صندلی داغ ویجیاتو #۵ ؛ رضا یوسفی

سلام محمدرضا ممنونم از اینکه دعوتم کردی خیلی خوشحالم که هم صحبت شدیم. من رضا یوسفی‌ام؛ متولد ۱۳۷۷ و از بچه‌های روزهای اول ویجیاتوام و از اون زمان همین‌جا مشغولم. سوشال، بخش ویدیویی و گاها می‌نویسم. کلا بدم نمیاد هرکاری رو امتحان کنم.

همونطوری که خودت هم می‌دونی من اخیرا لیسانس رو تموم کردم و وارد ارشد شدم. دوره لیسانس رو هوافضا خوندم و الان به عنوان رشته ارشد مکاترونیک رو انتخاب کردم. و از نظر علاقه می‌تونم مطمئن بگم بله؛ کاملا جفتش از رو علاقه‌ست و از نظر کار فعلا چیزی جز یه سری کار جانبی توی پروژه‌های کوچیک نبوده. ولی به زودی کلی کار توی راهه و بالاخره من هم باید برم توی مسیری که خیلی وقته براش تلاش می‌کنم.

راستش پدر و مادر من هم مثل خیلی‌های دیگه هیچوقت با ویدیوگیم ارتباط برقرار نکردن با اینکه اختلاف سنیشون با من خیلی کم بود و خب روزهای اول این شکلی بود که انگار کار من رو جدی نمی‌گرفتن. ولی بعدش که دیگه کم کم نیمه مستقل شدم فهمیدن نه واقعا یه چیزی برقراره و بیشتر جدی گرفتنش.

من بیشتر همیشه پی‌سی پلیر بودم؛ اما اولین کنسولم اگر اشتباه نکنم میکرو یا همون Micro Genius بود و به طبع بازی‌های روی اون کنسول. اما اون زمان واقعا کوچیک بودم و حتی مدرسه هم نمی‌رفتم و اگر بخوام جدی‌تر نظرم رو بگم میره به چند سال بعدش و جوابش میشه Streets of Rage 2.

این رو خیلی جاها تعریف کردم که قبلا محسن و پدرام رو توی برنامه به‌روز می‌دیدم و می‌گفتم کارشون چقدر باحاله و دوست داشتم منم انجامش بدم؛ و خب چند سال بعدش به خودم اومدم دیدم همکارشونم :)))).

خیلی ساده ولی آیکانیک؛ حدودا ۶ سالم بود که توی خونه مادربزرگم صدام کردن و گفتن برای شیشه پاک کردن روزنامه ببرم براشون و همینطوری که داشتم روزنامه‌ها رو برمی‌داشتم چشمم به یه روزنامه خاص با صفحه‌های روغنی خورد که یه پوستر بوگاتی ویرون توش می‌درخشید.

اون لحظه اونقدر اونجا بهش خیره شدم که اومدن گفتن چیکار می‌کنی هی صدات می‌کنیم جواب نمیدی؛ و اون لحظه باعث شد من اون پوستر رو جدا کنم و با خودم بیارم خونه و اون آغاز همه چیز بود.

آخ‌آخ گفتی دعوا :))) چقدر فحش خوردم سر ویدیوی ایرادات فورتزا. ببین هورایزن واقعا تقریبا بی‌نقصه اما انقدر توی سه نسخه اخیر تغییراتش کم بوده که یکنواختیش بزرگ‌ترین ایرادش شده. اگه ویدیوی من رو ندیدید همین‌جا برید تماشاش کنید.

از طرفی نید فور اسپید از اون فرنچایزهاییه که با وجود ضعیف شدنش من باهاش مو به مو بزرگ شدم؛ تمامی نسخه‌ها. و خب انگار هم رو کامل می‌کنن. باید آرکید غیرقانونی باشه در کنارش هم محیط دوستانه فورتزا باشه تا از هرکدوم خسته شدی بری سراغ اون یکی.

