۱۰ بار که بازی‌ها در طراحی سلاح‌ها اشتباه کردند
طراحی سلاح‌ها در بازی‌های ویدویی برای سالیان سال است که یکی از مهم‌ترین بخش‌های این صنعت است. شمشیرهای نابودی کریتوس، اسلحه جاذبه گوردون فریمن و سلاح پلاسمایی ایزاک کلارک فقط چند مورد از این سلاح‌ها ...
طراحی سلاح‌ها در بازی‌های ویدویی برای سالیان سال است که یکی از مهم‌ترین بخش‌های این صنعت است. شمشیرهای نابودی کریتوس، اسلحه جاذبه گوردون فریمن و سلاح پلاسمایی ایزاک کلارک فقط چند مورد از این سلاح‌ها هستند. درست است که همیشه اینطور نیست، ولی بازی‌های شوتر اول شخص همیشه چشم فضای مجازی و رسانه‌ها را به دنبال خود می‌کشند. اهمیت سلاح‌ها در بازی‌ها را خیلی بیشتر درک خواهید کرد، اگر بدانید که از ۵۰ بازی پرفروش دنیا، ۳۴ عنوان از آن به یک شکلی از یک سیستم مبارزه استفاده می‌کند.
چه بخواهید به صورت مخفیانه از مسیر‌های تاریک بروید و چه بخواهید دشمنانتان را منفجر کنید، بالاخره یک بازی ویدیویی پیدا می‌شود که نیازتان به خشونت را بتواند برآورده کند. خیلی از سلاح‌ها در این بازی‌ها تخیلی هستند. این موضوع باعث می‌شود که نتوان از آن‌ها انتقاد درستی کرد. در طرف دیگر ماجرا بازی‌هایی هستند که سعی می‌کنند سلاح‌‌هایی واقعی و امروزی را طراحی کنند. با توجه به گستردگی صنعت تولید اسلحه، تعداد این وسایل کشنده در بازی‌ها بسیار زیاد است. این تعداد زیاد با خودش یک سری اشتباهات فنی و یا غیرمنطقی هم به همراه می‌آورد. با ویجیاتو همراه شوید تا با هم ۱۰ مورد از این اشتباه‌ها در طراحی سلاح‌های بازی‌ها را بررسی کنیم.
- 1 همیشه آماده شلیک - Left 4 Dead 2
- 2 صدای کمی که باید زیاد باشد - DayZ
- 3 سلاحی محبوب ولی به شدت غیر منطقی - Counter-Strike
- 4 سلاح هسته‌ای خفیف - Fallout 4
- 5 وزن مینی‌گان - Grand Theft Auto V
- 6 چوبی که از فولاد مقاوم‌تر است - Dead Rising
- 7 شمشیری که برنده نیست - Star Wars Jedi: Fallen Order
- 8 تیری که دیده نشود، قوی‌تر است - The Last of Us
- 9 خشاب‌هایی که خودشان پر می‌شوند - Tomb Raider: Underworld
- 10 خشابی جادویی یا غیر منطقی - Medal of Honor: Rising Sun
همیشه آماده شلیک - Left 4 Dead 2
بازی Left 4 Dead 2، که شاید بهترین بازی زامبی‌ای حال حاضر باشد، با توجه به استانداردهای امروزی هنوز هم خوب است. شخصیت‌هایی دوست‌داشتنی، طراحی مراحلی زیبا، زامبی‌هایی وحشتناک و هوش مصنوعی جذابی که دارد این بازی را به یکی از بازی‌های قرن اخیر تبدیل می‌کند. این بازی با اقتدار جزو بهترین بازی‌هایی است که شرکت ولو حقوق قانونی‌اش را در دست دارد. در ادامه نسخه قبلی‌اش که فقط ۶ سلاح در بازی داشت، این بازی ۱۶ عدد اسلحه مختلف را درونش جای داده است. البته این ۱۶ عدد فقط تفنگ‌های بازی هستند و در کنار آن‌ها ۱۱ سلاح مبارزه از نزدیک هم در بازی وجود دارد.
