۱۵ بازی نسل قبل که هنوز از نظر گرافیکی خیره‌کننده هستند

درحالی که مشکلات فنی در بازی‌های امروزی چیز جدیدی نیست، مشاهده‌ی جهش‌های گرافیکی همچنان جالب است. عناوینی مانند هورایزن فوربیدن وست، ریترنال و فورزا هورایزن 5 قدرت کنسول‌های نسل فعلی را به وضوح نشان می‌دهند.

اما با نگاهی به بازی‌های نسل قبلی، به ویژه برخی از آنها که برای نسل جدید ارتقا پیدا نکرده‌اند، متوجه می‌شویم که در کمال تعجب برخی از آنها همچنان در دایره رقابت با محصولات فعلی باقی مانده‌اند. با ویجیاتو همراه باشید تا به ۱۵ عنوان نسل هشتم که در این دسته قرار می‌گیرند نگاهی بیاندازیم.

Batman: Arkham Knight

---

طعنه‌آمیز است که Batman: Arkham Knight روی پلی استیشن 4 و ایکس باکس وان شگفت‌انگیز به نظر می‌رسد، درحالی که روی هر دو کنسول بهتر از رایانه‌ی شخصی اجرا می‌شود. درست همانقدر طعنه آمیز که این بازی از Gotham Knights که سال گذشته عرضه شده بهتر به نظر می‌رسد! حتی با وجود اینکه روی کنسول‌ها با محدودیت قفل شدن روی ۳۰ فریم همراه است، همچنان عملکرد بهتری دارد. در هر صورت نمی‌توان انکار کرد که Arkham Knight کیفیت بافت و مدلسازی‌های خارق‌العاده‌ای دارد.

اثرات باران و نحوه تعامل واقعی محیط با آن، نورپردازی و کیفیت مه، توجه فوق‌العاده به جزئیات که با نرخ فریم ثابتی اجرا می‌شوند، حقیقتا تماشایی است. صرف نظر از بتموبیل نفرت انگیز، تقریبا همه می‌توانند به توافق برسند که Arkham Knight از لحاظ فنی شگفت‌آور است. مخصوصا روی کنسول‌ها، هرچند که نسخه کامپیوتری نیز در طول زمان بهبود یافته است.

Metal Gear Solid 5: The Phantom Pain

---

چندسال در دست توسعه، ده‌ها میلیون دلار هزینه‌ی ساخت و توسعه‌ی فاکس انجین، در نهایت چشم‌انداز کوجیما پروداکشنز را برای یک بازی مخفی‌کاری نسل بعدی به ارمغان آورد. Metal Gear Solid 5: The Phantom Pain ممکن است ضعف‌هایی داشته باشد، اما نوآوری مکانیزم‌های گیم‌پلی و قدرت بصری آن غیرقابل انکار است. همه نکات درمورد مدلسازی‌های شخصیت‌ها، از انیمیشن گرفته تا جزئیات ریز، عالی بود.

نورپردازی، بافت‌های محیطی و بافت اشیا، دورنمایی و... همگی به بهترین شکل ممکن ترسیم شده بودند. با وجود همه‌ی اینها بازی ۶۰ فریم بر ثانیه اجرا می‌شد، آن هم روی ایکس باکس وان و پلی‌استیشن 4 با رزولوشن 1080p. واقعا که تجربه‌ای دیوانه‌کننده و البته زیبا بود.

Red Dead Redemption 2

---

صحبت‎‌های زیادی درباره‌ی دوره طولانی و سخت توسعه‌ی بازی Red Dead Redemption 2 شده است. تلاش و زحمت همه‌ی توسعه دهندگان آن در طول زمان به طور کامل به نمایش گذاشته شد. چه درحال عبور از برف‌ها و ایجاد شکاف‌های طبیعی در آن‌ها، چه درحال مشاهده‌ی ناراحتی و خشم و احساسات مختلف در چهره‌ی قهرمان داستان، آرتور مورگان. توجه به جزئیات یک چیز است، اما جزئیات در سطح راک‌استاری چیز دیگری است و دیدن آن در چنین مقیاسی با واقع‌گرایی خیره کننده و عملکرد فنی خوب، قطعا از یادنرفتنی است، حتی بعد از این همه سال.

Wolfenstein 2: The New Colossus

---

ماشین گیمز با بازی Wolfenstein: The New Order به موفقیت بزرگی دست یافت و یک بازی مبارزه‌ای شوتر اول شخص سرعتی با ارزش تولید بالا خلق کرد. با این حال Wolfenstein 2: The New Colossus فراتر رفت. همه چیز از طراحی کاتسین‌ها و انیمیشن‌های صورت تا بافت‌های محیطی، نورپردازی و سایه‌ها شاهد یک جهش قابل توجه در کیفیت بودند. اتمسفر رازآلود و طراحی محیط نیز تلاش زیادی را برای غوطه‌ور شدن بازیکن در آینده دیستوپیایی بازی می‌کرد.

