اعتیاد به بازی های کامپیوتری | واقعیت یا توهم؟

انجام کارهایی که از آن‌ها لذت می‌برید عالی است، اما آیا یک سرگرمی می‌تواند به اعتیاد تبدیل شود؟ و در چه مرحله‌ای تبدیل به اعتیاد می‌شود؟ این سوالی است که کارشناسان سعی دارند در مورد‌بازی های کامپیوتری به آن پاسخ دهند. اگرچه بازی‌های کامپیوتری تقریباً 50 سال است که وجود دارند، اما مطالعات در مورد مضرات آن‌ها هنوز در مراحل اولیه است.

از دهه 1950، بازی به یک صنعت چند میلیارد دلاری تبدیل شده‌است. برخی از مردم در مورد اثرات طولانی مدت بازی‌های ویدیویی، به ویژه در کودکان، نگران هستند. نگرانی‌ها بر روی سوالاتی مانند آیا بازی‌های ویدئویی مضر هستند، آیا بازی‌های ویدئویی خشونت آمیز باعث پرخاشگری می‌شود و اینکه آیا بازی‌های ویدیویی اعتیادآور هستند، متمرکز هستند. در حالی که تحقیقات قطعی نیست، به نظر می‌رسد شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد بازی‌های ویدیویی می‌توانند گاهی مضر باشند، می‌توانند پرخاشگری را افزایش دهند و در برخی موارد اعتیادآور باشند.

سازمان جهانی بهداشت «اختلال اعتیاد به بازی» را به نسخه 2018 کتاب مرجع پزشکی خود، طبقه‌بندی بین‌المللی بیماری‌ها اضافه کرد. همچنین به تازگی اعتیاد به بازی در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روانپزشکی آمریکا (DSM-5-TR) توضیح داده شده است.

چگونه بفهمیم به بازی‌های کامپیوتری اعتیاد داریم؟

مطالعات نشان می‌دهد که 1 تا 16 درصد از افرادی که بازی‌های ویدیویی انجام می‌دهند، معیارهای اعتیاد را دارند. راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی اشاره می‌کند که اعتیاد به بازی باید در چندین جنبه از زندگی فرد، اختلال یا ناراحتی قابل توجهی ایجاد کند و صرفا به زمان صرف شده برای بازی کردن نیست. این اختلال محدود به بازی است و شامل مشکلات استفاده از اینترنت، قمار یا استفاده از شبکه‌های اجتماعی یا گوشی‌های هوشمند نمی‌شود. علائم پیشنهادی اختلال بازی عبارتند از:

• اشتغال بیش از حد به بازی
• علائم ترک در زمانی که بازی حذف شده یا انجام بازی ممکن نیست (غمگینی، اضطراب، تحریک پذیری)
• ایجاد تحمل نسبت به بازی، نیاز به صرف زمان بیشتر برای بازی برای ارضای میل
• ناتوانی در کاهش میزان بازی، تلاش‌های ناموفق برای ترک بازی
• دست کشیدن از سایر فعالیت‌ها، از دست دادن علاقه به فعالیت‌هایی که قبلاً از آن‌ها لذت می‌بردید به دلیل بازی
• ادامه دادن به بازی با وجود مشکلاتی در ابعاد مختلف زندگی
• فریب دادن اعضای خانواده یا دیگران در مورد میزان زمان صرف شده برای بازی
• استفاده از بازی برای تسکین حالات منفی، مانند احساس گناه یا ناامیدی
• به خطر انداختن یا از دست دادن شغل یا رابطه به دلیل بازی

بر اساس معیارهای پیشنهادی، تشخیص اختلال اعتیاد به بازی‌های کامپیوتری مستلزم تجربه پنج تا یا بیشتر این علائم در طی یک سال است. این اختلال می‌تواند شامل بازی به صورت آنلاین با دیگران یا به تنهایی باشد اما تحقیقات نشان می‌دهد که بازی‌های آنلاین چند نفره ماهیت اعتیاد‌آورتری دارند. اگر شما یا عزیزانتان این علائم را تجربه می‌کنید با مراجعه به بهترین روانشناس در اطرافتان می توانید آنها را مدیریت کنید.