وقتی که شما خشاب یک اسلحه را عوض می‌کنید، باید گلنگدن سلاح را بکشید تا گلوله اول خشاب جدید وارد اسلحه شود و اصطلاحا مسلح شود. این کار را باید موقع عوض کردن یک خشاب همیشه انجام دهید تا بتوانید از سلاحتان استفاده کنید. نکته دقیقا همین است. شما باید این کار را فقط یک بار انجام دهید. قاعدتا موضوعی به این سادگی نباید مشکلی در طراحی سلاح‌ها در بازی ایجاد کند؛ ولی مثل اینکه اینطور نیست. شما اگر در این بازی گلنگدن را بکشید و سلاحتان را غلاف کنید، بعد از بیرون آوردن دوباره‌اش باز باید گلنگدن را بکشید. اگر در دنیای واقعی چنین کاری انجام دهید یا سلاحتان خراب می‌شود و یا در بهترین حالت یک گلوله را حیف می‌کنید.
صدای کمی که باید زیاد باشد - DayZ
مسئله صداخفهکن در بازی‌های ویدیویی سال‌هاست که موضوع بحث‌های متعدد است. اکثر اوقات به این وسیله Silencer (سایلنسر) هم گفته می‌شود و معمولا خیلی بیشتر از مقدار واقعی‌اش تاثیرگذار است. درست است که یک اگر یک گلوله، از اسلحه‌ای که صداخفهکن نظامی دارد شلیک شود، صدای بسیار کمتری خواهد داشت؛ ولی همچنان هم صدایش بلند خواهد بود. حالا سایلنسرهای دست‌ساز هم که کیفیت کمتری دارند و در نتیجه صدای بیشتری را انتقال می‌دهند.
بازی DayZ یک عنوان سبک بقا و شوتر است که تمرکز زیادی روی گشت و گذار دارد. در شروع بازی شما فقط یک بازمانده بودید که باید در میان لشکری از زامبی‌ها، از دست آن‌ها و بقیه انسان‌ها زنده می‌ماندید. با گذشت زمان و در طول دهه دوم قرن ۲۱ این بازی دائما پیشرفت کرد و بهتر شد. یکی از وسایلی که به بازی اضافه شد صداخفهکن بود.
این وسیله به قدری کمیاب بود که فقط به صورت شانسی و در یکی از مراکز نظامی پیدا میشد. البته خودتان هم می‌توانستید به کمک یک بطری پلاستیکی یک مدل دست‌سازش را بسازید. با توجه به نوع گلوله‌ای که استفاده می‌کنید می‌توانید بین ۲ تا ۶ شلیکتان را از طریق این سایلنسر، ساکت کنید. در کنار آن دقت سلاحتان را هم افزایش می‌دهد.
در واقعیت ولی اتفاق دیگری رخ می‌دهد. با توجه به ویژگی‌های ساختاری این صداخفهکن دست‌ساز، فقط می‌توانید یک شلیک موفق داشته باشید. علاوه بر آن دقت سلاح هم با توجه به موادی که باید از درونش عبور کند، پایین می‌آید.
سلاحی محبوب ولی به شدت غیر منطقی - Counter-Strike
چندین سال پیش یک سلاح افسانه‌ای ساخته شد به نام Smith Wesson Magnum Revolver، یا به طور خلاصه همان «مگنوم». این هفت تیر قدرتمند توانایی شلیک گلوله‌های کالیبر ۳۵۷. را داشت و تقریبا یک توپ دستی محسوب میشد. چند سال بعد یک رقیب قدرتمند برای این سلاح پیدا شد به نام Desert Eagle. این کلت غول‌آسا به سرعت به یکی از محبوب‌ترین سلاح‌ها در دنیای بازی‌ها و سینما تبدیل شد. یکی از اولین بازی‌هایی که از این سلاح استفاده کرد بازی Counter-Strike بود که در سال ۲۰۰۰ منتشر شد. از آن به بعد، Desert Eagle به قدری محبوب شد که دیگر به سختی می‌توانید یک بازی شوتر امروزی را پیدا کنید که در طراحی سلاح‌ها، از این غول دنیای تفنگ‌ها غافل شود.
اگر بخواهیم در مورد مشکلاتی که حول این اسلحه در بازی‌ها وجود دارد صحبت کنیم، مقصر اصلی مجموعه بازی CS است. بقیه بازی‌ها معمولا این سلاح را به خوبی طراحی می‌کنند؛ وزن زیاد، اندازه بزرگ، کالیبر بالا و دقتی پایین نسبت به بقیه اسلحه‌های کمری.
