نقد فیلم Lyle Lyle Crocodile | دوست من کروکودیل

چه می‌شد اگر می‌توانستید یک کروکودیل داشته باشید؟ چنان دلربا و انسان نما که به جای اینکه فردی را بخورد، در نیازمندی از او دفاع کند، زیبا بخواند و دُمش را مرتب به نشانه شوق و احترام بچرخاند؟! اقتباس موفقیت‌آمیز از کتاب کلاسیک کودکان «لایل، لایل، کروکودیل» نه تنها یادآور آن چیزی است که در فیلم‌های مخصوص کودکان ممکن است، بلکه آنچه را که فیلم‌های کودکانه ایرانی در حال حاضر فاقد آن هستند را نیز به ما یادآوری می‌کند. این سینما برای تمام خانواده است و یک قدم فراتر از حد لازم نمی‌رود؛ تواضع و حس نسبتی که نباید دست کم گرفت. فیلمی با قلب بسیار که لذت بردن از آن در کنار خانواده به صورت عمده زیباست. در ادامه با نقد فیلم Lyle Lyle Crocodile همراه ویجیاتو باشید.

از «ماتیلدا» گرفته تا «آلیس در سرزمین عجایب» و حتی «گارفیلد» و «گربه کلاه‌به‌سر»، همیشه علاقه به زنده شدن برخی از شخصیت‌های کتاب کودک مورد علاقه ما وجود داشته است. ترکیبی از نوستالژی از سوی بزرگسالانی که با این داستان‌ها بزرگ شده‌اند، و کودکانی که برای اولین بار با برخی از نمادین‌ترین شخصیت‌های کودکانه آشنا می‌شوند، جرقه‌ جادویی کافی برای ساخت بسیاری از این فیلم‌های خانوادگی را می‌دهد. اکنون «لایل، لایل، کروکودیل» دقیقاً در این دسته قرار می‌گیرد: این اثر از ابتدا تا انتها برای بچه‌ها جذاب است و برای بزرگسالان یک ساعت خوش به یاد دوران کودکی است.

«لایل، لایل، کروکودیل» یک فیلم موثر برای کل خانواده است که احساسات، سرگرمی و موسیقی را برای ما به ارمغان می‌آورد و باعث می‌شود به شخصیت‌ها نیز اهمیت دهیم. این فیلم درباره مردی با بازی خاویر باردم است که هنرمند، خواننده، رقصنده و شعبده باز است. او به دنبال یافتن یک همراه برای ارائه یک نمایش ویژه است، بنابراین در جست و جو برای این کار، روزی تمساحی را در فروشگاهی پیدا می‌کند که توانایی آواز خواندن دارد. او این کوروکودیل حیرت‌انگیز را به خانه می‌برد، با او شروع به آواز خواندن می‌کند و او را برای یک نمایش موزیکال آموزش می‌دهد که در آن زمان و پول زیادی سرمایه گذاری شده است.

اما وقتی روز اکران در نهایت فرا می‌رسد، این کروکودیل که به نسبت روز‌های اول خود کمی بزرگ شده است، با دیدن پرده و مردم پشت آن، ساکت می‌شود و وحشت صحنه‌ او را فرا می‌گیرد. این باعث می‌شود که نمایش به یک شکست بزرگ تبدیل شود، و آن هنرمند نیز همه چیز سرمایه گذاری شده خود را از دست بدهد. این شکست به این معنی است که شعبده باز باید محل زندگی خود را ترک کند، تا بفهمد به کجا برود و چه ترفند اقتصادی قرار است انجام دهد. اما مشکل این است که انجام آن 18 ماه طول می‌کشد، و در این مدت کوروکودیل به طور قابل توجهی رشد کرده و به اندازه یک فرد بالغ شده است.

این خط داستانی رویکرد اصلی فیلم است که در نیم ساعت اول توسعه یافته و سپس چندین درگیری مشاهده می‌شود که در آن طرح داستان برای مخاطب آشکار‌تر می‌شود، از جمله حضور یک خانواده در مکان زندگی شعبده‌باز و کروکودیل، و همچنین یک همسایه فضول که این خانواده را تحقیر می‌کند.