Dishonored 2

---

در زمان عرضه، Dishonored 2 به دلایل مشکلات فنی و باگ‌ها به عنوان یکی از بدترین پورت‌های کامپیوتری شناخته شد. این مشکلات به مرور زمان حل شد و سبک هنری بازی در گذر زمان برجسته ماند. اجازه ندهید نوع طراحی و انیمیشن شخصیت‌ها شما را فریب دهد، زیرا Dishonored 2 از بازتاب‌ها، سایه‌ها و جوی باورنکردنی بهره می‌برد.

هنگام مشاهده جزئیات بسیار زیاد در هر محیط، متوجه می‌شوید غنای زیادی در بازی وجود دارد که در بسیاری از عناوین امروزی دیده نمی‌شود. علی‌رغم مشکل پورت بازی روی رایاته‌ی شخصی که به آن اشاره کردیم، استودیوی آرکین همه این کارها را روی سخت‌افزار کنسول‌های نسل هشتمی انجام داد.

Detroit: Become Human

---

اشارات به مارتین لوتر کینگ بدون نام بردن از او یا اشاره به جنبش حقوق مدنی ایالات متحده، Detroit: Become Human را جدا از ادعاهای نگران کننده درمورد کوانتیک دریم، تبدیل به یکی از بهترین روایت‌های این استودیو می‌کند. داستان سه ربات اندروید با نام‌های کارا، مارکوس و کانر. درحالی که در آینده نه چندان دور زندگی می‌کنند و رفتار گونه‌ی آنها همزمان کنجکاوی برانگیز و جذاب است.

همچنین شگفت انگیز است که جلوه‌های بصری، از بافت‌های بی‌‌نظیر و انیمیشن‌های صورت گرفته تا طراحی محیط‌ها چقدر خوب است. در گذر زمان، می‌توانید همین جملات را راجع به بازی‌های زیادی از کوانتیک دریم بگویید، اما Detroit: Become Human هنوز هم برای یک عنوان پلی استیشن 4، بیش از حد انتظار زیباست.

Middle-earth: Shadow of War

---

این حقیقت وجود دارد که Middle-earth: Shadow of War در سال ۲۰۱۷ عرضه شده و مبارزاتی در سطح وسیع طراحی کرده که با عملکرد فنی ثابت و خوب ارائه می‌شوند. به علاوه آن، حضور ده‌ها ارک متمایز و هرج و مرجی که وجود دارد، جزئیات فوق‌العاده‌ی محیط‌ها به همراه کیفیت شگفت‌انگیز بافت‌ها، سایه‌های واقع‌گرایانه و دورنمایی وسیع. انیمیشن‌های صورت در بازی شاید در این سال‌ها ضعیف به نظر برسد، اما همه چیزهای دیگر همچنان به طرز مثال زدنی‌ای برجسته مانده است.

Death Stranding

---

حتی بعد از این همه سال، Death Stranding ساخته‌ی کوجیما پروداکشنز، همانقدر عجیب و غریب و نوآورانه است که در زمان عرضه بود. اگرچه یک نسخه پلی‌استیشن 5 به همرا پورت رایانه‌های شخصی برای بازی عرضه شده، اما همچنان دیدن چنین گرافیکی در پلی استیشن 4 یک تجربه‌ی سورئال است. این بازی با رزولوشن 1080p و ۳۰ فریم بر ثانیه اجرا می‌شد. همه چیز از جمله محیط و بازیگری‌ها گرفته تا نورپردازی و تایم‌فال همچنان پر زرق و برق و شگفت انگیز است. این گواهی بر قدرت موتور بازی‌سازی دکیما است و ما نمی‌توانیم صبر کنیم تا ببینیم Death Stranding 2 که روی سخت‌افزاری مانند پلی‌استیشن 5 درحال توسعه است، چه چیزهایی برای ارائه خواهد داشت.

Deus Ex: Mankind Divided

---

سیکوئل دردسرساز Deus Ex: Human Revolution که چندین مشکل فنی در لانچ کنسول‌ها از جمله افت فریم و پارگی تصاویر داشت. با این حال به لطف موتور بازی سازی داون، یک جهش عظیم از نظر گرافیکی ارائه داد. پردازش مبتنی بر فیزیک و کیفیت تیز تصاویر، به همراه نورپردازی و سایه‌های پر جزئیات، به درخشش بازی کمک کرد.

Uncharted 4: A Thief’s End

---

صحبت‌های زیادی درباره‌ی نسخه دوم لست آف آس و گرافیک حیرت‌آور آن شده است که اتفاقا روی پلی استیشن 4 هم قابل بازی است. اما آنچارتد 4 مستحق یک اشاره‌ی ویژه است. این پایان‌بندی هیجان انگیز برای داستان نیتن دریک یکی دیگر از ماجراجویی‌های فرنچایز در سرتاسر جهان با محیط‌های نفس‌گیر، جزئیات خیره کننده با انیمیشن‎‌های باور نکردنی و عملکردهای واقع‌بینانه و تخریب پذیری فوق‌العاده را به ما ارائه می‌کند.