البته همین بازی‌هایی که به خوبی Desert Eagle را شبیه‌سازی می‌کنند هم باز خودشان سخت در اشتباهند. اگر یک بازی بخواهد که یک بازی شوتر نزدیک به واقعیت بساز، اصلا امکان ندارد که از این اسلحه در بازی‌اش استفاده کند. در حال حاضر در دنیا فقط و فقط دو بخش از نیروهای مسلح هستند که از این تفنگ استفاده می‌کنند؛ یکی در کشور پرتغال و یکی هم در کشور لهستان. تازه همین دو کشور هم از نسخه‌های کوچک‌تر این سلاح استفاده می‌کنند، نه نسخه کالیبر ۵۰. آن که در بازی‌های Counter-Strike می‌بینیم.
سلاح هسته‌ای خفیف - Fallout 4
دیگر وقت آن است که در مورد مرد چاق صحبت کنیم. مرد چاق یا Fat Man نام یک سلاح بزرگ در بازی Fallout 4 است که می‌تواند بمب هسته‌ای پرتاب کند. شاید کسانی که با این بازی آشنایی ندارند تعجب کنند، ولی واقعا با این سلاح بمب هسته‌ای پرتاب می‌کنید. انگار که کل دنیای Fallout به خاطر همین بمب‌های هسته‌ای به اندازه کافی نابود نشده است.
نام مرد چاق از نمونه واقعی یکی از پروژه‌های هسته‌ای ایالات متحده الهام گرفته شده است. در دهه پنجاه میلادی، ارتش این کشور یک نمونه واقعی سلاحی که بتواند بمب هسته‌ای پرتاب کند ساختند و نامش را M-29 Davy Crockett گذاشتند. این سلاح نسبتا کوچک که بر روی یک سه‌پایه سوار بود، یک مشکل خیلی بزرگ داشت. وزن بمب‌های هسته‌ای کوچکی که قرار بود توسط این سلاح پرتاب شوند از خود سلاح بیشتر بود. این موضوع باعث میشد که هدف‌گیری به کمک آن شدیدا سخت شود و حتی بارها پیش آمد که این سلاح به زمین می‌افتاد. در بازی Fallout 4 این مشکل را حل کردند، ولی تشعشعات ناشی از آن چه می‌شود؟
در دنیای Fallout 4 شما ۲۱۰ سال پس از انفجار‌های هسته‌ای تازه می‌توانید از پناه‌گاه خارج شوید. با توجه به روند زمانی خود بازی هم، یک انفجار هسته‌ای کوچک می‌تواند تا ۵ سال پس از واقعه از خودش تشعشعاتی خطرناک به جای بگذارد. پس دقیقا با چه منطقی شما یک بمب هسته‌ای را دقیقا وسط دشمنان بازی می‌اندازید و چند ثانیه بعد می‌روید وسط آن‌ها و به دنبال وسایل قیمتی می‌گردید؟
وزن مینی‌گان - Grand Theft Auto V
مینی‌گان در میان همه همه طراحی سلاح‌ها شاید خاص‌ترین باشد. وزن این هیولا حدودا ۴۰ کیلوگرم است و می‌تواند بین ۲۰۰۰ تا ۶۰۰۰ گلوله را در یک دقیقه شلیک کند. متداول‌ترین ورژن مینی‌گان که در بازی‌ها می‌بینیم مدل M134 آن است. یکی از بهترین بازی‌های راکستار، یعنی GTA V هم از این قاعده مستثنا نیست. برای اولین بار در این مجموعه بازی، این اسلحه در بازی GTA Vice City و در سال ۲۰۰۲ معرفی شد. از آن به بعد این سلاح را در ۸ بازی بعدی این مجموعه هم دیدیم. در میان تمامی این بازی‌ها، GTA V غیر منطقی‌ترین نسخه مینی‌گان را به نمایش می‌گذارد. نسخه واقعی این اسلحه، وزنی معادل با ۱۷ عد آجر بزرگ دارد؛ پس میتوانیم نتیجه بگیریم که نسخه داخل بازی آن ورژن سبک M134 است.