اما شاید بپرسید این حیوان عجیب چیست؟! یک «کروکودیل بزرگ سبز خانگی» این چیزی است که ما در مورد آن صحبت می‌کنیم. کروکودیلی که در تخیل نویسنده «برنارد وابر» در دهه 1960 میلادی متولد شد. داستان آن کتاب کودکانه بدین شرح است که هنگامی که خانواده پریم به سمت ایست ساید منهتن نقل مکان می‌کنند، اعضای آن‌ها با شگفتی متوجه می‌شوند که در آپارتمان یک خزنده سبز زندگی می‌کند. ترس و بیزاری اولیه نسبت به حیوان مشکوک و معمولاً بسیار خطرناک، به یک دوستی و فداکاری بزرگ تبدیل می‌شود. لایل دارای قلب طلایی، چشمان زیبا و رفتارهای بسیار ظریف است (حمام طولانی در وان، ترجیحا با یک میان وعده خاویار).

مجموعه داستان‌های کوتاه لایل برای کودکان در چندین دهه بسیار محبوب بوده است؛ در نتیجه اقتباس‌های مختلفی نیز از آن صورت پذیرفته است. اما ویژگی شاخص این اقتباس سینمایی آن است که داستان کودکانه و فانتزی آن خیلی خوب کار می‌کند، هسته مرکزی آن احساسی است، آهنگ‌ها زیباست، فیلم شادی است؛ و نه تنها همه خانواده می‌توانند آن را ببینند، بلکه هر یک از اعضای خانواده نیز می‌توانند از آن لذت واقعی ببرند، زیرا یک فیلم به معنی واقعی است که قلب دارد و به خود اجازه می‌دهد که دوستش داشته باشیم.

همه چیز در فیلم خوب پیش می‌رود، از مقدمه ابتدایی گرفته تا آموزش خوانندگی لایل؛ این بچه کروکودیل به عنوان هسته مرکزی داستان چشم‌های گوگولی دارد. از این رو اصلاً ترسناک به نظر نمی‌رسد. با وجود اینکه لایل یک خزنده است، اغلب مانند یک انسان بامزه رفتار می‌کند. لایل نمی‌تواند صحبت کند، اما می‌فهمد که دیگران درباره چه چیزی صحبت می‌کنند و احساسات آنها مانند شادی و غم را حس می‌کند. فیلم ویل اسپک و جاش گوردون تمام عناصری را دارد که در چنین فیلم‌هایی از آن انتظار می‌رود. شوخی‌های احمقانه، صحنه‌های شایان ستایش خانوادگی و جدایی و ملاقات مجدد.

حتی پیوند بین یک کودک و حیوانی عجیب شاید کمی کلیشه‌ای به نظر برسد، اما با این حال، این دوستی نه تنها به شخصیت کودک درون فیلم که دچار اختلالات اضطرابی و درونگرایی قوی است کمک می‌کند، بلکه به والدینش این فرصت داده می‌شود تا حساسیت‌های عصبی خود را کاهش دهند، از مرزهای رفتاری تکراری عبور کنند و خود را از طریق گروه درمانی کروکودیل در یک جامعه واقعی رها کنند. این امر نه تنها از طریق عناصر موسیقایی که فیلم با آن‌ها کار می‌کند به دست می‌آید، بلکه مکرراً از طریق صحنه‌های با دیالوگ متراکم و قدرت روان درام به دست می‌آید که به طور خلاقانه توسط سایر عوامل کاملاً انسانی از محیط خانواده غنی می‌شود و یک بار دیگر باعث تقویت عالی این اثر می‌شود.

در نهایت، این یک داستان موفقیت آمیز است، اما داستانی که با دگرگونی‌های شخصیتی جالبش، مخاطب امروزی را متقاعد می‌کند و بنابراین یکی از معدود فیلم‌های خانوادگی است که دانش آموزان دبستانی و والدین آن‌ها می‌توانند بدون تردید، بدون عصبانیت یا بی حوصلگی به آن اعتماد کنند. «لایل، لایل، کروکودیل» به طور کلی، یک فیلم سرگرم‌کننده با لحنی کودکانه و دل‌انگیز است که می‌خواهد به شما لبخند بزند و شما نیز از تماشای آن جواب لبخند او را بدهید و احساس خوبی نسبت به خودتان داشته باشید. در نهایت دیدن فیلمی که واقعاً شایسته برچسب فیلم کودک است، وصف ناپذیر است.