بازی‌های ۷۰ دلاری چه تاثیری بر آینده صنعت خواهند گذاشت؟

آغاز نسل نهم دنیای بازی‌های ویدیویی، با افزایش قیمت بازی‌ها پس از چند سال همراه بود. از سال‌ها قبل سازندگان از سختی و پیچیدگی توسعه بازی‌ها صحبت می‌کردند و این افزایش قیمت، اتفاقی محتمل به نظر می‌رسید. اما ۷۰ دلار شدن بازی‌ها، تنها یک افزایش قیمت نسبی نیست و مسئله‌ای عمیق‌تر از اعداد است.

پس از سونی، 2K، یوبی‌سافت و EA حالا مایکروسافت هم به لیست ناشرانی اضافه شد که قصد دارد از این پس تمامی بازی‌هایش را با تگ قیمت ۷۰ دلاری عرضه کند. این موضوع در حالی اتفاق می‌افتد که در دنیای امروز بازی‌ها، عرضه این آثار با انواع و اقسام مشکلات همراه شده است. به طور مثال عرضه عنوان The Callisto Protocol با مشکلات فنی فراوانی همراه بود. موضوعی که در طول سه سال گذشته به وفور در بازی‌ها رخ داده و اوج حاشیه‌ها هم با Cyberpunk 2077 همراه بود. تگ قیمت ۷۰ دلاری برای‌ بازی‌ها، علاوه بر آن که برای بازیکنان مسئله‌ای مهم خواهد بود، برای سازندگان هم یک چالش بزرگ ایجاد خواهد کرد.

در این مقاله از ویجیاتو قصد داریم تا به ابعاد مهم این افزایش قیمت نگاهی بیندازیم و ببینیم که چرا این موضوع، تبدیل به یکی از مهم‌ترین اتفاقات دنیای بازی‌های ویدیویی که شکل صنعتی به خود گرفته، شده است. با ما همراه باشید.

---

بررسی موضوع از دید سازندگان

---

اعتماد بازیکنان به سازندگان، در وضعیت شکننده‌ای قرار گرفته است. همان‌طور که پیش‌تر هم اشاره کردیم، عنوان Cyberpunk 2077 یکی از اصلی‌ترین دلایل این اتفاق است. عنوان بلندپرواز CD Project Red پس از هشت سال بازاریابی و ایجاد هیجانات زیاد، در نهایت به ناامیدکننده‌ترین شکل ممکن عرضه شد. ایرادات فنی بی‌شمار بازی و البته غیرقابل بازی‌ بودن نسخه نسل هشتمی بازی، یک اتفاق عجیب و کم‌نظیر بود. شاید عبارت غیرقابل بازی بودن عجیب‌ترین اتفاقی باشد که در طول سالیان گذشته رخ داده است. نسخه نسل نهمی سایبرپانک حداقل قابل بازی بود اما این اتفاق هم در حالی رقم خورد که تاریخ انتشار اولیه سایبرپانک قبل از رونمایی از کنسول‌های نسل نهمی در کنفرانس E3 مایکروسافت در سال ۲۰۱۹ اعلام شد.

سی‌دی پراجکت، قدیمی بودن سخت‌افزارهای کنسول‌های نسل هشتم را دلیل اصلی دانست اما هرطور که به قضیه نگاه کنیم، نمی‌توانیم ضعف مدیریت سی‌دی پراجکت را دلیل اصلی ندانیم. واقعیت آن است که توسعه بازی‌ها هر سال با چالش‌های جدیدی روبرو شده است. دنیای بازی‌های ویدیویی به عنوان شاخه‌ای از دنیای تکنولوژی، صنعتی پیشرو و رو به جلو است. پیشرفت‌های سالیانه دنیای تک هر سال نسبت به سال گذشته با پیشرفت عجیب و گاها غیرقابل باوری روبرو شده و این پیشرفت بر سخت‌افزارها و نرم‌افزارهای مورد استفاده در دنیای بازی‌ها تاثیر گذاشته است.