این نکته نیز قابل توجه است که با توجه به گسترش سطوح مختلف بازی و بزرگ شدن ابعاد آن، عملکرد فنی آن در بخش جزئیات، نورپردازی و سایه‌ها همچنان بدون ایراد باقی می‌ماند.

Resident Evil 2 Remake

---

قبل از دریافت به‌روزرسانی نسل نهمی، رزیدنت ایول 2 ریمیک فقط روی ایکس باکس وان، پلی استیشن 4 و رایانه‌های شخصی موجود بود. این بازی به عنوان یکی دیگر از لانچ‌های بزرگ موتور بازی سازی RE Engine ظاهر شد. نورپردازی و بافت‌های واقع‌گرایانه شخصیت‌ها، همراه با انیمیشن‌های دقیق صورت و سایه‌های پر جزئیات هنوز هم بازی را زنده نگه داشته‌اند. حتی بعد از موفقیت این بازی اکنون شاهد معرفی رزیدنت ایول 4 ریمیک هستیم که با کیفیت حتی بیشتری روی کنسول‌های نسل هشت و نه عرضه شد. دیدن این نوع وفاداری به کنسول‌های نسل قبل قابل احترام است. حتی اگر ۶۰ فریم بر ثانیه فقط در پلی استیشن 4 پرو و ایکس باکس وان ایکس امکان پذیر باشد.

Yakuza 6: The Song of Life

---

عناوین یاکوزا پس از عرضه‌ی یاکوزا 0 شهرت جهانی پیدا کردند. دنباله‌های بعدی مانند Yakuza 6: The Song of Life نشان دادند که این فرنچایز تا چه حد در کیفیت بصری پیشرفت کرده است. این بازی روی موتور جدید دراگون ساخته شد که شامل ویژگی‌هایی مانند تخریب پذیری محیط و جابجایی بدون لودینگ بود. استفاده از نورپردازی و بافت‌های واقع گرایانه، در کنار شخصیت‌های طراحی شده با انیمیشن‌های عالی بدن و صورت، سبب می‌شود نسخه ششم یاکوزا همچنان در کنار عناوین امروزی مانند Lost Judgment و Yakuza: Like a Dragon حرفی برای گفتن داشته باشد.

Horizon: Zero Dawn

---

هورایزن زیرو داون که بر روی موتور دسیما ساخته شده است، دارای محیط‌های پر شاخ و برگ گسترده، دورنمایی وسیع و خیره کننده، جزئیات باورنکردنی در طراحی شخصیت‌ها و نورپردازی واقع‌گرایانه است. و همه این‌ها را به جلوه‌های ویژه آب و هوا، ماشین‌ها (و انیمیشن‌های گسترده‌ی آن‌ها) و حتی مبارزات نفس گیر بازی اضافه کنید. این موضوع که همه‌ی این‌ها را می‌توانید روی پلی استیشن 4 تجربه کنید و در عین حال ۳۰ فریم ثابت را در طول بازی حفظ کنید، نکته‌ای قابل تحسین است.

Hellblade: Senua’s Sacrifice

---

اگرچه این بازی حدودا توسط ۲۰ نفر توسعه‌دهنده‌ی تیم نینجا تئوری ساخته شده است، اما سطح کیفیت بصری در Hellblade: Senua’s Sacrifice در حد یک بازی کلان بودجه است. موشن کپچر گسترده یکی از نقاط قوت اصلی بازی است و ملینا یورگنس در نقش Senua نقش آفرینی نفس گیری دارد. با این حال شگفت انگیز است که این تیم تا کجا آنریل انجین 4 را برای ارائه‌ی محیط‌های پر جزئیات، بافت‌های واقع‌گرایانه و جلوه‌های خیره کننده تحت فشار قرار داده‌اند. با توجه به تیم کوچک سازنده، قطعا مقیاس بازی وسیع نیست، اما رسیدن به جزئیاتی که در اینجا مشاهده می‌شود، حتی در این ابعاد کاری دشوار است.

Gran Turismo Sport

---

قبل از اینکه Gran Turismo 7 ادعای تاج و تخت بازی‌های شبیه‌سازی رانندگی را بکند (که روی پلی استیشن 4 هم قابل بازی است)، Polyphony Digital نمایشی خیره کننده از سخت افزار نسل قبلی در Gran Turismo Sport ارائه داده بود. پردازش مبتنی بر فیزیک و جزئیات بافت‌ها برای خودروها و زمین‌های مسابقه از همیشه واقعی‌تر بود.

بیشتر بخوانید:

• ۵ بازی نسل هشتم که فراتر از انتظارات ظاهر شدند
• ۵ بازی نسل هشتم که واقعا ناامیدمان کردند
• ۱۰ بازی کمتر دیده‌شده نسل هفتم که امروزه جریان‌ساز شده‌اند