برجسته‌ترین تفاوت‌های پایان مانگا و انیمه‌ی Attack on Titan

با این که مانگای Attack on Titan در ماه ژوئن سال ۲۰۲۱ (خرداد ۱۴۰۰) طبق انتشار نسخه‌ی ژاپنی به پایان رسید و واپسین شماره‌ی نسخه‌ی انگلیسی نیز در اکتبر سال ۲۰۲۱ (مهر ‍۱۴۰۰) عرضه شد ولی نزدیک به دو سال به درازا کشید تا انیمه، آخرین قسمت خود را به نمایش بگذارد.

در این دوره‌ی زمانی، هواداران Attack on Titan به دنبال پاسخ این پرسش بودند که آیا قرار است با پایانی متفاوت نسبت به مانگا طرف باشند یا نه. در طول پخش انیمه، تفاوت‌هایی نسبت به خاستگاهش انجام شده بود تا طرفداران چندان با ایده‌ی دگرگونی رویدادهای مانگا در انیمه ناآشنا نباشند. با این وجود، انیمه‌ی Attack on Titan کم و بیش هماهنگ با مانگا به پایان رسید. هر چند تعدادی تفاوت کوچک نیز در این دو پایان دیده می‌شود که در این نوشتار به برجسته‌ترین آن‌ها نگاهی می‌اندازیم.

---

دیالوگ خداحافظی آرمین و ارن

شاید آشکارترین تفاوت که لازم نیز بود، دیالوگ بین ارن یگر و آرمین آرلرت درباره‌ی تصمیم ارن و واقعیت کارهایش باشد. مانگاخوان‌ها به شدت از سپاس‌گزاری آرمین نسبت به نسل‌کشی ارن ناامید شدند. در مانگا آرمین می‌گوید «ممنونم که خودت رو برای ما تبدیل به یه کشنده‌ی انبوه کردی». پس از انتشار واپسین چپتر مانگای Attack on Titan، هاجیمه ایسایاما از پشیمانی‌اش نسبت به این دیالوگ خبر داد. واکنش‌ها نسبت به این دیالوگ به میزانی منفی بود که در انیمه دگرگون شد.

با این که آرمین در اپیزود پایانی انیمه‌ی Attack on Titan از آرمین سپاس‌گزاری کرد ولی به خاطر کشتار جمعی ارن نبود؛ بلکه به این دلیل بود که زندگی فرای دیوارها را به او نشان داد. با نشان دادن صدفی که سال‌ها پیش پیدا کرده بود، از این که ارن باعث شد تا او بتواند این تجربه و چشم‌انداز را پشت سر بگذارد قدردانی کرد.

در یک پیچش دور از انتظار نیز آرمین بخشی از مسئولیت رامبلینگ را به دوش گرفت و بیان کرد که «ما این [کار] رو کردیم». هنگامی که ارن یگر و آرمین آرلرت برای واپسین بار یکدیگر را در آغوش می‌گیرند، می‌پذیرند که بار دیگر که همدیگر را خواهند دید در جهنم قرار گرفته‌اند. یک سرنوشت برای دو دوستی که باعث از بین رفتن ۸۰ درصد شمار دنیا هستند منطقی به چشم می‌آید.

دریایی از خون

در سکانس بدرود آرمین و ارن، یک تفاوت برجسته‌ی دیگر نیز دیده می‌شود که مربوط به پیرامون این دو شخصیت است. در ابتدا این دو دوست از چندین لحظه از زندگیشان گذر می‌کنند؛ از شیگانشینا در دوران کودکی‌شان تا کنار اقیانوس در ابتدای دوران بزرگسالی. درون مانگا و پس از این که آرمین یک مشت روانه‌ی صورت ارن می‌کند تا به درون اقیانوس بیفتد، آب در پایان ناپدید می‌شود تا یگر و آرلرت در ردپاهای به جا مانده از رامبلینگ قرار بگیرند. پیام این سکانس در هنگامی که ارن در زمینی که نابودش کرده می‌نشیند آشکار است.

در انیمه ولی در این سکانس شاهد دریایی از خون انسان‌هایی هستیم که ارن آن‌ها را از بین برده است. سپس ارن یگر دست به این دریای خون می‌برد و مشتی مو و استخوان بیرون می‌آورد تا اشاره‌ای به اندوهِ پسِ کارهایش باشد. در همین حال نیز آرمین یک صدف را از خون بیرون می‌کشد و برابر دوستش نگه می‌دارد. بدین گونه و با ترکیب دگرگونی پیرامونی و دیالوگ تغییریافته‌ی بین این دو شخصیت، تاریکی‌ای که آرمین و ارن درگیر آن هستند و همچنین سرنوشت آن‌ها در زندگی پس از مرگ نمایان می‌شود.

پارادیس آینده

یک تفاوت کم و بیش کوچک دیگر بین پایان مانگا و انیمه‌ی Attack on Titan در واپسین سکانس‌ها وجود دارد. زمانی که در انیمه لیست سازندگان مرور می‌شود، چندین تصویر از درختی که ارن در کنارش دفن شده است به نمایش درمی‌آید که در پس زمینه‌اش جزیره‌ی پارادیس قرار دارد. به مرور زمان، این مکان تبدیل به یک محل زندگی زیبا و نورانی می‌شود.

در مانگا، معماری ساختمان‌ها و بناهایی که در جزیره‌ی پارادیس ساخته شده‌اند بیش‌تر شبیه به سازه‌هایی با فاصله‌ی یک نسل پس از رویدادهای رامبلینگ هستند. ولی انیمه در این مورد تفاوت دارد. با توجه به آسمان‌خراش‌ها و چشم‌اندازه آینده‌وار، انگار که پیش‌رفت زمانی در انیمه چندین نسل بیش از مانگا باشد.

البته رویداد پایانی انیمه و مانگا یکسان هستند. پارادیس مورد یورش و بمباران قرار می‌گیرد تا نابود شود و تنها آتش و خرابه به جا بماند. پیام تیره‌ی این سکانس این است که بشر همیشه رو به خشونت و کشمکش می‌آورد و دو گروه متفاوت از انسان‌ها کم و بیش هرگز با یکدیگر جور در نمی‌آیند.