عوارض اعتیاد به بازیهای کامپیوتری

قبل از بحث در مورد مضرات بازی، منصفانه است که به فواید آن نیز اشاره کنیم. بازی علاوه بر سرگرمی و تفریح، می‌تواند راهی برای تعامل افراد با یکدیگر فراهم کند. جامعه ما از اپیدمی تنهایی رنج می‌برد و بازی می‌تواند وسیله‌ای برای برقراری ارتباط با دیگران باشد.

اعتیاد به بازی‌های کامپیوتری می‌تواند عوارضی متعدد در افراد به همراه داشته باشد. عوارض جسمی این اعتیاد ممکن است شامل اختلالات خواب، کاهش فعالیت بدنی، مشکلات چشمی و مشکلات متابولیکی باشد. همچنین، عوارض روانی اعتیاد به بازی‌های کامپیوتری می‌تواند شامل افزایش استرس و اضطراب، افت تمرکز و توجه، افزایش خشونت و رفتارهای عدم انطباقی با محیط اجتماعی باشد.

اعتیاد به بازی‌های کامپیوتری می‌تواند عواقب منفی بر روابط اجتماعی فرد داشته باشد، باعث میزان کاهش عملکرد تحصیلی و شغلی شود و در نهایت، سلامت روانشناختی و جسمی فرد را تحت تأثیر قرار دهد. برای درمان اعتیاد به بازی‌های کامپیوتری، بهتر است به مراجعه به روانشناس و مشاور تکیه کنید.

چگونه اعتیاد به بازی را ترک کنیم؟

میلیون‌ها نفر در سراسر جهان بازی‌های ویدئویی و بازی‌های اینترنتی انجام می‌دهند. در حالی که اکثر افرادی که از این نوع بازی‌ها لذت می‌برند، رفتارهای مشکل‌آفرینی از خود نشان نمی‌دهند، ممکن است بر عملکرد روزانه شما تأثیر منفی بگذارد. یک راه موثر برای ترک اعتیاد به بازی و بهبود کیفیت زندگی، صرفاً فاصله گرفتن از بازی است. در این دوره، که می‌تواند سه هفته تا دو ماه طول بکشد، افرادی که به بازی‌های کامپیوتری اعتیاد دارند تشویق می‌شوند تا فعالیت‌ها و سرگرمی‌های مورد علاقه خود را به عنوان جایگزینی برای بازی کشف کنند.

درمان شناختی رفتاری (CBT) نوعی رواندرمانی است که می‌تواند در درمان اعتیادهای رفتاری مانند اعتیاد به بازی های ویدیویی مفید باشد. افراد در این درمان یاد می گیرند افکاری را که در استفاده بیش از حد و اجباری از بازی های ویدیویی نقش دارند، شناسایی کنند. وقتی اشخاص یاد بگیرند که این افکار را تشخیص دهند، می توانند آن ها را با افکاری که مفیدتر و سازنده تر هستند جایگزین کنند. هدف از ترک اعتیاد به بازی‌، حذف بازی کردن نیست بلکه مدیریت میزان است.

درمان همچنین می‌تواند به افراد کمک کند تا راهبردهای مقابله‌ای متفاوتی را برای مقابله با احساسات منفی مانند استرس، خضم، ناکامی و غم بیاموزند و تمایل خود را برای پناه بردن به بازی‌های کامپیوتری کاهش دهند. مراجعه به روانشناس در مراحل اولیه اعتیاد می تواند موثرتر باشد. به همین منظور؛ پیدا کردن و مراجعه به بهترین روانشناسی که با نیازهای شما مطابقت کند، می‌تواند از تشدید این اعتیاد پیشگیری کرده و شما را از فواید آن بهره‌مند کند.