فیلم جدید تاد فیلیپس با بازی واکین فینیکس در نقش شناخته‌شده‌ترین شخصیت شرور کمیک بوک ها، تا چند روز دیگر اکران خواهد شد. اما فیلم پس از نقدهای اولیه، واکنش‌ها در جشنواره‌های فیلم و جایزه شیر طلایی در جشنواره فیلم ونیز، اکنون به یکی از بزرگ‌ترین داستان‌های حال حاضر هالیوود تبدیل‌شده است.
البته که این امر قابل‌درک است. اتفاقات فراوانی در فیلم رخ می‌دهند! اما پیش از آنکه وارد آن مقوله شویم، بعضی ممکن است با خود فکر کنند چرا اصلاً این فیلم ساخته‌شده؟ خوشبختانه گروه خبری io9 جزو معدود ژورنالیست‌هایی بود که موفق شدند با فیلیپس و فینیکس ماه گذشته در لس‌آنجلس به گفتگو نشسته و درباره این فیلم گپ و گفتی داشته باشند.
فیلیپس درباره روایت خود از جوکر گفت: «با خودم فکر کردم داستان جالبی برای روایت است. به نظرم روش جدید و جالبی در دنیای کمیک بوکی به‌حساب می‌آید.»
در فیلم، فینیکس در نقش آرتور فلک، دلقکی پریشان‌خیال است که قربانی رشته‌ای وقایع نافرجام می‌شود و در انتها تبدیل به شخصیتی به‌شدت شرور به نام جوکر می‌شود. بااین‌حال این فیلم تقریباً نقطه مقابل تمامی فیلم‌های کمیک بوکیست. در فیلم جلوه‌های ویژه‌ای دیده نمی‌شود. اگر بیشتر فکر کنید، تقریباً نیازی نبود که آن را اصلاً جوکر نامید. فیلیپس دراین‌باره گفت: «آیا امکان داشت آن را «آرتور» می‌نامیدیم و فقط داستان درباره یک دلقک بود؟ شاید. من فقط با خودم فکر کردم که راه جدیدی برای روایت یک فیلم کمیک بوکی وجود دارد و شاید من اشتباه می‌کنم ولی بگذارید آن را به شکل بیانیه شخصیتی انجام دهیم. بیش از آنکه بخواهیم فیلمی به اسم «آرتور» بسازیم بخش بزرگی ازآنچه که در سر داشتیم این بود که در فیلم‌های کمیک بوکی کمی ساختارشکنی کنیم.»
فینیکس درباره واکنش‌ها به فیلم به خبرنگار io9 گفت: «به‌عنوان‌مثال، لذت بردن از این فیلم بخشی از خود را مدیون تعامل بیننده با فیلم است و برداشت آنها از شخصیت آن است، هر وقت که ما به‌جایی می‌رسیدیم که حس می‌کردیم داریم دلیل قطعی برای چیزی می‌تراشیم، یک قدم به‌عقب برمی‌داشتیم. ما راهی را پیدا کردیم که بتوانیم به گونه‌ای آن را دور بزنیم.»
درنتیجه جوکر تقریباً به آینه‌ای برای تماشاگران خود بدل می‌شود. فیلیپس حتی اشاره می‌کند که فیلم قطعاً بخشی از دنیای سینمایی دی سی نیست که مردم سعی کردند به آن از این دریچه نگاه کنند و پازلی مربعی شکل را خواستند در قاب پازلی دوار جا دهند و ببینند که این فیلم در کجای خط زمانی دی سی جای می‌گیرد و فاصله سنی بین جوکر و بتمن را توجیه کنند. در فیلم، بروس وین توسط بازیگر جوانی به نام دانته پریرا اولسن بازی می‌شود که در واقعیت نه سال سن دارد در حالی که فینیکس که نقش آرتور را بر عهده دارد احتمالاً در دهه چهل سالگی خود قرار دارد بااین‌حال سن دقیقی برای هیچ‌یک از این شخصیت‌ها ذکر نشده است. با پیروی از این منطق، وقتی‌که بروس به بتمن تبدیل می‌شود، آرتور بسیار پیرتر از جوکری که همه می‌شناسیم خواهد بود- اما حتی برای فیلیپس مردمی که با این ذهنیت به سراغ فیلم رفتند واکنش‌های جالبی از خود نشان دادند.