اگر وزن ورژن سبک آن را معادل ۸ آجر در نظر بگیریم، می‌بینیم که خب سنگین است ولی خیلی هم غیر منطقی نیست. در بازی شما قادر به حمل ۹۹۹۹ گلوله برای این اسلحه هستید که وزن آن‌ها روی هم تقریبا ۳۰۰ کیلوگرم می‌شود. آیا شما می‌توانید باور کنید که یک انسان عادی بتواند حدودا ۱۲۸ آجر را همزمان حمل کند؟ تازه به قدری هم قوی باشد که لگد قدرتمند این اسلحه را به قدری کنترل کند که این مینی‌گان تقریبا هیچ لرزشی هم نداشته باشد. اگر کسی بگوید که توانایی انجام این کار را دارد یا ثور است یا یک دروغگو.
چوبی که از فولاد مقاوم‌تر است - Dead Rising
هر کسی که حداقل یک عنوان از مجموعه بازی Dead Rising را بازی کند، قطعا عاشق سیستم خلاقانه سلاح‌های بازی خواهد شد. در اینجا هدف بحث ما در مورد اولین بازی با حضور فرانک وست است. در این بازی ۱۴۱ اسلحه مختلف وجود دارد؛ که خودش یکی از بزرگ‌ترین دامنه سلاح‌ها در تاریخ صنعت بازی است. اسلحه‌خانه عظیم این بازی شامل انواع چوب‌دستی، صندلی پارک، شیشه نوشابه، مانکن و حتی شمشیرهای اسباب‌بازی است. برای اینکه بازی زیادی ساده نشود یک سیستم استقامت برای این تجهیزات در نظر گرفته شد که پس از مدتی استفاده خراب شوند. شاید برای داخل بازی این تصمیم منطقی باشد؛ به هر حال توسعه‌دهنده‌های این بازی در طراحی سلاح‌ها اصلا چیزی کم نگذاشتند. مشکل این است که خرابی برخی از این سلاح‌ها اصلا منطقی نیست.
یکی از بهترین سلاح‌های این بازی شمشیری است به نام کاتانا. فکر کنم همه ما با کاتانا آشنایی داشته باشیم. این سلاح فولادی در بازی می‌تواند به اندازخ ۵۰۰ واحد به زامبی‌ها آسیب بزند؛ که در بازی می‌شود چیزی معادل ۲۰ ضربه. یکی دیگر از سلاح‌های این بازی که به سادگی همه جا پیدا می‌شود گیتار چوبی است. این گیتار هم می‌تواند ۵۰۰ واحد آسیب بزند ولی در طول ۴۰ ضربه. حالا شما به من بگویید که یک سلاح رزمی باستانی از جنس فولاد قوی‌تر است یا یک گیتار چوبی ساده؟
شمشیری که برنده نیست - Star Wars Jedi: Fallen Order
اگر قرار بود که به سلاح‌های معروف جایزه دهند، این سلاحی که الان می‌خواهم در موردش صحبت کنم هر سال برنده این جایزه میشد. از میان تمامی طراحی سلاح‌ها، این یک مورد شاید از همه بهتر باشد. بشریت برای اولین این خلقت عجیب و دوست داشتنی را در سال ۱۹۷۷ و در فیلم Star Wars: A New Hope دید. درست است که این شمشیر یک اسلحه واقعی نیست، ولی خب ویژگی‌های لایت‌سیبر را میتوانیم به سادگی حدس بزنیم. این شمشیر شامل یک منبع تغزیه و یک لیزری از انرژی است که می‌تواند تقریبا هر چیزی را ببرد. طبیعتا بازی‌های جنگ ستارگان به طور کامل از ویژگی‌های لایت‌سیبر استفاده نمی‌کنند چون به شدت رده سنی بازی‌هایشان را بالا می‌برد. آخرین باری که یک بازی جنگ ستارگان قطع عضو را به وسیله لایت‌سیبر نشان داد Star Wars: The Force Unleashed 2 بود که در سال ۲۰۱۰ منتشر شد.
از زمانی که دیزنی حقوق قانونی این دنیای جورج لوکاس را خرید، سه بازی مختلف منتشر شد و هیچ کدام از آن‌ها قطع عضوی را نشان نمی‌دادند. متاسفانه تا موقعی که حقوق این دنیای زیبا در دست میکی موس و شرکتش است، هیچ تعبیر طبیعی و زیبایی از لایت‌سیبر نخواهیم دید.