به عنوان بهترین بازی‌های ریسینگ آرکید می‌تونم بگم Hot Pursuit، Underground 2، Carbon و نسخه چهارم هورایزن. گرچه این وسط اسامی بی‌نظیر دیگه‌ای مثل Blur، Midnight Club و بازی‌های خیلی کوچیکی وجود دارن که واقعا نمی‌تونم بذارمشون کنار.

به عنوان شبیه ساز هم من فورتزا موتوراسپرت و سری WRC رو واقعا لذت می‌برم ازشون و سختیشون برام چالش خوبی بوده همیشه.

حتما با کمال میل. از بازی شروع کنیم؛ Red Dead Redemption 2، سه گانه اصلی هیلو، Wolfenstein II: The New Colossus، Inside و احتمالا GTA IV.

برای کتاب می‌تونم بگم مسخ کافکا، عامه پسند بوکفسکی، سه گانه رمان مترو (چون عاشق فرنچایزش هم هستم) و چشم ناباکوف.

از فیلم گفتن واقعا سخته ولی شاید اینطوری بگم که Star Wars: Episode III – Revenge of the Sith، Interstellar، The Dark Knight، Inglourious Basterds و Prisoners.

سریال هم که از فیلم سخت‌تر ولی خب Bojack Horseman، After Life، 1883، آفیس، برکینگ بد، دردویل نت‌فلیکس، Love death Robots و ... (این لیست‌ها هیچوقت تمومی ندارن)

و در نهایت موسیقی؛ من عموما سلیقه موسیقیم خیلی رندومه و از هر ژانری یک سری مورد علاقه دارم ولی خب می‌تونم بگم چندین ساله گرد پیری وجودم رو گرفته و بیشتر میرم سراغ آرتیست‌هایی که فضای اتمسفریک دارن و بیشتر آدم رو غرق می‌کنن. NF، Ólafur Arnalds، Ghostly Kisses و لینکین پارک از سمت خارجی‌ها و از این سمت‌ هم واقعا ایرانی‌های قدیمی؛ یک درصد فرض کنید صدای کوروش یغمایی رو نداشتیم.

انتخاب اولم بدون لحظه‌ای درنگ میشه A Galaxy Far, Far Away؛ همون دنیای بی‌نظیر استاروارز. و اونجا احتمالا یه رنجر تنها مثل دین جارین می‌شدم یا یه خلبان بی‌نظیر مثل هان سولو. یا شاید ترکیبی از هردو. گرچه که جدا از این‌ها همیشه دوست داشتم اسپایدرمن باشم :))))

احتمالا کانتر استرایک رو با خودم می‌برم اگه اونجا پینگ خوب باشه، کافکا در کرانه رو می‌برم چون خیلی وقته می‌خوام بخونمش ولی نمی‌رسم و شخص هم احتمالا بوجک هورسمن رو ببرم. چقدر رندوم شد :))))

شاید خفن‌ترین برام دردویل باشه و از اون طرف واندا مکسیموف. گرچه گزینه‌ها واقعا خیلی خیلی زیادن و بی‌نهایت انتخاب سخته. کاراکتری که ازش بدم میاد هم داچ توی رد دد ریدمپشنه؛ شاید بگید چرا مایکا نه؟

چون حداقل مایکا مشخص بود کدوم سمتیه ولی داچ هیچوقت عرضه نداشت خودش تصمیم بگیره. البته این تنها چیزیه که الان به ذهنم می‌رسه وگرنه قطعا گزینه‌های بیشتری وجود داره.

این سوال واقعا به نظرم جواب درستی نداره چون هرکسی با توجه به چیزهایی که داره و وضعیت مالیش یه حالت براش بهترینه. در واقع منظورم اینه که برای یکی مک‌بوک و یه کنسول به صورت سلیقه‌ای بهترین ترکیبه و یکی دیگه تمام دیوایس‌ها رو می‌تونه کنار هم داشته باشه. و اینکه اره احتمالا پی‌سی رو ترجیح بدم به کنسول.

نه فکر نکنم دیگه چیزی مونده باشه. ممنونم از دعوتت محمدرضا و خیلی خوشحال شدم که صحبت کردیم. امیدوارم باز هم از این فرصت‌ها پیش بیاد.