فیلیپ گفت: «کسانی که این فیلم را به آنها نشان دادم می‌گویند” اوه متوجه شدم” و من تأییدشان نمی‌کنم اما آنها می‌گویند” اوه متوجه شدم. او جوکر نیست، او منبع الهام جوکر است. او کسی است که به جوکر الهام‌بخش یک دلقک قاتل می‌شود.” و تو می‌گویی ” دیدگاه جالبی است، چطور مگر؟ و آنها در جواب می‌گویند” اوه، فاصله سنی بین آن دو” و من پاسخ می‌دهم”اوه جالب است”»
با اینکه مردم می‌توانند هر برداشتی که مایل‌اند از فیلم داشته باشند، فیلیپس و فینیکس هدف خود را پرداختن به مسائلی دانستند که ریشه در واقعیت جهان ما داشته باشد و مردم نیز چنین فکر کنند- بدین معنا که این برداشت‌ها کمتر متوجه رگ و ریشه کمیک بوکی آن و بیشتر متوجه معضلات دنیای ما باشد.
فیلیپس گفت: «فیلم از هر لحاظ سعی دارد تا جای ممکن در واقعیت در جریان باشد. بااین‌حال می‌توان در آن عناصری از دنیای کمیک بوک دید اما ما با خودمان مدام فکر می‌کردیم” بگذار همه‌چیز را از لنز واقعیت‌گرایی نشان دهیم” مثلاً چرا صورت او سفید است؟ خوب، آیا ما برنامه داریم او را در اسید بیندازیم؟ بااینکه این واقعه در کمیک بوک ها و روی صورت جک نیکلسون و سایر موارد عالی است، اما خیلی واقعیت پذیر نیست که اگر شما برحسب اتفاق داخل اسید بیافتید چنین اتفاقی برای شما نیز رخ دهد. پس بگذارید با یک جواب واقعیت پذیر برای همه‌چیز پیش برویم.»
فیلم در شهر گاتهام در بازه زمانی نامشخصی جریان دارد اما می‌توان حدس زد در اواخر دهه هفتاد میلادی و اوایل دهه هشتاد است. همین موضوع نیز یکی از عوامل کلیدی در به نمایش گذاشتن هدف فیلم‌سازان به‌حساب می‌آید.
فیلیپس دراین‌باره می‌گوید: «دلایل بسیاری برای انتخاب این بازه زمانی وجود داشت. صادقانه بگویم یکی از آن دلایل جدا کردن فیلم از دنیای دی سی بود. وقتی ما ایده را به برادران وارنر ارائه کردیم و فیلمنامه را به آنها دادیم از همان اول کار شفاف‌سازی کردیم که این فیلم مشکلی برای باقی برنامه‌های آنها پیش نخواهد آورد. این فیلم مثل یک جهان کاملاً مجزا است که درگذشته به وقوع می‌پیوندد.»
وی ادامه داد: «دلیل دیگر این است که فیلم بیشتر بر روی مطالعه و بررسی شخصیت آن تمرکز دارد. مانند فیلم‌هایی که ما با آنها بزرگ شدیم و عاشقشان هستیم، وقتی به آنها فکر می‌کنی با خودت می‌گویی” خدای من آن فیلم‌ها را اکنون به‌ندرت می‌سازند” چرا این دست فیلم‌ها هنوز هم ساخته می‌شوند،فیلم‌های با محوریت مطالعه شخصیت اما… در دهه هفتاد و هشتاد تعدادشان بسیار بیشتر بود. علاوه بر این، این فیلم نیز ادای احترامی به آن زمان است. ما داریم فیلمی با چنین حس و حالی می‌سازیم پس چرا آن را در همان زمان قرار ندهیم؟»
پس بله همه دارند درباره جوکر حرف می‌زنند. اما در انتها فیلیپس و فینیکس توانستند بر روی مرز میان واقعیت و کمیک، گذشته و حال، اجتماعی و سیاسی با موفقیت خود را قرار دهند. وقتی تیتراژ فیلم به نمایش در می‌آید موارد بسیار زیادی برای صحبت و در نظر گرفتن وجود دارد اما آن دو در حقیقت امیدوارند که شما نخواهید اصلاً صحبت کنید.
فیلیپس گفت: «من همیشه از فیلم‌هایی که پس از اتمامشان به‌سختی می‌توان درباره آنها حرف زد لذت می‌برم. با خودت می‌گویی ” من به زمان بیشتری برای پردازش این فیلم نیاز دارم” برای من همیشه این فیلم‌ها نوعی خاصی از پاداش گرفتن است. مثل این نیست که هدف مشخصی باشد، اما ویژگی است که همواره درباره فیلم‌ها لذت می‌برم وقتی نمی‌توانی آنها را در یک خط به‌سادگی خلاصه کنی. پس بله، فکر کنم یک جورهایی هدف محسوب می‌شود.»
گفتنیست فیلم سینمایی جوکر در چهارم اکتبر در سینماها اکران خواهد شد.