تیری که دیده نشود، قوی‌تر است - The Last of Us
می‌دانم که انتقاد از استودیو ناتی داگ یک امر غیر قابل بخشش است؛ مخصوصا از بازی شاهکار و مدال‌آوری مثل The Last of Us، اما متاسفانه در دنیای واقعی هیچ‌وقت همه چیز کامل نیست. در این بازی شما از هر روشی که می‌توانید باید استفاده کنید تا از دست تقریبا هر موجود زنده و غیر زنده‌ای جان سالم به در ببرید. در یکی از مراحل اولیه این بازی شما یک کمان و چند تیر پیدا می‌کنید و مشکل از اینجا شروع می‌شود.
کمان برای بازیکنانی که می‌خواهند از سیستم مخفیانه بازی استفاده کنند، همیشه یک گزینه عالی بوده و هست. از میان تمامی طراحی سلاح‌ها، طراحی یک کمان شاید ساده‌تر از همه باشد؛ برای همین هم احتمالا طراحی یک کمان گزینه‌ای عالی برای توسعه‌دهنده‌ها هم باشد. در بازی The Last of Us شما می‌توانید از کمان استفاده کنید تا بتوانید تا جایی که می‌توانید از دست دشمنان بازی مخفی بمانید. یکی از ویژگی‌های عجیبی که این کمان به همراه می‌آورد این است که اگر در حالت مخفی از آن تیری پرتاب کنید، آن تیر چندین برابر قوی‌تر است. آیا واقعا قدرت تخریب یک تیر بستگی به این دارد که آیا کسی آن را می‌بیند یا نه؟
خشاب‌هایی که خودشان پر می‌شوند - Tomb Raider: Underworld
در بازی Tomb Raider: Underworld لارا کرافت وارد یک معبد به نام نیفل‌هایم (Niflheim) می‌شود که در حقیقت دنیای زیرزمین افسانه‌های نورس است. اشاره‌های بازی به افسانه‌های نورس در کل بازی دیده می‌شود؛ حتی لارا در آخر پتک ثور را هم بلند و از آن استفاده می‌کند. بله درست است، بازی از اول تا آخرش فانتزی است؛ ولی این موضوع بهانه خوبی برای کوتاهی‌هایش نیست.
لارا دو سلاح Heckler & Koch USP دارد که در طول بازی‌های مختلفش از آن‌ها استفاده می‌کند. بارها و بارها برای خیلی از افراد سوال پیش آمد که لارا کی وقت می‌کند که خشاب‌هایش را پر کند. در طول صحنه‌های تیراندازی بازی ما نمی‌بینیم که لارا یکی از تفنگ‌ها را ول کند و خشاب دیگری را پر کند. سرعت تعویضش به شدت بالاست؛ ولی در نسخه Underworld مشکل به طور کلی چیز دیگریست.
اگر در یک صحنه تیراندازی تمامی تیرهای تفنگ‌های لارا خالی نشود، او تفنگ‌هایش را بدون تعویض خشاب در غلاقشان می‌گذارد. همه چیز تا الان خوب و عادی است تا اینکه متوجه می‌شوید بعد از خارج کردن دوباره آن‌ها از غلاف، خشاب هر دو تفنگ عوض شده است. دقیقا چه کسی خشاب این تفنگ‌ها را عوض می‌کند؟
خشابی جادویی یا غیر منطقی - Medal of Honor: Rising Sun
اگر تا به امروز حتی فقط یک عنوان شوتر جنگ جهانی دوم را بازی کرده باشید، با صدای «دینگ» خشاب M1 Grand آشنایی دارید. من مطمئنم که مخاطبان این صحبتم همین الان این صدا را درون گوششان شنیدند. برای خیلی از ما طرفداران بازی‌های شوتر، اولین تجربه‌ای که داشتیم Medal of Honor 1999 و Call of Duty 2003 بود. هر دو بازی حول داستان‌های جنگ دوم جهانی می‌چرخیدند و هر دو بازی از این سلاح آمریکایی استفاده می‌کردند.
خیلی از بازی‌ها این سلاح را به خوبی نشان دادند، ولی تعدادی عنوان هم بود که در طراحی سلاح‌ها کم‌کاری کردند. بازی Medal of Honor: Rising Sun یکی از این بازی‌ها بود. این بازی که در سال ۲۰۰۳ منتشر شد یک مشکل خیلی بزرگ داشت. برای اینکه بتوانند سرعت شلیک بالای اسلحه را جبران کنند، توسعه‌دهنده‌ها سیستمی طراحی کردند که شما نتوانید خشابتان را عوض کنید. شاید این یکی از عجیب‌ترین تصمیماتی باشد که در مورد طراحی سلاح‌ها یک بازی گرفته شده است. شما باید حتما هر هشت گلوله داخل خشاب را شلیک کنید تا بتوانید یک خشاب جدید را وارد اسلحه کنید.