دنیای دهه ۲۰۰۰ بازی‌ها با دنیای امروز متفاوت است. سرعت پیشرفت به حدی شده که شاید حتی تکنولوژی‌های سال‌های ۲۰۱۰ الی ۲۰۱۵ هم تاریخ گذشته باشد. اینجا نقش توسعه‌دهنده هم اهمیت زیادی دارد. او باید همان سرعت پیشرفت تکنولوژی را داشته باشد تا از قائله عقب نماند و بتواند از منابع بهترین استفاده را کند. همه این مسائل، می‌تواند تامین هزینه ساخت و مدیریت تیم سازنده را دچار چالش‌ها و مشکلاتی کند. یکی از نتایج این قضایا هم قطعا افزایش هزینه ساخت بازی‌ها خواهد بود.

یکی دیگر از موضوعاتی که به سازنده‌ها مربوط است و چند سالی‌ست که حسابی استودیوهای بازی‌سازی را زیر ذره‌بین قرار داده، مسئله کرانچ (Crunch) یا فشار کاری بالا است. ناشران با درنظر گرفتن فاکتور‌های رقابت و بازاریابی، سعی دارند تا بازی‌ها را در بهترین زمان ممکن عرضه کنند. تاخیر بازی‌ها و شکل‌گیری مشکل در مرحله توسعه، آخرین چیزی‌ست که ناشران می‌خواهند بشنوند. با این حال، مشکلات ذکرشده هم موضوع غریبی برای بازیکنان و سازندگان نبوده است. به خصوص در دو سال گذشته که با پاندمی کرونا همراه شد، تاخیر بازی‌ها به یک روتین برای ناشران تبدیل شد و یک اتفاق غیرقابل کنترل بود.

در این بین ناشرانی هم بودند که فشار حداکثری بر تیم سازنده منتقل کردند و حاصل آن هم یک نتیجه فاجعه‌بار بوده است. به طور مثال عنوان Fallout 76 که انواع و اقسام مشکلات فنی را پشت سر گذاشته، یکی از پرفشارترین توسعه‌ها برای توسعه‌دهندگان بود. به گونه‌ای که حتی کارگردان بازی هم از مشکلات فراوان بازی خبر داشت اما زنی‌مکس و بتزدا، اصرار بر انتشار بازی در تاریخ تعیین شده داشت و در نهایت هم Fallout 76 به یک اثر فاجعه‌بار تبدیل شد. به طور کلی باید در نظر داشته باشیم که در بسیاری از استودیوهای مطرح و بزرگ، توسعه‌دهندگان فشار کاری بالایی تحمل و حقوق و مزایای متناسبی دریافت نمی‌کنند.

بیشتر بخوانید: چگونه Fallout 76 به یک اثر شکست‌خورده تبدیل شد؟

افزایش قیمت ۱۰ دلاری بازی‌ها، شاید در نگاه ساده و کوچک، افزایش قیمت ملموسی به نظر نرسد. اما در ابعاد بزرگ‌تر برای ناشران، این ۱۰ دلار ارزش زیادی دارد. اما شرایط امروز بازی‌ها، توجه بازیکنان را هم به شدت بالا برده و گیمرهای نسل امروز، گیمرهای دهه ۲۰۰۰ نیستند.

بررسی موضوع از دید بازیکنان

---

تصور کنید که شما سال‌ها برای یک بازی هیجان دارید و انتظار انتشار آن بازی را می‌کشید؛ بازی عرضه می‌شود، غیرقابل بازی است و در نهایت عصبانی و ناامید از سازنده هستید. این فرآیند در طول سه سال گذشته فقط متوجه یک بازی نبوده و چندین بازی وجود داشته که در زمان انتشار از مشکلات فنی فراوان بهره می‌برد.

