نقد انیمیشن Secret Life Of Pets 2 – وقتی به زور دنباله می‌سازیم

انیمیشن Secret Life Of Pets (محصول سال ۲۰۱۶) صرفا به واسطه محبوبیت حیوانات خانگی در بین کودکان و نوجوانان سراسر جهان توانست به یک فروش نسبتا خوب در قبال بودجه پایین آن دست پیدا کند. داستان Secret Life Of Pets نه قصه‌ای ماندگار بود و نه کاراکترهای آن شخصیت‌هایی فراموش نشدنی. با این وجود فیلمی که ۸۰۰ میلیون دلار بیش از بودجه خود بفروشد، قطعا چراغ سبز دنباله‌سازی به خود می‌بیند و انیمیشن Secret Life Of Pets 2 حاصل همین چراغ سبز است. با نقد انیمیشن Secret Life Of Pets 2 همراه ویجیاتو باشید.

Secret Life Of Pets 2 توسط استودیو Illumination Entertainment ساخته شده، استودیویی که سری انیمیشن نسبتا موفق «من نفرت انگیز» را در کارنامه خود دارد و کاراکترهای فوق محبوب مینیون‌ها را در جهان خلق کرده است. تا جایی که می‌دانم ساخت همین قسمت جدید Secret Life Of Pets باعث شده که وقفه‌ای نسبتا طولانی برای ساخت قسمت دوم انیمیشن مینیون‌ها رخ بدهد و باید گفت که وا حسرتا! بی‌شک Illumination Entertainment اگر زمانی که صرف ساخت انیمیشن جدید خود کرده بود را صرف ساخت یک قسمت کوتاه دیگر از مینیون‌های دوست داشتنی می‌کرد، کار به مراتب بزرگتری انجام داده بود.

Illumination Entertainment در ساخت آثار کوتاه طنز تبحر خاصی دارد و این موضوع را با ساخت انیمیشن‌های کوتاه مینیون‌ها بارها و بارها ثابت کرده است. حتی در خلال انیمیشن‌های بلندی چون «من نفرت‌انگیز» نیز شاهد داستانک‌های فرعی کوتاهی پیرامون این موجودات زردرنگ یک چشم هستیم که به دل می‌نشیند. این داستانک‌های فرعی و بامزه در همان مدت زمان کوتاهشان (نهایتا ده پانزده دقیقه) جذاب هستند، مانند ماجراهای اسکراچ (سنجاب عصر یخ) که خوشبختانه هیچ‌وقت آلوده به ساخت یک اثر سینمایی بلند نشد.

قسمت دوم انیمیشن Secret Life Of Pets متشکل از چند داستان کوتاه (انیمیشن کوتاه) است که به زور به هم ربط داده شده‌اند تا بلکه یک داستان منسجم از پی آن در بیاید. از آنجایی که احتمالا خود سازندگان هم می‌دانستند کاراکترهایی که در قسمت پیشین خلق کرده‌اند، کشش دنباله یک داستان طولانی را ندارند؛ از این راه استفاده کرده تا بتوانند قسمت دومی برای انیمیشن قبلی خود بسازند. سه چهار داستان کوتاه و موازی که قرار است در نهایت به یک پایان مشترک ختم شود.

داستانک‌های فیلمنامه Secret Life Of Pets 2 از نظر کیفیت کاملا با هم فرق دارند و با اینکه نویسنده همه آنها یک شخص است ولیکن به نظر می‌آید Brian Lynch برای همه قصه‌های خود وقت یکسانی را صرف نکرده باشد. ما از یکسو داستان سگ‌های قهرمان سری را داریم که می‌خواهند تعطیلاتی را در یک مزرعه حومه شهر بگذرانند و از آنسو داستان سگ ماده‌ای را داریم که به همراه گربه داستان، می‌خواهد یاد بگیرد چگونه یک گربه باشد.

در کنار همه اینها خرگوش دیوانه قسمت قبلی نیز برگشته و در نقش یک سوپرقهرمان احمق ظاهر می‌شود تا یک ببر بزرگ را از دست یک مدیر سیرک لازم نجات دهد.

مشکل این داستان‌ها این است که دست روی نکاتی می‌گذارند که چندان مهم نیست و هسته اصلی داستان خود را فراموش می‌کنند. به عنوان مثال رابطه بین مکس (سگ قهرمان داستان) و فرزند صاحبش (کیتی) رابطه‌ای است که در وهله اول فیلم به نظر می‌آید قرار است تا حول محوریت داستان بر این اساس پیش برود، اما فیلمنامه به طرز عجیبی این موضوع را به کنار می‌گذارد و ترجیح می‌دهد درباره استرس‌ها و نگرانی‌های مکس صحبت کند؛ موضوعی که صدالبته جالب توجه و درس‌آموز برای مخاطبین است اما می‌توانست در حاشیه قصه اصلی روایت شود.