این بازی بیشتر باعث عصبانی شدن افرادی می‌شود که به دنبال یک تجربه شبیه‌سازی می‌گردند. عصبانیت آن‌ها بیشتر هم می‌شود وقتی که می‌فهمند موقع تعویض خشاب، هر گلوله به صورت جدا جدا وارد اسلحه می‌شود. راستش را بخواهم بگویم، حق دارند. چنین چیزی واقعا می‌تواند آدم را عصبی کند.
بیشتر بخوانید:
دیدگاه‌ها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
چیزی که تو star wars jedi fallen order خیلی ازیتم میکرد لایت سیبر بود که یک نمیشد قرمزش کرد دو موجودا روبات ها و برخی اجسام رو میبرید ولی اجزای آدم ها رو قطع نمیکرد و در هارو هم نمیبرید یا ذوب نمیکرد ولی تو فیلماش اینکارو میکرد
ولی اکثر این غیر منطقی ها برای بهتر شدن بازیه نمیشه که بازی رو کاملا از رو واقعیت ساخت دیگه مسخره میشه
به قول خودتون تویه مقاله گفتید ما بازی میکنیم تا یکم از دنیای واقعی دور باشیم
مثلا اگه اینجوری حساب کنیم خب اینم عجیبه که چجوری شخصیتی که هستیم نه خسته ش میشه نه گشنه ش میشه نه تشنه ش میشه نه میخوابه نه پلک میزنه
یا اکثر بازی های شوتر، تیرهایی که داریم بر حسب تعداد گلوله ست نه خشاب
یعنی اگه خشابتو کامل مصرف نکنی گلوله های باقی مونده به بقیه گلوله هات اضاف میشن نه اینکه از دستشون بدی
اگه اینجوری نبود که بازی ها حتی فروش هم نمیرفتن:/
از همه اینا غیر منطقی تر:
تیر بی نهایت برای همه کلت ها (اکثرا)
TLOU
یه دختر ۱۴ ساله میتونه با تیر کمون یه نفر رو هد شات کنه!
Kids are cruel
آرش هم نمیتونه با تیرکمون هد شات کنه
بعد ادعای واقع گرایی میکنن :)))
فقط پدرام میتونه:)))
هلث انمی ها تو جاست کاز 2 از باس های دارم سولز بیشتر بود
جی تی ای از بیخ سیستم حمل سلاحش غیر منطقیه اونو وارد بحث منطق نکنید
واقع گرایانه نبودن به هیچ وجه مشکل نیست. مثلا اگر اشتباه نکنم توی Doom Eternal خشاب عوض نمیکردیم حالا فکر کنید وسط اون گیم پلی سرعتی و اکشن بازی هی چند ثانیه صبر میکردیم تا 200 تا تیر توی یه گان پر بشه، چی میشد؟ کل گیم پلی به فنا میرفت، یا مثلا تو واقعیت با یه تیر آدم ممیره ولی اگه تو بازی ها هم همین بود که دیگه لذت گیم پلی کجا میرفت؟. مثلا اینکه صدای اسلحه ها توی بازی ها با صدا خفه کن خیلی کم میشه خب برای ایجاد گیمپلی مخفی کاری واجبه
یا اینکه The last of us وقتی مخفیانه تیر میزنی بیشتر دمیج میده برای این هست که گیمر ترقیب بشه که مخفی کاری انجام بده مثلا توی الدن رینگ هم اگه از پشت بزنی خیلی دمیج میده درحالی که تو واقعیت تو از جلو شمشیر رو فرو کنی تو شکمش یا از پشت فرو کنی تو کمرش فرق خاصی نداری ولی برای گیمپلی لازمه .
البته این فقط مربوط به گیم پلی نمیشه بلکه تو داستان ها هم وجود داره، ما توی دنیای واقعی نه زامبی داریم نه فضایی داریم نه ربات های خیلی پیشرفته و نه . . . حتی خیلی از بازی ها هم که داستانی توی دنیای خیلی واقعی دارن هم خیلی تفاوت دارن، تو زندگی ما خدا رو شکر شاید تا آخر عمر شاهد به قتل رسیدن دوست یا عضوی از خانواده نباشیم اگرم خدایی نکرده این جور اتفاق های بیفته به پلیس اطلاع میدیم و تمام نه اینکه پاشیم بریم انتقام بگیریم.یا خلاصه که داستان های خیلی از بازی ها ممکنه توی واقعیت اصلا اتفاق نیافتن یا خیلی کم.