پس از اعلام خبر مایکروسافت مبنی بر افزایش قیمت بازی‌ها، اگر در شبکه‌های اجتماعی گشتی زده باشید، میم‌هایی ساخته شده‌اند که می‌گویند خرید بازی‌ها در روز عرضه دیگر تصمیمی منطقی به نظر نمی‌رسد. این گروه اعتقاد دارند که استودیوها بازی‌ها را ناقص عرضه می‌کنند، عذرخواهی می‌کنند، یک هفته به طول می‌انجامد تا بخشی از اشکلات را برطرف کنند. در نهایت زمان زیادی می‌گذرد تا بازی به شرایط نرمال بازگردد. بنابراین آن‌ها اعتقاد دارند که بازی‌ها باید در زمان‌هایی که تخفیف می‌خورند، خریداری شوند تا حداقل قابل بازی باشند. در این برهه، افزایش قیمت بازی‌ها قطعا مورد استقبال قرار نخواهد گرفت.

عدم اعتماد بازیکنان به سازندگان هم یک مشکل بزرگ دیگر است. در حال حاضر سی‌دی پراجکت از چندین پروژه مختلف رونمایی کرده در حالی که بسیاری از دوست‌داران این استودیو پس از عرضه سایبرپانک، آن اعتماد سابق و قوی را به این استودیو ندارند. یکی از ایراداتی که پیرامون Cyberpunk 2077 مطرح بود، معرفی زودهنگام بازی و ایجاد فشار بر تیم سازنده بود. عنوان سایبرپانک در سال ۲۰۱۲ معرفی شد و پس از معرفی به صورت محدود در مرحله تولید قرار گرفت. پس از انتشار The Witcher 3 و بسته‌های الحاقی پرشمارش، تمرکز سی‌دی پراجکت به صورت کامل بر سایبرپانک قرار گرفت اما در سال ۲۰۱۶ توسعه بازی از ابتدا بازسازی شد. بازیکن از هیچ‌کدام از این مراحل خبر ندارد و تنها انتظار انتشار بازی را می‌کشد. در نهایت بازی با مشکلات فراوان عرضه می‌شود و اعتماد بازیکن از سازنده سلب می‌شود.

اما مشکل فقط ایرادات فنی هنگام عرضه بازی نیست. بازی‌های آنلاین در گذر زمان باید ارزش خودشان را ثابت کنند. به طور مثال بسیاری تصور می‌کردند که Battlefield 2042 با گذر زمان وضعیت بهتری پیدا خواهد کرد. اما بازی نزدیک به یک سال است که منتشر شده و اثری کاملا فراموش‌شده است. EA به عنوان اولین ناشران حامی بازی‌های ۷۰ دلاری، علاوه بر Battlefield 2042 اثر شکست‌خورده دیگری به نام Anthem را هم در لیست بازی‌های شکست خورده دارد. قاعدتا بازیکنان بسیار سخت به بازی‌های تحت‌نظر EA اعتماد خواهند کرد و این مسئله به طور مستقیم بر استودیوهای تحت‌نظر این استودیو تاثیر خواهد گذاشت.

بیشتر بخوانید: چرا Battlefield 2042 به اندازه Battlefield 1 موفق نشد؟

عدم اعتماد بازیکنان به استودیوها، تبعات جدی خواهد داشت. شاید در سال ۲۰۰۵ هزینه ساخت بازی به مانند سال ۲۰۲۲ سنگین نبود. استودیو باید به نحوی هزینه این توسعه را به ناشر بازگرداند. عدم خرید بازی در روزهای ابتدایی یا حتا خرید بازی‌ها در زمان‌های تخفیف، انتظارات ناشر از سازنده را فراهم نمی‌کند. عدم موفقیت در فروش کافی برای یک بازی، می‌تواند یک استودیو بزرگ بازی‌سازی را به تعطیلی برساند.

حاشیه‌های بازی‌های ۷۰ دلاری

---

این که چه بازی هم تگ قیمت ۷۰ دلار را هم دریافت می‌کند، جای بحث زیادی دارد. عناوین میان‌نسلی مثل God of War Ragnarok با قیمت ۶۰ دلار برای کنسول‌های نسل هشتم عرضه شد در صورتی که تگ قیمت نسخه نسل نهمی ۷۰ دلار بود. بازیکنان برای تبدیل کردن نسخه نسل هشتمی به نسل نهم باید ۱۰ دلار هزینه می‌کردند. برخی سازندگان، این ارتقا را به صورت رایگان انجام می‌دهند. اما برخی توسعه‌دهندگان هم مثل اکتیویژن فقط یک ورژن خاص از بازی‌ها را قابل ارتقا به نسل بعد می‌کنند. به طوری که بسیاری از بازیکنان ترجیح می‌دادند که این ارتقاها رایگان باشند و به عنوان یک بازی میان‌نسلی، همان ۶۰ دلار را هزینه کنند.

