونی، هزینه فضای سبز، هزینه نگهداری سگ و عوارض شهرداری برای سگ ها و ...، قیمت سیگار، قیمت بنزین و گاز، قیمت برق، قیمت آب، اجاره ها به دلار و یورو هست، امنیت شغلی نیست و مثل آب خوردن، کارفرما می تونه اخراج کنه ....) در مورد خارج فقط خوبی هایش را تبلیغ می کنند.
هیچکدوم رو قبول ندارم.
خب اگر مقالات و اخبار بین المللی رو قبول نداری پس سخنان کاکاسنگی رو قبول داری؟
من نگفتم اخبار و مقالات رو قبول ندارم.اذعان میکنم که همیشه باید توی مقایسه دوچیز مخالف،هم اطلاعات درمورد صحت اون چیز ها رو بیان کرد هم اطلاعات مقابل با صحت اون چیز ها.
دلیلی ندارم که بخوام کسی رو توجیح کنم و مقاله و اخبار بفرستم چون کسی که مطالعش کمه قطعا اون هم مطالعه نمیکنه.
نظر من با درنظر گفتن مقالات دو جناحه که میگم قبول ندارم،فقر چیزی نیست که بشه روش سرپوش گذاشت. خودشو نشون میده.
مساله قبول داشتن یا نداشتن شما نیست. این واقعیت هست، بنابراین خودتون بروید و در خارج از کشور، کار و زندگی کنید و متوجه بشوید. فقط قول بدهید که اگر کسی از شما اطلاعات خواست، اون موقع حتما راستش رو بگید و حقایق رو کتمان نکنید.
اگه مساله نیست لطف کنید با کامنتای تومار مانندتون سایت رو دگرگون نکنید.
آدمی که خوابه رو میشه بیدار کرد، ولی کسی که خودش رو زده به خواب نه..
شما چند دفعه رفتی اونور که انقدر با اطمینان این حرف ها میزنی؟
اگه ملاک چیزایی که تو رسانه ها نشوم میدن باشه، همه جا گل و بلبله
البته این بهشت سازی پوشالی رو اکثر افراد جامعه انجام میدن...
میخوای منم کلی مقاله از جامع شناسای اهل فن که معروف تر هم هستن و برخلاف اینچیزان بیارم؟
یعنی فکر کردید من بلد نیستم یه سرچی کنم چارتا لینک بفرستم؟
من مقاله نخوندم ولی کلی کتاب در این باره خوندم شما همین کتاب پدر پولدار پدر فقیر رو بخون که درکش راحت تره.
من هرگز بدون رفرنس نظر نمیدم دوست عزیز
بی احترامی هم یه حدی داره.
شما رفتی خارج گرسنه بودی؟
من با یه نفر تو خارج تماس داشتم یه زمانی،و حرف هام نه شعار زدست نه کلیشه ای حقیقت رو نمیشه انکار کرد.
شما که بهشت سازی پوشالی انجام نمیدی رو پر غو خوابیدی.
چقدر از دنیای بیرون از پر غو اطلاع داری؟
تاحالا دیدی که یه جوون تو خیابون زندگی کنه؟
من تو راه مدرسه روزی ۱۰ نفر رو میبینم که زیر پلی که ماشین رد میشه میخوابن.
دوست عزیز،شاید غرب اونطوری که به نظر میان ثروتمند نباشن ولی تمام آمار ها حاکی از اینه که درامد مردم و امید به زندگی توی کشورای غربی و بعضا شرقی(چین،کره جنوبی،ژاپن،استرالیا و...) بهتر از کشوریه که سالهاست داره بیشتر تو گل میره.
نظر شخصی خودم:
خوبه برای سازنده ها، بده برای خریدار ها
://////
خسته نباشی پهلوان
سلامت باشید