ناتی داگ تعصبیو:/
سه ساعته کامنت من تایید رفته !!
Mg3 های نسخه های اولیه کالاف
((من بی نهایتم))
یکی از معروفترین اشتباها تو گیم ها برد شاتگاناس تو اکثر گیما شاتگانا از ۵ متر به بعد دیگه به اندازه تف هم دمیج نمیدن در حالیکه در واقعیت رینج اثر گزاره شاتگانا از ۱۰۰ متر هم بیشتره و دومین مورد هم که تو کاد ونگارد شورش در اومده بود کاستومایز بیش از اندازه سلاحه که تو ونگارد یه اتچمنتایی روی گان بود که خود سازنده گان خبر نداشته از وجودش
توی گیمای شوتر مخفی کاری گانی که صدا خفه کن داره تیراش تا حد زیادی بی صدا هستن.اما توی دنیای واقعی حتی صدای
گانی که صداخفه کن داره رو میشه راحت از فاصله ۱۰ متری شنید
پ.ن
چرا نمیشه کامنت رو ادیت کرد؟
وارزون be like:
تو میتونی با پرتاب کردن یه چاقوی اشپز خونه طرفو که جلیقه ضد گلوله داره بکشی
یا مثلا سلاح kriss vector توی ۹۹.۹۹ درصد بازی ها این گان خیلی لگد داره.اما توی دنیای واقعی اینجور نیست.کنار خشاب و توی این تفنگ یه حالت پیستون ماننده که هروقت تیر شلیک میشه یه ضربه به طرف پایین و خلاف جهت لگد اسلحه میزنه.اینجوری لگد اسله به صفر میرسه.توی دنیای گیم هیچ گیمی تاکید میکنم هیچ گیمی ) تا اونجایی که من میدونم) به جز insurgency sandstorm این نکته رو رعایت نکردن
تو مدرن وارفرم زیاد لگد نداره به نسبت بقیه smg هاش
اساسینز کرید ادیسه
اول اینکه کمان ها از شمشیر حتی گرز دمیج بیشتری دارن
مشکل دوم شبیه لست اف اسه ولی ربطی به مخفی بودن نداره اگه ابیلیتی زوم کردنو باز کنید دمیج تا چند صد درصد افزایش پیدا میکنه !!!
البته اینم بگم من از ادیسه فوق العاده خوشم میاد با اینکه«اساسینز» نیست ولی گیم جذابیه ¯_(ツ)_/¯
نکته: در اون مورد dead rising باید بگم تیغه ی کاتانای واقعی خیلی ظریفه و اگر درست استفاده نشه به راحتی میشکنه
.
Pyromancy flame-dark souls 1.این اسلحه کلا ماهیتش مشخص نیست،فقط یه شعله است که توی دست کاراکتره و برای اجرای جادو به کار میره و وقتی داخل دست قرار داره اصلا دست رو نمیسوزونه!(تبلیغ شامپو بچه فیروز)
البته دارک سولز اصلا قرار نیست مثل گیمای بالا یه حالتی از دنیای واقعی رو به نمایش بزاره کلا یه جهان دیگست
مثل اینه بگی هری پاتر چون تو جهان واقعی نمیشه با جارو پرواز کرد!
خب داستان تمام بازی ها اینجوریه
تو دنیای بازی ها ملت همیشه تیر دان به پشتشون می بندن ولی تو هیچ کجای دنیا نه تو اروپا نه چین نه آمریکا هیچ کس اینجوری نمی بنده ملت همیشه تیر دان رو مثل کمربند به کمرشون می بندن تا سریع تر تیر عوض کنن حتی بازی هایی مثل رد دد ۲ هم این نکته رو رایت نکردن
پ.ن : فقط اون نایفی که وقتی تو طرف فرو می کنی با سرعت نور می میره?
گلن گیدن خخخخخخخخخخ
اسلحه های دووم ۲۰۱۶ : فاقد تعویض خشاب !
مخصوصا اون کلت اولش ???