اما یکی از بازی‌هایی که حاشیه‌های بسیار زیادی را ایجاد کرد، عنوان The Last of Us Part I یا همان Remake بود. نسخه بروز شده لست آو آس، دودستگی زیادی را تشکیل داد. عده‌ای می‌گویند این بازی‌ یک ریمستر از نسخه ریمستر است. عده‌ای آن را یک بازسازی کامل نمی‌دانند. عده‌ای هم نظر مخالفی دارند و Part I را یک بازسازی خوب می‌دانند. اما شاید بخش بزرگی موافق باشند که این بازی، یک اثر ۷۰ دلاری نیست. عناوین ۷۰ دلاری، بازی‌های کاملا جدید هستند که یک تجربه کامل را در اختیار بازیکنان قرار می‌دهد. مقایسه کردن بازسازی‌هایی مثل Resident Evil 2 و The Last of Us Part I هم مقایسه درستی نیست. عمر بازی اصلی لست آو آس هنوز به ده سال هم نرسیده و نسخه بازسازی دریافت کرده اما رزیدنت ایول 2 اصلی نزدیک به ۲۰ سال گذشته عرضه شده است.

• بررسی بازی The Last of Us Part 1 Remake

از طرفی افزایش قیمت بازی‌های مایکروسافت هم اهمیت زیادی دارد. عناوین انحصاری اکس باکس در روز عرضه برای سرویس گیم پس عرضه خواهد شد اما بازی‌هایی هستند که شاید پلی‌تایمی فراتر از مدت محدود سرویس را نیاز داشته باشند. بارزترین مثال آن، Starfield است که سال آینده میلادی عرضه خواهد شد. عناوین نقش‌آفرینی بتزدا، ساعت‌ها زمان می‌برد تا به پایان برسند. از طرفی انحصاری شدن این بازی، شاید طرفداران زیادی را به سمت کنسول‌های اکس باکس بکشاند؛ کسانی که شاید علاقه‌ای به خرید اشتراک یک سرویس نداشته باشند. بنابراین باید ۷۰ دلار هزینه کنند تا استارفیلد را تجربه کنند. اما باز هم گیمرهای علاقمند به اکس باکس، شاید افزایش قیمت را به صورت جدی احساس نکنند. مگر آن که قیمت سرویس‌های گیم‌ پس با افزایش روبرو شود؛ اتفاقی که چندان هم دور از ذهن نخواهد بود.

---

با این حال باید در نطر بگیرید که قیمت‌گذاری، صرفا برچسب قیمت بر محصول نیست و استراتژی‌های مارکتینگ، فروش و اهداف تجاری برای قیمت نهایی در نظر گرفته می‌شوند. البته در بازار‌هایی مثل ایران، همین ۱۰ دلار فشار سنگینی بر قشر اغلب جوان گیمر خواهد گذاشت و متاسفانه میل گیمرهای ایرانی به سمت‌های خریدهای غیرقانونی بیشتر خواهد شد.

بخش صنعتی بازی‌های ویدیویی یک چرخه تجاری میان بازیکنان و سازندگان است. بازیکن اگر بازی را نخرد، سازنده آسیب می‌بیند و سازنده بازی نسازد، بازیکن اثری برای سرگرمی ندارد. پس بهتر است هنگام تصمیم‌گیری، همه جوانب یک موضوع را در نظر بگیریم. گاهی حمایت کردن از نخریدن یک بازی ممکن است یک تیم سازنده را به سمت نابودی بکشاند. قطعا هیچ‌کدام از ما دوست نداریم تا در این فرم سرگرمی، کسی آسیب ببیند چرا که ویدیوگیم برای بسیاری از ما، راه نجاتی از دنیای شلوغ و سریع بیرون است.