مکس یک حیوان خانگی با خلق و خوی یک سگ خانگی است و روحیات یک حیوان مبارز مانند سگ مزرعه را ندارد. آزاداندیشی که مکس در طول داستان فرامی‌گیرد نکته مهمی است که می‌توانست در کنار داستان اصلی مکس و پسرک تازه‌وارد قصه، خودش تبدیل به یک اثر بلند سینمایی بشود و نیازی به جادو و جنبل گربه‌ها و خرگوش‌ها (شخصیت‌های فرعی انیمیشن) نباشد.

Secret Life Of Pets 2 می‌تواند بچه‌ها را سرگرم کند و کماکان پر از حیوانات خانگی و بامزه‌ای است که صداپیشگان آنها سعی کرده‌اند تا بامزگی آنها را دو چندان کنند. در بین صداپیشگان جدید، هریسون فورد با وجود نقشی بسیار کوتاه می‌درخشد و می‌تواند سگ مزرعه داستان را از بیشتر کاراکترهای حاضر در انیمیشن، ماندگارتر کند.

Illumination Entertainment در ساخت موقعیت‌های کمیک و طنز تبحر خاصی دارد ولی در اینجا از مهارت‌های خود کمترین استفاده را می‌کند. انیمیشن‌های کوتاه و تقطیع شده‌ای که در طول Secret Life Of Pets 2 به نمایش در می‌آیند، تقریبا هیچ صحنه واقعا خنده‌دار و بامزه‌ای ندارند. به نظر می‌آید تیم سازنده بیش از حد به محبوبیت حیوانات خانگی آنها بسنده کرده و با توجه به نصف شدن فروش فیلم نسبت به نسخه اول، می‌فهمیم که این اتکا اشتباه بوده است. هرچند باتوجه به بودجه‌های اندکی که این کمپانی صرف ساخت انیمیشن‌های خود صرف می‌کند، کماکان با یک اثر سودده روبرو هستیم ولی بیایید امیدوار باشیم که قسمت‌های بعدی Secret Life Of Pets جایی در سینما نداشته باشد. اگرچه آخرین اخبار حکایت از این دارد که ایده‌های بسیاری در ذهن سازندگان سری Secret Life Of Pets برای ساخت قسمت سوم وجود دارد و احتمالا این صدها ایده بازهم متعلق به آثاری هستند که نهایتا ده دقیقه کشش داستانی دارند و نه بیشتر.

در واقع باید اعتراف کرد خود Secret Life Of Pets 2 هم جایی در سینما نداشت و می‌توانست به صورت یک اثر مستقل ویدئویی عرضه شود و این همه نقد منفی را از آن خود نکند. انیمیشن جدید ماجراهای مکس و دوستانش، سزاوار پرده سینما را نداشتند و باید در قالب یک سری آثار کوتاه و یا نهایتا همانطور که گفته شد در کالبد یک انیمیشن ویدئویی عرضه می‌شدند.

انیمیشن Secret Life Of Pets 2 مدیون صداپیشگان و موسیقی خوبش است، موسیقی‌های به کار رفته در انیمیشن می‌تواند بچه‌ها (مخاطبین اصلی) را به خود جذب کند و وجود حیوانات خانگی نیز تضمین فروش نسبی فیلم شده است. Illumination Entertainment کارنامه خوبی در اختیار دارد و با ساخت عناوینی چون لوراکس و Sing در سالهای گذشته توانسته مفاهیم بزرگسالانه‌ای را در قالب انیمیشن‌ به تمامی کودکان جهان ارائه کند و کارهایش قابل ستایش باشد؛ اما این کمپانی در یک سال گذشته انیمیشن بی‌جانی چون Grinch و همین Secret Life Of Pets 2 را عرضه کرده و متاسفانه کیفیت آثارش نسبت به سالهای قبل، افت شدیدی کرده است.

باید دید که آیا این دنباله‌سازی‌ها (که تصمیم آینده کمپانی هم فعلا بر محوریت همین موضوع می‌چرخد چرا که دو اثر Minions: The Rise of Gru و انیمیشن Sing 2 را در دست ساخت دارد) در سایر محصولات آینده این کمپانی روند بهتری از خود نشان خواهند داد یا خیر؛ چون فعلا به نظر می‌آید که Secret Life Of Pets 2 یک اشتباه کوچک بوده و بس.